Στα Ανεξάρτητα Δίκτυα Λέμε ΝΑΙ (;)

Θα ήθελα να απευθύνω δημόσια ένα ερώτημα προς την Κίνηση Πολιτών:
Είναι η Κίνηση εις γνώσιν της πρωτοβουλίας του συνδυασμού "Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη" του οποίου ηγήθηκε στις τελευταίες εκλογές ο Γιάννης Μπουτάρης, και η οποία αποσκοπεί στη δικτύωση και συνεργασία των ανεξάρτητων δημοτικών κινήσεων ανά την Ελλάδα; Έλαβε η Κίνηση την επιστολή-πρόσκληση για συμμετοχή που απέστειλε ο Γ. Μπουτάρης σε όλους τους ανεξάρτητους δημοτικούς συνδυασμούς και την οποία μπορεί να διαβάσει όποιος επιθυμεί, παρακάτω;
Αν ναι, ποια είναι η θέση της Κίνησης;


ΔHMOTIKH KINHΣH «ΠPΩTOBOYΛIA ΓIA TH ΘEΣΣAΛONIKH»

Aγαπητοί φίλοι/φίλες,

Με την επιστολή μας αυτή θέλουμε να δώσουμε συνέχεια στο εγχείρημα για δικτύωση/συνεργασία των ανεξάρτητων δημοτικών κινήσεων σε πανελλαδικό επίπεδο. H ιδέα γι’ αυτό το εγχείρημα προέκυψε ως κοινός προβληματισμός από τις κοινωνικές διεργασίες και τα αποτελέσματα προηγούμενων αλλά ιδιαίτερα των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών, που έδειξαν ότι:

Α) Ένα ολοένα αυξανόμενο ποσοστό πολιτών παρουσιάζει την τάση να αποδεσμεύεται από την κηδεμονία κομματικά «χρισμένων» σχημάτων.

B) Πολλά ανεξάρτητα αυτοδιοικητικά σχήματα γνώρισαν αυξημένη κοινωνική αποδοχή και σημείωσαν αξιόλογη εκλογική επιτυχία.

Γ) Ένας μεγάλος αριθμός ενεργών πολιτών που ενθάρρυναν, στελέχωσαν και στήριξαν αυτά τα σχήματα έχει τη βούληση να συνεχίσει αυτό το εγχείρημα, που φαίνεται να έχει μέλλον και προοπτική, καθώς αντιμετωπίζεται θετικά από τις τοπικές κοινωνίες, στις οποίες άλλωστε και απευθύνεται.

Mε βάση τα παραπάνω καταθέτουμε κάποιες πρώτες σκέψεις κυρίως για θέματα οργάνωσης και συνεργασίας.

1) Στο επίπεδο των αρχών: Aφετηριακές αρχές προτείνουμε να είναι α) η ανάδειξη της τοπικότητας ως διαφορετικότητας και ιδιαιτερότητας αλλά και το υπερτοπικό ως ελεύθερη και πολύχρωμη σύνθεση των επιμέρους τοπικοτήτων, β) η κατοχύρωση της ανεξαρτησίας απέναντι στο κράτος, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα (αλλά και η συνεργασία μαζί τους από θέσεις αυτονομίας), γ) η ενίσχυση της κοινωνίας των ενεργών πολιτών.

2) Στο επίπεδο της οργάνωσης και της συνεργασίας: Eίναι ανάγκη να ανιχνευτούν εκείνα τα οργανωτικά σχήματα που θα εξασφαλίζουν δημοκρατία, διαφάνεια, ευελιξία και αποτελεσματικότητα.

Φαίνεται πως στις μέρες μας το σχήμα της δικτυακής οργάνωσης και συνεργασίας είναι το πιο πρόσφορο για να εξυπηρετήσει τα παραπάνω.

Tι εξασφαλίζει η δικτυακή οργάνωση-συνεργασία:

Σε αντίθεση με το ιεραρχικό, πυραμιδοειδές και συγκεντρωτικό σχήμα της κεντρικής (κρατικής και κομματικής) διοίκησης, το δίκτυο προωθεί:

* Tην ισοτιμία, τη διαφάνεια, τη δημοκρατία, τη συμμετοχή και τη λήψη συναινετικών αποφάσεων στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.
* Tη διαρκή ροή πληροφοριών/ιδεών/απόψεων.
* Tη δυνατότητα συνεργασιών/κοινών δράσεων σε τοπικό, πανελλαδικό αλλά και ευρύτερο επίπεδο.
* Tην αλληλογνωριμία και την επικοινωνία.
* Tην ενδυνάμωση της φωνής της ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης τοπικής αυτοδιοίκησης που γίνεται έτσι ισχυρός παίκτης στα αυτοδιοικητικά πράγματα της χώρας και υπολογίσιμος συνομιλητής σε εθνικό επίπεδο και –μελλοντικά- σε υπερεθνικούς σχηματισμούς (EE).
* Tη διαπαιδαγώγηση του δημότη-πολίτη σε μια κουλτούρα ισότιμης, υπεύθυνης συμμετοχής και δράσης, που ενισχύει την πρωτοβουλία και τη συλλογικότητα και ενδυναμώνει την (ισχνή στην Eλλάδα) κοινωνία των υπεύθυνων και ανεξάρτητων πολιτών.


Για τη συνέχεια προτείνουμε την πύκνωση των επαφών μας προκειμένου α) να συνδιαμορφώσουμε ένα κοινό πλαίσιο αρχών, οργάνωσης και δράσης, β) να ξεκινήσουμε μια καμπάνια ενημέρωσης για τα σχέδιά μας και γ) να προχωρήσουμε το συντομότερο σε μια πανελλαδική συνάντηση ανεξάρτητων σχημάτων.

YΓ.: Παρακαλώ στείλτε την απάντησή σας το ταχύτερο δυνατό (και συγγνώμη για την καθυστέρηση).

Mε εκτίμηση

Γιάννης Mπουτάρης

Ένα Πολιτιστικό Φεστιβάλ

Ένας αναγνώστης του ιστολογίου, σχολιάζοντας προηγούμενο άρθρο έθεσε το θέμα του πολιτισμού και ζήτησε προτάσεις επ’ αυτού. Βέβαια, μέσα από τα άρθρα αυτού του ιστολογίου έχουν κατατεθεί ήδη αρκετές και ιδιαίτερα σημαντικές προτάσεις. Αλλά η προτροπή με έκανε να ασχοληθώ ιδιαίτερα με το θέμα και έτσι θα καταθέσω σήμερα άλλη μία πρόταση, ελπίζω σημαντική.
Προτείνω την καθιέρωση του θεσμού ενός καλλιτεχνικού φεστιβάλ κάθε 2 ή 3 χρόνια. Αλλά όχι με συναυλίες, λαϊκούρες και τα συναφή, όχι ‘άρτον και θεάματα’, αλλά αληθινή, πρωτότυπη, ποιοτική καλλιτεχνική δημιουργία, επί συγκεκριμένων θεματικών ενοτήτων. Πχ αρχαία και νεότερη ναυπηγική τέχνη – η κορινθιακή τριήρης. Ή, αρχαία κορινθιακή ποίηση και σύγχρονη ποιητική δημιουργία. Ή, η οικολογική διάσταση της αρχαίας κορινθιακής κεραμικής τέχνης – τα μελανόμορφα αγγεία.
Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους διανοητές, ο Jürgen Habermas, περιγράφει στο βιβλίο του με τίτλο ‘Η Δομική Μεταμόρφωση της Δημόσιας Σφαίρας’ (The Structural Transformation of the Public Sphere, 1989) το πώς μέσα από τα καφενεία του 17ου αιώνα ξεπήδησε, εν μέσω δημόσιων συζητήσεων και διαμαχών, ο μοντέρνος, δημοκρατικός δημόσιος χώρος και κατ’ επέκτασιν η σύγχρονη μορφή της δημοκρατίας. Αλλά είναι σημαντικό να υπομνήσουμε ότι οι πρώτες δημόσιες αντιπαραθέσεις που περιγράφει ο Habermas, είχαν καλλιτεχνικό και φιλολογικό αντικείμενο και όχι πολιτικό. Έτσι, η γέννηση της σύγχρονης δημοκρατίας, δεν ξεκίνησε ως προσπάθεια περιγραφής των δικαιωμάτων του ανθρώπου απέναντι στην εξουσία, αλλά ως προσπάθεια ανάλυσης καλλιτεχνικών αξιών, οι οποίες εμπεριείχαν και οδηγούσαν έτσι στα δικαιώματα του ανθρώπου. Παρόμοια αντιστοιχία υφίσταται και στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία και ερμηνεύει την χωρική και χρονική ταύτιση του απόγειου της τέχνης και των γραμμάτων με τη διαμόρφωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι οι τέχνες λοιπόν που οδηγούν αρχικά στη δημοκρατία και όχι το αντίθετο.
Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για όσους πραγματεύονται τα του πολιτισμού στο δήμο μας. Τι θα λέγατε να είχαμε κάθε τρία χρόνια ένα φεστιβάλ αφιερωμένο σε μιά θεματική ενότητα; Να καλούσαμε διάσημους έλληνες και ξένους διανοητές και καλλιτέχνες, να οργανώναμε δημόσιες διαλογικές αντιπαραθέσεις, κύκλους καλλιτεχνικής δημιουργίας σε υπαίθριους χώρους, συνεδρίες διαβουλευτικής δημοκρατίας, διαγωνισμούς έργων τέχνης κοκ;
Έτσι όμως κινδυνεύουμε να αντιληφθούμε τελικά ότι ο χώρος που ζούμε δεν είναι απλά μιά γεωλογική διαμόρφωση με την οποία εξοικειωθήκαμε αφού ζούμε εδώ, αλλά ένα πλέγμα αξιών, ένα κοινό ηθικό ιδεώδες που μπορεί να φέρνει κάποτε αντιμέτωπους πρόσωπο με πρόσωπο τον σύγχρονο κορίνθιο πολίτη και τον κεραμοποιό της αρχαιότητας. Θυμίζει έντονα την πάλη του Σεφέρη να ‘συναντήσει’ το βασιλιά της κοντινής μας, Ασίνης:

«Ασπιδοφόρος ο ήλιος ανέβαινε πολεμώντας
κι από το βάθος της σπηλιάς μιά νυχτερίδα τρομαγμένη
χτύπησε πάνω στο φώς σάν τη σαΐτα πάνω στο σκουτάρι:
"Ασίνην τε Ασίνην τε...". Νά' ταν ο βασιλιάς της Ασίνης
που τον γυρεύουμε τόσο προσεχτικά σε τούτη την ακρόπολη
αγγίζοντας κάποτε με τα δάκτυλά μας την αφή του πάνω στις πέτρες.»

Πρόκειται για ένα ιδεώδες που ενώνει όλους τους ανώνυμους ΠΟΛΙΤΕΣ αυτού του τόπου, αδιάφορα από χρόνο και μας προσφέρει σαν διαμαντικό, έναν νέο τρόπο αντίληψης της ζωής, και άρα ένα νέο τρόπο ζωής.
Επικίνδυνα πράγματα...