Η Τέχνη Των Δημόσιων Χώρων

Τι μένει άραγε στο μυαλό ενός ανθρώπου που μόλις επισκέφθηκε μιά πόλη; Ποιά θα ήταν η εικόνα της Αθήνας χωρίς τον Παρθενώνα; Του Παρισιού χωρίς τον Πύργο του Άϊφελ; Της Νέας Υόρκης χωρίς τους ουρανοξύστες της; Είναι αλήθεια πως είναι η υπογραφή της τέχνης και της τεχνικής που ανεξίτηλα διαμορφώνει την εικόνα μιάς πόλης. Αλλά πέρα από την ιστορική διαδρομή αιώνων ή χιλιετιών, που απαιτούν ένα μέγα-έργο, υπάρχει και η καθημερινή εικόνα της πόλης που φέρουμε όλοι μέσα μας. Μιάς εικόνας που έχει να κάνει με κτίρια που γνωρίσαμε, με στέκια, με γειτονιές. Μιάς εικόνας που πέρα από το χώρο, επεκτείνεται στο χρόνο. Το χρονικό εύρος αυτής της εικόνας ξεκινά από την πόλη του παππού μας και φτάνει στις μέρες μας. Κάθε φορά που θυμάμαι τον παππού μου το Γιώργο, προσπαθώ να θυμηθώ το καφενείο του Μανιάτη, όπου έπαιζε πρέφα. Κάθε γενιά λοιπόν προσθέτει κάτι και φεύγοντας, αφήνει κάτι πίσω της που οι νεότεροι γνωρίζουν –έστω και αχνά- και που συνήθως αφήνεται να αργοσβήνει. Είναι ως ένα σημείο φυσικό. Το παλιό κτίριο θα δώσει τη θέση του σε ένα νεότερο. Αυτό που λείπει είναι τα σταθερά σημεία, τα ορόσημα. Προέκυψε έτσι μιά ασυνέχεια, μιά παύση της ιστορίας, μιά αμήχανη βουβαμάρα που στην περίπτωση της Κορίνθου χρονολογείται από το 1928, μετά το νέο ρυμοτομικό, που είναι ακόμη σήμερα ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτή η πόλη. Να γιατί τα έργα τέχνης των δημόσιων χώρων είναι απαραίτητα σε μιά πόλη. Γιατί προσωποποιούν τους χώρους, γιατί θυμίζουν σε όλους πως κάποιος άλλος πέρασε από εκεί και άφησε κάτι πίσω του, γιατί αποκαθιστούν το νήμα της ιστορίας. Γιατί στην εποχή της αποπροσωποποίησης και της ανωνυμίας, προσθέτουν κάποιες προσωπικές πινελιές. Όχι όμως ρε γαμώτο μόνο με την ηρωική τους μορφή, δηλαδή τους αδριάντες. Υπάρχουν και άλλες μορφές τέχνης των δημόσιων χώρων (public art). Όπως οι τοιχογραφίες. Όχι η γελοία συνθηματογραφία, ή το βιαστικό spray των πιτσιρικάδων, αλλά η αληθινή τοιχογραφία.


“Everglades” by Jan Kolenda & John Foster, 2003
Foster is a professor at Broward Community College and Kolenda is a teacher at the Museum. Ρίξτε και μιά ματιά στο υπόλοιπο site, αξίζει.


τοιχογραφία του Joseph Hindley, στο αεροδρόμιο της Quad City










Αλλά και οτιδήποτε επαναλαμβανόμενο όπως οι κάλαθοι αχρήστων (η φωτο από το Trash can Project, στο οποίο συμμετείχαν σχολεία)








τα παγκάκια, (οι φωτο από διαγωνισμό στη Laguna Beach για παγκάκια, αλλά εκεί θα βρείτε και πολλά άλλα έργα τέχνης για δημόσιους χώρους)





















ακόμα και τα καπάκια της αποχέτευσης, μπορούν όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες να γίνουν αντικείμενα τέχνης.


Ο κόσμος είναι γεμάτος με λαμπερά παραδείγματα. Αν εμείς επιλέγουμε να τα αγνοούμε, τότε είμαστε χωριάτες εξ’ ορισμού. Διαφωνείτε; Τότε ας φτιάξουμε μιά διεύθυνση ‘τέχνης δημόσιων χώρων’ στο δημαρχείο μας. Όπως έχουν τόσες και τόσες πόλεις σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.