Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2006

Το Πρόσωπο της Χρονιάς

Το μάθατε; Βραβεύτηκα από το περιοδικό ΤΙΜΕ ως πρόσωπο της χρονιάς! Βέβαια, μαζί με άλλους τουλάχιστον 80 εκατομμύρια ιστολογούντες (bloggers) ανά τον κόσμο! Και ακριβώς γι αυτό είναι εξόχως σημαντικό. Επειδή όπως αναφέρει, απευθυνόμενος στους απανταχού bloggers, στο άρθρο του ο Lev Grossman (αρχισυντάκτης των θεμάτων τεχνολογίας):

"πήρατε τα ηνία των διεθνών Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, ιδρύσατε και οριοθετήσατε τη νέα ψηφιακή δημοκρατία, εργάζεστε χωρίς αντάλλαγμα και νικήσατε τους επαγγελματίες μέσα στο δικό τους παιχνίδι, γι αυτό, το Πρόσωπο της Χρονιάς είστε εσείς".

Το TIME αποδίδει βεβαίως και τον απαραίτητο φόρο τιμής στο εργαλείο που τα έκανε όλα αυτά πιθανά: τον παγκόσμιο ιστό (World Wide Web).

"είναι το εργαλείο που φέρνει κοντά τις μικρές συνεισφορές εκατομμυρίων ανθρώπων, δίνοντάς τους υπόσταση και αξία".

Στο άρθρο 'Τώρα είναι η σειρά σου" ο Richard Stengel λέει πως "το νέο αυτό, παγκόσμιο νευρικό σύστημα αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Και οι συνέπειες αυτού είναι δύσκολο να εκτιμηθούν και αδύνατο να υπερεκτιμηθούν". Ο δε καθρέφτης (οθόνη) στο εξώφυλλο μπήκε γιατί "αποδίδει την άποψη ότι εσείς και όχι εμείς, μεταμορφώνετε την εποχή της πληροφορίας".

Τι λέτε; Ήρθε τώρα και η σειρά σας; Ελάτε στον κόσμο σας!

buzz it!

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

Ένα Διαφορετικό Μουσικό Δώρο

Στη χώρα μας έχει γίνει μοτίβο σταθερό και επαναλαμβανόμενο η γκρίνια. Ένα ποσοστό αυτής είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Συνιστά την αρχή της συνειδητοποίησης κάποιου προβλήματος και άρα εγκυμονεί την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Αλλά μερικές φορές γίνεται μανιέρα. Ένας τρόπος να δικαιολογεί κανείς τις δικές του χαμηλές επιδόσεις: ‘αφού όλα είναι χάλια, πώς μπορώ εγώ να διαφέρω;’ Θυμίζει τη ‘Σατραπεία’ του Καβάφη:


Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται•


Η Ελλάδα, το δέχομαι, δεν είναι ένας εύφορος τόπος. Όμως, ακόμα κι έτσι, κάποιοι άνθρωποι διαπρέπουν. Σαν ηλεκτρόνια που ξέφυγαν από τη σταθερή και αναμενόμενη τροχιά τους, μεταβάλλουν την κατάσταση της ύλης στην οποία συμμετέχουν, γίνονται ήλιοι που μας φιλοδωρούν θαλπωρή και ενέργεια.
Τις προάλλες, καθώς έψαχνα τα σκουτιά μου, συνάντησα για χιλιοστή φορά, έναν δικό μου, μικρό, ήλιο τσέπης, που με συντροφεύει και με τιμά με τη φιλία του εδώ και είκοσι χρόνια. Είναι ο μουσικός Ευάγγελος Πετσάλης. Συναντηθήκαμε στο πανεπιστήμιο. Δεν ήταν η μουσική του που μας έκανε φίλους. Ήταν η προσωπικότητά του. Είχες αμέσως την αίσθηση πως πρόκειται για έναν άνθρωπο καταδικασμένα διαφορετικό. Ένας bohème στην εποχή του υλισμού. Δεδηλωμένος λάτρης αυτού του τύπου των ανθρώπων, βούτηξα στο πλάσμα της φιλίας του και αιωρούμαι έκτοτε εντός του.





Καθώς έρχονται οι γιορτές και η γκρίνια είναι αταίριαστη, θέλησα με το παρόν να θυμίσω πως υπάρχουν άνθρωποι που ενάντια σε πιθανότητες και αντιξοότητες, καταφέρνουν να δημιουργούν. Κάποτε και να διαπρέπουν. Η σύνθεση κλασικής μουσικής σε μιά χώρα που η πλειοψηφία των πολιτών της έχει ενστερνιστεί το τσιγγάνικο μουσικό πρότυπο, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το ακροατήριο μικρό και οι ίντριγκες του χώρου βυζαντινές.
Εντούτοις, η μουσική του Βαγγέλη Πετσάλη κυκλοφορεί σε παγκόσμια διανομή από την ιταλική εταιρεία Arcadia/Agora. Παρακάτω, μπορείτε να απολαύσετε το πρώτο τμήμα (andante con moto) της 1ης συμφωνίας του. Το έργο αναπαράγεται εδώ με άδεια του συνθέτη. Τη Συμφωνική ορχήστρα της Βουλγαρίας διευθύνει ο Άλκης Παναγιωτόπουλος. (7'57'')








Αν βαριέστε το buffering και σας ενδιαφέρει, μπορείτε να βρείτε αυτό και άλλα αντιπροσωπευτικά κομάτια της μουσικής του, δωρεάν, εδώ! Μπορείτε επίσης να διαβάσετε το βιογραφικό του, εδώ.
Έρχονται γιορτές. Σας χαρίζω λοιπόν, αυτό που εγώ θεωρώ καλή μουσική. Σε όλους εσάς τους αγαπημένους μου φίλους, αναγνώστες, περαστικούς και συμπολίτες, εύχομαι καλές γιορτές!

buzz it!

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006

Επ! Καλησπέρα!

Όταν μία πόλη ιδρύεται, είναι γιατί βρίσκεται σ’ ένα εμπορικό σταυροδρόμι, ένα πλεονεκτικό στρατηγικά σημείο, ένα θρησκευτικό κέντρο ή κάτι παρόμοιο. Απο κει και πέρα όμως, η πόλη είναι πλέον ένα σημείο συνάντησης των ανθρώπων. Όπως λέει ο διάσημος αυστριακός αρχιτέκτονας Christopher Alexander, «οι άνθρωποι έρχονται στις πόλεις για την επαφή με άλλους ανθρώπους. Αυτό είναι οι πόλεις: σημεία συνάντησης. Παρά ταύτα, οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις είναι συχνά μόνοι και αποξενωμένοι. Μόνο λίγοι όμως είναι φυσικά μόνοι. Οι περισσότεροι ζούν σε μία κατάσταση ατέλειωτης εσωτερικής μοναξιάς. Έχουν εκατοντάδες γνωστούς, αλλά οι σχέσεις τους είναι κενές και ανικανοποίητες». Κατά τον αμερικανό κοινωνιολόγο Ray Oldenburg, η πόλη είναι ο ‘τρίτος χώρος’ μετά το σπίτι και την εργασία που συνιστούν τους δύο πρώτους. Ο ‘τρίτος χώρος’ είναι αυτός όπου πέφτει κανείς τυχαία πάνω στον άλλο. Η πιθανότητα της κατά τύχην συνάντησης είναι αυτή που κάνει μία πόλη ένα γόνιμο τόπο. Είτε πρόκειται για τον αυριανό έρωτα είτε για τη νέα επιχειρηματικότητα, είναι η πόλη που τα κάνει όλα αυτά πιθανά.
Τον καιρό που ήμουν παιδί, πριν από 30 χρόνια δηλαδή, υπήρχε μία συνήθεια στην πόλη μας. Το νυφοπάζαρο. Αυτός που το ονομάτισε έτσι ήταν σίγουρα ένας agent provocateur, αφού η εξεύρεση νύφης ήταν μιά μικρή μόνο δραστηριότητα που εξυπηρετείτο από τη βόλτα πάνω-κάτω στον ίδιο δρόμο. Ήταν η ευκαιρία να ξεσκάσεις από τους δύο άλλους χώρους, να συναντήσεις γνωστούς, ανθρώπους που σε ξέρουν με το μικρό σου όνομα, να γνωρίσεις νέους φίλους και φίλες, να συζητήσεις για τη ζωή σου και αυτή των άλλων, τα όνειρά σου, τις επιδιώξεις σου, αυτό που σε κυρώνει κι αυτό που σε ακυρώνει. Η διαδικασία αυτή του ‘επ! καλησπέρα, τι γίνεται!’ ήταν που έκανε τον ‘τρίτο χώρο’, πόλη, ή στις μεγαλύτερες πόλεις, γειτονιά. Βέβαια, το νυφοπάζαρο δεν ήταν προνόμιο της πόλης μας, όλες οι ελληνικές πόλεις είχαν την ‘περαντζάδα’ τους. Οι Ιταλοί τη λένε ‘passaggiata’, οι Ισπανοί ‘paseo’. Σήμερα όμως οι πόλεις τείνουν να γίνουν χώροι συνάντησης αυτοκινήτων, ενώ η δυνατότητα εργασίας, αγορών κτλ από το internet, απειλεί να μετατρέψει την κοινωνική επαφή σε ροή bits & bytes. Αλλά σε αντίθεση με τους φιλοσόφους των πλατειών, εγώ δεν πιστεύω ότι φταίει το αυτοκίνητο ή το internet. Φταίει η ανυπαρξία πολεοδομικού σχεδιασμού. Πόσο λιγότερο θελκτική πόλη θα ήταν η Βαρκελώνη χωρίς τη διάσημη Rambla; Πολύ, νομίζω.
Barcelona - La RamblaΑν δεν μας απασχολήσει κατά το σχεδιασμό η ανάγκη των ανθρώπων για κοινωνική επαφή, δεν θα καταλήξουμε παρά σε άγονες και φτωχές πόλεις, λημέρια αντικοινωνικής δράσης και συμπεριφοράς. Και δεν υπονοώ με τη λέξη σχεδιασμό, μόνο χώρους περιπάτου, αλλά και φαρδύτερα πεζοδρόμια, περίπτερα στις πλατείες για να παίζουν μουσική μικρές μπάντες (θυμάστε το υπέροχο περίπτερο στα περιβολάκια που γκρέμισε ένας ανόητος δήμαρχος για να φτιάξει στη θέση του ένα συντριβάνι σε μιά άνυδρη πόλη;), υπαίθριες σκακιέρες, περισσότερα παγκάκια και τόσα άλλα.
Σε μιά παραλία των ΗΠΑ, ο δήμος χρησιμοποιεί εκμαγεία για να φτιάχνει αμμώδη γλυπτά ζώων και κάστρων που τραβούν σα μαγνήτης την πιτσιρικαρία της περιοχής.

Δεν χρειάζονται πάντα λεφτά, χρειάζεται κυρίως αγάπη και φροντίδα για τους ανθρώπους γύρω σου.

buzz it!

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2006

Τα βασικά

Εδώ και αρκετά χρόνια, έχω διατυπώσει σε συζητήσεις με φίλους, δύο ελάσσονες προτάσεις για την πόλη μας. Αφορούν την εικόνα της. Αλλά έξι μήνες τώρα, περιμένω να κατατεθούν προτάσεις κάθε είδους για την πόλη από τους αναγνώστες αυτού του blog. Πολλοί το έχουν υποσχεθεί προφορικά, κάποιοι άλλοι περιμένουν (ακατανόητο) κάποιου είδους εξατομικευμένη πρόσκληση. Το korinthos.mike at gmail.com (το at αντί του @ μπαίνει για να μειώνεται η λήψη ανεπιθύμητων μηνυμάτων – spam), δεν έχει μέχρι σήμερα δεχθεί κανένα μήνυμα. Ούτε το προσωπικό μου email, αφού οι αναγνώστες του blog γνωρίζουν κατά τεκμήριο την ταυτότητά μου. Σήμερα λοιπόν, δημοσιοποιώ αυτές τις προτάσεις για να ενθαρρύνω όποιον πιστεύει ότι έχει μιά καλή ιδέα, να την καταθέσει. Όσο χρειάζεται θα παίρνω την πρωτοβουλία με άρθρα, αλλά να είστε σίγουροι πως θα επιθυμούσα να είχατε καταλάβει (με την στρατιωτική έννοια) αυτόν τον χώρο. Κι εγώ να κάνω μόνο τη γραφειοκρατία τύπου comment moderation, posting κτλ. Αλλά φαίνεται πως ο τύπος του αναγνώστη που επικρατεί είναι αυτός του lurker. Δηλαδή αυτού που προτιμά να παρακολουθεί από απόσταση, χωρίς να συμμετέχει. Είτε γιατί νιώθει ανασφάλεια, είτε γιατί αφού δεν έστησε αυτός το blog, δεν πρέπει να συμμετέχει, αφού ό,τι κάνει πρέπει να εξυπηρετεί προσωπικές και μόνο φιλοδοξίες, κρυφοκοιτάνε μεν, τους κρυφοαρέσει κιόλας να αντιγράφουν επιχειρήματα, αλλά από διάλογο ‘γιόκ’.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Αν κάποιος περαστικός μπει στην πόλη μας, θα επιχειρήσει να κοιτά δεξιά και αριστερά στις μείζονες διασταυρώσεις, μήπως και κάτι του τραβήξει την προσοχή. Αν μπεί από την ανατολική είσοδο, θα συναντήσει την πρώτη αξιόλογη διασταύρωση Δαμασκηνού και Εθνικής Αντιστάσεως. Εκεί, αν κοιτάξει προς το νότο (προς τις γραμμές του τραίνου στο τέρμα της Εθν. Αντιστάσεως), δεν θα δεί τίποτα. Ομοίως, αν μπεί από τη νότια είσοδο, θα συναντήσει την πρώτη αξιόλογη διασταύρωση μετά τις γραμμές, Εθνικής Αντιστάσεως και Γεωργίου Παπανδρέου. Κοιτώντας λοιπόν κατά μήκος της Γεωργίου Παπανδρέου προς τη θάλασσα, δεν θα δεί, επίσης τίποτα. Τέλος, αν μπεί από τη δυτική είσοδο, θα κοιτάξει για πρώτη φορά δεξιά-αριστερά, Πατρών και Γεωργίου Παπανδρέου. Μαντέψτε τι θα δει. Τίποτα. Προτείνω λοιπόν, στη διασταύρωση Εθνικής Αντιστάσεως και Κολιάτσου, που είναι ορατή και από το φλοίσβο και από τις γραμμές, όπως επίσης και στη διασταύρωση Γεωργίου Παπανδρέου και Πατρών, να κατασκευαστούν μικρές, κεντρικές, κυκλικές νησίδες (roundabouts). Επί των νησίδων θα μπορούσαν να τοποθετηθούν πχ γλυπτά, μαζί με λουλούδια κτλ. Ένα άγαλμα του Πήγασου, ή ένας κορινθιακός κίονας με κιονόκρανο, δεν θα ήταν άσχημα. Θα μπορούσαν όχι μόνο να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών, αλλά θα είχαν και πρακτικά οφέλη, όπως τη μείωση της ταχύτητας, άρα και των ατυχημάτων, του θορύβου κτλ.
Η δεύτερη πρόταση αφορά την κίνηση επί της Δαμασκηνού, μιάς στενής σχετικά και επιβαρυμένης κυκλοφοριακά οδού. Προτείνω, το ρεύμα της Δαμασκηνού που κατευθύνεται προς την Αποστόλου Παύλου, να εκτρέπεται δεξιά προς την Αγίου Νικολάου, στο ύψος της Κολοκοτρώνη. Θα μπορούσε εκεί να δημιουργηθεί ένα S προς την Αγίου Νικολάου, που θα αγκάλιαζε και θα αναδείκνυε το Δημοτικό Θέατρο, που τόσο πολύ το έχει ανάγκη. Εννοείται ότι το κομάτι της Δαμασκηνού από Απ. Παύλου μέχρι Κολοκοτρώνη, που είναι και το στενότερο, θα ήταν μονόδρομος με κατεύθυνση προς το σταθμό του τραίνου και νόμιμη στάθμευση (που τώρα είναι παράνομη).
Ας μη μας σταματήσουν φτηνές δικαιολογίες του τύπου, ‘μα, η Δαμασκηνού ή η Πατρών είναι παλαιά εθνική οδός και άρα αρμοδιότητας ΥΠΕΧΩΔΕ και όχι δήμου’. Δεν ξέρω αν αυτό αληθεύει, αλλά κι έτσι να είναι, και λοιπόν; Να αλλάξει!

buzz it!

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2006

Συμμετοχική Διακυβέρνηση Στην Πράξη (Μέρος 2ο)

Συνεχίζοντας το άρθρο σχετικά με το πρόγραμμα της Στοκχόλμης θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας αλλά και μερικές απόψεις σχετικά με την πολιτική πίσω από όλη αυτή τη προσπάθεια.
Η ψηφοφορία έγινε μαζί με τις εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης στη Σουηδία και είχε τα εξής αποτελέσματα:
Οι κάτοικοι του Δήμου Στοκχόλμης ψήφισαν ως εξής:
Εγγεγραμμένοι: 620.915, Ψήφισαν: 474.146, Ποσοστό συμμετοχής: 76,4%
Ναι: 51,3%
Όχι: 45,5%
Λευκό: 2%
Άκυρα: 1,2%
Κατά την ίδια ψηφοφορία ψήφισαν για το μέτρο και κάτοικοι από περιφερικούς Δήμους γύρω από την Στοκχόλμη. Σε αυτούς το ερώτημα ήταν κάπως διαφορετικό από τους κατοίκους της πόλης. Τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα έδειξαν ότι από 324.786 έγκυρες ψήφους ψήφισαν υπέρ του μέτρου 39,8% και κατά 60,2.
Τα αποτελέσματα δείχνουν καθαρά ότι οι κάτοικοι του κέντρου της πόλης θέλουν τη συνέχιση του μέτρου όμως οι κάτοικοι που μένουν στα προάστια είναι αντίθετοι στη συνέχισή του. Αυτό είναι ένα μάλλον αναμενόμενο αποτέλεσμα. Το τι θα γίνει είναι λίγο περίπλοκο αυτή τη στιγμή διότι εξαρτάται κυρίως από την κυβέρνηση. Προς το παρόν η λειτουργία του προγράμματος έχει ανασταλεί.
Την τελική απόφαση θα την πάρει το Σουηδικό κοινοβούλιο. Η νέα Σουηδική κυβέρνηση που προήλθε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα ορίσει έναν ειδικό που θα κάνει τις διαπραγματεύσεις με τους 26 δήμους γύρω από τη Στοκχόλμη με στόχο να προσδιορίσουν τα έργα υποδομής που χρειάζονται ώστε να βελτιωθεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα στη πόλη. Οι ηγέτες της σημερινής κυβέρνησης έχουν αναφέρει ότι σχεδιάζουν τα έσοδα από τα διόδια να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή ενός ακόμα περιφερειακού δρόμου ο οποίος θα μειώσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα. Η αντίθεση των οικολογικών οργανώσεων στηρίζεται στο γεγονός ότι πρέπει να παρέμβουν σε πολλές περιοχές που τώρα είναι πράσινες. Προς το παρόν δεν υπάρχει δεσμευτική ημερομηνία για τη λήψη της τελικής απόφασης και όλα δείχνουν ρευστά.
Εδώ νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον να δούμε μερικά στοιχεία από το κλίμα που υπάρχει στη Σουηδία σχετικά με το πρόγραμμα αυτό. Όταν άρχισε η λειτουργία του οι συζητήσεις στην πόλη ήταν πολύ έντονες και οι υπέρμαχοι του προγράμματος είχαν έντονες αντιδικίες με αυτούς που ήταν αντίθετοι και μη ξεχνάμε όλα αυτά σε μια χώρα και μια κουλτούρα που δεν οικειοποιείται υψηλούς τόνους. Το πόσο πολύ είχαν θερμανθεί τα πνεύματα φαίνεται από το γεγονός ότι υπήρχαν δημόσιες προτροπές στον κόσμο να μην συνεργαστεί και κυρίως να μην υπακούει. Εμφανίστηκαν κάποια ειδικά καλύμματα για τις πινακίδες που θα δυσκόλευαν την αναγνώριση των πινακίδων από το σύστημα κτλ. Γενικά υπήρχε μια έντονη αντίσταση από τον κόσμο. Ακόμα υπήρχαν συζητήσεις ότι το αριστερής απόχρωσης δημοτικό συμβούλιο θα είχε προβλήματα επανεκλογής. Τελικά στις γενικές εκλογές επικράτησε ο κεντροδεξιός συνασπισμός του οποίου ο αρχηγός Fredrik Reinfeldt είχε δηλώσει προεκλογικά ότι τα διόδια θα έπλητταν την Σουηδική οικονομία και ότι εκείνος θα ψήφιζε να μη συνεχιστεί το πρόγραμμα. Μάλλον λοιπόν αφού τώρα εκείνος είναι στην εξουσία το πρόγραμμα δείχνει καταδικασμένο παρά τις θετικές επιπτώσεις που είχε στη λειτουργία της πόλης και το περιβάλλον αλλά και στην επιθυμία των κάτοικων του κέντρου να παραμείνει το σύστημα. Τελικά φαίνεται ότι η πολιτική απόφαση είναι να εγκαταλειφθεί το πρόγραμμα. Βέβαια θα παραμείνει το όφελος της βελτίωσης της δημόσιας συγκοινωνίας αλλά και η εμπειρία από την εφαρμογή ενός τόσο τεχνολογικά σύνθετου προγράμματος.
Υπάρχουν και απόψεις που βλέπουν τη δημοσιότητα οι οποίες υποστηρίζουν ότι η τύχη του προγράμματος όπως έχει εξελιχθεί ως τώρα ήταν προδιαγεγραμμένη από την αρχή. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό το πρόγραμμα είναι απόρροια της πίεσης των οικολόγων στην κυβέρνηση και στη συνέχεια η κυβέρνηση το επέβαλλε στον δήμο της Στοκχόλμης. Οι οικολόγοι είναι, σύμφωνα με αυτή την άποψη, «αναγκαίο κακό» για τα μεγάλα κόμματα ώστε να κάνουν κυβέρνηση. Για να δώσουν την στήριξή τους οι οικολόγοι πίεσαν για την υλοποίηση του προγράμματος το οποίο δεν υποστήριξε ουσιαστικά κανένα μεγάλο κόμμα στη χώρα. Τώρα με την επικράτηση της κεντροδεξιάς το πρόγραμμα μάλλον θα αλλάξει χαρακτήρα και στόχο όπως είδαμε και πιο πριν.
Νομίζω ότι αυτή η στάση απέναντι στα πολιτικά πράγματα αναδεικνύει μια πρακτική καθόλου άγνωστη στην ελληνική πραγματικότητα. Πολλές φορές η πολιτική μας θέση απέναντι σε κάποια άποψη δεν προσδιορίζεται με βάση αρχές που υποστηρίζουμε αλλά με βάση ποιός είναι αυτός που την εκφράζει. Πολλές φορές δηλαδή θέσεις κατά βάση σωστές επειδή εκφράστηκαν από κάποιον όχι του συρμού αλλά του περιθωρίου της πολιτικής θάβονται χωρίς να συζητηθούν για την ουσία τους. Αυτή η πρακτική μας έχει οδηγήσει σε «παράθυρα» αντιπαράθεσης και όχι ουσιαστικής συζήτησης και σύνθεσης. Αλλά όπως βλέπουμε αυτό δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά την Ελλάδα μόνο αλλά και άλλες κοινωνίες οι οποίες έχουν προχωρήσει περισσότερο στο δρόμο που οδηγεί αυτό που ονομάζουμε δυτικός πολιτισμός.
Φαίνεται λοιπόν ότι και αλλού τα πάντα δεν είναι αγγελικά πλασμένα και η πολιτική και οι πολιτικοί είναι σε μια συνεχή μάχη όμως τουλάχιστον γίνεται με κάποιους όρους και σε ένα πλαίσιο. Το ζητούμενο και εκεί όπως και αλλού είναι η συνειδητή συμμετοχή του ενημερωμένου πολίτη.

buzz it!

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2006

Σύντηξη επιχειρημάτων και Σχάση κοινής λογικής

Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας «Πολίτης» (01/12/2006) τη συνέντευξη του κου Αντωνίου, διδάκτορα πυρηνικής φυσικής του πανεπιστημίου του Birmingham. Ομολογώ όμως ότι με εξέπληξε ο τίτλος: ‘Με τη σύντηξη δημιουργούνται ραδιενεργά κατάλοιπα’. Γιατί μπορεί να οδηγήσει τους μη ειδικούς σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Οτι δηλαδή, πρόκειται για μιά τεχνολογία που ίσως να μην αξίζει και τόσο τον κόπο. Ίσως να αξίζει περισσότερο μάλιστα να επενδύσουμε, όπως γράφεται, σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Δεν καταλαβαίνω καλά τι εννοούμε όταν λέμε εναλλακτικές, γιατί κατά τη λογική μου και η σύντηξη εναλλακτική είναι προς το πετρέλαιο ή το κάρβουνο. Αν με τον όρο ‘εναλλακτικές’ εννοούμε πχ την αιολική ενέργεια ή την ηλιακή, είναι τόσο μικρό το ποσοστό της εκμεταλλεύσιμης ενέργειας που ακόμα και η σημαντική αύξησή του να μη φαντάζει ιδιαίτερα ελκυστική. Χώρια που δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ότι εκεί που φυσάει σήμερα θα φυσάει και αύριο κοκ. Από την άλλη μεριά, κι εγώ θα ήθελα να είχε παραλειφθεί αυτό το άθλιο επεισόδιο των πρωτόπλαστων με το μήλο κτλ από την ιστορία της ανθρωπότητας και τώρα να ζούσα στον (ενεργειακό) παράδεισο, αλλά εδώ που τα λέμε, δεν είμαι τόσο μικρός για να πιστεύω σε παραμύθια. Τι θεωρώ παραμύθι; Οτιδήποτε κάνει εκπτώσεις στην αλήθεια. Έτσι, ενώ όσα αναφέρονται στη συνέντευξη είναι αληθή, και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, ο κος Αντωνίου βρίσκεται εντός του γνωστικού του πεδίου, εντούτοις παραλείπονται κάποιες κρίσιμες αλήθειες που αν είχαν ειπωθεί, θα είχε ενδεχομένως τεθεί άλλος τίτλος που να μη προδιαθέτει τόσο αρνητικά το κοινό. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι ευθύνη του συνεντευξιαζόμενου ή του δημοσιογράφου, αλλά προς αποκατάστασιν της αλήθειας θα ήθελα να αναφέρω δύο-τρία στοιχεία (μαζί με τις πηγές απ’όπου τα άντλησα, γιατί αφού εγώ βρίσκομαι εκτός του γνωστικού μου πεδίου, είναι η αξιοπιστία των πηγών μου που δίνει αξιοπιστία στα λεγόμενά μου).
Πρώτον, η σύντηξη δεν χρησιμοποιεί ραδιενεργά υλικά ούτε παράγει ευθέως ραδιενεργά κατάλοιπα (όπως η σχάση). Η ραδιενέργεια είναι παρούσα με τη μορφή του ενδιάμεσου καυσίμου Τρίτιου (το οποίο κάνει β-διάσπαση και όχι την ιδιαίτερα βλαπτική γ) καθώς και λόγω της αλληλεπίδρασης των παραγόμενων νετρονίων με τα δομικά υλικά του αντιδραστήρα. Είναι γνωστό ότι η δεύτερη μπορεί με τη χρήση κατάλληλων υλικών να μειωθεί σημαντικά (United Kingdom Atomic Energy Authority). Έχει ήδη τεθεί ο στόχος, τα κατάλοιπα της σύντηξης να είναι ανακυκλώσιμα σε 50 έως 100 χρόνια (review prepared for the European Commission by the Fusion Programme Evaluation Board), ενώ μπορούν και να επαναχρησιμοποιηθούν. Επίσης, οι δεύτερης γενιάς αντιδραστήρες σύντηξης, πιθανόν θα χρησιμοποιούν μόνο δευτέριο που δεν είναι ραδιενεργό, και όχι τρίτιο (σημειώσεις του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του MIT, Ron Parker). Βέβαια, χρήσιμο θα ήταν κανείς να μας εξηγήσει αναλυτικά τι πάει να πει β-διάσπαση, για να κατανοήσουμε πλήρως την επικινδυνότητα του τρίτιου. Επιγραμματικά θα αναφέρω πως β-διάσπαση γίνεται φυσιολογικά, εντός του οργανισμού μας (!!) από το ιώδιο και τον άνθρακα 14.
Δεύτερον, αν και ο όγκος των αποβλήτων της σύντηξης είναι παρόμοιος με εκείνων της σχάσης, από τη στιγμή που τα πρώτα δεν περιέχουν actinides και είναι βραχύβια, οι βιολογικοί κίνδυνοι από τα απόβλητα της σύντηξης είναι, μετά 10 έτη, 1000 φορές μικρότεροι από αυτούς των αποβλήτων της σχάσης (European Fusion Network Information της ΕΕ).
Εδώ λοιπόν έχουμε την περίπτωση μιάς τεχνολογίας με τρομακτικά πλεονεκτήματα που αν εφαρμοστεί, η εποχή των ατμοηλεκτρικών σταθμών ή ακόμα και των πυρηνικών εργοστασίων σχάσεως θα θεωρείται λίθινη. Σήμερα, για να παράξουμε 1000MW σε μία ημέρα, απαιτούνται 9.000 τόνοι κάρβουνο και παράγονται 30.000 τόνοι CO2 (και άλλα δηλητηριώδη αέρια όπως οξείδια του αζώτου, του θείου κτλ). Για να παραχθεί η ίδια ενέργεια σε έναν αντιδραστήρα σύντηξης απαιτούνται κάτι παραπάνω από 1 κιλό δευτέριο και τρίτιο και παράγεται λιγότερο από 1 κιλό μη τοξικού, μη ραδιενεργού Ηλίου. Τέλος στο φαινόμενο του θερμοκηπίου λοιπόν. Επίσης, τέλος στα επεισόδια τύπου Czernobyl ή Three Mile Island, τέλος στο νέφος, τέλος στο άγχος της επάρκειας των παγκόσμιων καυσίμων, σημαντικά ασφαλέστερα και ίσως ανακυκλώσιμα κατάλοιπα κτλ. Δηλαδή, τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα έχουν να κάνουν με την επάρκεια, την ασφάλεια και το περιβάλλον. Αλλά εμείς, προτιμούμε τον παράδεισο! Κι εγώ, παιδιά, κι εγώ! Για να μην πω ότι θα επιθυμούσα και την ανατροπή του δεύτερου θερμοδυναμικού αξιώματος, περί αύξησης της εντροπίας.

buzz it!

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2006

Παρκαγεδών

«... και συνήγαγεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον εβραϊστί αρμαγεδών ... και εγένετο η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη και αι πόλεις των εθνών έπεσον...»

Δεν είμαι καθόλου ειδικός στην ανάλυση της Καινής Διαθήκης, αλλά μ’αρέσουν οι μεταφορές. Γιατί πιστεύω, πράγμα που δεν έχω σταματήσει να υποστηρίζω εδώ και πολύ καιρό και σε όλους τους τόνους, ότι το σχεδιαζόμενο parking στα περιβολάκια θα είναι καταστροφή για την πόλη. Παρκαγεδών λοιπόν, καθ’οδόν για την πόλη μας.
Γιατί όμως να είμαι τόσο οξύς για ένα parking; Κακό είναι να βρίσκουν δημότες και επισκέπτες μιά θέση στάθμευσης;
Για να καταλάβει κανείς τον τρόπο σκέψης μου, οφείλει να είναι πολίτης του κόσμου. Planetizen, από τα planet και citizen, είναι ένας εύστοχος νεολογισμός που συνάντησα. Να καταλαβαίνει το ‘μέγεθος’ της πόλης στην οποία ζεί. Πληθυσμιακό, γνωστικό, πολιτισμικό, αισθητικό κτλ. Να νιώθει ότι τα δικά μας προβλήματα δεν είναι μοναδικά και ότι άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες, έχουν δοκιμάσει ποικιλότροπα να τα δαμάσουν και αυτό έχει οδηγήσει στη συσσώρευση γνώσης που θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμη. ΑΝ έχουμε τα μάτια να τη δούμε. ΑΝ έχουμε τ’αυτιά να την ακούσουμε.
Δοκιμάστε να επισκεφθείτε ιστοσελίδες σχετικές με τον αστικό σχεδιασμό (όπως το planetizen, το Department of Urban Planning, School of Public Affairs, UCLA, το New York City Department of Planning κα) και αν βρείτε έστω και έναν αρθρογράφο που να υποστηρίζει ότι η δημιουργία parking σε σημείο κυκλοφοριακά συμφορημένο είναι ορθή πρακτική, εγώ θα ντυθώ αρμαγεδών για τις απόκριες! Για τον απλό λόγο ότι όπου υπάρχει parking, η κίνηση από και προς αυτό, αυξάνει.
Αλλά μέχρι εδώ, έχει ειπωθεί μόνο ένα μηδαμινό μέρος της αλήθειας. Γιατί όπως ισχυρίζεται (και έχει γίνει διάσημος γι αυτό, μετά βέβαια από μελέτες δεκαετιών) ο καθηγητής πολεοδομικού σχεδιασμού στο UCLA και σπουδαγμένος στο Yale, Donald Shoup, στο βιβλίο του “The High Cost of Free Parking”, η αύξηση των χώρων στάθμευσης αυξάνει την εξάρτηση από το αυτοκίνητο, επιταχύνει την αστική εξάπλωση, επιδεινώνει κατά πολύ τη σπατάλη καυσίμων και αποκινητροποιεί τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, των ποδηλάτων και της βάδισης. Επισημαίνοντας ότι οι θέσεις στάθμευσης συνιστούν τη μεγαλύτερη ποσοστιαία επιβολή χρήσης γης στον αστικό ιστό (δεν είναι εντυπωσιακό!), συμπεραίνει πως οι θέσεις στάθμευσης ταπεινώνουν τον πολεοδομικό σχεδιασμό, καταρρακώνουν την τοπική οικονομία και βλάπτουν το περιβάλλον. Παραφράζοντας τη γνωστή αγγλική παροιμία “there is no such thing as a free lunch”, αλλάζοντας το lunch με το parking, προτείνει τη μείωση των θέσεων στάθμευσης(!), και την επιβολή τέλους στάθμευσης. Τα χρήματα από τη στάθμευση προτείνει να επιστρέφουν στη γειτονιά από όπου εισπράχτηκαν για να χρηματοδοτήσουν αναπλάσεις.
Μερικοί βεβαίως θα πουν ‘ποιός είναι αυτός’ και ‘τι να μας πεί εμάς’. Εντάξει ελληναράδες μου, έτσι είναι αν έτσι σας συμφέρει. Αλλά εγώ δεν ξεχνώ πως ένας έγκριτος έλληνας καθηγητής υποστηρίζει πως η μεγαλύτερη και συχνότερη μορφή διαπλοκής και ρεμούλας στη χώρα μας, αφορά τα έργα ασφαλτοστρώσεων και δημιουργίας parking που εκτελούν οι ΟΤΑ α’ βαθμού. Γι αυτό καλύτερα να χαμηλώσουν οι τόνοι της βεβαιότητας για την ωφέλεια ενός parking στο κέντρο της πόλης, και να ξεκινήσει με ευθύνη της νέας δημοτικής αρχής ένας νέος γύρος κοινωνικής διαβούλευσης για το θέμα. Ευκαιρία να δούμε και κατά πόσο η προεκλογικά διακηρυγμένη πίστη στη συμμετοχική δημοκρατία και την κοινωνική λογοδοσία ήταν ‘φύκια για μεταξωτές κορδέλες’ ή όχι. Ευκαιρία για μιά καλή αρχή. Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

buzz it!

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2006

Συμμετοχική Διακυβέρνηση Στην Πράξη (Μέρος 1ο)

Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο είναι η φιλολογία που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες μέρες σχετικά με τα μέτρα που αποφάσισε και διέταξε ο Δήμος Αθηναίων ώστε να ανακουφιστεί το κέντρο της πόλης από το κυκλοφοριακό πρόβλημα αλλά και το πρόβλημα της στάθμευσης. Ψάχνοντας να δω πώς έχουν απαντήσει σε αυτό το ερώτημα άλλες πόλεις του κόσμου και ιδιαίτερα της Ευρώπης εντυπωσιάστηκα με τη λύση που έχει υλοποιηθεί στη Στοκχόλμη. Το εντυπωσιακό αυτής της προσπάθειας και ο ουσιαστικός λόγος που αναφέρομαι σ’ αυτήν δεν είναι μόνο η σύλληψη και τεχνολογική υλοποίηση της ιδέας αλλά πολύ περισσότερο πώς ενημερώθηκε αλλά κυρίως πώς τελικά ερωτήθηκε ο πολίτης που χρησιμοποιεί αυτή την υπηρεσία αν την αποδέχεται ή θα πρέπει να καταργηθεί και να βρεθεί μια άλλη λύση. Δεν ξύπνησαν δηλαδή οι πολίτες μια μέρα για να μάθουν ότι οι φωστήρες που έχουν σχεδιάσει!! και εφαρμόσει κατά καιρούς λύσεις υψηλής έμπνευσης και αποτελεσματικότητας (μονόζυγα, μικρομέγαλα και πάλι μονόζυγα διότι είχαν μεγαλύτερη επιτυχία!!, διαμόρφωση του «τρίγωνου του διαβόλου» Μεσογείων - Αλεξάνδρας - Φειδιππίδου κτλ) αποφάσισαν ότι το νέο μέτρο που θα τους σώσει είναι η ελεγχόμενη στάθμευση και πρέπει να την υποστούν μέχρι νεωτέρας. Προσεγγίζοντας τη λύση της Στοκχόλμης δεν υπονοώ ότι αυτούσια μπορεί ή πρέπει να υλοποιηθεί στην Αθήνα, στη Κόρινθο ή αλλού, αλλά δείχνει τις λύσεις που μπορεί να μας δώσει η τεχνολογία για να αντιμετωπίσουμε διάφορα καθημερινά ζητήματα. Ουσιαστικά το πρόγραμμα αυτό είναι ένα γιγαντιαίο πείραμα ελέγχου της συμπεριφοράς των οδηγών με στόχο να μοιράσει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα κατά τη διάρκεια της μέρας και να οδηγήσει περισσότερους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η προσέγγιση του ζητήματος έγινε με βάση τη θεωρία του "congestion pricing" (σε ελεύθερη μετάφραση, χρέωση με βάση τις ώρες αιχμής). Αυτή η θεωρία άρχισε να τραβά την προσοχή των ερευνητών τη δεκαετία του 1950 με κύριο εκπρόσωπο τον Νομπελίστα οικονομολόγο William Vickery. Υποστήριξε ότι αν οι οδηγοί είχαν διαφορετική χρέωση ανάλογα με το αν οδηγούν τις ώρες αιχμής ή όχι τότε αυτό θα τους έδινε ένα κίνητρο να αλλάξουν τις συνήθειές τους. Ακόμα και αν η αλλαγή των συνηθειών αφορούσε σχετικά μικρό ποσοστό οδηγών αυτό μπορούσε να έχει μεγάλη επίδραση στη ροή της κυκλοφορίας. Η Στοκχόλμη εκτός των άλλων χρησιμοποιεί αυτό το πρόγραμμα και σαν ένα πείραμα δημοκρατίας. Μετά την ολοκλήρωση της εξάμηνης δοκιμαστικής φάσης πλήρους λειτουργίας του προγράμματος η συνέχιση της λειτουργίας του θα μπει σε ψηφοφορία και αν δεν πάρει την πλειοψηφία των πολιτών θα καταργηθεί. Βέβαια πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν και πολιτικές και κομματικές επιλογές όπως θα συζητήσουμε παρακάτω καθώς και οπτικές που μεταφράζεις αποτελέσματα ψηφοφορίας αλλά όλα αυτά θα τα δούμε παρακάτω. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι έγινε στη Στοκχόλμη. Η ευρύτερη περιοχή της πόλης αριθμεί 1.700.000 περίπου κατοίκους. Αποτελείται από πολλά μικρά νησιά που ενώνονται με γέφυρες και μια αρτηρία που περιβάλλει το κέντρο της πόλης, μια εικόνα που εξηγεί τις δυσκολίες στη ροή της κυκλοφορίας ιδιαίτερα τις ώρες αιχμής.
Το χρονικό του εγχειρήματος ξεκινάει τον Ιούλιο του 2003 με το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης να ζητάει από την κυβέρνηση της Σουηδίας την άδεια να υλοποιήσει δοκιμαστικά ένα πρόγραμμα διοδίων το ύψος των οποίων θα είναι ανάλογο με την ώρα που θα γίνονται οι διελεύσεις από και προς το κέντρο της πόλης.
Η χρηματοδότηση γίνεται από την κυβέρνηση, η διεύθυνση Εθνικών Οδών ήταν υπεύθυνη για το τεχνικό μέρος του προγράμματος ενώ ο Δήμος είναι υπεύθυνος για την επικοινωνία και την αξιολόγηση του προγράμματος. Η δοκιμαστική φάση του προγράμματος ξεκίνησε στις 22 Αυγούστου του 2005, η επιβολή διοδίων ξεκίνησε στις 3 Ιανουαρίου του 2006 και ολοκληρώθηκε στις 31 Ιουλίου. Στις 17 Σεπτεμβρίου το κοινό θα ψήφισε για το αν το πρόγραμμα θα μείνει ή θα εγκαταλειφθεί.
Οι κύριοι στόχοι του προγράμματος ήταν να μειωθεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης, να βελτιωθεί η προσβασιμότητα του κέντρου της πόλης στα μέσα μεταφοράς και τα δίκυκλα και να βελτιωθεί το περιβάλλον.
Πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα η Σουηδική κυβέρνηση μαζί με τις αρχές της πόλης βελτίωσαν τα μέσα μαζικής μεταφοράς σε μια πρώτη προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος. Σε αυτό το πλαίσιο αγοράστηκαν 197 νέα λεωφορεία, δρομολογήθηκαν περισσότερα τραίνα τις ώρες αιχμής, σχεδιάστηκαν 12 νέες express γραμμές λεωφορείων, 18 γραμμές που ήταν σε λειτουργία επέκτειναν το ωράριό τους και δημιουργήθηκαν 1800 νέες θέσεις για στάθμευση στην περιφέρεια και μετεπιβίβαση σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς. Η βελτίωση που παρατηρήθηκε ήταν αύξηση των επιβατών των μέσων μαζικής μεταφοράς κατά 0,8%. Επειδή η ολοκλήρωση αυτής της φάσης μικρή μόνο βελτίωση έφερε στην εικόνα της πόλης, προχώρησαν στη επόμενη φάση του προγράμματος την οποία όπως αναφέρθηκε και πιο πριν, οι υπεύθυνοι δεσμεύτηκαν να εγκαταλείψουν σε περίπτωση που οι πολίτες μετά τη λήξη του προγράμματος ψήφιζαν ενάντια στη λειτουργία του προγράμματος. Στην υλοποίηση του προγράμματος βασική συμμετοχή είχαν η Swedish Road Administration και η ΙΒΜ αλλά και πολλές άλλες εταιρείες που βοήθησαν στην υλοποίηση του. Εγκαταστάθηκαν 18 σημεία στην περίμετρο της πόλης όπου ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΣΗ γίνεται αναγνώριση του αυτοκινήτου. Αυτό πραγματοποιείται με την χρήση ειδικών συσκευών (όπως αυτές που χρησιμοποιούμε για τις Εθνικές οδούς ή την Αττική οδό) και η πληρωμή γίνεται από κάποιο πόσο που είχε προπληρώσει ο κάτοχος. Αν το αυτοκίνητο δεν είχε τέτοια συσκευή τότε γινόταν αναγνώριση του αυτοκινήτου με χρήση ενός δικτύου ειδικών καμερών καθώς επίσης και με τη χρήση ανιχνευτών. Υπενθυμίζω χωρίς να σταματήσει το αυτοκίνητο και μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες με χιόνι, αλάτι, λάσπη, ομίχλη κτλ. Τεχνικά αυτή η αξιόπιστη αναγνώριση μέσα σε millisecond σε αντίξοες συνθήκες ήταν μια τεράστια τεχνολογική πρόκληση για την IBM που απαντήθηκε με επιτυχία. Είχαν υπολογίσει να λάβουν περίπου 30.000 τηλεφωνικές κλήσεις την ημέρα για διάφορες ερωτήσεις ή ανακρίβειες την ημέρα και τελικά έλαβαν περίπου 2.000.
Στη συνέχεια γινόταν αποστολή του λογαριασμού στον ιδιοκτήτη που μπορούσε να πληρώσει στο internet, σε συγκεκριμένα μαγαζιά κτλ. Το ύψος του τέλους ήταν ανάλογο με τη χρονική στιγμή που γινόταν η διέλευση. Για παράδειγμα αν κάποιος έβγαινε από το κέντρο της πόλης τις απογευματινές ώρες αιχμής 4:00-5:29 μμ έπρεπε να πληρώσει περίπου 2,2€ ενώ αν έφευγε μετά τις 6:30 τότε η διέλευση ήταν δωρεάν. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πως γινόταν η χρέωση ανάλογα με την χρονική στιγμή διέλευσης μέσα στη μέρα. Η μέρα χωρίστηκε σε 4 ζώνες από τις α) τις ώρες αιχμής 07:30-08:29 & 16:00-17:29 με κόστος διέλευσης 2,20€, β) την επόμενη κατηγορία που περιελάμβανε τις ώρες 07:00-07:29, 15:30-15:59 & 17:30-17:59 με κόστος διέλευσης 1,65€, γ) τις ώρες χαμηλού κυκλοφοριακού φόρτου 06:30-06:59, 09:00-15:29 & 18:00-18:29 με κόστος διέλευσης 1,10€ και δ) τις ώρες όπου η πρόσβαση στο κέντρο ήταν χωρίς χρέωση 18:30-06:29. Η μέγιστη χρέωση ανά ημέρα ανεξάρτητα από τις διελεύσεις ήταν περίπου 7€. Γενικά τα ποσά είναι προσεγγιστικά διότι έχει γίνει μετατροπή τους από σουηδικές κορώνες σε ευρώ. Από την υποχρέωση πληρωμής εξαιρούνταν τα παρακάτω οχήματα: Οχήματα έκτακτης ανάγκης, λεωφορεία με ολικό βάρος περισσότερα από 14 τόνους, αυτοκίνητα διπλωματικού σώματος, ταξί, μοτοσικλέτες, αυτοκίνητα με πινακίδες εξωτερικού, στρατιωτικά οχήματα, οχήματα που κινούνται με εναλλακτικά καύσιμα. Υπάρχουν και μερικές ακόμα κατηγορίες που δεν έχουν σημασία για τις ανάγκες αυτού του άρθρου. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος ο δήμος συγκέντρωνε συνεχώς στοιχεία που παρουσιάζονται παρακάτω.

  • Η κυκλοφορία προς και από το κέντρο της πόλης μειώθηκε 22% μια μέτρηση που οι ειδικοί είχαν προβλέψει στο 10-15% κατά τον σχεδιασμό της μελέτης. Η μείωση αυτή αντιστοιχεί σε 100.000 λιγότερες διαβάσεις την ημέρα.
  • Παρατηρήθηκε μικρή μείωση και στις περιοχές γύρω από την πόλη σε αντίθεση με το γεγονός ότι κατά τον σχεδιασμό πίστευαν ότι η κίνηση στην περιφέρεια θα παρουσίαζε αύξηση. Η διάρκεια της μετακίνησης στο κέντρο της μειώθηκε κατά 1/3 σε σχέση με το χρόνο πριν την έναρξη του προγράμματος.
  • Στη διάρκεια του προγράμματος εμφανίστηκε 6% μεγαλύτερη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς (με το 1,5% να αποδίδεται σε υψηλότερες τιμές καυσίμων).
  • Τα ατυχήματα με τραυματισμό μειώθηκαν από 5% έως 10%.
  • Το διοξείδιο του άνθρακα παρουσίασε μείωση 14% στο κέντρο της πόλης και 2% έως 3% στην ευρύτερη περιοχή της Στοκχόλμης.
  • Τα σωματίδια μειώθηκαν κατά 13% στο κέντρο της πόλης και κατά 1,5% στην ευρύτερη περιοχή.
  • Τα οξείδια του αζώτου παρουσίασαν μείωση κατά 8,5% στο κέντρο της πόλης και κατά 81,3% στην ευρύτερη περιοχή.
  • Παρατηρήθηκε μεγάλη βελτίωση στην ασφάλεια και ευκολία στην χρήση ποδήλατου στο κέντρο της πόλης.
  • Κατά την έναρξη του προγράμματος 55% του πληθυσμού πίστευαν ότι η προσπάθεια ήταν "λάθος απόφαση". Το ποσοστό αυτό έπεσε στο 41% μετά από μερικούς μήνες.


Εδώ θα σταματήσουμε την παρουσίαση αυτή και θα συνεχίσουμε με επόμενο άρθρο σχετικά με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας των πολιτών καθώς και με μερικές πολιτικές απόψεις για τους λόγους εκκίνησης και πορείας του έργου. Νομίζω πως ήδη ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του έργου έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, η δε συνέχεια ακόμα μεγαλύτερο.

buzz it!

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2006

Δημοτική Βιβλιοθήκη

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας, σε συνεργασία με βιβλιοθήκες από τέσσερις περιοχές της Ευρώπης (Lisboa-Πορτογαλία, Roskilde-Δανία, Bologna-Ιταλία και Bekes-Ουγγαρία), συμμετέχει με ιδιαίτερη περηφάνια στην εφαρμογή του LIGHT, ενός πρότυπου προγράμματος, το οποίο υλοποιείται στα πλαίσια της κοινοτικής πρωτοβουλίας ΙNTERREG IIIC, που ως κύριο στόχο του έχει την βελτίωση της ηλεκτρονικής πρόσβασης του κοινού στις πηγές της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το πρόγραμμα LIGHT καταφέρνει να συνδέει τον πολιτισμό με την εκπαίδευση, να ενημερώνει το κοινό για την αξία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, να δημιουργεί πρόσβαση στο πολιτιστικό απόθεμα της περιοχής καθώς και να συμβάλλει στη δημιουργία πολιτιστικού περιεχομένου ενθαρρύνοντας την καινοτομία και τον πειραματισμό.
Τα ανωτέρω, αναφέρονται στο δικτυακό τόπο της δημόσιας βιβλιοθήκης της Βέροιας. Μιάς μικρομεσαίας πόλης 70.000 κατοίκων που είναι κι αυτή -όπως και η δική μας- κοντά σε μιά μεγαλούπολη (70 χλμ από Θεσσαλονίκη). Η ιστοσελίδα της βιβλιοθήκης αναφέρει ότι «H παρούσα δράση υλοποιείται στο πλαίσιο του έργου - Οριζόντια Δράση - Δημιουργία Δικτυακών τόπων για τις βιβλιοθήκες. Επιχειρησιακό πρόγραμμα : Κοινωνία της Πληροφορίας, Μέτρο : Εξοπλισμός και δικτύωση σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Το έργο συγχρηματοδοτείται κατά 75% από την Ε.Ε. και κατά 25% από το Ελληνικό Δημόσιο» και έχει υλοποιηθεί από το 2004. Στο χώρο δε της βιβλιοθήκης, λειτουργεί Wi-Fi hot spot.
Ένα μεγάλο μπράβο στους δημότες της Βέροιας που κατάφεραν να έχουν ανθρώπους φιλοπρόοδους, εξωστρεφείς και εργατικούς στα κοινά τους. Ό,τι δεν έχει η Κόρινθος. Ναι, έχουμε δημοτική βιβλιοθήκη από το 1980, αλλά πού τέτοια μεγαλεία με ευρωπαϊκά προγράμματα, ιστοσελίδες, Wi-Fi κτλ. Μα πρέπει να θεωρείται μιά ιστοσελίδα μεγαλείο; Ακόμα και η βιβλιοθήκη του δήμου Μάνδρας έχει. Μεγαλείο θα ήταν αν η βιβλιοθήκη ήταν οργανικά διασυνδεδεμένη με εθνικά και ευρωπαϊκά κέντρα και προγράμματα όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, δικτυακούς τόπους εκπαίδευσης, τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, ξένους εκδοτικούς οίκους, την Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη, την αμερικανική βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου, άλλες διεθνείς βιβλιοθήκες και ευρωπαϊκά προγράμματα όπως το LIGHT, το CALIMERA και το MINERVA. Μεγαλείο θα ήταν αν οι λειτουργίες της είχαν πιστοποίηση καλών πρακτικών, αν προσέφερε ανεμπόδιστη πρόσβαση σε άτομα με ειδικές ανάγκες, αν γινόταν η αφορμή για μιά μίνι έστω πολιτιστική επανάσταση (για να μην πω ανάσταση). Στις πολύ μακρινές Σέρρες (γιατί εμείς αυτούς τους βλέπουμε με το κυάλι) η ιστοσελίδα της βιβλιοθήκης η οποία φιλοξενεί 70.000 τόμους βιβλίων σε ένα πενταόροφο κτίριο-κόσμημα, μετεξελίσσεται όλο και περισσότερο σε πολιτιστικό portal.
Δυστυχώς, τα πολλά (πάρα πολλά) χρόνια απραξίας, ωχαδερφισμού, ασφαλτοστρώσεων και λίγων φτηνών έργων βιτρίνας (πώς να ξεχάσουμε το μεγάλο έργο της πρώτης τετραετίας Θωμαΐδη – το γκρέμισμα του φράχτη στα περιβολάκια), κατάντησαν την πόλη ουραγό στην ελλάδα. Η νέα δημοτική αρχή δεν θα έχει την πολυτέλεια της ανοχής που –κάκιστα- απέλαυσε ο απαράδεκτος και ανίκανος απερχόμενος δήμαρχος. Και μένει να δούμε αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις συσσωρευμένες ανάγκες και προσδοκίες.

buzz it!

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2006

Δημοτικοί ...Επιχειρηματίες;

Με μεγάλη χαρά σήμερα το ιστολόγιο υποδέχεται τον πρώτο του συνεργάτη. Είναι ο 'skiouros', αφού με αυτό το ψευδώνυμο επέλεξε να ιστολογεί. Το παρακάτω κείμενο είναι δικό του, αλλά μιάς και το προφίλ του δεν είναι ακόμα έτοιμο, το άρθρο αναρτάται ως 'posted by Mike' αλλά σύντομα τα άρθρα του θα αναγράφουν 'posted by skiouros'. Αγαπητέ skiouros, σιδερένιος και καλά posts!

-----------------------------------------------------------------------------------

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπει κανείς δημιουργήματα όπως αυτά στην ‘πόλη των γραμμάτων και των τεχνών’ στη Βαλένθια. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι πίσω από τα εντυπωσιακά αυτά έργα, εκτός από το όραμα και την αποφασιστικότητα των αρχών να τα δημιουργήσουν, κρύβονται μοντέρνα χρηματοδοτικά εργαλεία και εξελιγμένο project management (διαχείριση έργου). Θεωρώ δε ότι η ικανότητα ενός δήμου να επεξεργαστεί και να προετοιμάσει την υλοποίηση μεγαλόπνοων σχεδίων όπως αυτό, είναι πολύ πιό δύσκολο έργο από την υλοποίησή του αυτή καθεαυτή. Συνεπώς, αυτό που αναφέρεται συνήθως ως αξεπέραστο εμπόδιο, δηλαδή η χρηματοδότηση, είναι ένα αλλά όχι το μόνο, και ίσως ούτε το υψηλότερο εμπόδιο. Ας δούμε όμως τι δυνατότητες προσφέρονται επ’αυτού. Σε έργα τέτοιας κλίμακας δημόσιοι και ιδιωτικοί πόροι συνεργάζονται αρμονικά με διαφορετικούς μεν στόχους αλλά με αποτέλεσμα που ικανοποιεί και την κοινωνία που απολαμβάνει το δημόσιο αγαθό και τους επενδυτές που κερδίζουν.

Χρηματοδότηση θα πει εξασφαλίζω τα κεφάλαια, για ένα έργο, ιδιωτικό ή δημόσιο. Οι κύριες πηγές χρηματοδότησης είναι όπως αναφέρουν και τα οικονομικά textbooks, οι αποταμιεύσεις (χρημάτων για μελλοντική χρήση), οι πιστώσεις (τραπεζικός δανεισμός), οι δωρεές, και οι επιχορηγήσεις (κρατικές, ευρωπαϊκά κονδύλια). Σήμερα όμως υπάρχουν και πιο σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία όπως η αυτοχρηματοδότηση και τα δημοτικά ομόλογα (municipal bonds). Στις ΗΠΑ με τις δημοτικές ομολογίες οι πόλεις εξασφαλίζουν κεφάλαια, με ιδιαίτερες φορολογικές απαλλαγές για τους κατόχους τους.
Τα παραπάνω είναι μερικοί από τους πολλούς τρόπους όπου οι πόλεις του εξωτερικού αναζητούν κεφάλαια και δεν εμμένουν μόνο στη χρηματοδοτική εξάρτηση από την κεντρική κυβέρνηση. Ωστόσο είναι αντιληπτό ότι η εφαρμογή των χρηματοδοτικών αυτών μηχανισμών προϋποθέτει από τις πόλεις και τα δημοτικά συμβούλια την υιοθέτηση μιας επιχειρηματικής λογικής. Αλλά ακόμα και για να πάρει κανείς κονδύλια από την ΕΕ, πρέπει να έχει το κατάλληλο know-how (γι αυτό η απορροφητικότητα των κονδυλίων παραμένει χαμηλή). Τα γνωρίζουν άραγε αυτά οι δημοτικοί σύμβουλοι της πόλης μας; Γίνεται αντιληπτό το επίπεδο του επαγγελματισμού που απαιτείται; Νομίζω πως όχι.
Η επιχειρηματική λογική επίσης, βλέπει πίσω από τα έργα, δεν αρκεί μόνο η κατασκευή, τα δημόσια έργα πρέπει να αξιοποιούνται όπως όλες οι επενδύσεις και θα πρέπει να στοχεύουν στην απόδοση. Ίσως είναι αυτονόητο, είναι σημαντικό όμως να θυμόμαστε ότι ένα έργο πρέπει να αξιοποιείται, ο πλούτος πρέπει να παράγει πλούτο. Γι αυτό και θεωρώ εγκληματική τη μη αξιοποίηση των ολυμπιακών έργων που είναι κλειστά στο κοινό και τους τουρίστες. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια της «κατασκευής για την κατασκευή», δεν αρκεί να φτιάξεις ένα δημοτικό κτίριο, θα πρέπει να εξασφαλίζεις τη βιωσιμότητα του με την κατάλληλη πρόσοδο. Είναι εντυπωσιακό το παράδειγμα του 1 δις ευρω του sponsoring που θα αποδώσει στη Βαλένθια η διοργάνωση του America’s Cup, ποσού που υπερκαλύπτει τα 400 εκατ. ευρω που στοίχισε το πάρκο των τεχνών!

Η σύγκριση με τις ευρωπαϊκές πόλεις είναι αναπόφευκτη, η σύγχρονη εύρεση και διαχείριση των πόρων τους πρέπει να παραδειγματίσει και να προβληματίσει. Η δική μας πόλη υστερεί και δεν της αξίζει! Αλλά αν θέλει να αλλάξει ρότα, θα πρέπει πρώτα να αναζητήσει τα στελέχη εκείνα που θα αρμόζουν στις φιλοδοξίες της.

buzz it!

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2006

Πόλη Των Γραμμάτων Και Των Τεχνών

Η Βαλένθια είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Ισπανία με πληθυσμό περί το 1 εκατομμύριο. Το όνομά της προέρχεται από το λατινικό Valentia που θα πει ‘δύναμη’. Ίσως αυτό να εξέθρεψε τη φιλοδοξία στους κατοίκους της να φανούν αντάξιοι του ονόματός της. Γιατί σήμερα η Βαλένθια χαίρει μορφωτικής και οικονομικής ευεξίας, αλλά τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Το 1957 ο ποταμός Turia πλημμύρισε καταστροφικά την πόλη (το ίδιο συνέβη και στην πόλη μας το 1972 και το 1997). Οι εκεί αρχές αποφάσισαν να κάνουν το λογικό, σε αντίθεση με τους εδώ ιθύνοντες που αποφασίζουν τη μία βλακεία μετά την άλλη: εξέτρεψαν τον ποταμό εκτός της πόλης. Στο ερώτημα τι να κάνουμε με την ξερή –τώρα- κοίτη, οι ισπανοί έκαναν πάλι το προφανές: δημιούργησαν ένα επίμηκες πάρκο, μήκους 10 χιλιομέτρων, που λειτουργεί ως πνεύμονας πρασίνου της πόλης. Και πάλι, περίσσεψε το νοτιότερο και πλησιέστερο προς τη θάλασσα τμήμα της κοίτης. Παλιές βιοτεχνίες, κοτέτσια και αποθήκες συμπλήρωναν το τοπίο. Οι ιθύνοντες σκέφτηκαν –και πάλι λογικά- πως αν κάτι σημαντικό φτιαχνόταν εκεί, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μαγνήτης για επενδυτές και η όλη περιοχή θα μπορούσε να αναβαθμιστεί. Ο όλος σχεδιασμός όμως θα έπρεπε να συνδέεται δομικά με το περιβάλλον και να μην είναι απλά ένα αξιοθέατο. Έτσι, η φυσική κατάληξη του πάρκου Turia συμπεριέλαβε μονοπάτια περιπάτου δίπλα σε λιμνούλες αλλά και γέφυρες που συνδέουν τις δύο πλευρές της πόλης, και δρόμους απ’όπου διέρχεται η αστική συγκοινωνία, συνδέοντας έτσι οργανικά το πάρκο με την πόλη. Ο μαγνήτης συνίσταται σε ένα σύμπλεγμα κτιρίων (επί του προκειμένου η λέξη ‘κτίριο’ συνιστά υποτίμηση του έργου) που ονομάζεται “Ciudad de les Arts i les Ciencies” που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ‘πόλη των γραμμάτων και των τεχνών’. Συμπεριλαμβάνει :

1) το παλάτι των τεχνών ‘βασίλισσα Σοφία’, μιά όπερα και αίθουσα παραστάσεων
2) το Ημισφαιρικό, ένα πολυμεσικό auditorium,
3) έναν σκιασμένο κήπο (L’ Umbracle),
4) το αλληλεπιδραστικό μουσείο επιστημών ‘πρίγκηπας Φίλιππος’ και
5) ένα ανοιχτό ωκεανογραφικό πάρκο με περισσότερα από 500 θαλάσσια είδη, το μεγαλύτερο στην ευρώπη.




Το έργο αρχιτεκτονικά επιμελήθηκε ο σπουδαίος αρχιτέκτονας Santiago Calatrava. (Τι ειρωνεία, τα εκπληκτικά έργα του Calatrava στο ΟΑΚΑ είναι κλειστά στο κοινό και το σύμπλεγμα αποκομένο από τον αστικό ιστό, σε αντίθεση ακριβώς με αυτό της Βαλένθια).
Εκτός από τους χιλιάδες Βαλεντσιάνους που απολαμβάνουν καθημερινά αυτά τα αποκτήματα, 25 εκατομμύρια επισκέπτες του πάρκου μέχρι σήμερα, έχουν μετατρέψει τη Βαλένθια σε έναν από τους πιό δημοφιλείς προορισμούς συνεδριακού τουρισμού ή και βραχείας αναψυχής.

Πρόσφατα, μεταξύ 2 και 6 Οκτωβρίου, 2000 ειδικοί περί το διάστημα, παρακολούθησαν εκεί το διεθνές αστροναυτικό συνέδριο (international astronautical congress), ενώ του χρόνου, η πόλη θα φιλοξενήσει το America’s cup, την διάσημη αυτή επίδειξη τεχνολογίας μέσα από έναν ιστορικό ιστιοπλοϊκό αγώνα (το sponsoring του συγκεκριμένου αγώνα θα αποδώσει 1 δις ευρώ!).







Με όλα αυτά, η πόλη κατάφερε να στρέψει τα μάτια όλου του κόσμου επάνω της. Αλλά για να το πετύχει αυτό χρειάστηκε πρώτα να στρέψει αυτή τα δικά της προς τον κόσμο!
(προσοχή: κάθε ομοιότης με τον Ξηριά, την ποσειδωνία, τον ισθμό κτλ είναι τυχαία και η όποια σύνδεση αυτών με τα ανωτέρω, σαφώς κακοήθης!).

buzz it!

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2006

Cultureguide & Κουμπαριστάν

Εδώ και λίγες ημέρες έλαβα την παρακάτω επιστολή:

«Αγαπητοί φίλοι του Πολιτισμού,
Την Τρίτη, 31 Οκτωβρίου 2006, ο Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ (ΟΠΕΠ) και το Υπουργείο Πολιτισμού διέκοψαν βίαια και απροειδοποίητα τη λειτουργία του cultureguide, του μοναδικού δίγλωσσου πολιτιστικού πόρταλ της χώρας, που επί τεσσεράμισι χρόνια ενημέρωνε καθημερινά τους ανθρώπους που αγαπούν τις Τέχνες και τον Πολιτισμό για τις πολιτιστικές δραστηριότητες στην Ελλάδα. Ποτέ δεν δόθηκαν εξηγήσεις για τους λόγους της πράξης αυτής. Διέδωσαν όμως ότι το cultureguide είχε υψηλό κόστος λειτουργίας, χαμηλή επισκεψιμότητα και κακή ποιότητα.
Και τα τρία επιχειρήματα είναι ψευδή. Το κόστος λειτουργίας του cultureguide ήταν ελάχιστο, η επισκεψιμότητά του η υψηλότερη στην Ελλάδα για πολιτιστικό site (10.000 επισκέπτες ημερησίως), και η ποιότητα των κειμένων είχε αποσπάσει πολλαπλά βραβεία σε Ελλάδα και εξωτερικό. Οι λόγοι ήταν άλλοι που ποτέ δεν εξηγήθηκαν. Καλούμε εσάς, τους ανθρώπους που αγαπούν τις Τέχνες και τον Πολιτισμό, να διαμαρτυρηθείτε.
Στείλετε τώρα από ένα email προς τον ΟΠΕΠ και το ΥΠΠΟ και εκφράστε την αντίθεσή σας. Κάντε τους να καταλάβουν ότι υπάρχει αντίδραση.
Αντιγράψετε τις παρακάτω διευθύνσεις ... »
Ακολουθούσαν αρκετές διευθύνσεις email όπου θα μπορούσε κανείς να αποστείλει μηνύματα διαμαρτυρίας. Έστειλα κι εγώ το ακόλουθο μήνυμα:

Αγαπητοί κύριοι,
Θα ήθελα να εκφράσω την απογοήτευσή μου αλλά και τη διαφωνία μου με τη διακοπή λειτουργίας του ιστοτόπου cultureguide.gr. Η αποδόμηση δεν μπορεί να λογίζεται ως έργο, όποια και αν είναι τα επιχειρήματα υπέρ αυτής. Στη χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε από την ίδια διεύθυνση να προβάλλεται η προοπτική βελτίωσης του έργου ή αντικατάστασής του με κάποιο καλύτερο, και όχι η άκομψη προβολή 'internal server error'. Eπιτέλους, οφείλετε να σέβεστε την εικόνα της χώρας, η οποία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ βιλαέτι σας.

Σήμερα λοιπόν, έλαβα το εξής εξωφρενικό:

Agapitoi filoi,
Mathame mia eidisi simera pou mas sokare! O OPEP ebale eidika filtra ston kentriko server tou oste na blokarontai ola ta email pou apostellontai se auton kai ta opoia periexoun ti leksi cultureguide. Simera 7 Noembriou oli mera, kaneis ston OPEP den elabe minima diamartyrias, para to gegonos oti apostalisan pano apo 40. An auto isxyei opos mas lene oi piges mas entos tou OPEP prokeitai gia praksi algini. Praksi logokrisias kai perifronisis olon sas. Den theloun oute kan na sas akousoun. Den tous aforoun osa tous lete. Den epitrepoun oute kan stous ypallilous tous na diabasoun tis diamartyries sas. Epipleon, ektos apo tis parakolouthiseis sta email olou tou prosopikou, parakolouthountai pleon KAI ta tilefona. Dystyxos, den mporoume na apodeiksoume osa leme kai se auto akribos basizontai.
Eytyxos omos yparxei to blog http://culturedied.blogspot.com/ ki etsi oi diamartyries sas yparxoun ekei. Den mporoume na skeftoume allou eidous tropo gia na diamarturithei kaneis se osa kanoun autoi oi anthropoi tou xthes. Isos, to fax tha mporouse na einai mia lysi. Sas parathetoume merika numera fax pou tha mporousate isos na steilete ti diamartyria sas.

Γραφείο Προέδρου: 210-8894995
Γραφείο Διευθύνουσας Συμβούλου: 210-8894955
Γραφείο Εντεταλμένου Συμβούλου: 210-8894905 & 210-8894958
Διεύθυνση Προβολής κ Επικοινωνίας: 210-8894865
Διεύθυνση Ψηφιακών Εφαρμογών: 210-8894885
Γραμματεία Δ.Σ.: 210-8894925

Στο χωριό μου λένε ‘στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα’. Η κυβέρνηση αυτή και ο περήφανος υπουργός πολιτισμού της Βουλγαράκης, είναι σίγουρα (και το λιγότερο) κουφοί. Διαφωνεί κανείς; Posted by Picasa

buzz it!

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2006

Pixels from Kyoto

Μετά από 8 ημέρες απουσίας, ξανά στην Ελλάδα. On στην τηλεόραση: καταλήψεις και τηλερατσισμός. Off. Βάζω λίγο το ‘Made In Japan’ των Deep Purple. Σε 5 λεπτά εξαντλήθηκαν οι αντοχές μου. Παραμεγάλωσα. Δοκιμάζω με το ‘On An Island’ του David Gilmour, καλύτερα, αλλά κι αυτός νομίζω, παραμεγάλωσε. Να βάλω Madame Butterfly? Μα ντε και καλά κάτι σχετικό με Ιαπωνία; Καταλήγω στη symphonie fantastique του Hector Berlioz. Ξαναγυρίζω νοερά στο Κυότο. Για να θυμηθώ μερικές λεπτομέρειες από τον τρόπο που αντιλήφθηκα τη ζωή στην ιαπωνική πόλη. Την πρωτεύουσα για 1000 περίπου χρόνια της Ιαπωνίας. Μιά πόλη 1,4 εκατομμυρίων κατοίκων. Η γενική όψη της δυτική. Μόνη διαφορά, τα χαμηλά σπίτια, που είναι τόσο μικρά που θυμίζουν κουκλόσπιτα. Ζουν σε απίστευτα μικρούς χώρους οι ιάπωνες. Τα έπιπλά τους, ακόμη λιγότερα. Ο μινιμαλισμός είναι εθνική τους ιδιότητα. Αλλά αυτό που καθίσταται σαφές από την πρώτη στιγμή είναι η ιδεοψυχαναγκαστική τους νεύρωση με την τάξη και την καθαριότητα. Προσπάθησα πολύ να βρω έστω μιά γόπα τσιγάρου πεταμένη στο δρόμο, ένα σκουπιδάκι τόσο δα, αλλά εις μάτην. Εντάξει, οι τύποι χρειάζονται διακοπές στην Ελλάδα. Το σοκ όμως το έπαθα όταν κατάλαβα ότι δεν υπάρχουν κάλαθοι αχρήστων. Δεν είναι λοιπόν ότι τα πετούν κάπου συγκροτημένα, δεν πετούν τίποτα. Μιάς και οι ιάπωνες καπνίζουν αρκετά, παρατήρησα πως σε αντίθεση με τις ΗΠΑ όπου μόνο στο δρόμο μπορείς να καπνίσεις, εδώ κανείς δεν καπνίζει στο δρόμο αφού όλα τα μαγαζιά έχουν χώρους για καπνιστές. Όχι ένα τραπεζάκι δίπλα στις τουαλέτες όπως έχουν οι άγγλοι, αλλά κανονικούς χώρους, το μισό μαγαζί. Αυτό που απαγορεύουν συχνά οι ιάπωνες στα μαγαζιά τους δεν είναι το τσιγάρο, αλλά τι έκπληξη, τη χρήση κινητών τηλεφώνων. Go figure!
Στη φωτογραφία απαγορεύονται και τα δύο αφού εγώ ως μη καπνιστής κάθισα σε θέση μη καπνιστών. Σε λίγες καφετέριες (εκεί έχει νόημα η απαγόρευση των κινητών), υπάρχει live μουσική δωματίου! Σε πολλά μαγαζιά, εμπορικά κέντρα και πάρκα, όπως με πληροφορούσε το pda μου, υπάρχουν unsecured wireless networks για ελεύθερη πρόσβαση στο internet. Στο ξενοδοχείο μου μάλιστα (Granvia Hotel) υπήρχε δυνατότητα και για ασύρματη και ενσύρματη (LAN cable) πρόσβαση. Η ταχύτητα έφτασε κάποια στιγμή τα 2Mbps. Και όλα αυτά ΔΩΡΕΑΝ, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Στους δρόμους τα αυτοκίνητα πάνε αργά (όχι λόγω κίνησης που δεν υπάρχει, αλλά λόγω κανόνων) και οι πεζοί περπατούν γρήγορα. Μερικοί τρέχουν! Στις διαβάσεις όμως, όπου το ηχητικό σήμα για τους τυφλούς είναι σε πολλές περιπτώσεις μουσική, περιμένουν το πράσινο κι ας μη φαίνεται ούτε ένα αυτοκίνητο στον ορίζοντα. Είναι τρελοί αυτοί οι ιάπωνες. Το taxi είναι σχετικά φθηνό, οι οδηγοί καθαροί, φορούν κοστούμι, κάποιοι άσπρα γάντια, δεν πιάνουν κουβέντα, δεν ακούν ραδιόφωνο, τα οχήματα πεντακάθαρα, επενδυμένα με δαντελίτσες!
Επίσης, δέχονται πιστωτικές κάρτες. Η παράνομη στάθμευση είναι ύβρις προς την κοινωνία και άρα δεν υφίσταται. Πολλοί υπαίθριοι χώροι στάθμευσης έχουν συστήματα τύπου ‘ασανσέρ’ όπου τρία αυτοκίνητα παρκάρουν στη θέση ενός.
Η ευγένεια και η φιλοξενία των ιαπώνων δεν έχει προηγούμενο. Ξεχάστε τις ανοησίες περί ελληνικής φιλοξενίας. Εκεί αν ρωτήσεις κάποιον στο δρόμο κάτι, ο άνθρωπος έχει ήδη κάνει δικό του το πρόβλημά σου. Μπορεί να μη γνωρίζει την απάντηση, θα ψάξει όμως μέχρι να τη βρεί και μόνο τότε θα σε εγκαταλείψει αφού υποκλιθεί χαμογελώντας. Οι υποκλίσεις τους, αντίστοιχες προς τις δικές μας χειραψίες που οι ιάπωνες αγνοούν, ήταν από τα στοιχεία που με γοήτευσαν. Δεν είναι μάλιστα όλες ίδιες. Όσο πιό βαθιές και παρατεταμένες, τόσο περισσότερο σεβασμό υποδηλώνουν (πχ σε σέβομαι ίσα με 12 μοίρες για 3,6 δευτερόλεπτα!). Genial! Μ’αυτήν την εύθυμη παρατήρηση θα κλείσω αυτό το post και θα επανέλθω με ένα άλλο, αφιερωμένο στους γιαπωνέζικους κήπους.

buzz it!

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2006

ΝΑΙ στην Ελευθερία Της Έκφρασης

Είπα κι εγώ να κάνω ένα ταξιδάκι και έγινε χαμός. Από το Κυότο της Ιαπωνίας που βρίσκομαι και μόλις έλαβα τη σχετική πληροφόρηση, νιώθω την υποχρέωση να δηλώσω πως συμπαρίσταμαι ολόψυχα στην ΗΛΙΘΙΑ αντιμετώπιση (στολισμένη με μπόλικη νομική επιστήμη βεβαίως, βεβαίως) του διαχειριστή του ιστοτόπου blogme.gr από κάποιον ολότελα εμπαθή και οπωσδήποτε άσχετο περί την έννοια της δημοκρατίας 'ενοχλημένο' πολίτη. Μιάς και συμφωνώ απόλυτα με το κείμενο στο ιστολόγιο 'Λαπούτα' το οποίο επιδεικνύει για άλλη μιά φορά ορθά αντανακλαστικά και ευθυκρισία, δεν θα πω τίποτε περισσότερο από το να σας παραπέμψω σ'αυτό. Μπορείτε επίσης να βρείτε ανάλογα κείμενα σε πολλά blogs:
http://www.agitprop.gr/article/111/blogme
http://e-roosters.blogspot.com/2006/10/blogme.html
http://locandiera.blogspot.com/2006/10/blogmegr.html
http://raresteak.wordpress.com/2006/10/26/blogme/
http://afmarx.blogspot.com/2006/10/delivery-boy.html
http://old-boy.blogspot.com/2006/10/blog-post_116187810249534670.html
http://histologion-gr.blogspot.com/2006/10/blogmegr.html
http://theseis.blogspot.com/2006/10/bloggers.html

buzz it!

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2006

Νέο Κοστούμι

Κλείνοντας έξι μήνες ζωής, το ιστολόγιο αυτό έφτασε νομίζω σε ένα σταυροδρόμι. Αυτό που ξεκίνησε σαν μιά αγχωμένη προσπάθεια να καλυφθεί ένα κραυγαλέο κενό στον πολιτικό λόγο των δημοτικών δρώμενων στην Κόρινθο, οφείλει τώρα που ολοκληρώθηκαν οι δημοτικές εκλογές να επαναπροσδιοριστεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως αλλάζει η ιδρυτική του ‘διακήρυξη’. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να κάνουμε τον απολογισμό μας. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν μία σύντομη SWOT analysis (strong, weak, opportunity, threat):

Τα δυνατά μας σημεία:
Το ιστολόγιο αυτό στο σύντομο χρόνο ζωής του κατάφερε να τραβήξει την προσοχή αρκετών Κορίνθιων υψηλού μορφωτικού επιπέδου και πολιτικής συνειδητοποίησης.
Επέβαλλε μιά θεματολογία εν πολλοίς άγνωστη μέχρι σήμερα στην πόλη (ας με διορθώσει όποιος διαφωνεί), αν και δεν ήταν το μόνο.
Βοήθησε στη συνειδητοποίηση της διαφοράς φάσης ανάμεσα στην τρέχουσα (και τώρα απερχόμενη) δημοτική αρχή και μιάς εξωστρεφούς και άνω θρώσκουσας μερίδας των δημοτών που αν και ζούν στην Κόρινθο, είναι πολίτες του κόσμου.
Μπάλωσε κενά στα δημοτικά προγράμματα ΟΛΩΝ των συνδυασμών, γεγονός που οφείλει να προσέξει κυρίως η νέα δημοτική αρχή. Η συνεισφορά αυτή θα παραμείνει ορατή και παρούσα (scripta manent) σε αντίθεση με ‘τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα’ της προεκλογικής περιόδου.
Κέρδισε αναγνωσιμότητα από υποψήφιους σε συνδυασμούς άλλων δήμων εκτός Κορινθίας (γνωρίζω τουλάχιστον τρεις).
Βρήκε μιά θέση στην ελληνική μπλογκόσφαιρα γεγονός που τεκμηριώνεται από τα ιστολόγια που μας αναφέρουν και τους ιστολογούντες που κατέθεσαν τα σχόλιά τους σ’ εμάς.
Τα αδύνατα σημεία μας:
Το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται εξ’ορισμού (αν και όχι υποχρεωτικά) σε ένα εξαιρετικά περιορισμένο κοινό (Κορίνθιοι) και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.
Με εξαίρεση το άρθρο του καθηγητή αντεγκληματικής πολιτικής κου Παπαθεοδώρου, το ιστολόγιο αυτό είναι ένα ‘one man show’, και οι ομαδικές προσπάθειες είναι πάντα καλύτερες από τις ατομικές (στη συγκεκριμένη θεματολογία).
Δεν καταφέραμε να απευθυνθούμε σε περισσότερους ιστολογούντες. Αυτό βέβαια, θα είναι μία μόνιμη αποτυχία, και έτσι πρέπει να το βλέπουμε. Η τρέχουσα επισκεψιμότητα ανέρχεται στις 31 επισκέψεις ημερησίως με μέσο χρόνο επίσκεψης τα 6 λεπτά.
Δεν μπορέσαμε να αρθρογραφήσουμε περισσότερο από ένα άρθρο ανά εβδομάδα (γιατί έχουμε πραγματική και όχι εικονική δουλειά, το λιγότερο 10 ώρες ημερησίως, δουλειά μάλιστα που δε γνωρίζει κυριακές και σχόλες και είναι εντελώς εκτός του αντικειμένου του ιστολογίου). Ακόμη και οι αρχάριοι όμως γνωρίζουν ότι ένα site είναι το περιεχόμενό του και όχι η διεύθυνσή του. Περισσότερο και ποιοτικότερο περιεχόμενο = περισσότερη επισκεψιμότητα και αναγνωσιμότητα.
Οι ευκαιρίες μας:
Να θεωρήσουμε τη μέχρι τώρα προσπάθεια αφετηρία και όχι τερματισμό.
Να διευρύνουμε τη θεματολογία δημιουργώντας τομείς αρθρογραφίας όπως λογοτεχνία, παιδιά (όχι παιδεία, ούτε νέα γενιά), ειδησεογραφία & πολιτική ανάλυση κοκ.
Άρα να εμπιστευτούμε συνεργάτες, συγκεκριμένους σε πρώτη φάση και στο απώτερο μέλλον να δίνουμε βήμα αρθρογραφίας σε όποιον το επιθυμεί, βάσει συγκεκριμένης δεοντολογίας.
Με το λόγο μας να εμπεδώνουμε και να αποδεικνύουμε καθε μέρα και περισσότερο την ανεξαρτησία της σκέψης μας, την ετοιμότητα των κοινωνικών μας αντανακλαστικών, τη σωστή ερμηνεία της ανάδρασης μέσω των σχολίων, την ανακάλυψη νέων δρόμων για τη συζήτηση.
Οι απειλές μας:
Να ταυτιστούμε (ή να μας ταυτίσουν) με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Για μας, οι τοπικές κοινωνίες στα του οίκου τους πρέπει να αντιμετωπίζουν τα κόμματα ως απειλές. Τουλάχιστον όσο τα κόμματα στερούν από αυτές το οξυγόνο τους. Και το στερούν.
Να στερέψουμε, να επαναλαμβανόμαστε, να χάσουμε το νήμα με την κοινωνία (η επισκεψιμότητα θα το πεί).
Να πνιγούμε στην ακίνητη λίμνη του ψηφιακού αναλφαβητισμού του έλληνα.
Να υποκύψουμε στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, να συμβιβαστούμε.

Συνεπεία των ανωτέρω, το ιστολόγιο θα υποστεί αναδιοργάνωση. Η πρώτη ορατή αλλαγή θα είναι η αρθρογραφία νέων συνεργατών. Αργότερα, αν όλα πάνε καλά, θα αποκτήσει νέα δομή (με πόλους θεματολογίας) και αισθητική, ελπίζω και περισσότερη λειτουργικότητα. Περιττό να πω πως επιθυμούμε περισσότερο παρά ποτέ τα σχόλια, τις συστάσεις, τις παρατηρήσεις σας. Posted by Picasa

buzz it!

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2006

Ταξίδι Προς Τον Ανατέλλοντα Ήλιο

Σε λίγες ημέρες θα πάω για επαγγελματικούς λόγους στο Κυότο της Ιαπωνίας. Δεν έχω ξαναπάει ποτέ στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου και δε μπορώ να κρύψω τον ενθουσιασμό μου. Μιλώντας με ένα φίλο που έχει πάει αρκετές φορές στην Ιαπωνία, μου είπε πως η φύση εκεί είναι οργιαστική, ειδικά το φθινόπωρο. Η σχετική γρήγορη έρευνα στο internet επιβεβαίωσε με το παραπάνω τα λεγόμενά του.
(Autumn Colors in Kyoto)

(At the Nanzenji Temple, Kyoto Japan. Photo by Katsunori Shimada)

Με αφετηρία αυτό, θέλησα να μάθω περισσότερα, ειδικά για το Κυότο. Να ανασκοπήσω την ιστορία του, να εξοικειωθώ στις ιδιαιτερότητες του ιαπωνικού πολιτισμού, να προσανατολιστώ στη σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή.


Έτσι, εκτός από το λαϊκό χοροθέατρο kabuki, τις πολεμικές τέχνες, την ποίηση renga, την ποίηση haiku κτλ έπεσα πάνω στον Takagi Masakatsu. Έναν μουσικό και ζωγράφο που χρησιμοποιεί ως αποκλειστικό εργαλείο της τέχνης του, τον υπολογιστή. Το αξιόλογο και ιδιαίτερα χαλαρωτικό του video με τίτλο ‘Girls’, σας προσφέρω μέχρι να γυρίσω με τις δικές μου φωτογραφίες. Και βέβαια, τις εντυπώσεις μου για το τι είναι ‘πόλη’ για τους ιάπωνες.

buzz it!

Νέος Δήμαρχος Κορινθίων ο Αλέκος Πνευματικός

Από την 1η Ιανουαρίου 2007 και για τέσσερα χρόνια, δήμαρχος Κορινθίων θα είναι ο Αλέκος Πνευματικός που συγκέντρωσε στο β’ γύρο των εκλογών το λαμπερό όσο και αναμενόμενο 60,86% έναντι 39,14% του απερχόμενου Θωμά Θωμαΐδη.

buzz it!

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2006

You're Nearly A Laugh But You're Really A Cry

Το album των Pink Floyd 'Animals' είναι ένα από αυτά που με διαπαιδαγώγησαν μουσικά. Ήταν ένα από τα πρώτα βινύλια που αγόρασα. Αφιερώνω λοιπόν το εξαιρετικά αγαπημένο μου τραγούδι Pigs (Three Different Ones), στον πρωτεύσαντα υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο και αυριανό αντιδήμαρχο. Μπορείτε να το κατεβάσετε από το παρακάτω link και να το ακούσετε παρακολουθώντας ταυτόχρονα τους στίχους!
http://rapidshare.com/files/154601/Pigs.mp3 (4,1 MB)

Big man, pig man, ha ha charade you are.
You well heeled big wheel, ha ha charade you are.
And when your hand is on your heart,
You're nearly a good laugh,
Almost a joker,
With your head down in the pig bin,
Saying "Keep on digging."
Pig stain on your fat chin.
What do you hope to find.
When you're down in the pig mine.
You're nearly a laugh,
You're nearly a laugh
But you're really a cry.
Bus stop rat bag, ha ha charade you are.
You fucked up old hag, ha ha charade you are.
You radiate cold shafts of broken glass.
You're nearly a good laugh,
Almost worth a quick grin.
You like the feel of steel,
You're hot stuff with a hatpin,
And good fun with a hand gun.
You're nearly a laugh,
You're nearly a laugh
But you're really a cry.
Hey you, Whitehouse,
Ha ha charade you are.
You house proud town mouse,
Ha ha charade you are
You're trying to keep our feelings off the street.
You're nearly a real treat,
All tight lips and cold feet
And do you feel abused?
.....! .....! .....! .....!
You gotta stem the evil tide,
And keep it all on the inside.
Mary you're nearly a treat,
Mary you're nearly a treat
But you're really a cry.

buzz it!

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2006

Πολιτικές Αισθήσεις & Ψευδαισθήσεις

Αντιγράφω από το (αγαπημένο αυτού του blog) βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο ‘Οι Αόρατες Πόλεις’:
«Ο άντρας που ιππεύει για μέρες πολλές σε άγρια εδάφη ποθεί να συναντήσει μια πόλη. Κάποτε φτάνει στην Ισιδώρα, πόλη όπου τα μέγαρα έχουν κρεμαστές ελικοειδείς κλίμακες καλυμμένες από θαλάσσιους κοχλίες, πόλη όπου κατασκευάζονται με όλους τους κανόνες της τέχνης κιάλια και βιολιά, πόλη όπου όταν ο ξένος είναι αναποφάσιστος ανάμεσα σε δύο γυναίκες συναντάει πάντα μιά τρίτη, πόλη όπου οι κοκορομαχίες εκφυλίζονται σε αιματηρούς καυγάδες ανάμεσα σ’ αυτούς που βάζουν στοιχήματα. Όλα αυτά τα πράγματα σκεφτόταν κάθε φορά που ποθούσε μια πόλη. Η Ισιδώρα είναι επομένως η πόλη των ονείρων του: με μία μόνο διαφορά. Η ονειρεμένη πόλη τον εμπεριείχε νεαρό. Στην Ισιδώρα φτάνει σε προχωρημένη ηλικία.
Στην πλατεία είναι το πεζούλι των γέρων που κοιτάζουν τη νεολαία να περνά. Βρίσκεται καθισμένος στη σειρά μαζί τους. Οι επιθυμίες έχουν ήδη γίνει μνήμες.»

Αυτό που καταλαβαίνω από το παραπάνω απόσπασμα, είναι ότι αυτοί που έχουν οράματα, καταναλώνονται κυνηγώντας τα. Και ακόμα και αν τα κατακτήσουν, άλλοι είναι αυτοί που θα τα απολαύσουν. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ένας λεβέντης, θέλησε να συμμετάσχει στις τωρινές εκλογές σε ένα ψηφοδέλτιο. Του το είχα πει ότι θα τον ξεσκίσουν τα αγριόσκυλα.. Αυτός όμως είχε πιό πολύ το νου του στο όραμα παρά στις νουθεσίες. Και τον ξέσκισαν. Η δική μου γνώμη είναι ότι συνέβαλλε με την προσπάθειά του όχι στην εκπλήρωση του οράματος, αυτό το βλέπει άλλωστε μόνο αυτός, αλλά στην άνοδο στην εξουσία των αγριόσκυλων. Αν το καταλαβαίνει τότε δεν πειράζει, έκανε λάθος. Αν όμως δεν το καταλαβαίνει, τότε έκανα λάθος εγώ.
Δεν έχω σχεδόν καμία αμφιβολία ότι ζούμε έναν πολιτικό μεσαίωνα. Όπου κανένα ήθος δε θριαμβεύει. Όπου η πολιτική ηθική ταπεινώνεται για χάρη της μωροφιλοδοξίας. Όπου μόνο κάποιοι εξαιρεταίοι ή νεοφερμένοι στο στίβο μεταγγίζουν γνώση, νιότη, φρεσκάδα, ψυχή. Κι αυτοί αντέχουν συνήθως λίγο. Μερικοί απ’αυτούς, καθώς περνά ο χρόνος εξελίσονται σε επαγγελματίες. Και τότε, επενδύονται τις σκατωμένες πορφύρες του ψευδοαξιώματός τους και κοιτώντας το κατουρημένο τσαντήρι τους ονειρεύονται αυνανιστικά πως κυβερνούν ένα ιμπέριουμ. Ο εαυτός τους έχει πάρει τη θέση του Λόγου. Κι ας το έχει πεί ο Αριστοτέλης εδώ και χιλιάδες χρόνια, ότι δεν δίνουμε την εξουσία στον άνθρωπο αλλά στο Λόγο, γιατί ο άνθρωπος ασκεί την εξουσία για τον εαυτό του και γίνεται τύραννος («Ουκ εώμεν άρχειν άνθρωπον αλλά τον λόγον, ότι εαυτώ τούτο ποιεί και γίνεται τύραννος»).

buzz it!

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2006

Αποτελέσματα Εκλογών Δήμου Κορινθίων

Ενσωμάτωση 100% (59/59 εκλογικά τμήματα). Έλαβαν:

  1. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ 40,76%
  2. ΘΩΜΑΪΔΗΣ 30,50%
  3. ΓΙΩΤΗΣ 17,49%
  4. ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ 8,93%
  5. ΑΛΩΝΙΣΤΙΩΤΗΣ 2,33%

Σε αναμονή λοιπόν για τη δεύτερη Κυριακή, αλλά είναι προφανές ότι ο Αλέκος Πνευματικός βρίσκεται πιό κοντά παρά ποτέ στη νίκη.

buzz it!

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2006

Η Μικροπίστωση Ως Εργαλείο Ενάντια Στη φτώχεια

Το φετινό βραβείο Nobel για την ειρήνη απονεμήθηκε εξ'ημισείας στον καθηγητή από το Bangladesh Muhammad Yunus και την τράπεζα Grameen που ο ίδιος ίδρυσε το 1976. Στην αιτιολογία αναφέρεται: "για την προσπάθειά τους να δημιουργήσουν οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη εκ των κάτω". Πώς το κατάφεραν αυτό; Με την ανάπτυξη των μικροδανείων, της μικροπίστωσης (microcredit). Το δανεισμό δηλαδή μικροποσών σε άτομα οικονομικά ανυπόληπτα με βάση τα τρέχοντα τραπεζικά κριτήρια, κυρίως σε γυναίκες. Ενάντια σε κάθε καπιταλιστική λογική, ο Yunus κατέδειξε ότι η μάχη ενάντια στη φτώχεια δεν είναι χόμπι για βαρεμένους αστούς και φευγάτους ακτιβιστές, είναι πραγματικότητα. Δεν είναι ο μόνος. Εδώ μπορείτε (όπως αναφέρεται στο site) να διαβάσετε τις δραματικές ιστορίες ανθρώπων που ενάντια σε κάθε πρόβλεψη κατάφεραν να καταπολεμήσουν τις αρρώστιες και τη φτώχεια, να αντιμετωπίσουν τη βία και την ανεργία και να προσφέρουν ελευθερία και επιλογές σε φτωχούς και περιθωριοποιημένους ανθρώπους ανά τον κόσμο.
Το γεγονός της φετινής βράβευσης έχει για μας ιδιαίτερη σημασία, γιατί έχουμε από αυτό το blog προτείνει τη χρήση του εργαλείου της μικροπίστωσης στην περίπτωση των τσιγγάνων. Τώρα που η πρόταση περιβάλλεται με την αίγλη του βραβείου Nobel, μήπως θα θέλατε κύριοι δημοτικοί άρχοντες να την επανεξετάσετε;

buzz it!

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006

Δήμος To Let (όπως Rooms To Let)

Δεν ήθελα να γράψω ένα post για τις δημοτικές εκλογές. Ήθελα να γράψω για το Γερμανό ζωγράφο Lovis Corinth. Τι σχέση έχει ο ζωγράφος με την Κόρινθο; Καμία. Ακριβώς. Ήθελα το post να μην είχε καμία σχέση με τίποτα (πέραν της τυχαίας συνωνυμίας). Μετά, διάβασα τη συνέντευξη που πήρε από τον Γιώργο Πρεβελάκη, ο Κώστας Καστρισιανάκης στο re-public, με τίτλο «Πρέπει να σώσουμε την Αθήνα από τον εαυτό της» και ανέβαλα το post για τον Corinth για αργότερα. Στη συνέντευξη, ο κος Πρεβελάκης ισχυρίζεται ότι η σωτηρία της Αθήνας μπορεί να έρθει μόνο εκ των έξω. Αναφέρει τη διασπορά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφέρεται και στην ανάγκη ενός σοκ.
Εδώ και χρόνια σε ιδιωτικές μου συζητήσεις αδυνατώ συχνά να καταστείλω την εκφορά μιάς παρόρμησης να βγάλουμε μιά αγγελία στο διεθνή τύπο:
Δήμος To Let (όπως Rooms To Let).
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι αν νοικιάζαμε το δήμο για 4 χρόνια σε κάποια εταιρεία πχ σαν τη Morgan Stanley, θα είχαμε απείρως καλύτερα αποτελέσματα. Βλέπετε, τόση αγάπη, τόση αυταπάρνηση, τόση ανιδιοτελής προσφορά και τόσα οράματα δεκαετιών από τους αυτοδιοικητικούς μας, οδήγησαν σ’αυτό το πολεοδομικό συνοθύλευμα που ονομάζεται δήμος Κορινθίων. Βοήθησαν βεβαίως και οι βαθιές τομές της κυβέρνησης με μόνιμο και αταλάντευτο στόχο την αποκέντρωση.
Αρκετά όμως με τον κυνισμό. Το ερώτημα του σκεπτικιστή είναι πάντα εδώ: ποιός θα σώσει την Κόρινθο από τον εαυτό της; Προφανώς κανείς θα ισχυριστεί ο αντισκεπτικιστής, αφού δεν υπάρχει κανείς λόγος, κανένας να σώσει κανέναν. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, συμπολίτες Κορίνθιοι. Εγώ, αντίθετα πιστεύω, ότι πρέπει να σωθούμε από τις χαμηλές μας επιδόσεις σε όλα. Στην αρχιτεκτονική, στην κοινωνική μας ευαισθησία και συνοχή, στην ιστορική μας συνειδητοποίηση, κυρίως σ’ αυτήν. Είχα την τύχη να κάνω μεταπτυχιακά μαθήματα σε μία από τις παλαιότερες πανεπιστημιουπόλεις της Ευρώπης (Uppsala) και ένιωσα βαθιά τι θα πει ιστορική συνειδητοποίηση. Στην ανάγκη αυτή αναφέρεται άλλωστε και η ‘ιδρυτική’ περιγραφή αυτού του ιστολόγιου. Με τον όρο ιστορική συνειδητοποίηση εννοώ τις άγκυρες που συγκρατούν τον καθένα μας με αυτόν τον τόπο. Τη διαχρονική και ανεξίτηλη υπογραφή του χώρου, του τόπου, στην ταυτότητα των ατόμων αλλά και του συνολικού πληθυσμού του δήμου. Η ανεπάρκεια αυτών των δεσμών είναι το αίτιο της κοινωνικής αναισθησίας και αδιαφορίας που βιώνουμε και εμείς και άλλοι δήμοι. Μέσα από αυτόν τον άνοστο και νεοπαγή πολτό, ποιά αληθινά αξιόλογη υποψηφιότητα μπορεί να ξεπηδήσει; Ε, δεν είναι τυχαίο -και εδώ θα συμφωνήσω και πάλι με τον κο Πρεβελάκη- οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μιά εναλλακτική λύση είναι εξαιρετικά ανίσχυρες.
Γι αυτό και δεν περιμένω τίποτα από τις δημοτικές εκλογές. Γι αυτό και πιστεύω ότι αυτό το blog είναι πολύ χρησιμότερο για την πόλη από την ψήφο μου (καλά, θα τη ρίξω κι αυτή).

buzz it!

Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2006

Η Τέχνη Των Δημόσιων Χώρων

Τι μένει άραγε στο μυαλό ενός ανθρώπου που μόλις επισκέφθηκε μιά πόλη; Ποιά θα ήταν η εικόνα της Αθήνας χωρίς τον Παρθενώνα; Του Παρισιού χωρίς τον Πύργο του Άϊφελ; Της Νέας Υόρκης χωρίς τους ουρανοξύστες της; Είναι αλήθεια πως είναι η υπογραφή της τέχνης και της τεχνικής που ανεξίτηλα διαμορφώνει την εικόνα μιάς πόλης. Αλλά πέρα από την ιστορική διαδρομή αιώνων ή χιλιετιών, που απαιτούν ένα μέγα-έργο, υπάρχει και η καθημερινή εικόνα της πόλης που φέρουμε όλοι μέσα μας. Μιάς εικόνας που έχει να κάνει με κτίρια που γνωρίσαμε, με στέκια, με γειτονιές. Μιάς εικόνας που πέρα από το χώρο, επεκτείνεται στο χρόνο. Το χρονικό εύρος αυτής της εικόνας ξεκινά από την πόλη του παππού μας και φτάνει στις μέρες μας. Κάθε φορά που θυμάμαι τον παππού μου το Γιώργο, προσπαθώ να θυμηθώ το καφενείο του Μανιάτη, όπου έπαιζε πρέφα. Κάθε γενιά λοιπόν προσθέτει κάτι και φεύγοντας, αφήνει κάτι πίσω της που οι νεότεροι γνωρίζουν –έστω και αχνά- και που συνήθως αφήνεται να αργοσβήνει. Είναι ως ένα σημείο φυσικό. Το παλιό κτίριο θα δώσει τη θέση του σε ένα νεότερο. Αυτό που λείπει είναι τα σταθερά σημεία, τα ορόσημα. Προέκυψε έτσι μιά ασυνέχεια, μιά παύση της ιστορίας, μιά αμήχανη βουβαμάρα που στην περίπτωση της Κορίνθου χρονολογείται από το 1928, μετά το νέο ρυμοτομικό, που είναι ακόμη σήμερα ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτή η πόλη. Να γιατί τα έργα τέχνης των δημόσιων χώρων είναι απαραίτητα σε μιά πόλη. Γιατί προσωποποιούν τους χώρους, γιατί θυμίζουν σε όλους πως κάποιος άλλος πέρασε από εκεί και άφησε κάτι πίσω του, γιατί αποκαθιστούν το νήμα της ιστορίας. Γιατί στην εποχή της αποπροσωποποίησης και της ανωνυμίας, προσθέτουν κάποιες προσωπικές πινελιές. Όχι όμως ρε γαμώτο μόνο με την ηρωική τους μορφή, δηλαδή τους αδριάντες. Υπάρχουν και άλλες μορφές τέχνης των δημόσιων χώρων (public art). Όπως οι τοιχογραφίες. Όχι η γελοία συνθηματογραφία, ή το βιαστικό spray των πιτσιρικάδων, αλλά η αληθινή τοιχογραφία.


“Everglades” by Jan Kolenda & John Foster, 2003
Foster is a professor at Broward Community College and Kolenda is a teacher at the Museum. Ρίξτε και μιά ματιά στο υπόλοιπο site, αξίζει.


τοιχογραφία του Joseph Hindley, στο αεροδρόμιο της Quad City










Αλλά και οτιδήποτε επαναλαμβανόμενο όπως οι κάλαθοι αχρήστων (η φωτο από το Trash can Project, στο οποίο συμμετείχαν σχολεία)








τα παγκάκια, (οι φωτο από διαγωνισμό στη Laguna Beach για παγκάκια, αλλά εκεί θα βρείτε και πολλά άλλα έργα τέχνης για δημόσιους χώρους)





















ακόμα και τα καπάκια της αποχέτευσης, μπορούν όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες να γίνουν αντικείμενα τέχνης.


Ο κόσμος είναι γεμάτος με λαμπερά παραδείγματα. Αν εμείς επιλέγουμε να τα αγνοούμε, τότε είμαστε χωριάτες εξ’ ορισμού. Διαφωνείτε; Τότε ας φτιάξουμε μιά διεύθυνση ‘τέχνης δημόσιων χώρων’ στο δημαρχείο μας. Όπως έχουν τόσες και τόσες πόλεις σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

buzz it!

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2006

Not at all "γιαλελέλι"

Μιας και ασχοληθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο με το τι είναι πολιτισμός, ας απολαύσουμε λίγο αληθινό μουσικό πολιτισμό. Η καταπληκτική ιταλίδα mezzosoprano Cecilia Bartoli τραγουδά την άρια Guisto Ciel από την όπερα του Gioacchino Rossini 'Η Πολιορκία της Κορίνθου'. Την ορχήστρα διευθύνει ο Ελβετός Charles Dutoit. Το έργο είχαμε την ευτυχία να παρακολουθήσουμε από την Εθνική Λυρική Σκηνή, στο χώρο της Αρχαίας Κορίνθου, σε μιά μοναδική παράσταση τον Ιούνιο του 2002, στα πλαίσια της πολιτιστικής ολυμπιάδας 2001-2004.
Ένθερμος φιλέλληνας, ο Rossini εμπνεύστηκε την όπερα από την πολιορκία και πτώση του Μεσολογγίου που ήταν ακόμη νωπή όταν το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1826 στην Όπερα του Παρισιού. Κατ' άλλους, η έμπνευση προήλθε από την καταστροφή της Χίου. Πάντως, η επιτυχία της ήταν τεράστια. Έστω και αν το libretto δεν αναφέρεται σε κάποιο ιστορικό γεγονός που να συνέβη στην πόλη μας, συμβάλλει στη διάδοση του ονόματος της Κορίνθου.
Αν έχετε αργή σύνδεση, μετά το click στο κέντρο της οθόνης πατήστε την παύση κάτω αριστερά για να δώσετε χρόνο στο video να κατέβει και το ακούτε αργότερα χωρίς σπασίματα. Καλή ακρόαση!

buzz it!

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2006

Φωτισμένος Ακροκόρινθος ή Τα Λεφτά στην Αποχέτευση;

Το κάστρο του Ακροκορίνθου (αριστερά στη φωτο, αν δεν το καταλάβατε) είναι το αρχαιότερο και το μεγαλύτερο στην Πελοπόννησο, πιθανώς και σε όλη την Ελλάδα. Ο συνδυασμός αυτού του μονολιθικού βράχου και του Ισθμού της Κορίνθου (του περισσότερο υποτιμημένου επιτεύγματος της μηχανικής στον κόσμο), καθόρισε την ιστορία της πόλης. Έχοντας εξασφαλισμένη την άμυνα με αυτό το απροσπέλαστο οχυρωματικό σημείο και ελέγχοντας τη χερσαία οδό μεταξύ πελοποννήσου και στερεάς ελλάδας, και τη θαλάσσια οδό προς σαρωνικό και κορινθιακό κόλπο, η Κόρινθος εξαγόρασε το εισιτήριό της για οικονομική και άρα κοινωνική ακμή. Περασμένα μεγαλεία. Γιατί στη σύγχρονη εποχή, μόλις και δια βίας καταφέραμε να φωταγωγήσουμε το κάστρο του Ακροκορίνθου. Βεβαίως, παρότι είναι από τα σπουδαιότερα, αν όχι το σπουδαιότερο κάστρο στη χώρα, φωταγωγήθηκε τελευταίο. Το ασήμαντο συγκριτικά κάστρο της Ανθούσας, 6 χλμ βόρεια της Πάργας, έχει φωταγωγηθεί από πολλών ετών. Όπως αναμενόταν, οι πολιτικοί μας όχι μόνο θριαμβολόγησαν αλλά και τσακώθηκαν για την πατρότητα του έργου. Θα μου πείτε ότι αφού το έργο έγινε, ας μη γκρινιάζω. Εξηγούμαι: δεν μου έρχεται άλλο πρόσφατο, πιό τρανό παράδειγμα κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος (οι αγγλοσάξονες το λένε: money down the drain, ήτοι τα λεφτά στην αποχέτευση).

Δε γνωρίζω άλλο κάστρο που να έχει φωτιστεί με ψυχρό και όχι θερμό φωτισμό, ούτε εδώ,
στη σειρά,



Παλαμήδι,












Αστυπάλαια,









ούτε στο εξωτερικό, (με τη σειρά)



Heidelberg-Γερμανία,











Budapest-Ουγγαρία,









Γιατί άραγε διάλεξαν αυτόν τον φωτισμό που συνθέτει ένα σκηνικό κατάλληλο μόνο για θρίλερ; Γιατί, ακόμη, επέλεξαν να φωτίσουν κυρίως το βράχο και όχι το κάστρο; Αντίθετα, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, ο υποφωτισμός των κατώτερων υψομετρικά στοιχείων, απαιτείται προκειμένου να αναδειχθεί το φωτιζόμενο αντικείμενο. Πείτε μου εσείς το γιατί. Μήπως το έργο δεν τελείωσε ακόμα και βρισκόμαστε σε κάποιο ενδιάμεσο στάδιο; Τότε προς τι οι παράτες και τα δελτία τύπου; Εγώ όμως ξέρω ότι κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε (εκτός από ορισμένους που φοβούνται μήπως ο λογαριασμός του ρεύματος είναι πολύ υψηλός - ναι, ναι, αυτό είναι το επίπεδο της συζήτησης). Το έργο εκτέλεσε η νομαρχία αλλά αφορά το δήμο μας. Πώς τοποθετήθηκαν επ΄αυτού οι συνδυασμοί για τις δημοτικές εκλογές; "Μπράβο, εμείς πάντα το λέγαμε ότι χρειαζόταν". Λοιπόν φίλοι, συμπολίτες και μη, εμένα δε μου αρέσει ούτε το αισθητικό αποτέλεσμα, που θυμίζει ταινία με τον κόμη δράκουλα, ούτε το μεγάλο ποσό χρημάτων που σπαταλήθηκε, ούτε η ολιγωρία ετών (έχουν εφεύρει οι πολιτικοί μας έναν όρο για να δικαιολογούν την ολιγωρία τους: την ωρίμανση του έργου!!!). Άλλη μιά χαμένη ευκαιρία για την πόλη μας, προστέθηκε σα σβηστό κερί στις προηγούμενες.
"...Δεν θέλω να γυρίσω να μη διώ και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν."

Η νυχτερινή φωτογραφία του Ακροκορίνθου είναι ευγενική προσφορά του εξαιρετικού φωτογραφείου της πόλης μας Vas-Val.

buzz it!

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2006

The Corinth Computer Project

Το μουσείο Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, έχει ξεκινήσει ήδη από το 1988 ένα ερευνητικό πρόγραμμα με την ονομασία ‘The Corinth Computer Project’. Ο αρχικός στόχος ήταν να μελετηθεί ο πολεοδομικός σχεδιαμός κατά τη ρωμαϊκή περίοδο στην Κόρινθο και να παραχθεί ένας υψηλής ακρίβειας ψηφιακός χάρτης της αρχαίας πόλης στον οποίον κάποιος θα μπορούσε να διακρίνει και να μελετήσει τις αλλεπάλληλες χρονολογικές περιόδους ανάπτυξης της πόλης. Στην πορεία το πρόγραμμα επεκτάθηκε και στην καταγραφή της ιστορίας της Κορίνθου από την αρχαϊκή περίοδο μέχρι και τον 20ο αιώνα. Αυτό το εκπληκτικό έργο συντελέστηκε σε διάστημα μεγαλύτερο των δέκα ετών, από πλείστους μελετητές-συντελεστές, πλην όμως ουδεμία εκδήλωση ή αναφορά σε αυτό το πρόγραμμα δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου από το δήμαρχο του πολιτισμού όπως του αρέσει να αυτοαποκαλείται. Ούτε βέβαια εδέχθη οποιασδήποτε μορφής κριτική γι αυτό από την αντιπολίτευση. Ταμπουρωμένος στους ορίζοντες του επαρχιωτισμού του, γοητευμένος από τον πολιτισμό του Νταλάρα, μαθητευόμενος στο πρότυπο ευγένειας του ‘Πανίκα’ Ψωμιάδη (εκεί είναι καλός μαθητής), και κυρίως, ανεπίδεκτος οιασδήποτε βελτίωσης, ο δήμαρχος Κορινθίων σκορπά λεφτά σε φυλλάδια για το έργο του στον τομέα του πολιτισμού, χωρίς να δείχνει να αντιλαμβάνεται καλά-καλά τι σημαίνει αυτή η λέξη. Με τη στενή της έννοια, η λέξη πολιτισμός αναφέρεται ευθέως στην πόλη και τον πολίτη, περιγράφοντας την πολυπλοκότητα, τα μέσα και τα αγαθά της ζωής στην πόλη. Με αυτήν την έννοια, το αμερικανικό πρόγραμμα συνιστά την πιό πλήρη καταγραφή του κορινθιακού πολιτισμού που έγινε ποτέ. Αν λοιπόν ο σημερινός ή οποιοσδήποτε μελλοντικός δήμαρχος θελήσει να ψελλίσει τη λέξη ‘πολιτισμός’, ας καλέσει πρώτα τους συντελεστές αυτού του προγράμματος να τους τιμήσει, ας φιλοξενήσει πρώτα το ψηφιακό προϊόν του προγράμματος σε ένα μουσείο κορινθιακής ιστορίας και μετά ας καλέσει και τη Γλυκερία. Επιτέλους, αυτά τα μουσικά (υπο)προϊόντα μπαίνουν κάθε μέρα στα σπίτια μας, τα γραφεία μας, τα αυτοκίνητά μας από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, χωρίς καν να το επιθυμούμε. Στομώσαμε πιά!! Αυτό που δεν μπαίνει είναι ακριβώς αυτό που αντιπροσωπεύει το ‘The Corinth Computer Project’: η υψηλής ποιότητας, έντασης και διάρκειας, ανθρώπινη προσπάθεια να ειπωθεί η αλήθεια.

Το σχέδιο στην αρχή είναι του Coronelli από το 1685 και φιλοξενείται στη Γεννάδειο βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Posted by Picasa

buzz it!

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2006

Ο κύριος ‘Παρών Στους Αγώνες’

Είμαστε πλέον για τα καλά εντός της προεκλογικής περιόδου, καθώς σε λιγότερο από ένα μήνα θα έχουμε εκλογές. Οι υποψήφιοι έχουν κατά πλειοψηφία παρατήσει τις δουλειές τους και τρέχουν προς άγραν ψήφων. Βιογραφικά σημειώματα των 200 λέξεων βομβαρδίζουν το κλασικό γραμματοκιβώτιό μας (κανείς τους δεν έχει ακόμα ανακαλύψει το διαδίκτυο;). Εκεί λοιπόν αναμασώνται τα κλισέ του αιώνα. Χαρακτηριστικότερο όλων η ‘διαχρονική παρουσία του Ταδόπουλου στους κοινωνικούς αγώνες’. Εννοείται -αν απορείτε-, και της regular season και των play-offs. Για δες, είχε τόσους αγωνιστές η κοινωνία μας και δεν το είχα καταλάβει! Θα ήθελα να ήξερα πού αγόρασαν όλοι αυτοί τα εισιτήρια διαρκείας για την πρώτη θέση στους κοινωνικούς αγώνες. Αλλά αυτό το ερώτημα είναι εύκολο. Στις κομματικές παράγκες τα αγόρασαν, σε παιδική ακόμα ηλικία, για να πιάσουν καλή σειρά στην επετηρίδα. Αυτό που είναι ίσως πιό δύσκολο για τον κόσμο να καταλάβει, είναι σε τι είδους αγώνες συμμετείχαν αυτοί οι κύριοι.
Μήπως, όσοι πουλάνε υπηρεσίες, προσέφεραν σε κάποια μειονεκτική κοινωνική ομάδα τις υπηρεσίες τους δωρεάν;
Μήπως οι δημόσιοι υπάλληλοι παρέτειναν ποτέ το ωράριό τους εθελοντικά προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους συμπολίτες τους;
Μήπως, όσοι εμπορεύονται αγαθά, δώρησαν στο δήμο τους ή στο ΚΑΠΗ της γειτονιάς τους κάτι;
Μήπως προσέλαβε ποτέ κανείς τους ένα λαθρομετανάστη και μεσολάβησε ο ίδιος για τη νομιμοποίησή του στη χώρα μας, πληρώνοντας και το αντίστοιχο ΙΚΑ;
Ε, λοιπόν, οι περισσότεροι, δεν έχουν καμία σχέση με τα ανωτέρω. Κι αυτοί οι λίγοι που έχουν, αυτοί, δεν θα έγραφαν ποτέ στο βιογραφικό τους ‘παρών στους αγώνες’. Γιατί να το γράψουν άλλωστε; Ο κόσμος τους ξέρει. Ή έτσι νομίζουν. Ή σεμνύνονται τόσο ώστε να μην το γράψουν.
Αυτοί που το γράφουν όμως, ποιοί είναι; Σε ποιούς ακριβώς αγώνες συμμετείχαν; Ένας μου είπε ‘εγώ είμαι στο κόμμα από το 1973’ (το εν λόγω κόμμα ιδρύθηκε το 1974). Άλλος είπε ‘έχω πάει σε όλες τις ομιλίες του Αντρέα’ (και σ’αυτές που έκανε στο Berkeley;). Καταλαβαίνω τη μακρά εκείνη και θολή τεθλασμένη γραμμή που από την παρακολούθηση της ομιλίας ενός πολιτικού οδηγεί στην εφαρμογή των ιδεών που εκφράζει αυτός ο πολιτικός. Όμως, η ζωή και η πρακτική του ακροατή μας έρχεται σε βάναυση αντίθεση μ’ αυτές τις ιδέες. Αλλά και όταν δεν έρχεται σε αντίθεση, από πού προκύπτει πως όποιος παρακολουθεί πολιτικές ομιλίες, κρεμά πανό, κολλά αφίσες και δέρνεται με ‘αντιπάλους’, θα μετεξελιχθεί αργότερα σε κατάλληλο δήμαρχο ή νομάρχη;
Τελικά, οι μόνοι αγώνες στους οποίους συμμετέχει ο μικρός μας Γκρούεζας είναι αυτοί που εξυπηρετούν τη φιλαυτία και την ιδιοτέλειά του. Αυτοί στους οποίους είναι ο ίδιος υποψήφιος. Ή προσδοκά οφέλη από την εκλογή άλλου υποψηφίου.
Το κριτήριό του στερείται παντελώς κοινωνικής και πολιτικής ηθικής. Θα εξυπηρετήσει έναν συμπολίτη γιατί προσδοκά τη ψήφο του και όχι γιατί νιώθει την ανημπόρια του. Και έτσι, θα προτιμήσει να εξυπηρετήσει αυτόν που δεν έχει ανάγκη αλλά θα τον ψηφίσει, από αυτόν που έχει ανάγκη αλλά δεν ξεπουλιέται.
Στις εκλογές που έρχονται ας ψηφίσουμε όλοι τους ανθρώπους με ψυχή και όχι τους αυτάρεσκους και εγωιστικούς κλώνους του κομματικού σωλήνα. Θα τους βρούμε εύκολα. Βαυκαλίζονται, βλέπετε, με το παρήγορο παραμύθι ότι στη ζωή αυτή υπάρχει δικαιοσύνη.

buzz it!

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2006

www.diafani-mitropoli.gr

Αγαπητοί φίλοι,
η ιστοσελίδα www.diafani-mitropoli.gr είναι γεγονός! Τις επόμενες ημέρες θα προστεθούν κάποια στοιχεία στη σελίδα και θα περιμένουμε για σχόλια, παρατηρήσεις ή συμβουλές επί του κειμένου. Από τις 21 Σεπτεμβρίου, το τελικό κείμενο θα δοθεί προς υπογραφήν. Ισχύουν βεβαίως όλα όσα έχω ήδη αναφέρει στα προηγούμενα posts. Περιμένουμε τις παρεμβάσεις σας!

buzz it!