Τα βασικά

Εδώ και αρκετά χρόνια, έχω διατυπώσει σε συζητήσεις με φίλους, δύο ελάσσονες προτάσεις για την πόλη μας. Αφορούν την εικόνα της. Αλλά έξι μήνες τώρα, περιμένω να κατατεθούν προτάσεις κάθε είδους για την πόλη από τους αναγνώστες αυτού του blog. Πολλοί το έχουν υποσχεθεί προφορικά, κάποιοι άλλοι περιμένουν (ακατανόητο) κάποιου είδους εξατομικευμένη πρόσκληση. Το korinthos.mike at gmail.com (το at αντί του @ μπαίνει για να μειώνεται η λήψη ανεπιθύμητων μηνυμάτων – spam), δεν έχει μέχρι σήμερα δεχθεί κανένα μήνυμα. Ούτε το προσωπικό μου email, αφού οι αναγνώστες του blog γνωρίζουν κατά τεκμήριο την ταυτότητά μου. Σήμερα λοιπόν, δημοσιοποιώ αυτές τις προτάσεις για να ενθαρρύνω όποιον πιστεύει ότι έχει μιά καλή ιδέα, να την καταθέσει. Όσο χρειάζεται θα παίρνω την πρωτοβουλία με άρθρα, αλλά να είστε σίγουροι πως θα επιθυμούσα να είχατε καταλάβει (με την στρατιωτική έννοια) αυτόν τον χώρο. Κι εγώ να κάνω μόνο τη γραφειοκρατία τύπου comment moderation, posting κτλ. Αλλά φαίνεται πως ο τύπος του αναγνώστη που επικρατεί είναι αυτός του lurker. Δηλαδή αυτού που προτιμά να παρακολουθεί από απόσταση, χωρίς να συμμετέχει. Είτε γιατί νιώθει ανασφάλεια, είτε γιατί αφού δεν έστησε αυτός το blog, δεν πρέπει να συμμετέχει, αφού ό,τι κάνει πρέπει να εξυπηρετεί προσωπικές και μόνο φιλοδοξίες, κρυφοκοιτάνε μεν, τους κρυφοαρέσει κιόλας να αντιγράφουν επιχειρήματα, αλλά από διάλογο ‘γιόκ’.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Αν κάποιος περαστικός μπει στην πόλη μας, θα επιχειρήσει να κοιτά δεξιά και αριστερά στις μείζονες διασταυρώσεις, μήπως και κάτι του τραβήξει την προσοχή. Αν μπεί από την ανατολική είσοδο, θα συναντήσει την πρώτη αξιόλογη διασταύρωση Δαμασκηνού και Εθνικής Αντιστάσεως. Εκεί, αν κοιτάξει προς το νότο (προς τις γραμμές του τραίνου στο τέρμα της Εθν. Αντιστάσεως), δεν θα δεί τίποτα. Ομοίως, αν μπεί από τη νότια είσοδο, θα συναντήσει την πρώτη αξιόλογη διασταύρωση μετά τις γραμμές, Εθνικής Αντιστάσεως και Γεωργίου Παπανδρέου. Κοιτώντας λοιπόν κατά μήκος της Γεωργίου Παπανδρέου προς τη θάλασσα, δεν θα δεί, επίσης τίποτα. Τέλος, αν μπεί από τη δυτική είσοδο, θα κοιτάξει για πρώτη φορά δεξιά-αριστερά, Πατρών και Γεωργίου Παπανδρέου. Μαντέψτε τι θα δει. Τίποτα. Προτείνω λοιπόν, στη διασταύρωση Εθνικής Αντιστάσεως και Κολιάτσου, που είναι ορατή και από το φλοίσβο και από τις γραμμές, όπως επίσης και στη διασταύρωση Γεωργίου Παπανδρέου και Πατρών, να κατασκευαστούν μικρές, κεντρικές, κυκλικές νησίδες (roundabouts). Επί των νησίδων θα μπορούσαν να τοποθετηθούν πχ γλυπτά, μαζί με λουλούδια κτλ. Ένα άγαλμα του Πήγασου, ή ένας κορινθιακός κίονας με κιονόκρανο, δεν θα ήταν άσχημα. Θα μπορούσαν όχι μόνο να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών, αλλά θα είχαν και πρακτικά οφέλη, όπως τη μείωση της ταχύτητας, άρα και των ατυχημάτων, του θορύβου κτλ.
Η δεύτερη πρόταση αφορά την κίνηση επί της Δαμασκηνού, μιάς στενής σχετικά και επιβαρυμένης κυκλοφοριακά οδού. Προτείνω, το ρεύμα της Δαμασκηνού που κατευθύνεται προς την Αποστόλου Παύλου, να εκτρέπεται δεξιά προς την Αγίου Νικολάου, στο ύψος της Κολοκοτρώνη. Θα μπορούσε εκεί να δημιουργηθεί ένα S προς την Αγίου Νικολάου, που θα αγκάλιαζε και θα αναδείκνυε το Δημοτικό Θέατρο, που τόσο πολύ το έχει ανάγκη. Εννοείται ότι το κομάτι της Δαμασκηνού από Απ. Παύλου μέχρι Κολοκοτρώνη, που είναι και το στενότερο, θα ήταν μονόδρομος με κατεύθυνση προς το σταθμό του τραίνου και νόμιμη στάθμευση (που τώρα είναι παράνομη).
Ας μη μας σταματήσουν φτηνές δικαιολογίες του τύπου, ‘μα, η Δαμασκηνού ή η Πατρών είναι παλαιά εθνική οδός και άρα αρμοδιότητας ΥΠΕΧΩΔΕ και όχι δήμου’. Δεν ξέρω αν αυτό αληθεύει, αλλά κι έτσι να είναι, και λοιπόν; Να αλλάξει!