Ο κύριος ‘Παρών Στους Αγώνες’

Είμαστε πλέον για τα καλά εντός της προεκλογικής περιόδου, καθώς σε λιγότερο από ένα μήνα θα έχουμε εκλογές. Οι υποψήφιοι έχουν κατά πλειοψηφία παρατήσει τις δουλειές τους και τρέχουν προς άγραν ψήφων. Βιογραφικά σημειώματα των 200 λέξεων βομβαρδίζουν το κλασικό γραμματοκιβώτιό μας (κανείς τους δεν έχει ακόμα ανακαλύψει το διαδίκτυο;). Εκεί λοιπόν αναμασώνται τα κλισέ του αιώνα. Χαρακτηριστικότερο όλων η ‘διαχρονική παρουσία του Ταδόπουλου στους κοινωνικούς αγώνες’. Εννοείται -αν απορείτε-, και της regular season και των play-offs. Για δες, είχε τόσους αγωνιστές η κοινωνία μας και δεν το είχα καταλάβει! Θα ήθελα να ήξερα πού αγόρασαν όλοι αυτοί τα εισιτήρια διαρκείας για την πρώτη θέση στους κοινωνικούς αγώνες. Αλλά αυτό το ερώτημα είναι εύκολο. Στις κομματικές παράγκες τα αγόρασαν, σε παιδική ακόμα ηλικία, για να πιάσουν καλή σειρά στην επετηρίδα. Αυτό που είναι ίσως πιό δύσκολο για τον κόσμο να καταλάβει, είναι σε τι είδους αγώνες συμμετείχαν αυτοί οι κύριοι.
Μήπως, όσοι πουλάνε υπηρεσίες, προσέφεραν σε κάποια μειονεκτική κοινωνική ομάδα τις υπηρεσίες τους δωρεάν;
Μήπως οι δημόσιοι υπάλληλοι παρέτειναν ποτέ το ωράριό τους εθελοντικά προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους συμπολίτες τους;
Μήπως, όσοι εμπορεύονται αγαθά, δώρησαν στο δήμο τους ή στο ΚΑΠΗ της γειτονιάς τους κάτι;
Μήπως προσέλαβε ποτέ κανείς τους ένα λαθρομετανάστη και μεσολάβησε ο ίδιος για τη νομιμοποίησή του στη χώρα μας, πληρώνοντας και το αντίστοιχο ΙΚΑ;
Ε, λοιπόν, οι περισσότεροι, δεν έχουν καμία σχέση με τα ανωτέρω. Κι αυτοί οι λίγοι που έχουν, αυτοί, δεν θα έγραφαν ποτέ στο βιογραφικό τους ‘παρών στους αγώνες’. Γιατί να το γράψουν άλλωστε; Ο κόσμος τους ξέρει. Ή έτσι νομίζουν. Ή σεμνύνονται τόσο ώστε να μην το γράψουν.
Αυτοί που το γράφουν όμως, ποιοί είναι; Σε ποιούς ακριβώς αγώνες συμμετείχαν; Ένας μου είπε ‘εγώ είμαι στο κόμμα από το 1973’ (το εν λόγω κόμμα ιδρύθηκε το 1974). Άλλος είπε ‘έχω πάει σε όλες τις ομιλίες του Αντρέα’ (και σ’αυτές που έκανε στο Berkeley;). Καταλαβαίνω τη μακρά εκείνη και θολή τεθλασμένη γραμμή που από την παρακολούθηση της ομιλίας ενός πολιτικού οδηγεί στην εφαρμογή των ιδεών που εκφράζει αυτός ο πολιτικός. Όμως, η ζωή και η πρακτική του ακροατή μας έρχεται σε βάναυση αντίθεση μ’ αυτές τις ιδέες. Αλλά και όταν δεν έρχεται σε αντίθεση, από πού προκύπτει πως όποιος παρακολουθεί πολιτικές ομιλίες, κρεμά πανό, κολλά αφίσες και δέρνεται με ‘αντιπάλους’, θα μετεξελιχθεί αργότερα σε κατάλληλο δήμαρχο ή νομάρχη;
Τελικά, οι μόνοι αγώνες στους οποίους συμμετέχει ο μικρός μας Γκρούεζας είναι αυτοί που εξυπηρετούν τη φιλαυτία και την ιδιοτέλειά του. Αυτοί στους οποίους είναι ο ίδιος υποψήφιος. Ή προσδοκά οφέλη από την εκλογή άλλου υποψηφίου.
Το κριτήριό του στερείται παντελώς κοινωνικής και πολιτικής ηθικής. Θα εξυπηρετήσει έναν συμπολίτη γιατί προσδοκά τη ψήφο του και όχι γιατί νιώθει την ανημπόρια του. Και έτσι, θα προτιμήσει να εξυπηρετήσει αυτόν που δεν έχει ανάγκη αλλά θα τον ψηφίσει, από αυτόν που έχει ανάγκη αλλά δεν ξεπουλιέται.
Στις εκλογές που έρχονται ας ψηφίσουμε όλοι τους ανθρώπους με ψυχή και όχι τους αυτάρεσκους και εγωιστικούς κλώνους του κομματικού σωλήνα. Θα τους βρούμε εύκολα. Βαυκαλίζονται, βλέπετε, με το παρήγορο παραμύθι ότι στη ζωή αυτή υπάρχει δικαιοσύνη.