Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Μια Πολύ Σοβαρή Πρόταση για την Κρίση

Στην πρόσφατη συνάντηση που έγινε στο Επιμελητήριο με σκοπό την αναζήτηση προτάσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ακούστηκαν πολλά κλισέ. Εύκολες κουβέντες χωρίς βάθος. Από όλα όσα διάβασα, γιατί δεν παραβρέθηκα στη συνάντηση, ξεχώρισα όμως, αμέσως, την πρόταση που κατέθεσε ο γνωστός επιχειρηματίας της πόλης μας και πρόεδρος της συνεταιριστικής τράπεζας, κύριος Δημήτρης Δαλακλείδης. Αντιγράφω από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ της ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ:
"αυτή τη στιγμή τα χρήματα από τα αποθεματικά των Δήμων βρίσκονται διάσπαρτα στις άλλες τράπεζες. Αν, όμως, είχαμε αυτά τα χρήματα εμείς θα μπορούσαμε άνετα να χρηματοδοτήσουμε 500 τοπικές επιχειρήσεις. Να, λοιπόν, πως μπορεί να βρεθεί ένας εύκολος τρόπος να αποκτήσουμε ρευστότητα και μάλιστα σε μια τράπεζα με αποδεδειγμένο ενδιαφέρον για τους τοπικούς επιχειρηματίες καθώς αυτούς θελει εκ της συστάσεώς της να στηρίξει και να υπηρετήσει και παράλληλα να δείξουν και οι τοπικοί άρχοντες το ενδιαφέρον τους για τους δημότες τους και τις επιχειρήσεις τους..."
Αμέσως μόλις το διάβασα, θυμήθηκα ένα άρθρο που διάβασα μία μόλις ώρα πριν από το βρετανικό New Local Government Network (NLGN) με τίτλο "A convenient alliance? Mutuality and the opportunity for local authority banking". Παραθέτω και εν συνεχεία μεταφράζω ένα απόσπασμα από αυτό το άρθρο:
"The basic model would be terrifically simple. If only a quarter of the £15-£20 billion of reserves were invested in such a ‘Councils Bank’ and in turn reinvested with absolute priority in English public infrastructure projects, millions of available capital could be released regardless of the stickiness of private interbank lending. A local authority mutual fund would be owned and operated by the local government sector itself, separate from the Treasury, whose Debt Management Office is the current place of safety preferred by many shaken local authorities. With local authorities themselves as sole shareholders, interest returns could be maximised and dividends reinvested or returned to the local taxpayer."
"Το βασικό μοντέλο θα είναι τρομερά απλό. Αν μόνο το ένα τέταρτο των £ 15 - £ 20 δισ. των αποθεματικών επενδύονταν σε μία τέτοια «Διαδημοτική Τράπεζα» και στη συνέχεια επανεπενδύονταν με απόλυτη προτεραιότητα στα δημόσια έργα υποδομής, εκατομμύρια διαθέσιμων κεφαλαίων θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν ανεξάρτητα από τη δυσπραγία του διατραπεζικού δανεισμού. Ένα τοπικό αμοιβαίο κεφάλαιο θα μπορούσε να ανήκει και να λειτουργεί από την τοπική αυτοδιοίκηση για τις ίδιες ανάγκες της, ανεξάρτητα από το Υπουργείο Οικονομικών, .... Με τις τοπικές αρχές ως μοναδικούς τους μετόχους, θα μπορούσε να μεγιστοποιηθεί η απόδοση και να επανεπενδύονται τα μερίσματα ή να επιστρέφονται στον τοπικό φορολογούμενο."
Η πρόταση του κυρίου Δαλακλείδη δεν είναι καλή επειδή συμπίπτει με την άποψη του βρετανού αρθρογράφου (που δεν είναι κανένας τυχαίος), απλά συναντιέται μαζί του γιατί και οι δύο κατέληξαν σε αυτήν κάνοντας χρήση των γνώσεων, της εμπειρίας τους και της κοινής λογικής. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική πρόταση που δίνει νέο βάθος στις δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης και γι αυτό αναμένουμε με μεγάλη προσοχή την αντίδραση των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.

buzz it!