Τα Ράσα δεν Κάνουν τον Παπά

Διάβασα σήμερα στην εφημερίδα ένα τμήμα της διαθήκης του αποθανόντος μητροπολίτη Παντελεήμονα: «παρακαλώ αμετακλήτως ... να μην ταφώ πουθενά στην Κόρινθο ή την Κορινθίαν αλλά σε κάποιο μοναστήρι εκτός Κορίνθου, να μη γίνει η κηδεία εις Κόρινθον ή Κορινθίαν και να την κάμη δε ένας μόνο ιερέας οπωσδήποτε μη Κορίνθιος και ούτε ποτέ τα οστά μου να μεταφερθούν εις Κόρινθον ή Κορινθίαν. Ούτε οδός της πόλης της Κορίνθου ή της Κορινθίας να ονομαστεί στο όνομά μου.» (τι τον έκανε άραγε να πιστεύει ότι μπορεί να αποδιδόταν το όνομά του σε κάποια οδό;) Συμπληρώνει δε τα ανωτέρω με την απειλή αν τα παραβούμε, να υποστούμε αρχιερατικές κατάρες!! Δεν ξαφνιάστηκα μεν αλλά απογοητεύτηκα από το μίσος με το οποίο πλήρωσε την ψυχή του ένας γηραιός ιερωμένος για το ποίμνιό του. Βεβαίως, παρά τα βδελυρά του αισθήματα για τους Κορίνθιους, δεν είχε το θάρρος να παραιτηθεί όσο ήταν στη ζωή. Ο υπερφίαλος εγωισμός του τον οδήγησε να πει την τελευταία του λέξη όταν δεν θα υπήρχε δυνατότητα ανταπάντησης. Ίσως έτσι να τον συμβούλεψε να κάνει η γνωστή και μη εξαιρεταία «κυρία». Δεν φοβάμαι μήπως τον αδικήσω. Αυτός που υποτίθεται ότι διδάσκει την αγάπη, να αφήνει πίσω του μιά υπογραφή μίσους. Κάθε επιπλέον σχόλιο περιττεύει.
Όλα αυτά βεβαίως θα ήταν χρήσιμα ως μαθήματα για αυτούς που τυφλά και με φανατισμό ακολουθούν όχι το θεό τους αλλά τους διαμεσολαβητές του επί γης. Αναφαίνεται έτσι ένα κοινωνικό πρόβλημα που διχάζει την κοινωνία μας και ελπίζω να μην το πληρώσουμε ακριβά στο μέλλον. Από τη μιά πλευρά οι θιασώτες ενός θρησκευτικού φονταμενταλισμού, του οποίου διαπρύσιος κήρυκας είναι ο αρχιεπίσκοπος, και οι οποίοι είναι κατά τεκμήριο άνθρωποι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου (ή υψηλών συμφερόντων) και από την άλλη πλευρά οι οπαδοί του ορθολογισμού, μορφωμένοι κατά τεκμήριο, θρησκευόμενοι οι περισσότεροι, αλλά μη ανεχόμενοι τα τερτίπια των αξιωματούχων της εκκλησίας. Λύση σε αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί παρά να δώσει μια γενναία αναθεώρηση των σχέσεων του κράτους με την εκκλησία. Με στόχο όχι όπως υποκρίνονται ιδιοτελώς ορισμένοι τη μείωση του κύρους και της ισχύος της εκκλησίας, αλλά την αύξηση της διαφάνειας του μηχανισμού λειτουργίας της.