Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

Η Εικόνα μας στο Εξωτερικό

Αντιγράφω από το άρθρο με τίτλο "Greece: the political ecology of disaster" του Χρόνη Πολυχρονίου στο openDemocracy (ολόκληρο το άρθρο, εδώ):

The ecological and environmental crisis engulfing Greece also highlights the deep flaws of the contemporary Greek political and social landscape. The inefficient and dilatory official response to the burgeoning crisis has revealed a public-administration system staffed by poorly trained personnel (who in key areas collude with bribery-fuelled illegal building in forested areas); a political elite which caters largely to the needs of its financial patrons, and bickers over which of the leading parties (the ruling New Democracy and the opposition Pasok) steals more from the national treasury when in power; and a disillusioned, cynical citizenry.

Would London or New York tolerate large-scale illegal construction in area designated as forest parks? In Greece, as near to the centres of power and legitimacy as the outer suburbs of Athens, even the public-utility companies become part of the corrupt "exchange system" as in many cases they end up providing the owners of the new structures with access to electricity and water.

This, then, is a civic and political disaster as well as an environmental one. The Greek state is visibly ill-equipped to cope; it is dependent on technical assistance from its European Union partners in the short-term effort of firefighting and fire-prevention, and has no developed long-term plan that meets the needs of forest restoration and ecological management. Greek governments' lack of political will and governing capacity in dealing with the problem of forest fires (including those started deliberately) represents the national disgrace of the entire political and judicial system.

και λίγο παρακάτω...

"All nations at important moments in their history face pivotal moments when they must urgently address pressing matters of great collective concern if they are to avoid regression. For Greece, such a moment has arrived. Unfortunately, neither of the two major political parties that have taken turns to govern the nation since the end of military rule in 1974 have displayed the administrative competence or the intellectual understanding now required to address the ecological threat confronting the country."
Απλές διαπιστώσεις από άνθρωπο με κοινή λογική, που αποδεικνύουν πως δεν περνάνε άλλο τα παραμύθια μας. Μας πήρανε χαμπάρι...

buzz it!

Ο Goebbels Ζεί

Αντιλήφθηκα σήμερα, με καθυστέρηση, ότι κάποιο ιστολόγιο αναπαρήγαγε ένα άρθρο μου. Συγκεκριμένα, το άρθρο με τίτλο «ΠΑΣΟΚ - Εκλογές - Ανανέωση». Το ιστολόγιο αυτό επαγγέλεται το δήθεν ξεσκέπασμα της ‘απάτης’ ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά, την ίδια στιγμή που ξεσκεπάζεται ο κύριος Ρουσσόπουλος για τα κραυγαλέα και ασύστολα ψεύδη του σχετικά με τον αριθμό των πυρκαγιών αυτό το καλοκαίρι, αλλά ακόμα και μέσα σε μία ημέρα (όποιος επιθυμεί περισσότερα στοιχεία, ευχαρίστως να του υποδείξω τις πηγές). Που δεν είναι βέβαια, ούτε τα πρώτα, ούτε τα τελευταία.

Στο άρθρο μου αυτό, το πρώτο που έκανα ήταν να δηλώσω την προσωπική μου πολιτική ταυτότητα. Κάτι που το ιστολόγιο αυτό δεν κάνει, αποδεικνύοντας έτσι με σαφήνεια τη διαφορά πολιτικού ήθους ανάμεσά μας.

Επίσης, η αναδημοσίευση, παρά το ότι έγινε με αναφορά της πηγής, έγινε εν αγνοία μου. Αντιστοίχως εγώ πάντα ζητώ την προσωπική άδεια του συγγραφέα πριν αναδημοσιεύσω άρθρα, όπως μπορούν να βεβαιώσουν αρκετοί συνιστολόγοι. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Ε, λοιπόν όχι. Η ‘για κάθε προσωπική ανάγκη’ χρήση των άρθρων μου, με απωθεί ως ιδέα. Τη θεωρώ χυδαία και προσβλητική.

Ακόμη, η χρήση προσωπικών μου απόψεων για να αποδειχθεί η ‘αλήθεια’ που προσπαθεί να εφεύρει ο συγκεκριμένος ιστολόγος, είναι λογικά άκυρη. Οι απόψεις μου είναι οι απόψεις μου και τίποτα περισσότερο. Δεν εκφράζουν a priori κανέναν άλλον, δεν αποτελούν θέσφατα, είναι απλά και μόνο, η γνώμη μου. Η εποικοδόμηση πάνω σ’ αυτήν και η υπονοούμενη γενίκευσή της δεν με οδηγούν παρά στο συμπέρασμα πώς όσα με ενοχλούν και στηλιτεύω για το χώρο μου, ωχριούν μπροστά στις πρακτικές άλλων.

Γι αυτό και δεν θα κάνω τη χάρη σε αυτό το ιστολόγιο να αναπαράξω τη διεύθυνσή του. Ούτε και θα επιτρέψω την ανάρτηση αυτής σε σχόλιο.

Όποιος πιστεύει ότι έχει ισχυρή άποψη, την γράφει, την υποστηρίζει, την διακινεί. Όποιος αντίθετα ζει μέσα στο απόλυτο κενό, ασχολείται μόνο με τις θέσεις των άλλων, καταλήγοντας έτσι στην πολιτική του μίσους, στην πολιτική του φθόνου, στην πολιτική της άρνησης. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μία και μοναδική θέση: ότι οι άλλοι δεν έχουν θέση, ή ότι υποκρίνονται πως έχουν θέση. Μέσα από το μίσος τους, μέσα από την άρνησή τους αυτή, δεν μπορεί, δεν θα μπορέσει ποτέ να γεννηθεί μιά κατάφαση, να ανδρωθεί μιά ελπίδα, να προκύψει αυτό στο οποίο ευθέως και σαφώς αναφέρομαι στο άρθρο μου και δεν είναι άλλο από την παραγωγή αξιόλογης συλλογικής νοημοσύνης (και κατόπιν, συλλογικής συμπεριφοράς). Μόνο εμπάθεια και διχασμός μπορεί να παραχθεί. Γι αυτό και το μόνο που του αξίζει, είναι η περιφρόνηση.

buzz it!