Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Μια Πολύ Σοβαρή Πρόταση για την Κρίση

Στην πρόσφατη συνάντηση που έγινε στο Επιμελητήριο με σκοπό την αναζήτηση προτάσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ακούστηκαν πολλά κλισέ. Εύκολες κουβέντες χωρίς βάθος. Από όλα όσα διάβασα, γιατί δεν παραβρέθηκα στη συνάντηση, ξεχώρισα όμως, αμέσως, την πρόταση που κατέθεσε ο γνωστός επιχειρηματίας της πόλης μας και πρόεδρος της συνεταιριστικής τράπεζας, κύριος Δημήτρης Δαλακλείδης. Αντιγράφω από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ της ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ:
"αυτή τη στιγμή τα χρήματα από τα αποθεματικά των Δήμων βρίσκονται διάσπαρτα στις άλλες τράπεζες. Αν, όμως, είχαμε αυτά τα χρήματα εμείς θα μπορούσαμε άνετα να χρηματοδοτήσουμε 500 τοπικές επιχειρήσεις. Να, λοιπόν, πως μπορεί να βρεθεί ένας εύκολος τρόπος να αποκτήσουμε ρευστότητα και μάλιστα σε μια τράπεζα με αποδεδειγμένο ενδιαφέρον για τους τοπικούς επιχειρηματίες καθώς αυτούς θελει εκ της συστάσεώς της να στηρίξει και να υπηρετήσει και παράλληλα να δείξουν και οι τοπικοί άρχοντες το ενδιαφέρον τους για τους δημότες τους και τις επιχειρήσεις τους..."
Αμέσως μόλις το διάβασα, θυμήθηκα ένα άρθρο που διάβασα μία μόλις ώρα πριν από το βρετανικό New Local Government Network (NLGN) με τίτλο "A convenient alliance? Mutuality and the opportunity for local authority banking". Παραθέτω και εν συνεχεία μεταφράζω ένα απόσπασμα από αυτό το άρθρο:
"The basic model would be terrifically simple. If only a quarter of the £15-£20 billion of reserves were invested in such a ‘Councils Bank’ and in turn reinvested with absolute priority in English public infrastructure projects, millions of available capital could be released regardless of the stickiness of private interbank lending. A local authority mutual fund would be owned and operated by the local government sector itself, separate from the Treasury, whose Debt Management Office is the current place of safety preferred by many shaken local authorities. With local authorities themselves as sole shareholders, interest returns could be maximised and dividends reinvested or returned to the local taxpayer."
"Το βασικό μοντέλο θα είναι τρομερά απλό. Αν μόνο το ένα τέταρτο των £ 15 - £ 20 δισ. των αποθεματικών επενδύονταν σε μία τέτοια «Διαδημοτική Τράπεζα» και στη συνέχεια επανεπενδύονταν με απόλυτη προτεραιότητα στα δημόσια έργα υποδομής, εκατομμύρια διαθέσιμων κεφαλαίων θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν ανεξάρτητα από τη δυσπραγία του διατραπεζικού δανεισμού. Ένα τοπικό αμοιβαίο κεφάλαιο θα μπορούσε να ανήκει και να λειτουργεί από την τοπική αυτοδιοίκηση για τις ίδιες ανάγκες της, ανεξάρτητα από το Υπουργείο Οικονομικών, .... Με τις τοπικές αρχές ως μοναδικούς τους μετόχους, θα μπορούσε να μεγιστοποιηθεί η απόδοση και να επανεπενδύονται τα μερίσματα ή να επιστρέφονται στον τοπικό φορολογούμενο."
Η πρόταση του κυρίου Δαλακλείδη δεν είναι καλή επειδή συμπίπτει με την άποψη του βρετανού αρθρογράφου (που δεν είναι κανένας τυχαίος), απλά συναντιέται μαζί του γιατί και οι δύο κατέληξαν σε αυτήν κάνοντας χρήση των γνώσεων, της εμπειρίας τους και της κοινής λογικής. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική πρόταση που δίνει νέο βάθος στις δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης και γι αυτό αναμένουμε με μεγάλη προσοχή την αντίδραση των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.

buzz it!

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Ευρώπης

Η Europeana είναι μια ψηφιακή βιβλιοθήκη, μουσείο και αρχείο της Ευρώπης. Περιέχει περισσότερα από δύο εκατομμύρια ψηφιακά αντικείμενα (ταινίες, φωτογραφίες, πίνακες, μουσική και άλλα αρχεία ήχου, χάρτες, χειρόγραφα, βιβλία, εφημερίδες και άλλο αρχειακό υλικό). Τα εγκαίνιά της έγιναν πριν λίγες ημέρες από την Ευρωπαία επίτροπο για την Κοινωνία της Πληροφορίας, κυρία Viviane Reding.
Αμέσως όμως προέκυψε πρόβλημα: ο ιστοτόπος δέχθηκε περισσότερες από δέκα εκατομμύρια επισκέψεις ανά ώρα (!!!!) και βέβαια, έπεσε! Τώρα προσπαθούν να στήσουν πιό ισχυρή υποδομή που αναμένεται να ανέβει στα μέσα Δεκεμβρίου.
Πόσοι αλήθεια έλληνες γνώριζαν για τα εγκαίνια αυτής της βιβλιοθήκης;
Μια γεύση από το περιεχόμενό της (το οποίο θα υπάρχει και στα ελληνικά) μπορείτε να πάρετε από το παρακάτω βίντεο από το οποίο δεν απουσιάζει η ελληνική συνεισφορά...

buzz it!

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Υπάρχει Χώρος για την Πολιτική στο Διαδίκτυο;

Το εξώφυλλο δίπλα, αντιστοιχεί σε ένα βιβλίο που μπορεί κανείς να αγοράσει διαδικτυακά από το amazon και να το διαβάσει μετά από λίγα λεπτά. Γενικά, η συζήτηση πάνω στο θέμα του τίτλου, έχει ανάψει. Στα πλαίσια αυτά, δέχτηκα την πρόσκληση να συμμετάσχω σε ένα τρόπον τινά 'debate' που φιλοξενήθηκε στο δισέλιδο "ΤΑΣΕΙΣ" του κυρίως σώματος του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 23/11. Τη συμμετοχή μου μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Καλό θα ήταν επίσης, όσοι ενδιαφέρονται, να διαβάσουν και τις άλλες (τρεις) συνεισφορές.

"Ένα ιστολόγιο δεν επηρεάζει απαραίτητα τίποτα, εκτός από το χρόνο του δημιουργού του. Κάποια όμως ιστολόγια εμφανίζουν κοινωνική δυναμική και έτσι μπορούν να επηρεάσουν και την πολιτική. Η κοινωνική αυτή δυναμική, δεν είναι όμως ποτέ περιουσία του ιστολογίου, αλλά της κοινότητας που περιστρέφεται γύρω από αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτό που ένα ιστολόγιο μπορεί να κάνει είναι να συγκεντρώσει, να ενισχύσει και να επιταχύνει τη διασπορά μιάς ήδη υπάρχουσας κοινωνικής δυναμικής.

Ήδη από το 1920, οι κοινωνιολόγοι της σχολής του Σικάγο –πόλης αφετηρίας για τον Obama- με τη θεωρία της κοινωνικής αποδιοργάνωσης (Social Disorganization Theory), περιέγραψαν τον κατατεμαχισμό των παλαιών κοινωνικών δομών και αξιών στα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα, με επακόλουθο τη μείωση της κοινωνικής συνοχής. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι βρίσκονταν σε φυσική αλλά όχι και σε ψυχική εγγύτητα. Δεν σκοπεύω εδώ να συμβάλλω στο θρήνο των ρομαντικών για την απώλεια της μεγάλης οικογένειας ή της παλιάς γειτονιάς, αλλά μάλλον στον έπαινο των νέων κοινοτήτων που παράγονται χάρη στα κοινωνικά μέσα (social media), κοινοτήτων που κάποιοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως εικονικές, ενώ το παράδειγμα της εκλογής του Obama –και όχι μόνο αυτό- μας έδειξε ότι είναι με το παραπάνω πραγματικές, αφού τα αποτελέσματα της ύπαρξής τους είναι πραγματικά.

Τα ιστολόγια, όπως όλα τα κοινωνικά μέσα, εκπληρώνουν μια ανθρώπινη ανάγκη: αυτήν της συμμετοχής σε ομογενή δίκτυα που συναπαρτίζουν, μεταξύ άλλων, την ταυτότητα του ατόμου και επηρεάζουν όπως έχουν αποδείξει επανειλημμένα οι κοινωνικές επιστήμες, τη συμπεριφορά του. Εκεί, ο σύγχρονος πολίτης έχει τη δυνατότητα να συναντηθεί διαδικτυακά με ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες με αυτόν αξίες και προσδοκίες. Τότε, η κοινή τους δράση μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά συλλογικής νοημοσύνης, με υψηλό αντίκρυσμα στο κοινωνικό πεδίο.

Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ το παράδειγμα δούλεψε και νομίζω πως αυτό έγινε για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί πολλά ιστολόγια λειτούργησαν ως κτήμα της κοινότητας και όχι αυτού που τα έστησε. Και δεύτερον, γιατί τα ιστολόγια αυτά δεν εξέφρασαν φιλοδοξίες πολιτικής διαμεσολάβησης, αλλά ενδυνάμωσης της επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών καθώς, επαναλαμβάνω, η κρίσιμη λέξη πίσω από το ιστολόγιο είναι η λέξη ‘κοινότητα’ και όχι η λέξη ‘πολιτική’. Έτσι, τα ιστολόγια απέκτησαν κύρος στα μάτια των πολιτών και ήρθαν σε ορατή αντιδιαστολή με τα κλασικά ΜΜΕ, αποκαλύπτοντας αδυναμίες τους και συμπληρώνοντας κενά.

Στη χώρα μας δεν υπάρχουν τέτοια ιστολόγια. Η δε κοινωνιολογική προσέγγιση των σχολίων που κατατίθενται σε ιστολόγια με μεγάλη επισκεψιμότητα τύπου press-gr, αποκαλύπτει ένα γιγαντιαίο λαϊκιστικό πέπλο, ορατό άλλωστε και εκτός διαδικτύου. Η απαραίτητη ποιότητα ανθρώπων, ως μονάδων, ασφαλώς και υπάρχει. Οι κοινότητές τους όμως, προς το παρόν, απουσιάζουν. Ελπίζω, όχι για πολύ."

buzz it!