Γλασκώβη 2020: Η Πόλη Που Ονειρεύεται
Σχεδόν ένα χρόνο πρίν, παρουσιάσαμε το πρόγραμμα "Γλασκώβη 2020: Η Πόλη Που Ονειρεύεται". Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην αρχική ανάρτηση. Σήμερα, παρουσιάζουμε ένα podcast του think tank Demos που στήριξε αυτό το πρόγραμμα. Αν το ακούσετε (διάρκεια 6,5 λεπτά περίπου) θα αντιληφθείτε ότι το πρόγραμμα αυτό, πολύτιμο για οποιονδήποτε policymaker, ήταν πρωτίστως και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ένα πρόγραμμα παιδείας, ένα πρόγραμμα κουλτούρας.
Τα του προγράμματος στο σύνολό του, μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό βιβλίο με τις 122 σελίδες που εξεδόθη από το Demos και το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.
Web Feed
2 σχόλια:
Μία από τις αρετές του blog σας είναι αυτή η ποικιλία ιδεών για τα πράγματα του δήμου. Μια άλλη είναι η προσπάθεια ανάδειξης της δράσης των πολιτών που επιχειρούν να μετουσιώσουν αυτές τις ιδέες σε πράξη, στο δήμο Κορινθίων και αλλού.
Βγαίνοντας φαινομενικά εκτός θέματος, θέλω να παρατηρήσω ότι με τη συρρίκνωση των δημοκρατικών θεσμών, που ήταν αναγκαίοι για τη μεταπολίτευση, σε "δημοκρατία" της μιας φοράς στα 4 χρόνια, δηλαδή με τον ευτελισμό της έννοιας δημοκρατία και τη μετατροπή της από πρακτικό σύστημα ελέγχου των κοινών, σε απλό ιδεολόγημα, και στην ουσία σε μηχανισμό ανάδειξης μειοψηφιών εξουσίας, ωθούνται οι πολίτες στην αδράνεια την απογοήτευση και την μεμψιμοιρία.
Η υπόσχεση της δημοκρατίας δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί με μηχανισμούς που την αντιστρατεύονται. Δεν βρίσκεται σε πλάνη η κοινωνία που δεν εμπιστεύεται τα κόμματα εξουσίας και τα εξισώνει στις ευθύνες τους: αποδίδει αυτό που οι ηγετικές ομάδες των κομμάτων δεν θέλουν να δεχτούν, δηλ. την ευθύνη τους για την μετατροπή των θεσμών σε μηχανισμούς αντικατάστασής της βούλησής των πολιτών από τη βούληση των αντι-προσώπων, σε μηχανισμούς αποκλεισμού τους από τα κοινά και τελικά εξαπάτησης τους.
Οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής δεν θα δυσκολεύονταν να διαπιστώσει την πραγματική λειτουργία αυτής της "δημοκρατίας": ο πολίτης ψηφίζει μια φορά στα 4 χρόνια τους αντιπροσώπους του και μετά, αν έχει αντίθετη άποψη από τη δική τους, ή έστω από την πλειοψηφία τους, μπορεί να διαμαρτύρεται. Δηλ. του λένε: δεν είναι σπουδαίο πράγμα η δημοκρατία; δεν είναι σπουδαίο να μπορείς να διαμαρτύρεσαι χωρίς να σε πειράζουν; Η διαμαρτυρία λοιπόν αντικατέστησε τον έλεγχο (που εμπεριέχει τη δράση επί του ελεγχομένου), και τελικά όλοι οι Έλληνες το μόνο που κάνουμε είναι να διαμαρτυρόμαστε.
Δημιουργείται έτσι ένας κύκλος με πολύ αργό βήμα εξέλιξης (4 χρόνια) όπου οι έχοντες άλλες ιδέες ή προτάσεις καλούνται να δοκιμάσουν να κερδίσουν/καταλάβουν τους μηχανισμούς για να τις εφαρμόσουν, και να σταματήσουν να διαμαρτύρονται.
Έχω την εντύπωση ότι στο ελληνικό περιβάλλον, από τις εξαιρετικές σε ποσότητα, ποιότητα και πυκνότητα ιδέες που περιέχονται το project "Γλασκώβη 2020: Η πόλη που ονειρεύεται" (όσο το διάβασα εν τάχει) λείπει το δραστικότερο συστατικό: η ίδια η δράση, που αναβάλλεται μέχρι την ημέρα της κατάληψης των μηχανισμών.
Ίσως η αυτο-οργάνωση να είναι μια λύση στο πρόβλημα της αδιαφορίας των πολιτών για τα κοινά, γιατί προσπαθεί να ξεπεράσει τους κατεστημένους μηχανισμούς, λειτουργώντας σε σχήματα που έχουν μεγαλύτερη ευκινησία και δημοκρατικότητα.
Για να ξαναμπώ λοιπόν στο θέμα, απευθυνόμενος στην Κίνηση Πολιτών Κορίνθου μέσω του ιστολογίου αυτού, δεν θα ήταν ευκαιρία να αρχίσει η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος, προσαρμοσμένου στο μέγεθος της Κίνησης και τις ιδιαιτερότητες της Κορίνθου, έστω και από την μειοψηφία στο δήμο;
Χαίρομαι που ανακαλύπτεις και προβάλεις τέτοια θέματα. Ας ανοιξουν τα μάτια τους οι αρμόδιοι κι ας κινητοποιηθούν. Ως πότε ο πολίτης θα δειχνει το δρόμο ;
Δεν εχω χαθεί, εχω κατι θεματακια ( πολυ σοβαρα) να αντιμετωπίσω-ρυθμίσω!!!
σε φιλω
ριτσα
Δημοσίευση σχολίου