Το Επόμενο Βήμα (;)

Συμπληρώνεται οσονούπω, 1,5 χρόνος από τότε που η νέα δημοτική αρχή ανέλαβε τα καθήκοντα της. Η περίοδος της γνωριμίας μαζί της, η επιβεβλημένη ανοχή της αρχής μέχρι να επέλθει ικανοποιητική εξοικείωση με τους μηχανισμούς λειτουργίας αλλά και η συνεπακόλουθη διερεύνηση κινήτρων, στάσεων και προθέσεων, παρήλθε. Όλοι σήμερα έχουμε μια κατά το μάλλον ή ήττον έγκυρη εικόνα των πραγμάτων. Προσωπικά δεν περιμένω εκπλήξεις ή σημαντικές μεταβολές στη στάση και τη δράση όλων των παρατάξεων στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και ενός εκάστου εκ των δημοτικών συμβούλων. Το ερώτημα τώρα είναι αφενός μεν αν είμαστε ικανοποιημένοι από τα μέχρι σήμερα δεδομένα και αφετέρου –και σημαντικότερο- ποιό μπορεί να είναι το επόμενο βήμα στην κατεύθυνση της βελτίωσης της λειτουργίας των θεσμών ώστε να οδεύσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον για το δήμο μας.
Για όσους είναι εξοικειωμένοι με αυτό το ιστολόγιο, είναι σαφές πως ακολουθεί τη μέθοδο της ‘μάθησης μέσω παραδειγμάτων’ (learn by example). Πιστεύω πραγματικά πως η αναφορά σε πετυχημένα παραδείγματα από όλο τον κόσμο, μπορεί να βοηθήσει στη συνειδητοποίηση ότι η φύση των προβλημάτων είναι κοινή και οι λύσεις που επιδέχονται δεν είναι άπειρες, ούτε αμιγώς θεωρητικές. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα δήμο σαν το δικό μας, δε νομίζω ότι αξίζει να φιλοσοφούμε αν η τοπική οικονομία χρειάζεται μεγαλύτερες ή μικρότερες δόσεις κεϋνσιανισμού, αλλά πώς, με ποιό συγκεκριμένο τρόπο θα καταφέρει να κινητοποιήσει τις λιγοστές δυνάμεις του ώστε να παραχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Και είναι ακριβώς στη λέξη ‘κινητοποίηση’ που ρίχνω το βάρος. Όχι όμως με τη μορφή που επιθυμούν να πλασάρουν οι κομματικοί απαρατσίκ (apparatchik), αλλά με τη μορφή μιας συνεχούς παιδευτικής διαδικασίας που θα εξασφαλίζει ότι όλο και περισσότεροι πολίτες θα ενδυναμώνονται με την αναγκαία γνώση που θα τους βοηθά να καταλήγουν σε ωριμότερες αποφάσεις και δράσεις. Γι αυτό θα παρουσιάσω σήμερα τη διαδικασία που ακολουθήθηκε στη Βοστόνη για μια ‘σύνοδο πολιτών’ (The Boston Civic Summit). Ελπίζω ότι το παράδειγμα αυτό ίσως κινητοποιήσει κάποιες τοπικές δυνάμεις προς μια ανάλογη κατεύθυνση, γεγονός που θα θεωρούσα εξαιρετικά σημαντικό για το δήμο μας αλλά και γιατί όχι, για άλλους δήμους.
Ρίχνοντας μια ματιά στην Boston Globe της 25ης Απριλίου 2008, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο της αρχισυνταξίας με τίτλο ‘Banded in Boston’. Εκεί πληροφορήθηκα την οργάνωση αυτής της συνόδου πολιτών με θέμα την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στα δημοτικά δρώμενα. Έλαβε χώρα την 3η Μαΐου και συμμετείχαν 450 πολίτες και παράγοντες της τοπικής δημόσιας ζωής. Εκεί συζητήθηκαν οι προτεραιότητες για την πόλη για τον επόμενο χρόνο αλλά και για την επόμενη πενταετία, τέθηκε σε κίνηση μια διαδικασία παραγωγής πλάνων δράσης για κάθε μία από τις ορισθείσες προτεραιότητες και ασφαλώς, πράγμα που θεωρώ σπουδαίας σημασίας, ενδυναμώθηκαν οι σχέσεις ανάμεσα στους λειτουργούς της πόλης και τους πολίτες. Συμφωνήθηκε επίσης, τον επόμενο Ιούνιο να επανεξεταστούν οι προτεραιότητες και να συγκροτηθούν ομάδες εργασίας.
Νομίζω πως θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε κάτι τέτοιο στο δήμο μας. Πρώτον γιατί θα βοηθούσε στην ανατροπή των -αστείων για την πόλη- διαχωρισμών με βάση τα κόμματα και τις δήθεν ιδεολογίες, υπέρ μιας διάκρισης εις όφελος των σοβαρών και διατεθειμένων να προσφέρουν πολιτών. Δεύτερον, γιατί θα βοηθούσε στην αύξηση της συνειδητοποίησης από τους πολίτες αλλά και τους τοπικούς πολιτικούς, των αληθινών διαστάσεων των προβλημάτων και των πιθανών λύσεων. Τρίτον γιατί μέσω των επιμέρους προτεραιοτήτων θα βοηθούσε στην κινητοποίηση μεγαλύτερων κοινωνικών δυνάμεων. Τέταρτον, γιατί θα ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να εμπλακεί το πανεπιστήμιο και οι σχολές που φιλοξενούνται στην πόλη μας, στις τοπικές κοινωνικές διαδικασίες (μέχρι στιγμής, δείχνει μια μάλλον αυτιστική συμπεριφορά) και εκτιμώ ότι ο δήμος θα μπορούσε να ωφεληθεί σημαντικά από μια τέτοια εμπλοκή. Πέμπτον γιατί θα συνιστούσε ένα σπουδαίο πείραμα δημοκρατίας σε μια εποχή που όλοι βιώνουμε τα αδιέξοδα των υπαρχόντων θεσμών.
Ασφαλώς οι λεπτομέρειες θέλουν δουλειά και δεν ξεχνώ ότι συχνά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Αλλά και αυτή η ακινησία δεκαετιών είναι όλο και περισσότερο ανυπόφορη.