Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Με Τι Να Πρωτολυπηθείς...


Στην εξαιρετικά οργανωμένη γιορτή της Κίνησης Πολιτών για τα 150 χρόνια της πόλης μας που γίνεται αυτές τις ημέρες στο αίθριο της Δημοτικής Αγοράς, προβάλλεται και ένα πολύ καλοφτιαγμένο 20λεπτο βίντεο σχετικό με την ιστορία της νέας Κορίνθου. Κάποτε, προβάλλεται στον τοίχο μιας πολυκατοικίας, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Κοιτάζοντάς την, δεν ξέρω με τι να πρωτολυπηθώ: με την εικόνα της ρημαγμένης από το σεισμό του 1928 πόλης μου, ή με την ηλικιωμένη κυρία που φυλακισμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά στο διαμέρισμά της, παρακολουθεί τα δρώμενα χωρίς να συμμετέχει;
Το παράθυρο στο φωταγωγό και η λάμπα φθορίου πίσω της την ταυτοποιούν σαν μια γυναίκα της εποχής μας. Παρακολουθεί τα πάντα από απόσταση. Συμμετέχει μόνο κοιτάζοντας και ακούγοντας. Σα να έβλεπε τηλεόραση. Δεν τραγούδησε μαζί μας. Δεν ήρθε να την κεράσουμε κατιτίς. Τόσο κοντά και όμως τόσο απόμακρη. Σαν το σεισμό του '28.
Τι θα μας τραγουδούσε άραγε αν μπορούσε; Δεν ξέρω. Αλλά και δε βρίσκω τίποτα πιό ταιριαστό από το 4ο πρελούδιο του Chopin. Ακούστε το με την Martha Argerich στο πιάνο.









buzz it!