Live from Chicago

Το παγκόσμιο συνέδριο διαταραχών κινητικότητας με έφερε αυτές τις μέρες στο Chicago του Obama αλλά και της Hillary (ο πρώτος είναι γερουσιαστής του Illinois του οποίου πρωτεύουσα είναι το Chicago, η δεύτερη γεννήθηκε εδώ). Η πόλη είναι εκπληκτική! Μια μεγαλούπολη χωρίς κυκλοφοριακά προβλήματα, με τεράστια πεζοδρόμια, που σφύζει από ζωή, που μπορείς να την περπατήσεις χωρίς να νιώσεις την παραμικρή απειλή (σε αντίθεση πχ με τη Μαδρίτη) αφού το φάντασμα του Al Capone έχει μάλλον εξαϋλωθεί, με τη γεύση της πολυ-πολιτισμικότητας να επικρατεί σε κάθε έκφανση της ζωής της. Τεράστιο οικονομικό, συγκοινωνιακό, πολιτισμικό και ακαδημαϊκό κέντρο, μια πραγματική παγκόσμια πόλη (global city, globocity). Πριν από δύο χρόνια έγραφα σε αυτό το ιστολόγιο για το Chicago: "Το Σικάγο θεωρείται μιά παγκόσμια πόλη γιατί στην πόλη αυτή ομιλούνται περισσότερες από 100 γλώσσες, διαβιούν 26 διαφορετικές εθνικότητες, είναι εγκατεστημένες περισσότερες από 1600 μη αμερικανικές εταιρείες, 42 προξενεία ξένων κρατών, υπάρχουν καταπληκτικά ξενοδοχεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, γήπεδα γκόλφ, ποδηλατόδρομοι, 25 χιλιόμετρα παραλίας και ένα εξαιρετικό αεροδρόμιο." Να προσθέσω ότι υπάρχουν απίστευτα έργα τέχνης σε δημόσιους χώρους όπως στο Millenium Park το οποίο φτιάχτηκε εκεί που υπήρχαν θέσεις στάθμευσης γιατί οι αμερικανοί δεν είναι τόσο ηλίθιοι όπως εμείς να κρατάνε δημόσια parking στο κέντρο της πόλης (τα έγραφα πάλι στο ποστ 'Παρκαγεδών', αλλά φαίνεται πως μερικοί την έννοια της διαβούλευσης στην οποία είχα τότε αναφερθεί την κόβουν και τη ράβουν όπως τους συμφέρει). Η διαβίωση εδώ είναι φτηνή, ένας καφές espresso κάνει 1,5$, 75 λεπτά διαδρομή με καταπληκτικό τραίνο 4,80$, το ταξί δεν υπερβαίνει σχεδόν ποτέ τα 10$, αλλά είναι όλα παλιά και βρώμικα, στα fast-food τρως κανονικά με 4$ δηλαδή με λιγότερα από 3 ευρώ, αλλά όλοι εδώ διαμαρτύρονται για την ακρίβεια, με αιχμή την τιμή της βενζίνης που αντιστοιχεί σε περίπου 82 λεπτά του ευρώ ανά λίτρο! Όλα τα κανάλια είχαν χθές θέμα με τους κάτοικους του νότου που περνάνε τα σύνορα με το Μεξικό μόνο και μόνο για να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων τους! Υπάρχει βεβαίως και η κρίση των στεγαστικών δανείων με την υπερχρέωση πολλών νοικοκυριών που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Η TV θυμίζει πολύ το δικό μας Star, όλη μέρα ξεκατίνιασμα (και διαφημίσεις φαρμάκων!!! που σ'εμάς πολύ σωστά απαγορεύονται). Ο τυχαίος άγνωστος αμερικανός δείχνει χαλαρός και είναι ευγενής, γεγονός που μου θυμίζει πόσο άξεστοι έχουμε γίνει εμείς. Το κάπνισμα απαγορεύεται πρακτικά παντού και βλέποντας πόσο σπάνια είναι εδώ η εικόνα ενός καπνιστή, τείνω να πιστέψω πως σύντομα θα γίνει συνολικά παρελθόν!
Αμερική δεν είναι μόνο η (άθλια) εξωτερική πολιτική της (πολύ θα ήθελα να ήξερα τι πολιτική θα ασκούσαμε εμείς αν είμασταν παγκόσμια δύναμη), είναι και ο φόρος τιμής που αποτίει έμπρακτα στα ανθρώπινα επιτεύγματα από κάθε γωνιά της γης, όπως πχ στο κορινθιακό κιονόκρανο που κοσμεί κεντρικό σημείο της πόλης:

Από την άλλη μεριά, οι θηριώδεις διαδικασίες ελέγχου της εισόδου στη χώρα, θυμίζουν αντίστοιχες διαδικασίες των πάλαι ποτέ κομμουνιστικών κρατών της ανατολικής Ευρώπης, διαδικασίες που -υπενθυμίζω- απέτυχαν να προστατεύσουν εκείνα τα κράτη από τη μόλυνση της καπιταλιστικής δημοκρατίας.