Ένα Διαφορετικό Μουσικό Δώρο

Στη χώρα μας έχει γίνει μοτίβο σταθερό και επαναλαμβανόμενο η γκρίνια. Ένα ποσοστό αυτής είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Συνιστά την αρχή της συνειδητοποίησης κάποιου προβλήματος και άρα εγκυμονεί την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Αλλά μερικές φορές γίνεται μανιέρα. Ένας τρόπος να δικαιολογεί κανείς τις δικές του χαμηλές επιδόσεις: ‘αφού όλα είναι χάλια, πώς μπορώ εγώ να διαφέρω;’ Θυμίζει τη ‘Σατραπεία’ του Καβάφη:

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται•

Η Ελλάδα, το δέχομαι, δεν είναι ένας εύφορος τόπος. Όμως, ακόμα κι έτσι, κάποιοι άνθρωποι διαπρέπουν. Σαν ηλεκτρόνια που ξέφυγαν από τη σταθερή και αναμενόμενη τροχιά τους, μεταβάλλουν την κατάσταση της ύλης στην οποία συμμετέχουν, γίνονται ήλιοι που μας φιλοδωρούν θαλπωρή και ενέργεια.
Τις προάλλες, καθώς έψαχνα τα σκουτιά μου, συνάντησα για χιλιοστή φορά, έναν δικό μου, μικρό, ήλιο τσέπης, που με συντροφεύει και με τιμά με τη φιλία του εδώ και είκοσι χρόνια. Είναι ο μουσικός Ευάγγελος Πετσάλης. Συναντηθήκαμε στο πανεπιστήμιο. Δεν ήταν η μουσική του που μας έκανε φίλους. Ήταν η προσωπικότητά του. Είχες αμέσως την αίσθηση πως πρόκειται για έναν άνθρωπο καταδικασμένα διαφορετικό. Ένας bohème στην εποχή του υλισμού. Δεδηλωμένος λάτρης αυτού του τύπου των ανθρώπων, βούτηξα στο πλάσμα της φιλίας του και αιωρούμαι έκτοτε εντός του.





Καθώς έρχονται οι γιορτές και η γκρίνια είναι αταίριαστη, θέλησα με το παρόν να θυμίσω πως υπάρχουν άνθρωποι που ενάντια σε πιθανότητες και αντιξοότητες, καταφέρνουν να δημιουργούν. Κάποτε και να διαπρέπουν. Η σύνθεση κλασικής μουσικής σε μιά χώρα που η πλειοψηφία των πολιτών της έχει ενστερνιστεί το τσιγγάνικο μουσικό πρότυπο, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το ακροατήριο μικρό και οι ίντριγκες του χώρου βυζαντινές.

Εντούτοις, η μουσική του Βαγγέλη Πετσάλη κυκλοφορεί σε παγκόσμια διανομή από την ιταλική εταιρεία Arcadia/Agora. Παρακάτω, μπορείτε να απολαύσετε το πρώτο τμήμα (andante con moto) της 1ης συμφωνίας του. Το έργο αναπαράγεται εδώ με άδεια του συνθέτη. Τη Συμφωνική ορχήστρα της Βουλγαρίας διευθύνει ο Άλκης Παναγιωτόπουλος. (7'57'')

Αν βαριέστε το buffering και σας ενδιαφέρει, μπορείτε να βρείτε αυτό και άλλα αντιπροσωπευτικά κομάτια της μουσικής του, δωρεάν, εδώ! Μπορείτε επίσης να διαβάσετε το βιογραφικό του, εδώ.
Έρχονται γιορτές. Σας χαρίζω λοιπόν, αυτό που εγώ θεωρώ καλή μουσική. Σε όλους εσάς τους αγαπημένους μου φίλους, αναγνώστες, περαστικούς και συμπολίτες, εύχομαι καλές γιορτές!