Παρκαγεδών

«... και συνήγαγεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον εβραϊστί αρμαγεδών ... και εγένετο η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη και αι πόλεις των εθνών έπεσον...»

Δεν είμαι καθόλου ειδικός στην ανάλυση της Καινής Διαθήκης, αλλά μ’αρέσουν οι μεταφορές. Γιατί πιστεύω, πράγμα που δεν έχω σταματήσει να υποστηρίζω εδώ και πολύ καιρό και σε όλους τους τόνους, ότι το σχεδιαζόμενο parking στα περιβολάκια θα είναι καταστροφή για την πόλη. Παρκαγεδών λοιπόν, καθ’οδόν για την πόλη μας.
Γιατί όμως να είμαι τόσο οξύς για ένα parking; Κακό είναι να βρίσκουν δημότες και επισκέπτες μιά θέση στάθμευσης;
Για να καταλάβει κανείς τον τρόπο σκέψης μου, οφείλει να είναι πολίτης του κόσμου. Planetizen, από τα planet και citizen, είναι ένας εύστοχος νεολογισμός που συνάντησα. Να καταλαβαίνει το ‘μέγεθος’ της πόλης στην οποία ζεί. Πληθυσμιακό, γνωστικό, πολιτισμικό, αισθητικό κτλ. Να νιώθει ότι τα δικά μας προβλήματα δεν είναι μοναδικά και ότι άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες, έχουν δοκιμάσει ποικιλότροπα να τα δαμάσουν και αυτό έχει οδηγήσει στη συσσώρευση γνώσης που θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμη. ΑΝ έχουμε τα μάτια να τη δούμε. ΑΝ έχουμε τ’αυτιά να την ακούσουμε.
Δοκιμάστε να επισκεφθείτε ιστοσελίδες σχετικές με τον αστικό σχεδιασμό (όπως το planetizen, το Department of Urban Planning, School of Public Affairs, UCLA, το New York City Department of Planning κα) και αν βρείτε έστω και έναν αρθρογράφο που να υποστηρίζει ότι η δημιουργία parking σε σημείο κυκλοφοριακά συμφορημένο είναι ορθή πρακτική, εγώ θα ντυθώ αρμαγεδών για τις απόκριες! Για τον απλό λόγο ότι όπου υπάρχει parking, η κίνηση από και προς αυτό, αυξάνει.
Αλλά μέχρι εδώ, έχει ειπωθεί μόνο ένα μηδαμινό μέρος της αλήθειας. Γιατί όπως ισχυρίζεται (και έχει γίνει διάσημος γι αυτό, μετά βέβαια από μελέτες δεκαετιών) ο καθηγητής πολεοδομικού σχεδιασμού στο UCLA και σπουδαγμένος στο Yale, Donald Shoup, στο βιβλίο του “The High Cost of Free Parking”, η αύξηση των χώρων στάθμευσης αυξάνει την εξάρτηση από το αυτοκίνητο, επιταχύνει την αστική εξάπλωση, επιδεινώνει κατά πολύ τη σπατάλη καυσίμων και αποκινητροποιεί τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, των ποδηλάτων και της βάδισης. Επισημαίνοντας ότι οι θέσεις στάθμευσης συνιστούν τη μεγαλύτερη ποσοστιαία επιβολή χρήσης γης στον αστικό ιστό (δεν είναι εντυπωσιακό!), συμπεραίνει πως οι θέσεις στάθμευσης ταπεινώνουν τον πολεοδομικό σχεδιασμό, καταρρακώνουν την τοπική οικονομία και βλάπτουν το περιβάλλον. Παραφράζοντας τη γνωστή αγγλική παροιμία “there is no such thing as a free lunch”, αλλάζοντας το lunch με το parking, προτείνει τη μείωση των θέσεων στάθμευσης(!), και την επιβολή τέλους στάθμευσης. Τα χρήματα από τη στάθμευση προτείνει να επιστρέφουν στη γειτονιά από όπου εισπράχτηκαν για να χρηματοδοτήσουν αναπλάσεις.
Μερικοί βεβαίως θα πουν ‘ποιός είναι αυτός’ και ‘τι να μας πεί εμάς’. Εντάξει ελληναράδες μου, έτσι είναι αν έτσι σας συμφέρει. Αλλά εγώ δεν ξεχνώ πως ένας έγκριτος έλληνας καθηγητής υποστηρίζει πως η μεγαλύτερη και συχνότερη μορφή διαπλοκής και ρεμούλας στη χώρα μας, αφορά τα έργα ασφαλτοστρώσεων και δημιουργίας parking που εκτελούν οι ΟΤΑ α’ βαθμού. Γι αυτό καλύτερα να χαμηλώσουν οι τόνοι της βεβαιότητας για την ωφέλεια ενός parking στο κέντρο της πόλης, και να ξεκινήσει με ευθύνη της νέας δημοτικής αρχής ένας νέος γύρος κοινωνικής διαβούλευσης για το θέμα. Ευκαιρία να δούμε και κατά πόσο η προεκλογικά διακηρυγμένη πίστη στη συμμετοχική δημοκρατία και την κοινωνική λογοδοσία ήταν ‘φύκια για μεταξωτές κορδέλες’ ή όχι. Ευκαιρία για μιά καλή αρχή. Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.