Κυριακή 29 Ιουλίου 2007

Συνέντευξη στο Περιοδικό 'ΜΑΖΙ'

Η συνέντευξη αυτή δόθηκε στην καλή δημοσιογράφο της πόλης μας κυρία Λιλή Μουζάκη για το περιοδικό ΜΑΖΙ και περιέχεται στο τρέχον τεύχος του. Η παρακάτω εκδοχή όμως είναι ελαφρά μεγαλύτερη αφού στο ιστολόγιο δεν τίθεται θέμα χώρου, σελιδοποίησης κτλ. Ευχαριστώ και από αυτή τη θέση, από καρδιάς, την κυρία Μουζάκη που είχε την πρωτοβουλία για μια ενδιαφέρουσα (ελπίζω) συζήτηση.

----------------------------------------------------------------------------

Ο Mike μιλά μαζί μας σήμερα κυρίως για το ιστολογείν (βλ. blogging). Εξηγεί το πώς οδηγήθηκε στη δημιουργία του ιστολογίου που έχει το όνομα της πόλης μας και αναλύει γιατί τα ιστολόγια αποτελούν σήμερα την πιό δημοφιλή μορφή συμμετοχικής δημοκρατίας. Ανήσυχος και ριζοσπάστης, τραβά το δικό του ξεχωριστό δρόμο στην ενασχόλησή του με την πολιτική, ενάντια στον κομματισμό, το λαϊκισμό και την ψηφοθηρία.

Τι είναι το ιστολογείν;

Μια νέα μορφή κοινωνικότητας που μπορεί να φέρει σε επαφή ανθρώπους από τα 4 σημεία της γης. Συνήθως ένας και σπανιότερα περισσότεροι άνθρωποι καταθέτουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους σε κοινή θέα στο διαδίκτυο και όποιος θέλει μπορεί να σχολιάσει. Μερικοί το ονομάζουν ‘δημοσιογραφία των πολιτών’ αλλά αυτός είναι ευρύτερος όρος. Εγώ προτιμώ το 'open source thinking', κατά το 'open source software' γιατί δίνω μεγαλύτερη σημασία στη συζήτηση παρά στο αρχικό άρθρο. Στο ιστολογείν υπάρχει μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα ισότητας μεταξύ των συμμετεχόντων που αποενοχοποιεί και ενθαρρύνει τη συμμετοχή. Γι αυτό και συνιστά την πιό δημοφιλή μορφή συμμετοχικής δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση όμως, προϋποτίθεται η ανεξαρτησία του/των ιστολόγων.

Έχουν και πολιτικοί όμως ιστολόγια.

Ναι, όπως και παρατάξεις, κυρίως δημοτικές. Αλλά οι περισσότεροι πολιτικοί δεν κατέχουν τις ιδιαιτερότητες του μέσου και νομίζουν πως είναι ένα ακόμα βήμα για να εκτονώσουν την ανάγκη τους για ακροατήριο, οπότε καταλήγουν χαμένοι. Αντί να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να αδράξουν και να αναλύσουν την κοινωνική δυναμική, εκφωνούν 'δεκάρικους'. Σε άλλες περιπτώσεις, μια γνωστή ομάδα ανθρώπων (που γνωρίζονται από πριν) στήνουν ένα ιστολόγιο, αλληλοσυγχαίρονται και καταγγέλλουν όλους τους άλλους, οπότε το
blog έχει μηδενική προστιθέμενη αξία. Σημασία έχει πάντα η διεύρυνση του ακροατηρίου, η εμβάθυνση του διαλόγου και η εμπέδωση της διαβούλευσης και αυτά είναι δύσκολος στόχος.

Τι σε έκανε να φτιάξεις το korinthos.blogspot.com ;

Το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί μια τοπική κοινωνία που δεν ξέρει από πού έρχεται, πού πατά και πού πηγαίνει. Η Κόρινθος είναι ένα brand name με τεράστια ιστορική, πολιτιστική και επιστημονική αξία, που υποτιμάται συστηματικά από τα αδιέξοδα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Πίστεψα ότι ένα ιστολόγιο που δεν μπορεί να χειραγωγηθεί από κανέναν, θα ήταν ένα καλό μέσο ανατροπής. Δεν αρκεί, αλλά είναι περισσότερο από το τίποτα. Μπορεί να γίνει μια αφετηρία.

Τι εννοείς με το ‘αδιέξοδα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας’;

Νομίζω πως η ελληνική δημοκρατία μετά τη μεταπολίτευση χαρακτηρίζεται από δύο γεγονότα: την αυξανόμενη βαθμιαία χειραγώγηση της κοινής γνώμης από τα media και την απίστευτα βλαπτική κουλτούρα της αντιπαράθεσης, σε αντίθεση με αυτήν της διαβούλευσης. Βεβαίως, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Ο Chomsky κάποτε είπε ότι δημοκρατία σήμερα σημαίνει να διαμορφώνεις πρώτα την κοινή γνώμη με τα media, και μετά να βάζεις τον κόσμο να ψηφίζει για τις απόψεις που του διαμόρφωσες. Προσθέστε σ’αυτά και λίγο από το ‘δε μτορώ, τι να κάνω, 400 χρόνια σκλαβιάς ήταν αυτά’ της ψωροκώσταινας και νά’μαστε! Είναι ακριβώς λόγω αυτού του αδιεξόδου που οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην πολιτική. Αλλά για να την ξαναβρούν, πρέπει πρώτα να αρχίσουν να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης. Η εμπιστοσύνη προς την πολιτική θα ακολουθήσει σαν φυσική συνέπεια. Σ’ αυτό οι πολίτες, οι τοπικές κοινωνίες, οι θεσμοί και τα εργαλεία τους -όπως τα ιστολόγια- έχουν τεράστιο ρόλο.

Ικανοποιημένος από την μέχρι τώρα πορεία των 16 μηνών του blog;

Ασφαλώς. Βλέπετε το ιστολόγιό μου είναι μορφή πολιτικού ακτιβισμού μέσω κοινωνικού λογισμικού (social software) και άρα υπόκειται στους περιορισμούς διάδοσης της κοινωνίας της πληροφορίας. Αν μάλιστα ο σύμβουλος του ειδικού γραμματέα ψηφιακού σχεδιασμού Γιάννης Λάριος, έχει δίκιο ότι σ’ όλη την Ελλάδα 100.000 άνθρωποι ασχολούνται με τις μορφές κοινωνικού λογισμικού, τότε εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος. Περίπου 55 επισκέψεις ημερησίως δεν είναι άσχημα γιατί οι περισσότεροι από τους τακτικούς μου αναγνώστες και σχολιαστές, δεν είναι τυχαίοι άνθρωποι. Είναι μορφωμένοι, νέοι, επιτήδειοι με τις νέες τεχνολογίες, κοινωνικά ευαίσθητοι και γενικά, στην πρωτοπορία του κοινωνικού μετασχηματισμού. Είναι άνθρωποι που επηρεάζουν με τη γνώμη τους πολύ περισσότερους και ίσως -το εύχομαι- κάποιοι από αυτούς να γίνουν οι ηγέτες του αύριο. Άρα δεν είναι τόσο οι αριθμοί που με ικανοποιούν αλλά η ποιότητα των συμμετεχόντων.
Επίσης, στα περίπου 130 άρθρα που έχω γράψει μέσα στους 16 μήνες λειτουργίας του
blog, καταγράφονται δεκάδες προτάσεις, κάποιων εκ των οποίων τη δυναμική θα δούμε ελπίζω στο μέλλον.

Πράγματι, κάποιες από τις προτάσεις είναι πολύ εντυπωσιακές, όπως αυτή που αναφέρεται στο Corinth Computer Project.

Είναι να τρελαίνεσαι. Το πανεπιστήμιο της Pennsylvania μετά από υπερδεκαετή σκληρή δουλειά, έφτιαξε έναν ψηφιακό, εικονικό, τρισδιάστατο χάρτη της αρχαίας Κορίνθου που εκτείνεται από τα αρχαϊκά χρόνια μέχρι τον 20ο αιώνα και αντί να φιλοξενείται εδώ, σε ένα μουσείο κορινθιακής ιστορίας, σχεδόν κανείς εδώ δεν γνωρίζει την ύπαρξή του. Αλλά ποιός να έλθει σε εταφή με το Upenn;
Υπάρχουν ακόμη και πιό σύνθετες προτάσεις, όπως για τη χρήση
laptop από τους μαθητές της 6ης Δημοτικού, αλλά και πιό απλές, όπως για τα δημοτικά ποδήλατα ή για τη δημιουργία γλυπτών και άλλων έργων τέχνης σε δημόσιους χώρους. Και όλα αυτά προερχόμενα από τη γνώση και τη φαντασία ενός ανθρώπου. Φανταστείτε αυτά να μαζικοποιηθούν.
Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου, είναι η επισήμανση παραδειγμάτων από άλλες πόλεις, άλλα κράτη, άλλες ηπείρους. Οι δρόμοι της αστικής ανάπτυξης δεν είναι μονής αλλά πολλαπλής κατεύθυνσης και πολλοί αυτό το αγνοούν. Τα πετυχημένα παραδείγματα από όλο τον κόσμο, μπορούν να ωφελήσουν τις επιλογές μας.

Θα μπορούσαμε να αναδημοσιεύσουμε μερικά από τα άρθρα;

Ελεύθερα! αρκεί να αναφέρεται η πηγή (γέλια).

Φυσικά! Δημοσιοποιείς επίσης και ηχητικά αρχεία των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου...

Ναι, γιατί πιστεύω ότι έτσι εμπεδώνεται η διαφάνεια (αυτό κατά τη γνώμη μου έπρεπε να το κάνει ο δήμος στην επίσημη ιστοσελίδα του). Από την ακρόασή τους συνάγεται το συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης της διαδικασίας προς όφελος της συναίνεσης. Αλλά και πέρα απ’ αυτά, πώς γίνεται για παράδειγμα, να έχει η αντιπολίτευση μόνο λίγες ημέρες στη διάθεσή της για να προετοιμαστεί για μια ημερήσια διάταξη με σαράντα θέματα; Και αν έτσι γινόταν πάντα, τώρα πρέπει να αλλάξει. Σε άλλους δήμους η ημερησία διάταξη διανέμεται 10 ημέρες νωρίτερα και συνοδεύεται από τις εισηγήσεις!

Μιλάς για καινούργια πράγματα και μεγάλες αλλαγές σα να ήταν όλα αυτά αυτονόητα. Έχεις συναίσθηση της δυσκολίας τους;

Νομίζω, ναι. Αλλά ξέρετε, ο κόσμος δεν αλλάζει από τους ευχαριστημένους, τους μουγκούς, τους κοπαδίτες. Αν όλοι ήταν έτσι, θα είμασταν ακόμα στη λίθινη εποχή. Δεν πιστεύω όμως στις βίαιες και αλματώδεις ανατροπές, αλλά στην αλλαγή βήμα προς βήμα. Αρκεί να κατανοούμε ότι οι χθεσινές ταξινομήσεις και διακρίσεις, είναι σήμερα άκυρες.

Άκυρες;

Η διάκριση δεξιά-αριστερά, είναι σήμερα κατά τη γνώμη μου άκυρη. Μόνο από κεκτημένη ταχύτητα επιβιώνει και επειδή κάποιοι βάσισαν σ' αυτήν την πολιτική τους (και όχι μόνο) καριέρα. Αλλά όποιος κοιτά γύρω του χωρίς παρωπίδες, βλέπει ότι υπάρχουν πολλοί που ενώ δηλώνουν αριστεροί είναι βαθιά αντιδραστικοί, όπως και πολλοί που αυτο- ή ετερο- προσδιορίζονται ως δεξιοί αλλά είναι πολύ περισσότερο αριστεροί από άλλους. Παρά ταύτα, εκτιμώ ότι η κλίμακα δεξιά-αριστερά, θα μας κάνει ακόμη παρέα για αρκετό καιρό. Εύχομαι, όσο το δυνατόν λιγότερο.

Και ποιοί θα είναι οι νέοι πόλοι;

Δεν μπορώ να τους ονοματοδοτήσω, τους βλέπω όμως να έρχονται. Τους βλέπω στον τρόπο με τον οποίο τα ιστολόγια MyDD και DailyKos ανέτρεψαν την αφασία, τη σύγχυση και το αδιέξοδο στο οποίο είχε οδηγήσει το αμερικανικό δημοκρατικό κόμμα το Democratic Leadership Council (DLC). Να θυμίσω την ήττα των δημοκρατικών, δύο φορές μάλιστα, από τον πιό ηλίθιο πρόεδρο στην ιστορία, τον Bush junior; Είναι τυχαίο που δύο ιστολόγια και ένας χαρισματικός γραμματέας, ο Howard Dean κατέλυσαν τόσο την αλλαγή που κανείς από τους οκτώ υποψήφιους του δημοκρατικού κόμματος για το χρίσμα δεν θα παραβρεθεί στη φετινή θερινή σύνοδο του DLC; Ένα λοιπόν το κρατούμενο με το παράδειγμα της συμμετοχικής δημοκρατίας. Ένα ακόμη είναι η ολοένα και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των πολιτών σε θέματα περιβάλλοντος. Το πράσινο παράδειγμα δεν είναι εφήμερο και περαστικό. Ένα τρίτο που σκέφτομαι, είναι το αρνητικό παράδειγμα πολιτικών που χαρακτηρίστηκαν κάποτε προοδευτικές αλλά αποδείχτηκαν άθλια αντιδραστικές. Πχ η κλοπή που έχουν ήδη υποστεί τα σημερινά μικρά αλλά και μεγαλύτερα παιδιά από τους 'προοδευτικούς' πατεράδες τους στο ασφαλιστικό και σε σωρεία άλλων προνομίων. Εξ ού και η δυσκολία της ελληνικής, της ιταλικής, της γαλλικής και εντέλει της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς να επικαιροποιήσουν το πολιτικό τους μήνυμα και να επικοινωνήσουν με τα κοινωνικά στρώματα. Γιατί είναι ένοχες και δεν έχουν το κουράγιο να το παραδεχτούν.

Στην πόλη μας, πώς χαρακτηρίζεις τους 'πόλους';

Προς το παρόν, φαίνεται πως έχουμε μια σύντηξη των πόλων! Προσπαθώ να δω τι άλλαξε από το Θωμαΐδη στον Πνευματικό, αλλά στο επίπεδο της πόλης, μέχρι σήμερα, δεν βλέπω τίποτα διαφορετικό. Που σημαίνει πως κάπου αλλού είναι οι αληθινοί πόλοι, πως ίσως ένα νέο είδος μαγνητισμού να πρέπει να μας διαρρεύσει, μακριά από τα μπλε, πράσινα ή ροζ χαρακώματα, πιό κοντά στην πόλη αυτή καθεαυτή και τους πολίτες της.

buzz it!

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2007

Δυσοσμία

Για δεύτερη συνεχόμενη βραδιά, μια αποπνικτική δυσωδία που ενισχύεται από την αφόρητη ζέστη, καλύπτει την πόλη. Σκουπίδια, νεκρά ζώα, κοτέτσια και ορνιθοτροφεία που χαίρουν πολιτικής κάλυψης, παρελαύνουν στα χείλη των πολιτών ως πιθανές εξηγήσεις.
Το καλοκαίρι του 1858 έμεινε στη συλλογική μνήμη των Λονδρέζων ως το καλοκαίρι της μεγάλης βρώμας (the summer of the great stink). Ξέρετε γιατί; Γιατί τα υπόλοιπα καλοκαίρια το Λονδίνο δεν βρωμούσε. Αντίθετα θυμάμαι καλά πως πριν από 20 περίπου χρόνια η πόλη μας είχε γεμίσει από συνθήματα στους τοίχους κατά γνωστής και τώρα χρεωκοπημένης χοιροτροφικής μονάδας που μας έραινε με την 'ευωδιά' της κάθε που φυσούσε νοτιάς. Στην αρχαία Κόρινθο επίσης υποφέρουν από τοπική βιομηχανία ζωοτροφών.
Μήπως όμως όλα αυτά είναι ανοησίες; Μήπως απλά η πόλη άρχισε να παίρνει ανθρώπινο πρόσωπο; αυτό βεβαίως που της αναλογεί; Μήπως είναι τόσο ανθρώπινο που αποπνέει τη δική του - όπως κάθε σώμα - οσμή; Και αν εντέλει η οσμή που μας αναλογεί είναι αυτή που μυρίζουμε δυό βράδια τώρα, ποιό είναι το πρόσωπό μας; ποιά τα χαρακτηριστικά του; ποιό το ύφος του; ποιά η ηλικία του; ποιό το φύλο του; ΠΟΙΟ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ;

buzz it!

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2007

Το Νερό Νεράκι

Νερό. Το 70% και πλέον του σώματός μας είναι νερό. Ο πλανήτης μας καλύπτεται από νερό περισσότερο απ' ότι με γη. Κι όμως, λέμε το νερό νεράκι. Ειδικά εμείς οι Κορίνθιοι έχουμε πιά συνηθίσει. Από τότε που γεννήθηκα, η πόλη μας δεν έχει αρκετό νερό. Ελάχιστα χιλιόμετρα βορειότερα, στο Λουτράκι, εκατομμύρια λίτρα νερού εμφιαλώνονται κάθε μέρα και προωθούνται στις αγορές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς ο καπιταλισμός περιφρονεί τις τοπικές κοινωνίες. Αλλά δεν είναι το Λουτράκι το θέμα μου σήμερα. Ο φίλος και συνιστολόγος Στέφανος από το Ναύπλιο ανήρτησε σήμερα στο ιστολόγιό του ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "μαίνεται πόλεμος για το νερό". Εκεί κάνει μια ανάλυση της υπάρχουσας κατάστασης και του νομικού πλαισίου και διατυπώνει μια ενδιαφέρουσα πρόταση προς τους πολιτικούς των νομών Αργολίδας, Αρκαδίας και Κορινθίας. Δεν τρέφω αυταπάτες σχετικά με το τι θα κάνουν οι τελευταίοι. Μάλιστα, ο 'φίλος' στον οποίο αναφέρεται προς το τέλος του άρθρου του, είμαι εγώ. Αλλά, ή είμαστε Πολίτες ή είμαστε μαριονέτες. Κι επειδή μαριονέτες δεν είμαστε, η πρόταση του Στέφανου λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Αυτιά έχουμε να την ακούσουμε;
Ακόμη περισσότερο, είναι ο δήμος μας εις γνώσιν των εξελίξεων αυτών που μας περιβάλλουν; Νομίζω πως εδώ χρειάζεται μια δόση επίσημης ενημέρωσης, όχι με διαβεβαιώσεις του τύπου 'όλα πάνε καλά', τα ίδια έλεγε και ο Θωμαΐδης άλλωστε, αλλά με γεγονότα και κατάθεση σχεδίου δράσης.

buzz it!

Τρίτη 24 Ιουλίου 2007

Όχι άλλο, Φτάνει!!!


Όπου υπάρχουν bold, δικά μου... Από δελτίο τύπου του δήμου Κορινθίων, 17/07/2007:

"...για πρώτη φορά στο Δήμο Κορινθίων επανδρώθηκε και τρίτο απορριμματοφόρο για την αποκομιδή των απορριμμάτων για τα Σαββατοκύριακα. Μ’ αυτό τον τρόπο εντείνονται οι προσπάθειές μας ώστε να αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Κόρινθος, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του Δήμου μας απόφαση αποτελεί ένδειξη της βούλησής μας για εξυπηρέτηση των δημοτών πέρα από κάθε οικονομικό ή πολιτικό κόστος.

Δημήτριος Τζαναβάρας
Αντιδήμαρχος Καθαριότητας και Πρασίνου"

Πω, πω, πω, πω, πω, τι κάνει ο άνθρωπος! και τον είχαμε παρεξηγήσει....



Από δελτίο τύπου του δήμου Κορινθίων 19/07/2007

"Είναι γνωστό σε όλους ότι επιτέλους τώρα ο Δήμαρχος βρίσκεται τις περισσότερες ώρες στο γραφείο του και το φως στον τελευταίο όροφο του Δημαρχείου είναι ανοιχτό, έως αργά το βράδυ, πολλές φορές και τα Σαββατοκύριακα. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Δήμαρχος διατηρεί τον ίδιο προσωπικό αριθμό τηλεφώνου που είχε και πριν την εκλογή του. Είναι γνωστό ότι όσες φορές έλειψε δεν ήταν για λόγους αναψυχής ή δημοσίων σχέσεων, αλλά για να προωθήσει τις υποθέσεις του Δήμου τόσο εντός όσο και εκτός της Κορίνθου."

Σιγά δήμαρχε, έχεις και οικογένεια, μην τα δίνεις όλα...




Από δελτίο τύπου του δήμου Κορινθίων 17/07/2007

"Ο Δήμαρχος Κορινθίων κ. Αλέξανδρος Πνευματικός μέσα από την ανοιχτή, καθημερινή και άμεση επικοινωνία του με όλους τους δημότες και συνεργαζόμενος με όλα τα υπόλοιπα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου σχεδιάζει και υλοποιεί εκείνες τις προοδευτικές πολιτικές που φέρνουν το Δήμο σε τροχιά ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού."

Ωχ, ωχ!!!



ΥΓ. Υπάρχει υπεύθυνος Γραφείου Τύπου στο δήμο; Τι λέει γι αυτά;

buzz it!

Σάββατο 21 Ιουλίου 2007

Και η ΟΝΝΕΔ ... Χτενίζεται!

Μαθαίνω πως το βράδυ της Τετάρτης 18 Ιουλίου και ενώ η φωτιά κατέστρεφε ήδη περιουσίες στο χωριό Μαψός, λίγα χιλιόμετρα πιό πέρα, ανάμεσα στο χωριό Χιλιομόδι και τις παιδικές κατασκηνώσεις "Το Μαγικό Δάσος" (που αμφότερα εκκενώθηκαν την επομένη), στην Καμαρέτα, τα βλαστάρια της γαλάζιας ιντελιγκέντσιας, υπό τη μορφή της ΟΝΝΕΔ, συνεστιάζονταν και διασκέδαζαν σε γνωστή ταβέρνα. Δεν είχαν την ευαισθησία να ματαιώσουν το γλέντι τους τη στιγμή που δίπλα τους, κάποιοι συνάνθρωποί τους κινδύνευαν και έχαναν τις περιουσίες τους, ενώ και κάποιοι άλλοι μάχονταν σκληρά για την κατάσβεσή της.
Αλλά γιατί να χαλάσουν το πρόγραμμά τους τα παλικάρια; Αφού και ο πολιτικός τους καθοδηγητής, υπουργός Δικαιοσύνης και βουλευτής του νομού Αναστάσης Παπαληγούρας, μόλις επιτέλεσε το επικοινωνιακό του χρέος μπροστά στις κάμερες, έσπευσε στη συνέχεια να τους συναντήσει. Όποιος θέλει, μπορεί να πιστέψει ότι το έκανε για να προσευχηθούν όλοι μαζί για άλλη μία 'επιτυχημένη' έκβαση πυρκαγιάς στη χώρα!
Σ' αυτούς αφιερώνω τις επόμενες φωτογραφίες, του χωρικού και του πυροσβέστη που πολύ θα ήθελαν και αυτοί να γλεντάνε, αλλά η στιγμή άλλα επέβαλλε!


Οι φωτογραφίες είναι του συμπολίτη μας και εξαίρετου φωτογράφου Βασίλη Ψωμά για τα πρακτορεία APA (Athens Photo Agency) και EPA (European PhotoPress Agency).

buzz it!

Δύο Όψεις του Ίδιου Νομίσματος


Δύο όψεις του θανάτου στην ίδια φωτογραφία


Δύο όψεις του ελληνικού πολιτισμού: ο βυζαντινός και ο νεοελληνικός.

Οι φωτογραφίες είναι του συμπολίτη μας και εξαίρετου φωτογράφου Βασίλη Ψωμά για τα πρακτορεία APA (Athens Photo Agency) και EPA (European PhotoPress Agency).

buzz it!

Η Ακροκόρινθος στις Φλόγες






Σκέπτομαι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο για να δείξουμε την ασέβειά μας προς το μνημείο που του έμελλε να υποστεί την ύβριν των νεοελλήνων!

Οι φωτογραφίες είναι του συμπολίτη μας και εξαίρετου φωτογράφου Βασίλη Ψωμά για τα πρακτορεία APA (Athens Photo Agency) και EPA (European PhotoPress Agency).

buzz it!

Παυσίπονον



Η φωτογραφία είναι του συμπολίτη μας και εξαίρετου φωτογράφου Βασίλη Ψωμά για τα πρακτορεία APA και EPA

Στα καμένα
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική/Εκτέλεση: Λαυρέντης
Μαχαιρίτσας










Έλα να πάμε στα καμένα
στον Υμηττό και στην Αυλώνα
πουλιά και πεύκα συλλογίσου
ενός καμένου παραδείσου
δέντρα που ήτανε φαντάσου
και στη σκιά τους ξεκουράσου

Έλα και πάρε με μαζί σου
στην Κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου

Έλα να πάμε στα καμένα
δεν μας χωράει πια το σπίτι
έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες σα Δευτέρες
έρχονται φλόγες απ'τα δάση
και μια φωτιά να μας δικάσει
μέσα στο πύρινό της χνώτο
από τον έσχατο στον πρώτο


Έλα και πάρε με μαζί σου
στην Κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
Έλα να βγούμε απ΄το σπίτι
ξανά σε δρόμους και πλατείες
πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ, στο χείλος της αβύσσου
κι άφησε μόνη στο τραπέζι
την τηλεόραση να παίζει

Να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σ' ένα φιλέτο τόνο
Να δείχνει φονικά και φλόγες
τσόντες πολιτικούς και ρώγες
ενώ εμείς θα ‘χουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα
Με τα παιδάκια μας στον ώμο
για να μας δείχνουνε το δρόμο.

buzz it!

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007

Ο Χορός της Ακινησίας



Η μυρωδιά του θανάτου
φτάνει μέχρι το σπίτι μου
σα μια αόρατη ομίχλη

τι κάθομαι; αναρωτιέμαι
δεν κάθομαι,
απλά επαναλαμβάνω

το γνωστό βήμα
του χορού της ακινησίας
το μάταιο βήμα...

buzz it!

Τρίτη 17 Ιουλίου 2007

Πυρκαγιά στην Ακροκόρινθο!



Αντιγράφω από το in.gr (17/07/2007, 20:26)


"Η φωτιά στην Κόρινθο ξέσπασε λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι της Τρίτης και εκτιμάται ότι ξεκίνησε από τη χωματερή της Ακροκορίνθου. Λόγω των ισχυρών ανέμων, η φωτιά πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις και επεκτάθηκε σε μια ακτίνα έξι χιλιομέτρων. Καθυστερημένη ήταν η επέμβαση των πυροσβεστικών από γη και αέρα.

Η φωτιά γρήγορα έφτασε μέχρι το κάστρο της Ακροκορίνθου, εντός του οποίου βρίσκονταν την ώρα εκείνη περίπου 20 τουρίστες. Οι άνδρες της Πυροσβεστικής κατάφεραν να τους απομακρύνουν από το σημείο, αλλά ένας εξ αυτών εγκλωβίστηκε στις φλόγες, με αποτέλεσμα να υποστεί εγκαύματα στα χέρια και το πρόσωπο. Ο τραυματίας πυροσβέστης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ελευσίνας, όπου λειτουργεί μονάδα εγκαυμάτων.

Οι φλόγες έφτασαν ως το δρόμο και πολλοί οδηγοί εγκλωβίστηκαν στην εθνικό οδό Κορίνθου - Τρίπολης. Η Τροχαία αναγκάστηκε, καθυστερημένα, να ρίξει τις μπάρες, προκειμένου οι οδηγοί να μπορέσουν να γυρίσουν πίσω και να ξεφύγουν από τον πύρινο κλοιό. Η κυκλοφορία εξετράπη στο αντίθετο ρεύμα.

Στις 9 το βράδυ η φωτιά στην αρχαία Κόρινθο μαινόταν ανεξέλεγκτη. Η κυκλοφορία στην εθνική οδό από Κόρινθο προς Τρίπολη εκτρεπόταν στο 95ο χιλ. και δοεξαγόταν από την παλαιά εθνική οδό Κορίνθου - Αργους - Τριπόλεως. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην εθνική οδό Κορίνθου - Πατρών διεξαγόταν κανονικά."



Αν είναι αλήθεια ότι η φωτιά ξεκίνησε από τη χωματερή, πείτε μου, ποιός είναι στην περίπτωσή μας ο κύριος της φωτογραφίας;

buzz it!

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2007

Κομένες οι Μαγκιές!

Για κάθε παιδί που πηγαίνει ή έχει πάει στο σχολείο, είναι οικεία η εικόνα του ψευτοπαλικαρά, του νταή, του θρασύ(δειλου) τύπου που προσπαθεί εκφοβιστικά να σε ταπεινώσει. Γεμάτος άγχος για την κοινωνική του ενσωμάτωση, φοβούμενος πως η αλήθεια της κοινωνικής πραγματικότητας θα του είναι οδυνηρή, έχοντας αποτύχει να ωριμάσει διανοητικά κατά τρόπο σύγχρονο με τους συμμαθητές του και ανίκανος να δαπανήσει την απαιτούμενη ενέργεια για να καλύψει τις υστερήσεις του, ο νταής επιχειρεί με μια κραυγαλέα επίδειξη εξυπνακισμού ή μαγκιάς να εισπράξει την αυτοεκτίμηση που τόσο σταθερά και επίμονα αναζητεί αλλά δε βρίσκει. Το πρόβλημα συχνά εγκαθίσταται κατά τρόπο μόνιμο, με αποτέλεσμα έναν ενήλικο που αδυνατεί να συνδιαλλαχτεί με τους άλλους με ορθό τρόπο. Μόλις τον στριμώξουν θα αντιδράσει ανεξέλεγκτα, θα απειλήσει, θα προσβάλλει, θα διαστρεβλώσει τα γεγονότα κατά τον τρόπο που τον ευνοεί.
Το πρόβλημα αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από μια εσφαλμένη, πλην μαθημένη, συμπεριφορά. Είναι στην πραγματικότητα μια αναπτυξιακή δυσλειτουργία, ένα έλλειμμα της ανάπτυξης και κρύβει μέσα του μια θεμελιώδη αποστροφή προς τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των άλλων. Από κοινωνιολογικής πλευράς θα χαρακτηρίζαμε αυτήν τη συμπεριφορά ως αντικοινωνική, από πολιτικής σκοπιάς ως αντιδημοκρατική.
Όπως όμως κι αν το δούμε, οι απειλές μηνύσεων (και όχι μόνο), που ακούστηκαν με αφορμή τη συζήτηση για την κατάσταση των παραλιών του δήμου μας (αλήθεια, τι γίνεται με τη μήνυση στο ΠΑΚΟΕ, προχωράει;) είναι εξόχως προσβλητικές για όσους τις εξέπεμψαν. Βεβαίως και αποκαλυπτικές των αναπτυξιακών τους ελλειμμάτων.

buzz it!

Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

Ενδυνάμωση και Συμμετοχικές Διαδικασίες

Είναι αλήθεια ότι το πολιτικό λεξιλόγιο του προοδευτικού χώρου εμπλουτίστηκε τα τελευταία χρόνια με πλήθος νεοφερμένων εννοιών που έγιναν γρήγορα της μόδας (zeitgeist) στις πολιτικές συζητήσεις. Μία εξ’ αυτών είναι και η έννοια της ενδυνάμωσης (empowerment). Η έννοια αυτή αφορά κάθε έναν από τους πολίτες και σύμφωνα με τον Immanuel Wallerstein, είναι μια αέναη διαδικασία κοινωνικής δράσης που προάγοντας τη συμμετοχή ατόμων και ομάδων, στοχεύει στην αύξηση του ελέγχου επί των ατομικών και κοινωνικών δρώμενων, τη βελτίωση της πολιτικής αποτελεσματικότητας και την εδραίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Έτσι δικαιολογείται η σύγχρονη πρεμούρα για συμμετοχή και οι μοντέρνες φωνές για συμμετοχικότητα, συμμετοχικές διαδικασίες, συμμετοχική δημοκρατία κτλ. Έτσι ερμηνεύεται και η προσπάθεια (κάποτε βέβαια είναι μόνο ρητορική) να προσφερθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερους, όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες συμμετοχής. Η πρακτική αυτή έχει εφαρμοστεί από όλα σχεδόν τα προοδευτικά κόμματα στον δυτικό κόσμο. Αλλά μέχρις στιγμής, παντού, τα δίχτυα της συμμετοχής μαζεύουν μόνο μαρίδα. Ποιός είναι άραγε ο λόγος; Οι Alice Casey και Stella Creasy από τον βρετανικό οργανισμό Involve καταθέτουν σε ένα άρθρο τους:

«Η παροχή ‘de facto’ ευκαιριών για ενδυνάμωση εκ μέρους των πολιτικών οργανισμών, συνιστά μια μάλλον ονειρική προσέγγιση. Εδώ, οι διαδικασίες έχουν το προβάδισμα έναντι των ανθρώπων, καθώς οι πολιτικοί συχνά πιστεύουν πως ‘αν τους δώσουμε την ευκαιρία, θα έλθουν’. Σε όλη τη χώρα, υπάρχουν αμέτρητες ευκαιρίες συμμετοχής που όμως εστιάζουν στην ίδια αυτήν την ενδυνάμωση και όχι στο πώς θα καλύψουν τις ανάγκες των τοπικών κοινοτήτων. Αυτή η προσέγγιση στο τέλος καταλήγει υπέρ αυτών που νιώθουν άνετα σε παρόμοια περιβάλλοντα, που έχουν το χρόνο, τις ικανότητες και την επιμονή να παρίστανται σε όλες αυτές τις συναντήσεις».

Οι πολιτικοί λοιπόν πιστεύουν πως αν προσφέρουν ευκαιρίες συμμετοχής, οι πολίτες θα σπεύσουν να τις εκμεταλλευτούν. Αυτό όμως δεν επιβεβαιώνεται. Οι πολίτες δεν συμμετέχουν επειδή πιστεύουν ότι η συμμετοχή τους δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Γιατί νιώθουν ότι υπερφαλαγγίζονται από τους επαγγελματίες της συμμετοχής. Γιατί κάποιοι τους έχουν πείσει για την αδυναμία της γνώμης τους. Γιατί η θεματολογία δεν τους αφορά. Γιατί οι ομιλούντες βρίσκονται σε απόσταση από την κοινωνία και δεν μπορούν να αντιληφθούν πού βρίσκεται κάθε στιγμή η κοινωνική ενέργεια και δυναμική (κάποιοι απ’ αυτούς, αντί να την αναζητούν, επιδιώκουν να την δημιουργούν σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ).

Η αποδυνάμωση της συμμετοχής επιτρέπει σε μεσαία κυρίως στελέχη, που είναι χρόνια στο πολιτικό κουρμπέτι, να προβάλουν τις απόψεις τους όχι μόνο ως σωστές, αλλά και ως μοναδικές. Αυτό, δεν ζημιώνει μόνο τον πολιτικό οργανισμό στον οποίον ανήκουν και ο οποίος φέρεται, αν όχι να υιοθετεί, τουλάχιστον να εγκολπώνει απόψεις που κάποτε έρχονται σε αντίθεση με πάγιες θέσεις και αξίες του, αλλά έχει ένα ακόμη, τραγικό αποτέλεσμα: την επικράτηση της ατομικής νοημοσύνης έναντι της συλλογικής (individual vs collective intelligence). (Κάπως έτσι, διεκδικήσεις, μάχες και εκστρατείες, καταλήγουν να εκφυλίζονται στην αντιπαράθεση μεταξύ των προσώπων-υποψηφίων. Και όταν το ερώτημα περιορίζεται στο πρόσωπο, γίνεται περισσότερο κατανοητό γιατί ο κάθε Ψωμιάδης μπορεί να είναι σε πλεονεκτική θέση έναντι των αντιπάλων του.)

Η ένδεια συλλογικής νοημοσύνης με τη σειρά της αποστερεί από τις κοινωνικές ομάδες τη δυνατότητα να αναπτύξουν συλλογική συμπεριφορά. Και είναι ακριβώς στα πλαίσια των συλλογικών συμπεριφορών που αναπτύσσονται οι καινοτομίες που οδηγούν στην αύξηση της διαφοροποίησης, την ενσωμάτωση της διαφορετικότητας, την εξέλιξη της πολυπλοκότητας αλλά και της αρμονίας εν τέλει, των κοινωνιών. Το κενό αυτό σπεύδουν να καλύψουν προκατασκευασμένα μοντέλα συλλογικής συμπεριφοράς όπως το ηθικο-θρησκευτικό ή το πατριωτικό-εθνικιστικό. Η ενσωμάτωση παρόμοιων μοντέλων στη δημοκρατική δημόσια σφαίρα, οδηγεί μετά βεβαιότητας σε νεο-συντηρητικά πρότυπα σαν κι αυτά που κυριαρχούν σήμερα στις ΗΠΑ (the flag and the cross) αλλά και στη χώρα μας (σεμνά και ταπεινά).

Καθίσταται έτσι επείγουσα ανάγκη, οι ευκαιρίες συμμετοχής που προσφέρονται στους πολίτες, να σχεδιάζονται με βάση τις ανάγκες των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών και όχι αυτές του κόμματος. Μέχρι τότε, ακόμη και αν οι αριθμοί της συμμετοχής ευημερούν, ελάχιστη ουσιαστική συμβολή θα προκύπτει και άρα ελάχιστη θα είναι και η παραγόμενη προστιθέμενη αξία για τον πολιτικό οργανισμό.

buzz it!

Σάββατο 7 Ιουλίου 2007

Η Διαβούλευση ως Όρος Δημοκρατίας

the exercise of power without deliberation is brutalityΟι περισσότεροι γνωρίζουν ότι δεν είμαι μέλος της Κίνησης Πολιτών. Αποδέχθηκα όμως με χαρά την πρόσκληση να γράψω ένα κείμενο για το εφημεριδάκι της Κίνησης. Ο λόγος είναι ουσιαστικός: ο χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης οφείλει να αποτελεί προνόμιο των τοπικών κοινωνιών και των πολιτών και όχι των κομμάτων που με το εργαλείο του χρίσματος ρυθμίζουν αφ’ υψηλού, κυριολεκτικά σαν τις μαριονέτες, τα πράγματα. Προσωπικά, εκτιμώ πως δεν θα αργήσει η στιγμή που τα χρίσματα (αυτή η συγκεντρωτική και πατερναλιστική, άρα αντιδημοκρατική και συντηρητική τακτική) θα γίνουν ιστορία. Τότε, θα πέσουν οι μάσκες γύρω από πολλά πράγματα. Εννοώ κυρίως τις τακτικές που ακολουθούν όλοι οι χώροι και οι εκπρόσωποί τους για να αντιμετωπίσουν τόσο τους πολιτικούς τους αντιπάλους όσο και τα δημοτικά πράγματα.
Πιστεύω πως αυτό που θα αποκαλυφθεί με παταγώδη θόρυβο, θα είναι η σχεδόν τελεία έλλειψη διαβουλευτικών ικανοτήτων από τους περισσότερους εμπλεκόμενους. Δυστυχώς, η μεταπολίτευση μας κληροδότησε την κουλτούρα της αντιπαράθεσης και όχι της διαβούλευσης. Διαλόγων καταδικασμένων στη διαφωνία πριν ακόμη αρχίσουν. Συνεδριάσεων σχεδιασμένων να παράξουν αντιπολιτευτικό πάταγο. Έτσι ερμηνεύεται ο σημερινός μας πολιτικός μεσαίωνας όπου αρκετοί πολίτες ψηφίζουν αυτόν που χαμογελά περισσότερο, αυτόν που επιτίθεται στους αντιπάλους του λιγότερο, κι ας είναι κενός περιεχομένου, κι ας το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά. Κατά βάθος, είναι η λογική της στείρας αντιπαράθεσης που καταψηφίζει ο κόσμος. Αυτό σημαίνει πως πολλοί επιθυμούν την απόδραση από τα μεταπολιτευτικά αδιέξοδα του χθές, αλλά δεν τους προσφέρονται ή δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τις -λιγοστές σε κάθε περίπτωση- αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις.
Αντίθετα, η έννοια της διαβούλευσης συνίσταται στην προσεκτική, συνειδητή, πολυεπίπεδη και σε βάθος προετοιμασία των απαραίτητων διαδικασιών για την κατάκτηση της συναίνεσης (consensus). Η τελευταία κρύβει μέσα της ένα μεγαλείο. Φέρνει κοντά τους συντελεστές της. Ενώνει τους ανθρώπους. Μέσα από αυτήν είναι που θα ξεπηδήσει η κοινωνία των πολιτών ως ενιαίος, συμπαγής και αποτελεσματικός οργανισμός. Είναι ο καταλύτης της ραγδαίας αύξησης της συμμετοχής. Ο επιταχυντής της απαξίωσης των χρεωκοπημένων διαχωριστικών γραμμών του χθες. Είναι η οριστική απάντηση στην περιθωριοποίηση ικανών αλλά μειοψηφικών κοινωνικών δυνάμεων. Είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να περάσουμε από την εκλογή των εκλόγιμων, στην εκλογή των ικανών. Γιατί, μην έχετε καμία αμφιβολία, εκλόγιμος δεν σημαίνει αυτόματα ικανός.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε ένα κρίσιμο για την επιτυχία σημείο. Όλοι μας έχουμε την τάση να συγχρωτιζόμαστε και να μιλάμε με ανθρώπους που σκέφτονται περίπου όπως εμείς, να διαβάζουμε αναλύσεις συμβατές με τη σκοπιά μας, αυτές που διαβάζουν πάνω-κάτω και οι φίλοι μας, να υιοθετούμε θέσεις και να αγκαλιάζουμε δράσεις που ‘μιλούν’ στον εσωτερικό μας κόσμο. Αναπόφευκτα, κρίνουμε τους ‘άλλους’ με τα ίδια, ‘δικά μας’ κριτήρια, οδηγούμενοι έτσι σε κατηγοριοποιήσεις και σε εξαρτημένα αντανακλαστικά του τύπου ‘αυτός είναι της Κίνησης’ (στη θέση της Κίνησης μπαίνει οτιδήποτε), κι αυτό σημαίνει μια προκατασκευασμένη συμπεριφορά απέναντί του. Ε, αυτό είναι καταστροφικό. Πρέπει να μάθουμε να ζυγίζουμε την επάρκεια, τη βαρύτητα και το κύρος των επιχειρημάτων των άλλων. Άλλοι, βλέπετε, θέλουν μια πόλη κατά προτεραιότητα πράσινη, άλλοι μια πόλη ασφαλή, άλλοι μια πόλη υψηλής τεχνολογίας και άλλοι μια πόλη νοσταλγίας κοκ. Κανένα όμως από αυτά τα μοντέλα δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθολικά και να επιβληθεί σε όλους. Τα θετικά σημεία όλων αυτών των μοντέλων πρέπει να ζυγισθούν με προσοχή προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις με ορθότητα και βιωσιμότητα. Αυτό ακριβώς είναι το έργο της διαβούλευσης και όποιοι το αρνούνται, αρνούνται την ίδια τη δημοκρατία. Δεν αρκεί το εκλογικό ποσοστό, ας είναι και 99%. Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι λευκή επιταγή, ούτε μπορεί κανείς να ταμπουρώνεται πίσω από αυτό για να επιβάλλει τη θέλησή του. Αντίστοιχα, ούτε ένα μικρό ποσοστό μπορεί να είναι δικαιολογία. Όλοι οφείλουν να αναζητούν τα σημεία σύγκλισης, τις ευκαιρίες συνεννόησης, τα στοιχεία που μας ενώνουν. Αλλά ακόμη και αυτά που μας κάνουν να διαφέρουμε, πρέπει να είναι λόγος γιορτής. Ας μάθουμε να γιορτάζουμε τη διαφορετικότητά μας, γιατί χάρη σ’ αυτήν υπάρχει πλούτος επιχειρημάτων και άρα διαβούλευση υψηλής ποιότητας.
Από αυτή τη σκοπιά ιδωμένο, το έργο ενός δημοτικού συμβουλίου μπορεί να είναι εξόχως ελκυστικό. Αρκεί τα μέλη του να αναγνωρίζουν και να σέβονται τα προαναφερθέντα. Αλλά και όταν οι συνθήκες αυτές απουσιάζουν, αυτό και πάλι δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως δικαιολογία. Απαιτείται πάντοτε, η διαρκής, αναλυτική και συστηματική κατάθεση προτάσεων και επιχειρημάτων με υπόβαθρο, τεκμηρίωση και σοβαρότητα.

Δημοσιεύτηκε αρχικά στο 5ο φύλλο της εφημερίδας της "Κίνησης Πολιτών".
Τη φωτογραφία του Ηρακλή με το ρόπαλό του βρήκα στο flickr υπό τον τίτλο "the exercise of power without deliberation is brutality".

buzz it!

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2007

ΗλεκτροΜαγνητικά Πεδία: Περιδεείς και Ανενημέρωτοι

Μόλις πριν λίγες εβδομάδες, στις 12 Ιουνίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του Ευρωβαρόμετρου, έδωσε στη δημοσιότητα μια μελέτη της γύρω από τις απόψεις των πολιτών των κρατών-μελών για τα Ηλεκτρομαγνητικά Πεδία (ElectroMagnetic Fields, EMF’s).
Η έρευνα καταγράφει βεβαίως και τις απόψεις των συμπατριωτών μας, για τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Από την ανάγνωσή της συνάγονται αρκετά συμπεράσματα:




• Ενώ ποσοστό μεγαλύτερο του 90% των συμπατριωτών μας καταφέρνει να κατονομάσει τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τα κινητά τηλέφωνα ως πηγές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, ένα 52% αποτυγχάνει να κατονομάσει ως τέτοιες τις οικιακές ηλεκτρικές συσκευές.
• Το 86% θεωρεί δυνητικά βλαπτικά τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία (ευρωπαϊκή πρωτιά), ενώ στη Σουηδία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 27%, στη Φινλανδία 28% και στη Δανία 30%.
• Οι έλληνες σε ποσοστό 87% θεωρούν πως η πληροφόρησή τους για τους πιθανούς κινδύνους από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία δεν είναι καθόλου ικανοποιητική (επίσης ευρωπαϊκή πρωτιά).
• Οι προτιμώμενες οδοί πληροφόρησης είναι –μακράν- η τηλεόραση και ακολουθούν οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο, οι κρατικές ανακοινώσεις και το διαδίκτυο.
• Άλλη μια ελληνική πρωτιά με 87% καταγράφεται με αρνητική απάντηση στην ερώτηση αν θεωρούμε ότι το κράτος κάνει ό,τι πρέπει και μπορεί για να μας προστατεύσει από τους πιθανούς κινδύνους.
• Αυτοί που δηλώνουν ανενημέρωτοι, φοβούνται περισσότερο.
• Μόλις 19% πιστεύουν ότι τα πιθανά προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν σε τοπικό επίπεδο και 5% σε περιφερειακό. Το 35% πιστεύει ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν σε εθνικό επίπεδο, το 17% σε ευρωπαϊκό επίπεδο και το 20% σε παγκόσμιο.

Τι να πρωτοσχολιάσω; Ότι περισσότεροι από τους μισούς δεν γνωρίζουν πως ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία εκπέμπεται από ΟΛΕΣ τις ηλεκτρικές συσκευές; Ότι χωρίς να έχουμε γνώση και ενημέρωση, έχουμε στην πραγματικότητα ήδη αποφανθεί για τις συνέπειές της; Ότι η τηλεόραση μας ενημερώνει για τις ‘ευεργετικές’ συνέπειες της φραπελιάς (βλέπε σχολές ‘Δρούζα’) ή για τις πύλες του ανεξήγητου (βλέπε σχολές ‘Χαρδαβέλα’) αλλά όχι για τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία; Ότι για τον τοπικό πυλώνα υψηλής τάσης πιστεύουμε πως θα πρέπει να μεριμνήσει το κράτος ή η ΕΕ ή ακόμα και ο ΟΗΕ, αλλά όχι η τοπική κοινότητα; Ότι ο έλληνας, ανενημέρωτος και περιδεής, περιμένει να τον ενημερώσουν αλλά δεν αναζητά ο ίδιος την πληροφόρηση; Ότι η μόνη του δράση είναι το ζάπινγκ και ο λόγος του είναι μονότονα και επαναλαμβανόμενα καταγγελτικός του κράτους και της παγκοσμιοποίησης;

Εγώ νομίζω πως πάνω απ' όλα, μας λείπει η εναισθησία: αγνοούμε επικίνδυνα την άγνοιά μας!

buzz it!

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2007

Αναδάσωση - το blog



Εδώ και λίγες ημέρες, ανέβηκε στον αέρα του διαδικτύου ένα νέο ιστολόγιο με θέμα την προστασία των δασών και την αναδάσωση. Από σήμερα θα μπορείτε να το βρίσκετε στα Links μας. Επισκεφθείτε το, ενισχύστε τη διαδικτυακή αυτή προσπάθεια που προασπίζει το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Μη μένετε αμέτοχοι!

Και μια καθυστερημένη προσθήκη. Μόλις μου έστειλαν ένα slide show που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραλείψετε να δείτε (2,5MB ανοίγει με Powerpoint):

Τι πέθανε χτες στην Πάρνηθα

buzz it!

Κυριακή 1 Ιουλίου 2007

Ο Κορινθιακός στο Μεταίχμιο


Πριν λίγες μέρες, στις 26 Ιουνίου, η Greenpeace έδωσε στη δημοσιότητα μια έκθεσή της για τον Κορινθιακό κόλπο. Μια έκθεση τεκμηριωμένη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τον κ. Αντωνακάκη του εργαστηρίου ιχθυολογίας του ΑΠΘ, τον αναπληρωτή καθηγητή επίσης του ΑΠΘ κ. Στεργίου, τον ερευνητή κ. Θ. Τσίκληρα, το μέλος της ομάδας εργασίας κ. Χ. Αποστολίδη, τον Επίκουρο Καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Γ. Παπαθεοδώρου, την ερευνήτρια του Ελληνικού Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών κα Μ. Σαλωμίδη, τον κ. Γ. Παλαμάρη της Περιβαλλοντικής Κίνησης Κορινθίας και το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος».
Ποιο είναι το συμπέρασμα της μελέτης; ότι η υπεραλίευση και η ρύπανση από τις βιομηχανίες, απειλούν ευθέως το οικοσύστημα. Όπως κάθε σοβαρή μελέτη, συνοδεύεται από προτάσεις για την προστασία του κόλπου. Αξίζει τον κόπο να τη διαβάσετε.
Η μελέτη αυτή έρχεται σε συνέχεια των διαρκών μελετών του ΠΑΚΟΕ που στην τελευταία τους έκδοση χαρακτηρίζουν ως ακατάλληλες, όλες τις παραλίες της Κορίνθου. Οι τιμές παρακάτω είναι από τη σχετική έρευνα του ΠΑΚΟΕ και αναφέρονται σε κολοβακτηρίδια ανά 100ml νερού. Με ανώτατο όριο το 100, οι παραλίες μας έχουν:

45. ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑ 165
46. ΚΟΡΙΝΘΟΣ 500μ ΠΡΟΣ ΠΑΤΡΑ 185
47. ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΕΙΟ ΠΡΟΣ ΛΟΥΤΡΑΚΙ 200

Δεν μπορώ να ελέγξω την ορθότητα των τιμών. Δυσκολεύομαι όμως να κατανοήσω το κίνητρο του ΠΑΚΟΕ να χαρακτηρίσει τις παραλίες μας βρώμικες χωρίς να είναι. Γι αυτό, αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο δήμαρχος έσπευσε να δηλώσει ότι θα ... μηνύσει το ΠΑΚΟΕ!
Θα προτιμούσα να ηγηθεί μιας εκστρατείας σωτηρίας του κορινθιακού, από κοινού με άλλους θεσμικούς παράγοντες. Γιατί το ότι ο Κορινθιακός απειλείται και βρίσκεται στο 'παρά πέντε', είναι πλέον γεγονός αδιαμφισβήτητο.

buzz it!