Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

Η Εικόνα μας στο Εξωτερικό

Αντιγράφω από το άρθρο με τίτλο "Greece: the political ecology of disaster" του Χρόνη Πολυχρονίου στο openDemocracy (ολόκληρο το άρθρο, εδώ):

The ecological and environmental crisis engulfing Greece also highlights the deep flaws of the contemporary Greek political and social landscape. The inefficient and dilatory official response to the burgeoning crisis has revealed a public-administration system staffed by poorly trained personnel (who in key areas collude with bribery-fuelled illegal building in forested areas); a political elite which caters largely to the needs of its financial patrons, and bickers over which of the leading parties (the ruling New Democracy and the opposition Pasok) steals more from the national treasury when in power; and a disillusioned, cynical citizenry.

Would London or New York tolerate large-scale illegal construction in area designated as forest parks? In Greece, as near to the centres of power and legitimacy as the outer suburbs of Athens, even the public-utility companies become part of the corrupt "exchange system" as in many cases they end up providing the owners of the new structures with access to electricity and water.

This, then, is a civic and political disaster as well as an environmental one. The Greek state is visibly ill-equipped to cope; it is dependent on technical assistance from its European Union partners in the short-term effort of firefighting and fire-prevention, and has no developed long-term plan that meets the needs of forest restoration and ecological management. Greek governments' lack of political will and governing capacity in dealing with the problem of forest fires (including those started deliberately) represents the national disgrace of the entire political and judicial system.

και λίγο παρακάτω...

"All nations at important moments in their history face pivotal moments when they must urgently address pressing matters of great collective concern if they are to avoid regression. For Greece, such a moment has arrived. Unfortunately, neither of the two major political parties that have taken turns to govern the nation since the end of military rule in 1974 have displayed the administrative competence or the intellectual understanding now required to address the ecological threat confronting the country."
Απλές διαπιστώσεις από άνθρωπο με κοινή λογική, που αποδεικνύουν πως δεν περνάνε άλλο τα παραμύθια μας. Μας πήρανε χαμπάρι...

buzz it!

Ο Goebbels Ζεί

Αντιλήφθηκα σήμερα, με καθυστέρηση, ότι κάποιο ιστολόγιο αναπαρήγαγε ένα άρθρο μου. Συγκεκριμένα, το άρθρο με τίτλο «ΠΑΣΟΚ - Εκλογές - Ανανέωση». Το ιστολόγιο αυτό επαγγέλεται το δήθεν ξεσκέπασμα της ‘απάτης’ ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά, την ίδια στιγμή που ξεσκεπάζεται ο κύριος Ρουσσόπουλος για τα κραυγαλέα και ασύστολα ψεύδη του σχετικά με τον αριθμό των πυρκαγιών αυτό το καλοκαίρι, αλλά ακόμα και μέσα σε μία ημέρα (όποιος επιθυμεί περισσότερα στοιχεία, ευχαρίστως να του υποδείξω τις πηγές). Που δεν είναι βέβαια, ούτε τα πρώτα, ούτε τα τελευταία.

Στο άρθρο μου αυτό, το πρώτο που έκανα ήταν να δηλώσω την προσωπική μου πολιτική ταυτότητα. Κάτι που το ιστολόγιο αυτό δεν κάνει, αποδεικνύοντας έτσι με σαφήνεια τη διαφορά πολιτικού ήθους ανάμεσά μας.

Επίσης, η αναδημοσίευση, παρά το ότι έγινε με αναφορά της πηγής, έγινε εν αγνοία μου. Αντιστοίχως εγώ πάντα ζητώ την προσωπική άδεια του συγγραφέα πριν αναδημοσιεύσω άρθρα, όπως μπορούν να βεβαιώσουν αρκετοί συνιστολόγοι. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Ε, λοιπόν όχι. Η ‘για κάθε προσωπική ανάγκη’ χρήση των άρθρων μου, με απωθεί ως ιδέα. Τη θεωρώ χυδαία και προσβλητική.

Ακόμη, η χρήση προσωπικών μου απόψεων για να αποδειχθεί η ‘αλήθεια’ που προσπαθεί να εφεύρει ο συγκεκριμένος ιστολόγος, είναι λογικά άκυρη. Οι απόψεις μου είναι οι απόψεις μου και τίποτα περισσότερο. Δεν εκφράζουν a priori κανέναν άλλον, δεν αποτελούν θέσφατα, είναι απλά και μόνο, η γνώμη μου. Η εποικοδόμηση πάνω σ’ αυτήν και η υπονοούμενη γενίκευσή της δεν με οδηγούν παρά στο συμπέρασμα πώς όσα με ενοχλούν και στηλιτεύω για το χώρο μου, ωχριούν μπροστά στις πρακτικές άλλων.

Γι αυτό και δεν θα κάνω τη χάρη σε αυτό το ιστολόγιο να αναπαράξω τη διεύθυνσή του. Ούτε και θα επιτρέψω την ανάρτηση αυτής σε σχόλιο.

Όποιος πιστεύει ότι έχει ισχυρή άποψη, την γράφει, την υποστηρίζει, την διακινεί. Όποιος αντίθετα ζει μέσα στο απόλυτο κενό, ασχολείται μόνο με τις θέσεις των άλλων, καταλήγοντας έτσι στην πολιτική του μίσους, στην πολιτική του φθόνου, στην πολιτική της άρνησης. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μία και μοναδική θέση: ότι οι άλλοι δεν έχουν θέση, ή ότι υποκρίνονται πως έχουν θέση. Μέσα από το μίσος τους, μέσα από την άρνησή τους αυτή, δεν μπορεί, δεν θα μπορέσει ποτέ να γεννηθεί μιά κατάφαση, να ανδρωθεί μιά ελπίδα, να προκύψει αυτό στο οποίο ευθέως και σαφώς αναφέρομαι στο άρθρο μου και δεν είναι άλλο από την παραγωγή αξιόλογης συλλογικής νοημοσύνης (και κατόπιν, συλλογικής συμπεριφοράς). Μόνο εμπάθεια και διχασμός μπορεί να παραχθεί. Γι αυτό και το μόνο που του αξίζει, είναι η περιφρόνηση.

buzz it!

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

Μπράβο Γιώργο!

Ομιλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου προς τον ελληνικό λαό (12 min)

"...
Συμπολίτες μου, Έλληνες και Ελληνίδες,

Δεν μπορούμε να χτίσουμε το αύριο της χώρας καλλιεργώντας τον φόβο.
Δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε την ομοψυχία και αυτοπεποίθηση, αναπτύσσοντας θεωρίες που διχάζουν την πατρίδα μας.
Σήμερα, δεν είναι η ώρα να ψάχνουμε για βολικούς «βαρβάρους».
Σήμερα, είναι η ώρα της εθνικής συστράτευσης.
Είναι η ώρα να αντιμετωπίσουμε, με γνώμονα την αλήθεια, τα πραγματικά γεγονότα.
Να σκύψουμε με στοργή και αλληλλεγύη επάνω στις πληγές που άνοιξαν.
..."

Επιτέλους! Μια παρέμβαση με σεμνότητα, σοβαρότητα, ορθολογισμό. Χωρίς κούφιες υποσχέσεις και ευχολόγια. Χωρίς φτηνή δημαγωγία και ψηφοθηρία. Μια εικόνα, έστω ένα pixel, από το είδος του πολιτικού που έχει ανάγκη η χώρα.

buzz it!

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

Ας Δείξουμε ότι Είμαστε Πολίτες

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ



click! on the pic.

Αφού η μείζων αντιπολίτευση ανέστειλε βλακωδώς όλες τις ανοιχτές πολιτικές εκδηλώσεις μέχρι την Τετάρτη, ας αναλάβουμε εμείς ως πολίτες το έργο της:

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΙΩΠΗΛΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΣΤΙΣ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΠΟΛΗΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΧΩΡΑ!

buzz it!

Όνειδος


Η εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ" τα λέει όλα σε άρθρο της με τίτλο 'Όνειδος'.
Εξίσου καλά τα λέει και ο Νίκος Δήμου σε άρθρο με τον εύστοχο τίτλο 'Επανίδρυση ή Κατάρρευση;'

Εμείς από την πλευρά μας, ως πολίτες, περιμένουμε:

1) πότε θα σοβαρευτεί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση και αντί για θεωρίες συνωμοσίας να συντονίσουν επιτέλους το έργο της πυρόσβεσης,
2) πότε θα ακούσουμε από υπεύθυνα χείλη, όχι το μοίρασμα ψιχίων στους πυρόπληκτους, αλλά την εξασφάλιση κεφαλαίων από συγκεκριμένους φόρους για ένα ταμείο για την προστασία και την αναγέννηση του περιβάλλοντος σε μόνιμη βάση και άσχετα από την επικαιρότητα,
3) πότε η αντιπολίτευση θα οργανώσει εκδηλώσεις υπέρ του περιβάλλοντος και κατά της κυβερνητικής αφασίας. Όταν θα σβήσουν οι φωτιές; Όταν θα έχουν ήδη γίνει οι εκλογές; Οι πολιτικές εκδηλώσεις δεν είναι καπήλευση του εθνικού δράματος, είναι αυτονόητη βασική υποχρέωση της αντιπολίτευσης. Επιτέλους, ας πάψει (όλη) η αντιπολίτευση να αυτοευνουχίζεται!!

buzz it!

Σάββατο 25 Αυγούστου 2007

Δεν Είναι Σύμπτωση

Ο πρωθυπουργός "στο μήνυμά του, άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο εμπρηστών λέγοντας ότι δεν είναι σύμπτωση τόσες πολλές φωτιές την ίδια ώρα." (ΣΚΑΪ.gr)

Πράγματι, δεν είναι σύμπτωση ότι όταν μια πυρκαγιά δεν ελέγχεται πρώιμα, αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε αληθινό εφιάλτη. Η χώρα δεν φείδεται ούτε ανθρώπινου δυναμικού ούτε υλικών μέσων πυρόσβεσης. Πιθανώς, να είμαστε και παγκόσμιοι πρωταθλητές. Αν όμως, η αντίδραση είναι καθυστερημένη και ασύντακτη, τότε ο έλεγχος έχει πια χαθεί. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το αίτιο της καταστροφής και είναι εξόχως πολιτικό.

Τα συνωμοσιολογικά τοιαύτα που εξεστόμισε ο κύριος πρωθυπουργός και τα οποία λόγω της έντασης των στιγμών θα βρουν πλείστα ευήκοα ώτα, είναι απλά ανοησίες. Το χειρότερο δε είναι ότι ούτε ο ίδιος τα πιστεύει. Γιατί αν πιστεύει πράγματι, ότι υπάρχει συντεταγμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας, σχέδιο που να μπορεί να δράσει ταυτόχρονα και συντονισμένα, σε πολυάριθμα σημεία της χώρας, αυτό σημαίνει ότι κάποια οργάνωση ή οργανισμός, με σημαντικά μέσα στη διάθεσή της, καλυπτόμενη από ενιαίο πολιτικό ή άλλο μανδύα, εκπόνησε και έθεσε σε λειτουργία αυτό το σχέδιο, απεργαζόμενη ίδια συμφέροντα, προφανώς σε βάρος της χώρας.
Που σημαίνει πως υπάρχουν δύο πιθανότητες: ή ένας ορατός και επίσημος πολιτικός σχηματισμός δρα αντεθνικά και προδοτικά, ή κάποιος αόρατος μηχανισμός, τρομοκρατικού τύπου, προφανώς χειρότερος από την 17η Νοέμβρη, έχει εμφανιστεί και πρέπει να αναλάβουμε δράση εναντίον του. Ίσως με μια δική μας εκδοχή του αμερικανικού 'war on terror'. Αμφότερα τα σενάρια δεν αντέχουν σε κριτική, τουλάχιστον όχι χωρίς απτά στοιχεία.

Προς το παρόν, έχει προσαχθεί μια 66χρονη γυναίκα από τη Ζαχάρω, που ίσως κατηγορηθεί για εμπρησμό από αμέλεια και ένας 65χρονος στην Αρεόπολη. Α, και κάποιος ψυχικά διαταραγμένος στην Αιγιαλία. Επίσης, κανένα επίσημο πόρισμα από την Πυροσβεστική (που ενέχει θέση προανακριτικής αρχής), δεν κατατέθηκε μέχρι σήμερα, είτε για φετινές φωτιές είτε για παλαιότερες, που να μιλά για έναν έστω εμπρησμό, (που κάποιες φωτιές προφανώς οφείλονται σε εκούσιο εμπρησμό από κακοήθεις που επιθυμούν να αλλάξουν τη χρήση της γης), πόσο μάλλον για συντονισμένο σχέδιο δράσης! Τα συμπεράσματα δικά σας.

Το δικό μου είναι πως ποτέ άλλοτε δεν χάθηκε τόσο εύκολα ο έλεγχος των εστιών. Το είδαμε και στην περιοχή μου όπου η φωτιά της Ακροκορίνθου διάβηκε με χαρακτηριστική άνεση την εξαιρετική αντιπυρική ζώνη που συνιστά μια εθνική οδός με οκτώ λωρίδες κυκλοφορίας και νησίδα ασφαλείας, συν τα πρανή. Τόσα πολλά παραδείγματα απώλειας του ελέγχου, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση!

buzz it!

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007

Το Αόρατο Κόμμα

Μπορεί να πρόκειται για προσωπική εμμονή, αλλά εκτιμώ ότι ανάμεσά μας υπάρχει ένα αόρατο κόμμα. Ένα κόμμα φάντασμα, μια Τρίτη δύναμη που δεν εκφράζεται από τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Ένα κόμμα που πιστεύει στην απελευθέρωση του ανθρώπου μέσω της γνώσης, στην ενδυνάμωσή του μέσω των επιλογών, στη δημιουργία έργου με μοντέρνα εργαλεία παραγωγής (μέτρηση αποτελεσμάτων, αξιολόγηση ανθρώπων και διαδικασιών, ανάλυση λαθών, επανατροφοδότηση κοκ). Ένα κόμμα ανθρώπων φορτισμένων αξιακά, αλλά και ταυτόχρονα έτοιμων να παράξουν έργο σε αυτή τη ζωή! Ένα κόμμα ανθρώπων που επιθυμούν να έρθουν αντιμέτωποι με την ιστορία και να τη μεταβάλουν.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους εκφράστηκαν κλασματικά από τον ορθολογισμό και τη σοβαρότητα του Κώστα Σημίτη. Οι ίδιοι πάνω-κάτω άνθρωποι χαιρέτισαν με ενθουσιασμό τις ιδέες του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά κατάλαβαν πως το ίδιο δεν συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι αυτοί, ενώ εκτιμούν το αξιακό απόθεμα του Συνασπισμού, δεν νιώθουν το ίδιο και για τον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν σιχαθεί τις έριδες και τις διασπάσεις του χώρου που ενέχουν σχεδόν θέση νομοτέλειας. Οι άνθρωποι αυτοί ενώ χαιρετίζουν την επιχειρηματικότητα, κατανοούν πως αυτή ή θα γίνει με όρους προστασίας του περιβάλλοντος ή θα οδηγήσει αναπόδραστα στην καταστροφή. Μα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οι άνθρωποι αυτοί κατανοούν την αξία της διαφορετικότητας. Αυτό άλλωστε τους επιτρέπει να επιβιώνουν, εντός ή εκτός των κομμάτων.
Οι άνθρωποι αυτοί, που βρίσκονται στην ακμή της κοινωνικής δημιουργικότητας, δεν γίνονται αντικείμενα ανάλυσης από τα γνωστά πολιτικά κόμματα. Το παράδειγμά τους δεν επικοινωνείται (με εξαίρεση τον πολιτικό λόγο του Κώστα Σημίτη), οι ανάγκες και οι απόψεις τους σπανιότατα βρίσκουν το δρόμο μέχρι τα πολιτικά συμβούλια. Κι αυτό γιατί θεωρείται -μάλλον σωστά- πως είναι λίγοι. Αντίθετα, ο συμπαθής και σεβαστός κατά τα λοιπά, αδιάφορος μικρομεσαίος, λόγω του υπερπληθυσμού του, βρίσκεται μόνιμα στο μικροσκόπιο μπας και βρεθεί το οργασμικό πολιτικά σημείο G του.
Το κόμμα αυτό εκφράζεται σήμερα από λόγια ριγμένα ατάκτως εδώ κι εκεί. Λίγο από το Μίμη, λίγο από το Γιώργο, λίγο από τον Αλέκο, λίγο από τον Ανδρέα.
Η δύναμη αυτού του κόμματος δεν θα μετρηθεί στις επερχόμενες εκλογές. Αλλά από τις επιδόσεις του ίσως κριθεί η τύχη ενός-δύο γενεών. Ίσως μάλιστα σφραγιστεί ο πολιτικός ορίζοντας για δύο δεκαετίες. Ενδιαφέρει άραγε κανέναν η περίπτωσή του;

buzz it!

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007

E = mc2

Καθώς ανεβαίνει σιγά-σιγά ο εκλογικός πυρετός (όλα σιγά-σιγά και μουλωχτά θα γίνουν αυτή τη φορά), γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ο μεγάλος ηττημένος αυτής της εκλογικής αναμέτρησης θα είναι ο πολίτης. Για τον απλό λόγο ότι με την επιλεχθείσα από την κυβέρνηση διαδικασία express, θα στερηθεί σε σημαντικό βαθμό την ευκαιρία πληροφόρησης, ανάλυσης, διαλόγου. Άρα, εν μέρει και τη δυνατότητα να καταλήξει σε σωστότερες αποφάσεις.
Όμως οι εκλογές, από την κήρυξή τους μέχρι και μετά τη λήξη τους, δεν παύουν να είναι η περίοδος που το μήνυμα του πολίτη μπορεί να λάβει μεγαλύτερη έκταση από κάθε άλλη χρονική στιγμή. Αυτό συμβαίνει λόγω της μαζικότητας της εκλογικής διαδικασίας και του αποτελέσματός της. Πέρα όμως και έξω από τις εκλογές, η κοινωνία ζει και δημιουργεί, με όρους καθημερινότητας και όχι τετραετίας. Εκεί δεν έχει σημασία τόσο η μαζικότητα όσο η ενέργεια. Πώς όμως μετασχηματίζεται η μάζα σε ενέργεια; Σκεπτόμενος αυτά, θυμήθηκα και αμέσως αισθάνθηκα μια υπόγεια συνάφεια με την εξίσωση του Einstein περί μάζας και ενέργειας, το γνωστό E = mc2. Αν λοιπόν το Ε είναι η κοινωνική ενέργεια και δυναμική και m είναι η μάζα των πολιτών, τότε τι αντιπροσωπεύει το c στο τετράγωνο; Ποιος μπορεί να είναι ο καταλύτης και ο πολλαπλασιαστής της μετατροπής της μάζας σε ενέργεια;
Νομίζω πως είναι η συμμετοχή. Το τετράγωνο εδώ μπορεί να αντιπροσωπεύει μια δισήμαντη περιγραφή της συμμετοχής. Από τη μια μεριά η συμμετοχή που στηρίζεται στη γνώση, την ικανότητα, την αυτοπεποίθηση και την εξωστρέφεια και από την άλλη, η συμμετοχή που εδράζεται και ενισχύεται από τη συνειδητοποίηση της ιστορικά έγκαιρης και χρονικά ώριμης δράσης.
Χωρίς αυτήν, η μάζα θα παραμείνει αδρανής. Χωρίς αυτήν, η γενιά μου και οι επόμενες θα δουλεύουν μόνο για να πληρώσουν (αλλά όχι και να ξεπληρώσουν) τα χρέη των περήφανων πατεράδων μας. Χωρίς αυτήν, η γενιά μου και οι επόμενες θα βιώσουμε τόσο τραγικά τον εφιάλτη της οικολογικής καταστροφής, που η κάθε προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση να φαντάζει ως η κρίσιμη ευκαιρία που χάθηκε. Χωρίς αυτήν, η αντιπροσωπευτικότητα του πολιτεύματος ολοένα και θα φθίνει. Χωρίς αυτήν η -εσφαλμένα ποθούμενη κάποτε ως αυτοσκοπός- οικονομική ανάπτυξη δεν θα μπορέσει να συμβαδίσει με μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Μας φταίει άρα που οι εκλογές είναι εξπρές, αλλά μας φταίει πολύ περισσότερο που αποτύχαμε να θέσουμε τους όρους και τους κανόνες εκείνους που να εδραιώνουν, να ενθαρρύνουν και να αποενοχοποιούν τη συμμετοχή. Κάποιοι αυτό μπορεί να το εκλάβουν ως κριτική σε κάποιο κόμμα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για το έλλειμμα μιας κοινωνίας που αποτυγχάνει μέχρι σήμερα, να ανακαλύψει την κινηματική της ταυτότητα.

buzz it!

Τρίτη 21 Αυγούστου 2007

Διαμαρτυρία για τη Δυσοσμία

Στην πόλη έχουν τοιχοκολληθεί αφισέτες που διαφημίζουν συγκέντρωση-διαμαρτυρία κατά της βρώμας που μας πνίγει τα βράδια, χάρη σε μερικούς 'ευαίσθητους' συμπολίτες μας, ιδιοκτήτες πτηνοτροφικών μονάδων. Για το ίδιο θέμα είχαμε πρόσφατα αναρτήσει άρθρο με τίτλο 'Δυσοσμία'. Αντιγράφω το πλήρες κείμενο της αφισέτας:

ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ

Χρόνια τώρα μας πνίγει η δυσοσμία και η βρώμα από
τις πτηνοτροφικές και κτηνοτροφικές μονάδες στην
περιοχή μας




ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Παρασκευή 24 Αυγούστου στις 10 το πρωί στα
Περιβολάκια στη συγκέντρωση των πολιτών για να
υψώσουμε την φωνή μας κατά της αδιαφορίας των
αρχών

Ένωση 11 συλλόγων και Φορέων πολιτών της
ευρύτερης περιοχής Κορίνθου - Λουτρακίου

buzz it!

Κυριακή 19 Αυγούστου 2007

Ζητάμε Αλλαγές

Γνώρισα τον ΠΟΛΙΣ πρώτα σαν ιστολόγο και κατόπιν σαν φυσικό πρόσωπο. Αναδημοσιεύω λοιπόν σήμερα το τελευταίο άρθρο από το εξαιρετικά ενδιαφέρον ιστολόγιό του (ΠΟΛΙΣ) όχι απλά γιατί συμφωνώ και προσυπογράφω αλλά γιατί ξέρω πως ό,τι γράφει το εννοεί.


Αφού η "νέα διακυβέρνηση" ζητάει τη γνώμη μας και μας καλεί σε πρόωρες εκλογές έχοντας εξασφαλίσει την ήττα όχι των πολιτικών της αντιπάλων αλλά σίγουρα του γόνιμου πολιτικού διαλόγου, της ουσιαστικής ανανέωσης των υποψηφίων, της υπεύθυνης πολιτικής πρότασης, των μετρημένων και όχι συνθηματολογικών προεκλογικών υποσχέσεων, θα δηλώσουμε, όχι μόνο για την 16η Σεπτεμβρίου, αλλά για κάθε μέρα από δω και στο εξής πριν και μετά τις εκλογές, ΤΙ ΖΗΤΑΜΕ!

Ζητάμε μια ΠΟΛΙτεία με ανανεωμένους, προασαρμοσμένους σε μια δημιουργική και απελευθερωμένη κοινωνία νόμους και κανόνες. Ένα πλαίσιο λειτουργίας των φορέων εξουσίας εντός των ορίων και για το σκοπό που τους δίνει η αντιπροσωπευτική εντολή των ΠΟΛΙτών. Ζητάμε μια Δημοκρατία του 21ου αιώνα χωρίς θύλακες απολυταρχισμού, αυταρχισμού, μεσαιωνισμού στη δημόσια διοίκηση, τον στρατό, τις θρησκευτικές οργανώσεις.

Ζητάμε μια ΠΟΛΙτεία που ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ το τέλμα του "μέσου όρου", του χαμηλού "κοινού παρανομαστή", του "ψιθυρισμού" των μικρών και μεγάλων ΑΛΛΑΓΩΝ, της "χαμηλόφωνης οργής", της πολύμορφης βίας, της επιτηδευμένης και οργανωμένης κοινωνικής ΣΙΩΠΗΣ.

Ζητάμε μια ΠΟΛΙτεία που διαθέτει ευρύ φάσμα τολμηρών στόχων
, που γεφυρώνει με προνοητικότητα και κατανόηση τις ανάγκες της συνέχειας και εξασφαλίζει με εγγυήσεις και υποστήριξη την παραγωγική ανανέωση. Μια ΠΟΛΙτεία με πρωτότυπες προτάσεις για το μέλλον και μεταξύ αυτών προτεραιότητες, με χρονοδιάγραμμα, με μετρούμενα και μετρήσιμα αποτελέσματα.

Ζητάμε Κυβερνήτες και αντιπροσώπους που θα έρθουν για ΜΙΑ ΦΟΡΑ με δέσμευση να αφήσουν έργο ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Πολιτικούς που η εκλογή τους ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕ άλλο εκτός από τη δυνατότητα να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους, το πολιτικό τους πρόγραμμα, τη συνεισφορά τους στα κοινά. Πολιτικούς που δεν αναζητούν στηρίγματα για το δικό τους "πολιτικό" ή επαγγελματικό μέλλον αλλά θα γίνουν με αυταπάρνηση "γέφυρες" της εξέλιξης της κοινωνίας των ΠΟΛΙτών.

Ζητάμε Κυβερνήτες και αντιπροσώπους
που θα λειτουργήσουν στα πλαίσια των ορίων των νόμων, των ουμανιστικών και δημοκρατικών αξιακών κωδίκων. Αυτούς που θα δεσμευτούν απέναντι στο σύνολο και όχι σε μια αξιοθρήνητη εκλογική "πελατεία". Πολιτικούς ειλικρινείς στις προθέσεις τους, συνεπείς στις δεσμεύσεις τους, αντικειμενικούς και υπεύθυνους στον απολογισμό τους.

Ζητάμε ένα ΤΕΛΟΣ στις ισοροπίες τρόμου μεταξύ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και του κουτσομπολιού, μεταξύ των ΟΡΑΜΑΤΩΝ και του αύξοντος αριθμού των επικοινωνιακών "γκολ", μεταξύ της πραγματικής ΙΣΤΟΡΙΑΣ και των ιστορίας σκοπιμοτήτων, μεταξύ της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ και της αξιολόγησης της μέσω των μηχανών μέτρησης τηλεθέασης.

ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΛΛΑΓΕΣ, δεν αναφερόμαστε σε απόμακρες, ανύπαρκτες και θεωρητικές ή μεταφυσικές ΑΛΗΘΕΙΕΣ, αλλά σε πρακτικές, κοινώς αντιληπτές και βιωμένες εμπειρίες μιας ΓΕΝΙΑΣ που έχει μάθει πολλά και δεν θα εγγυηθεί ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ λευκές επιταγές ...

buzz it!

Εδώ είναι Ellada!!

Efforts may fail but don't fail to make efforts...
Great things will always come late.
Believe in yourself, there is no shortcut to success...
Only way is hard work...

και για όσους δεν τα καταφέρνουν με τα αγγλικά,

Οι προσπάθειες μπορεί να αποτύχουν αλλά μην αποτύχετε να προσπαθείτε...
Τα σπουδαία πράγματα έρχονται πάντα αργά.
Πίστεψε στον εαυτό σου, δεν υπάρχει συντομότερος δρόμος για την επιτυχία...
Η σκληρή δουλειά είναι ο μόνος δρόμος...

Αυτό φαίνεται σκέφτηκε 'προοδευτική' και μορφωμένη κυρία, για την οποία διάβασα στο ιστολόγιο του stefan αυτό:

Γυναίκα 45 ετών, δικηγόρος, ελεύθερος επαγγελματίας, από προοδευτική οικογένεια (δεν θα πω παραπάνω αλλά το ξέρω από πρώτο χέρι) πήγε στην εφορία και έκανε διακοπή επαγγέλματος και την επομένη πήγε και ορκίστηκε αγροφύλακας!
Και μετά, μας φταίνε οι κυβερνώντες!


buzz it!

Σάββατο 18 Αυγούστου 2007

ΝΔ - Εκλογές - Ανανέωση Εντολής ή Απαξίωσης;

Η νέα διακυβέρνηση ξεκίνησε με υποσχέσεις (όπως ήταν φυσικό). Υποσχέσεις σημαντικές γιατί άπτονταν της λειτουργίας των θεσμών. Υποσχέθηκε ‘σεμνότητα και ταπεινότητα’. Θα αποφύγω την τοποθέτηση επί μιας θέσης ηθικολογικής και νεοσυντηρητικής (άλλωστε έχω γράψει πρόσφατα για τον παράλληλο ιδεολογικό βίο των Bush και Καραμανλή), με όρους ηθικής. Θα το κάνω όμως με όρους πολιτικής. Πολιτικά λοιπόν, το ‘σεμνά και ταπεινά’ μεταφράζεται σε σεβασμό των θεσμών. Αυτών που διέπουν το πολίτευμα, τη λειτουργία των οργάνων του και την επικοινωνία των θεσμών με τους πολίτες. Εκεί, η κυβέρνηση παρουσίασε το χειρότερό της εαυτό.
Τα παραδείγματα σωρευτικά και ισχυρά. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον ξυλοδαρμό και την κακοποίηση φοιτητών (από ζαρντινιέρες!), μεταναστών που απήχθησαν και άλλων που εξευτελίστηκαν σε αστυνομικά τμήματα; Την κάθετη εφόρμηση ‘γαλάζιων στούκας’ στις μίζες είτε μέσω της επιτροπής ανταγωνισμού, είτε μέσω χρηματιστηριακών εταιρειών; Την πρόσληψη ‘ειδικών φρουρών’ που γίνεται χωρίς πανελλήνιες εξετάσεις ενώ οι κανονικοί αστυνομικοί εισάγονται πλέον μ΄αυτές; Την άρνηση στο να εισάγονται και οι πυροσβέστες με αυτόν τον τρόπο αντί για την πρόσληψη ημιεκπαιδευμένων εποχιακών δασοπυροσβεστών που κάποτε αποτυγχάνουν να προστατεύσουν ακόμα και τη ζωή τους, όπως τραγικά πληροφορηθήκαμε το φετινό καλοκαίρι; Την πρόσληψη αγροφυλάκων με βάση διαγωνισμό προ 15ετίας για να γνωρίζουν καλά τα δάση και να πληροφορούν εγκαίρως αλλά και να υποδεικνύουν δρόμους πρόσβασης στους δασοπυροσβέστες (όλα αυτά στην εποχή των GPS); Την ανερυθρίαστη επιθυμία του υπουργού υγείας να προσλάβει νοσηλευτές εκτός ΑΣΕΠ τη στιγμή που δεν μπόρεσε καλά-καλά να διορίσει τους επιτυχόντες από τον τελευταίο διαγωνισμό επί ΠΑΣΟΚ; Την άλωση του θεσμού του ΑΣΕΠ με την εφεύρεση της ‘αντικειμενικής’ συνέντευξης; Την ευθεία βολή στη φερεγγυότητα των πανελλαδικών εξετάσεων με το σκάνδαλο της επαναβαθμολόγησης γραπτών; Την περιφρόνηση της ΑΔΑΕ στο σκάνδαλο των υποκλοπών; Τη σχιζοφρενική δήλωση υπουργού από το βήμα της Βουλής ότι κάνει αγγαρεία, τη στιγμή που μιά μάνα στη Βέροια αναζητεί επί μήνες εναγωνίως το γιό της; Αν υπήρχε πρωθυπουργός, έπρεπε την ίδια στιγμή, εκεί, στη Βουλή, να τον απαλλάξει του βάρους. Αλλά ο πρωθυπουργός ζει σε ένα κέλυφος πολιτικής προστασίας κατά το οποίο, το μείζον δεν είναι η χώρα, αλλά ο ίδιος. Σκοπός του είναι να φαίνεται ως ‘καταλληλότερος’, όχι να είναι. Τώρα λοιπόν, που φτάσαμε κοντά στο τέρμα, η αγωνία του δεν είναι για τη χώρα αλλά για τον εαυτό του, για την επανεκλογή του. Το τελευταίο δεν είναι έγκλημα όταν γίνεται με γνώμονα το σεβασμό των θεσμών. Όταν όμως οι θεσμοί κόβονται, ράβονται και ερμηνεύονται με βάση κοντόφθαλμα εκλογικά συμφέροντα, τραυματίας είναι η δημοκρατία. Θυμίζω ότι το 2004 οι εκλογές προκηρύχθηκαν ακριβώς 2 μήνες πριν, στις 7 Ιανουαρίου 2004.
Οι ψύχραιμοι θα παρατήρησαν ότι δεν αναφέρθηκα σε ζητήματα πολιτικής, κατεύθυνσης, οράματος κτλ αλλά αποκλειστικά και μόνο στην απαξίωση θεσμών. Ακόμα και αυτών που ήταν ήδη τραυματισμένοι, όπως η άψυχη πολιτικά φιγούρα του προέδρου της δημοκρατίας που αντί για σύμβολο κατάντησε σερβιτόρος των κυβερνήσεων. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου πως δεν υπάρχουν κατά τη γνώμη μου κραυγαλέες περιπτώσεις εσφαλμένων πολιτικών χειρισμών. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά η λειτουργία των θεσμών οφείλει να είναι υπεράνω όλων. Και η νέα διακυβέρνηση, τους κακομεταχειρίστηκε βάναυσα.
Γιατί όμως ο Καραμανλής να προστρέξει στις πιο εξπρές εκλογές της μεταπολίτευσης; Τι δικαιολογεί μια τέτοια πρεμούρα; Ποιό εθνικό θέμα είναι σε έξαρση; Ποιό γεγονός τον υποχρέωσε; Δεν υπάρχει κανένα. Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε, επιεικώς φαιδρές. Να έχει, λέει, η κυβέρνηση, άνεση χρόνου για να συντάξει το νέο προϋπολογισμό (μήπως θέλει κι έναν αράπη να της κάνει αέρα;) Βιάζονται, λέει, οι πολίτες να δουν μεταρρυθμίσεις... Θού Κύριε...
Αλλά, τότε, γιατί βιάζεται τόσο; Η μόνη προφανής εξήγηση είναι να μη δώσει χρόνο στη δημιουργία νέων αρνητικών ειδήσεων, όπως πχ το πόρισμα για τα ομόλογα. Τρέμει την ανικανότητα του ιδίου και της κυβέρνησής του. Τρέμει το άδηλο γιατί είναι μοιρολάτρης. Δεν διαμορφώνει το μέλλον, το φοβάται. Γι αυτό μπορεί κάλλιστα να χάσει τις εκλογές. Το ερώτημα όμως επανατίθεται:
Ο Καραμανλής μπορεί κάλλιστα να χάσει τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ όμως, μπορεί να τις κερδίσει;

buzz it!

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2007

ΠΑΣΟΚ - Εκλογές - Ανανέωση

Ανήκω στον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ένα χώρο στον οποίο με ενοχλούν πολλά, αλλά δεν είμαι καθόλου διατεθειμένος να τον χαρίσω σε κανέναν και ιδίως σε αυτούς που εκφράζουν αυτά που με ενοχλούν. Έτσι, εξοργίζομαι στην ιδέα ότι το κόμμα φαίνεται μετά από 3,5 χρόνια στην αντιπολίτευση (και μετά από πρώιμη δήλωση του προέδρου του ότι θα ήθελε τουλάχιστον 50% ανανέωση της κοινοβουλευτικής του ομάδας) όχι μόνο να μη μπορεί να προβάλλει ένα ανανεωτικό προφίλ σε μορφή και περιεχόμενο, αλλά να είναι ανίκανο ακόμα και να συντάξει τα ψηφοδέλτιά του, ιδίως στην περιφέρεια, κατά τρόπο που να μην εξευτελίζει τους υποψηφίους της τελευταίας στιγμής. Αυτούς που θα έχουν μόλις 15 ημέρες (γιατί, ξεχάστε τον Αύγουστο) για να κάνουν εκλογές και οι οποίοι (απορώ ποιοι θα είναι αυτοί) θα δεχτούν να κρατήσουν το φανάρι στην επανεκλογή αυτών που είναι από καιρό δεδομένοι (και με τι ανταλλάγματα, βεβαίως, βεβαίως).

Πριν λίγους μήνες συνομιλούσα με γνωστό τέως υπουργό της κυβέρνησης Σημίτη και θαμώνα των τηλεοπτικών παράθυρων. Μου είπε χαμογελώντας, «ποια νέα πρόσωπα; Από που θα προκύψουν αυτά; Ας είμαστε σοβαροί». Είχε απόλυτο δίκιο. Τι είναι άραγε τα νέα πολιτικά πρόσωπα; Σοκολατάκια κρυμένα σε κάποια φοντανιέρα; Που ο πρόεδρος θα κάνει τη μαγική κίνηση να την ανασύρει από το γωνιακό μπουφέ για να κεράσει την κοινωνία;

Αν το ΠΑΣΟΚ ήθελε πραγματικά την ανανέωση θα έπρεπε να είχε οργανώσει και υλοποιήσει συλλογικές και συμμετοχικές διαδικασίες. Τι λέτε; Ότι το έκανε; Τίποτα δεν έκανε. Μια επίφαση συλλογικότητας καλύπτει τα πάντα. Η μία επιτροπή πετά στα σκουπίδια τη δουλειά της άλλης. Μου θυμίζει εκείνη τη γαλλική παροιμία που λέει ότι “la moitié de la planete est là pour emerder l'autre moitié”, ήτοι, ‘ο μισός κόσμος είναι εκεί για να πετά σκατά στον άλλο μισό’. Το παιχνίδι παίζεται από τους πολιτικούς καθοδηγητές αυτών των ομάδων και μόνον, για ίδιον όφελος. Τα κορόιδα που σπαταλάνε χρόνο και δουλεύουν και καταθέτουν εισηγήσεις και υπερασπίζονται τις θέσεις τους ελπίζοντας στην παραγωγή ενός αξιόπιστου και νεωτερικού πολιτικού προϊόντος, αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνονται τη ματαιότητα του ζητήματος και αποσύρονται, αλείφοντας έτσι πρόσθετο βούτυρο στο ψωμί των επαγγελματιών της συμμετοχής.

Σχεδόν ποτέ -αλλά εννοώ το σχεδόν- στην ιστορία του, το ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε μια μεταρρύθμιση γιατί αυτή ήταν κομάτι της συλλογικής του νοημοσύνης. Τις περισσότερες φορές, κάποιος υπουργός που έχαιρε πολιτικής προστασίας από τον πρωθυπουργό (αλλά και από τα media), προχωρούσε ένα θέμα μέχρι να λήξει το απυρόβλητό του και ελπίζοντας να μην τα ανατρέψει όλα ο επόμενος, πράγμα που έγινε περισσότερες φορές από όσες θα ήταν φυσικό να συμβεί. Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο κύριος Σταθόπουλος δεν βρισκόταν μέσα στη φυσαλίδα πολιτικής προστασίας του Κώστα Σημίτη, καμία μεταρρύθμιση για τις ταυτότητες δεν θα είχε προχωρήσει; Μα, θα μου πείτε, αυτή είναι η δουλειά του πρωθυπουργού! Αν είναι έτσι, τότε πώς εξηγούνται οι αντικρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες πολιτικές πχ στον τομέα της υγείας μεταξύ Γείτονα, Παπαδόπουλου και Στεφανή (για να περιοριστώ μόνο στους υπουργούς υγείας επί Σημίτη);

Κακά τα ψέματα. Το ΠΑΣΟΚ ούτε πριν αλλά ούτε κατά τη θητεία του στην αντιπολίτευση, δεν προήγαγε την παραγωγή συλλογικής νοημοσύνης, άρα δεν είναι σε θέση να υποδείξει τα νέα εκείνα πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην παραγωγή της. Γιατί, πώς αλλιώς θα προκύψουν αυτά; Ως φοντάν;

Γεννιέται έτσι το ερώτημα: η κυβέρνηση μπορεί να χάσει τις εκλογές (αυτό θα το αναλύσουμε σε αμέσως επόμενο κείμενο), το ΠΑΣΟΚ όμως είναι σε θέση να τις κερδίσει;

buzz it!

Τρίτη 14 Αυγούστου 2007

Εγκαταλειμμένοι Αμιαντοσωλήνες

Από το διακεκριμένο συμπολίτη μας κύριο Δ. Γκέλη, ελάβαμε την παρακάτω επιστολή που συνοδεύεται και από τις σχετικές φωτογραφίες και την αναδημοσιεύουμε ως έχει.
-------------------------------------------------------------------------------------------------

O αμίαντος είναι ένα καλά αναγνωρισμένο καρκινογόνο υλικό. Ο αμίαντος προκαλεί καρκίνο του πνεύμονος, μεσοθηλίωμα (κακοήθης όγκος) και άλλους καρκίνους. Σε υψηλότατο κίνδυνο πρωταρχικά βρίσκονται όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με τον αμίαντο και εκτίθενται μακροχρονίως σ’ αυτόν. Το κάπνισμα δρα συνεργικά με τον αμίαντο πολλαπλασιάζοντας έτσι τον κίνδυνο πρόκλησης καρκίνου του πνεύμονος. Παρά το γεγονός ότι η χρησιμοποίηση του αμιάντου έχει απαγορευτεί δια νόμου στην Ευρωπαϊκή ένωση και την Ελλάδα οι κίνδυνοι έκθεσης στον αμίαντο δεν έχουν περιοριστεί και απεναντίας έχουν αυξηθεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στις πόλεις και στην ελληνική ύπαιθρο χρησιμοποιήθηκαν καπνοδόχοι από αμιαντοτσιμέντο στις εγκαταστάσεις των καλοριφέρ, καθώς και στις αμιαντοτσιμεντοσκεπές. Η χρησιμοποίηση αυτών των υλικών τα τελευταία 40 χρόνια και η φυσική παλαίωση και φθορά τους αναγκάζει καθημερινώς τους κατόχους των πεπαλαιωμένων αμιαντούχων υλικών να τα αντικαθιστούν με άλλα υλικά ανθεκτικότερα και μη καρκινογόνα. Στις παρατιθέμενες φωτογραφίες διακρίνονται στο πεζοδρόμιο της οδού Κολιάτσου και Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο, εγκαταλελειμμένοι αμιαντοτσιμεντοσωλήνες, φθαρμένοι και διαβρωμένοι, άρα καρκινογενετικά ρυπογόνοι.
Οι σωλήνες αυτοί αφέθησαν εκεί προφανώς για να τις παραλάβουν τα απορριμματοφόρα του Δήμου Κορίνθου. Φυσικά οι υπάλληλοι καθαριότητος εδώ και μια εβδομάδα δεν τους παραλαμβάνουν και οι σωλήνες με τις αμιαντοΐνες τους, που απελευθερώνονται στον αέρα συμβάλλουν στην καρκινογόνο ατμοσφαιρική ρύπανση της Κορίνθου. Εδώ γίνεται ορατό το τεράστιο πρόβλημα της συλλογής και απόρριψης σε ειδικό χώρο αυτού του ισχυρά καρκινογόνου υλικού. Ο Δήμος Κορίνθου δεν διαθέτει ειδική χωματερή απόρριψης αμιαντούχων υλικών. Κάποια στιγμή οι υπάλληλοι θα πιεστούν να παραλάβουν τους σωλήνες και πιθανότατα θα τους πετάξουν εκεί που πετούν και τα λοιπά σκουπίδια. Έτσι όμως οι ίνες του αμιάντου, αφενός διασκορπίζονται στον ατμοσφαιρικό αέρα και αφετέρου εισερχόμενες στο έδαφος μολύνουν και τον υδροφόρο ορίζοντα.

Πρόταση: Άμεση ίδρυση ειδικής χωματερής συλλογής άχρηστων προϊόντων του αμιάντου. Στο χώρο αυτό τα υλικά αυτά και τα θραύσματά τους πρέπει να καλύπτονται με στρώμα τσιμέντου ώστε να μην απελευθερώνονται οι καρκινογόνες ίνες. Οι ίνες αμιάντου είναι καρκινογόνες διότι όταν εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα με την εισπνοή και την κατάποση δεν απομακρύνονται από τον οργανισμό. Οι ίνες του αμιάντου δρουν καρκινογενετικά προκαλώντας μετάλλαξη σε υψηλής σημασίας γονίδια ή αυξάνοντας των αριθμό των κυττάρων που βρίσκονται σε κίνδυνο να πάθουν μετάλλαξη. Κυτταρογενετικές και μοριακές μελέτες καρκίνων που έχουν σχέση με τον αμίαντο απέδειξαν την αδρανοποίηση ή την απώλεια πολλαπλών γονιδίων που καταστέλλουν τον τη δημιουργία του καρκίνου του πνεύμονος.

Βιβλιογραφία:

Barrett JC. Cellular and molecular mechanisms of asbestos carcinogenicity: implications for biopersistence. Environ Health Perspect. 1994 Oct;102 Suppl 5:19-23.

Εγκαταλειμμένοι, φθαρμένοι αμιαντοτσιμεντοσωλήνες που χρησιμοποιήθηκαν ως καπνοδόχος, στο πεζοδρόμιο της οδού Κολιάτσου και Αποστόλου Παύλου της Κορίνθου. Εικόνα τριτοκοσμική. Ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη της ασφαλούς μεταφοράς και απόρριψης αυτού του ισχυρά καρκινογόνου υλικού. Οι σωλήνες εκτίθενται στο πεζοδρόμιο από την 6η Αυγούστου του 2007 και ουδείς γνωρίζει για πόσο ακόμη θα ρυπαίνουν εφόσον παραμένουν εκεί.

Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης, Ωτορινολαρυγγολόγος.

Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Επισκέπτης Καθηγητής της Ωτορινολαρυγγολογικής Κλινικής του Virginia College/Virginia Commonwealth University, USA
Eπιστημονικός Συνεργάτης της Ωτορινολαρυγγολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Ηρακλείου, Κρήτης
Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογικής Αλλεργίας, Ανοσολογίας και Ρογχοπαθειών,
Τέως Πρόεδρος της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου

buzz it!

Κυριακή 12 Αυγούστου 2007

Το Πράσινο Κίνημα και οι Δυσκολίες του

Κάθε μέρα, σε κάθε μέσο ενημέρωσης, μπορεί κανείς να διαβάσει άρθρα για την οικολογία, ν’ ακούσει επιχειρήματα για την τάδε ή τη δείνα περιβαλλοντική πολιτική, να βρει την ευκαιρία να συνυπογράψει πράσινα μανιφέστα ή να συμμετέχει σε ακτιβιστικές δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος. Ποτέ άλλοτε τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και τα λιγότερο μαζικά, δεν ήταν τόσο θετικά διακείμενα στην αναμετάδοση του οικολογικού μηνύματος. Ακόμα και οι εκκλησίες ανά τον κόσμο ευλογούν την οικολογία. Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος (ο και χαρακτηριζόμενος ως “Green Patriarch“) χαρακτήρισε αμαρτίες τα εγκλήματα κατά του φυσικού κόσμου. Υπέγραψε μάλιστα από κοινού με τον πάπα Ιωάννη-Παύλο ΙΙ, ένα κείμενο κάλεσμα για το τέλος της καταστροφής του περιβάλλοντος. Αλλά και άλλες θρησκείες από τον μουσουλμανισμό μέχρι τον ταοϊσμό, τον βουδισμό και τον κομφουκιανισμό, ενσωματώνουν οικολογικές αξίες στο κήρυγμά τους.

Κι όμως, οι πράσινες πολιτικές βρίσκουν δύσκολα και σπάνια το δρόμο τους για την καθιέρωση. Ένας προφανής λόγος είναι το ισχυρό κίνητρο του κέρδους. Θεωρώ περιττό να επιχειρηματολογήσω για το πώς το κυνήγι του μεγάλου κέρδους οδήγησε και οδηγεί στην ανεπανόρθωτη βλάβη οικοσυστημάτων. Ένας δεύτερος, ισχνότερος λόγος, είναι η προχειρότητα και οι δυσκολίες αυτού καθεαυτού του πράσινου κινήματος. Με αυτό εννοώ τρία πράγματα: α) ότι αποδείχθηκε πολύ δύσκολο να προστατευτεί η υπόθεση της οικολογίας από τους υστερόβουλους κεφαλαιούχους εραστές της, β) εξίσου δύσκολη αποδείχθηκε η ισχυρή επιστημονική τεκμηρίωση των οικολογικών απόψεων αλλά και γ) η προστασία του κινήματος από τον κάθε γραφικό και δήθεν περιβαλλοντιστή, που προκειμένου να καλύψει τις ανεπάρκειες ή την ιδιοτέλειά του στις σχέσεις του με την κοινωνία και το κράτος, αγκαλιάζει την οικολογική σημαία, εκπέμποντας ένα θολό αν όχι δηλητηριώδες για την οικολογία μήνυμα.

Ας τα δούμε με άλλα και περισσότερα λόγια. Το σύγχρονο κεφάλαιο φαίνεται πως μελετά και αναλύει το οικολογικό κίνημα με σημαντικά μεγαλύτερη επάρκεια απ’ ότι το κάνει το οικολογικό κίνημα για τον καπιταλισμό. Φτάσαμε έτσι στο σημείο, να δημιουργηθεί μια νέα, ‘πράσινη’ αγορά που το κεφάλαιο εκμεταλλεύτηκε και εκμεταλλεύεται με μεγάλη δεξιότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κυκλοφορία οικολογικά ευαίσθητων υβριδικών αυτοκινήτων από την Toyota. Υπάρχουν μελέτες και άρθρα που ισχυρίζονται -αρκετά πειστικά- πώς πολλά 'τζιποειδή' οχήματα είναι στην πραγματικότητα πιο φιλικά για το περιβάλλον από το υβριδικό Toyota Prius.

Από την άλλη πλευρά, συχνά η πράσινη επιχειρηματολογία κυριαρχείται από μια εμμονή στον έλεγχο της μόλυνσης και την εξάντληση των φυσικών πόρων. Η αποσπασματική αυτή οπτική αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τον άνθρωπο σαν μέρος του οικοσυστήματος, που έχει την ίδια αξία με όλα τα άλλα μέρη και επιφυλάσσει γι αυτόν μια κυρίαρχη θέση. Πρόκειται δηλαδή για μια ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου, που έχει χαρακτηριστεί από το νορβηγό φιλόσοφο Arne Naess ως shallow ecology, σε αντίθεση με την deep ecology που έχει στο κέντρο της τη Γη, είναι δηλαδή οικοκεντρική. Αυτή η δομική σύγχυση στον ιδεολογικό πυρήνα του πράσινου κινήματος, δημιουργεί ανυπέρβλητη συχνά δυσκολία να εξηγηθεί στον κόσμο ‘τι είδους ζωή ονειρεύεται ο οικολόγος’.

Τελευταίο αλλά όχι έσχατο σε σημασία, είναι το γεγονός ότι εκτός από τους καπιταλιστές, κάθε λογής μικροαπατεώνας, μπορεί να επενδυθεί τον πράσινο μανδύα για ίδιο συμφέρον. Στη χώρα μας, πλείστα περιβαλλοντικά εγκλήματα έχουν λάβει χώρα με αυτουργούς συλλόγους-σφραγίδες για την προστασία του περιβάλλοντος.

Απομένει λοιπόν στο οικολογικό κίνημα, και είναι ευθύνη του, η διασάφηση της ιδεολογικής του πλατφόρμας και η περιφρούρηση των ορίων του, για να μπορέσει να διεισδύσει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη συνείδηση των πολιτών.

Δημοσιεύτηκε αρχικά στο diablog (24/03/2007).

buzz it!

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2007

Αναζητούνται Κορίνθιοι


Μερικές φορές ωφελεί να παίρνεις αποστάσεις από την καθημερινότητα. Αυτό έκανα κι εγώ σήμερα, στην κυριολεξία, χαζεύοντας δορυφορικές εικόνες της πόλης μας. Μια απλή επισκόπηση της παραπάνω εικόνας άρκεσε για να τρομάξω. Βλέπετε, ενώ θεωρούμε 'Κόρινθο' το τετραγωνισμένα ρυμοτομημένο κομμάτι της, η πόλη όχι μόνο είναι πολύ μεγαλύτερη αλλά επεκτείνεται στο τμήμα που περικλείεται μεταξύ των δύο εθνικών οδών.
Αν εξαιρέσουμε το τμήμα του ρυμοτομικού σχεδίου του 1928, η πολεοδόμηση από εκεί και πέρα είναι κυριολεκτικά άθλια. Στην ουσία πρόκειται για ασυδοσία και απουσία όποιας πολεοδόμησης. Στενοί δρόμοι, έλλειψη πεζοδρομίων, πυκνή δόμηση (ευτυχώς που λόγω σεισμών δεν είναι ταυτόχρονα και υψηλή). Στον εκτός κέντρου αυτόν κανόνα, εξαιρείται μια μικρή περιοχή του Αγίου Γεωργίου που εξελίσσεται σε μαιζονετούπολη.
Αλλά το μεγάλο σκάνδαλο είναι η περιοχή μεταξύ των εθνικών οδών. Πού είναι τα σχέδια για αυτό το τμήμα; Όποιος επισκεφθεί σήμερα τις περιοχές αυτές θα φρίξει από την απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού. Τι περιμένουμε; Να δομηθεί πρώτα και μετά να την αναπλάσουμε;
Στο ίδιο θέμα είχαμε ακροθιγώς αναφερθεί και σε προηγούμενο post με τίτλο "Σχεδιασμός Reloaded". Αλλά το σημαντικότερο δεν είναι η πολεοδομική διχοτόμηση ή τριχοτόμηση, είναι η κοινωνική τοιαύτη. Δίδεται λοιπόν η εντύπωση πως το μέλλον μας επιφυλάσσει ένα κέντρο μειωμένης κατοικίας και αυξημένης εμπορικής και άλλης επαγγελματικής χρήσης και συνοικίες με ταξικό χαρακτήρα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει πχ στην Αθήνα, αλλά σε μια πόλη 40.000 κατοίκων θα είναι η καταστροφή της.
Ένα δεύτερο θέμα που ανακύπτει είναι πώς θα προστατέψουμε το πράσινο που καλύπτει τη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά της πόλης. Ποια είναι λοιπόν τα σχέδια και γι αυτό το κομμάτι; Όλοι μιλούν για την αξία του καθορισμού των χρήσεων της γης και όλοι σφυρίζουν αμέριμνα όταν πρόκειται να εκπονηθεί ένα τέτοιο σχέδιο. Γιατί; Γιατί είναι δέσμιοι συμφερόντων. Παλιοί και νέοι. Τοπάρχες και νομάρχες. Αναζητούνται αληθινοί Κορίνθιοι.

buzz it!

Κυριακή 5 Αυγούστου 2007

Στον Άγιο Θωμά της Βοιωτίας

Αν δεν έχετε επισκεφθεί ποτέ την ιστοσελίδα του Αγίου Θωμά Βοιωτίας, κάντε μια βόλτα εκεί. Θα τρίβετε τα μάτια σας με μια μικρή Κοινότητα με Κ κεφαλαίο. Οι πολιτιστικές τους εκδηλώσεις, οι δεσμοί των παιδιών με τους δασκάλους αλλά και την κοινότητα, η εφαρμογή της ανακύκλωσης και τόσα άλλα, θα σας κάνουν να τους βγάλετε το καπέλο!
Ας δούμε μερικά. Τα κείμενα αντιγράφηκαν από την ιστοσελίδα.
Την Τρίτη 5 Ιουνίου 2007 έλαβε χώρα εκδήλωση για την Πολυπολιτισμικότητα.
Κι αν διαφέρουμε...Ενδιαφερόμαστε...
Το θεατρικό έργο 'ΟΔΥΣΣΕΒΑΧ' της Ξένιας Καλογεροπούλου οργάνωσαν και παρουσίασαν δάσκαλοι και μαθητές του Δημοτικού Σχολείου. Μια εξαιρετικά καλοδουλεμένη παράσταση με ωραία σκηνικά και κουστούμια και απολαυστική εκτέλεση των ρόλων από τους μαθητές. Ακολούθησε παρουσίαση χορών από χώρες όπως: Αλβανία, Ρουμανία, Τουρκία, Ρωσία Ισπανία, Γαλλία, Ινδία. Η εκδήλωση χρηματοδοτήθηκε από το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και συγκεκριμένα από το έργο: 'Εφαρμογή προγραμμάτων που προωθούν την ισότητα στην κοινωνία - Καλλιπάτειρα'.
Αξιέπαινη προσπάθεια και μπράβο σε όσους μόχθησαν για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα με τις ευχές να υπάρχει και συνέχεια.







Η εκδήλωση ήταν προγραμματισμένη να γίνει στον αύλειο χώρο του σχολείου, αλλά οι καιρικές συνθήκες δεν το επέτρεψαν και έτσι έγινε στο εσωτερικό του σχολείου. Η ατυχία αυτή ανέδειξε και την έλλειψη στον τόπο μας ενός τέτοιου πολυχώρου, κατάλληλου για εκδηλώσεις, καθώς αρκετός κόσμος εκτός της ορθοστασίας δεν είχε ορατότητα στην σκηνή.



Την Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007 η Στ' Τάξη του Δημοτικού Σχολείου παρουσίασε το θεατρικό έργο "Ο Μικρός Πρίγκηπας" του Antoine de Saint-Exupéry στο προαύλιο του Σχολείου. Η παράσταση ήταν αποχαιρετιστήρια τόσο για τη σχολική χρονιά, όσο και για τον διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Κο Νίκο Παφύλη, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε.

Οι συγκρίσεις ανώφελες...

buzz it!

Σάββατο 4 Αυγούστου 2007

Ναι στα Γεγονότα με Προστιθέμενη Αξία

Διαβάζω πως το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, σε συνεργασία με το Δήμο Κόνιτσας και με την οικονομική υποστήριξη της ΤΕΔΚ Ιωαννίνων, διοργανώνει έναν κύκλο θερινών σεμιναρίων με θέμα «Ανθρωπολογία, Εθνογραφία και Συγκριτική Λαογραφία του Βαλκανικού Χώρου» στην Κόνιτσα, από τις 30 Ιουλίου έως τις 12 Αυγούστου 2007. Στο Δελτίο Τύπου του πανεπιστημίου Ιωαννίνων αναφέρεται (τα έντονα στοιχεία δικά μου):

«στο σεμινάριο θα συμμετάσχουν 100 τελειόφοιτοι και μεταπτυχιακοί φοιτητές από διάφορες χώρες και θα διδάξουν 20 καθηγητές από ελληνικά, βαλκανικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Ο Δήμος της Κόνιτσας θα καλύψει τη φιλοξενία φοιτητών και διδασκόντων. Όλοι οι διδάσκοντες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά

Μάλιστα. Ο Δήμος Κόνιτσας. Μια πόλη που ο πληθυσμός της μετά βίας αγγίζει τους 3.000 κατοίκους. Ένας δήμος 7.000 κατοίκων. Μακριά από πολυσύχναστους οδικούς άξονες και μητροπολιτικά κέντρα.
Είναι σημαντικό να καταλάβει ο δήμαρχος (και λέω ο δήμαρχος και όχι η πλειοψηφία γιατί φαίνεται πως επιβάλλει την ενός ανδρός αρχή) ότι η πόλη μας έχει πολύ υψηλότερες απαιτήσεις στο χώρο των γραμμάτων και του πολιτισμού από συναυλίες λαϊκής μουσικής. Τι προσφέρουν οι τελευταίες; Αφού όποιο ραδιόφωνο κι αν ανοίξεις λαϊκά ακούς. Χάθηκε ο κόσμος να συνεργαστεί με τη σχολή κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής που εδρεύει στην πόλη μας και να διοργανώσει κάτι εξίσου ενδιαφέρον; Δεν τον ενδιαφέρει να επισκεφθούν την πόλη μας έλληνες και ξένοι ακαδημαϊκοί και φοιτητές; Να παραχθεί μια είδηση που θα ταξιδέψει μακριά μεταφέροντας το όνομα της πόλης μας; Που θα μνημονεύεται στα επιστημονικά fora;
Αλλά φαίνεται ότι η ικανότητα διάκρισης ανάμεσα στα εφήμερα γεγονότα με ανύπαρκτη προστιθέμενη αξία και στα ιστορικά -για την τοπική μας κοινωνία- γεγονότα που θα προσθέσουν στη συλλογική μας παιδεία και στο συλλογικό μας ήθος, είναι πέραν των προδιαγραφών μας.

buzz it!

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007

Δημοτικά Ποδήλατα


Πριν από μερικούς μήνες γράφαμε στο άρθρο μας "Πόλη και Ποδήλατο":
"...Θα μπορούσε πάντως ο δήμος να κάνει την αρχή σε ένα πρόγραμμα εύνοιας του ποδηλάτου, παρέχοντας κοινόχρηστα ποδήλατα σε οποιονδήποτε πολίτη για κάποιες ώρες, με την απλή επίδειξη της ταυτότητας αυτού ή του κηδεμόνα του, μαζί με ταυτόχρονη δημιουργία καλαίσθητων θέσεων στάθμευσης ποδηλάτων έξω από τα δημόσια κτίρια και στην αγορά. Θεωρώ απολύτως βέβαιο πως τουλάχιστον τα πρώτα 100 ποδήλατα θα μπορούσαν να αγοραστούν με χορηγίες από τοπικές επιχειρήσεις, για να μην πω ότι ολόκληρο το πρόγραμμα θα μπορούσε να καλυφθεί έτσι. Πιστεύει όμως κανείς σε κάτι τέτοιο;"
Τώρα διαβάζω στο WorldChanging (και βλέπετε πιό πάνω) ότι ο δήμος Παρισίων εξασφάλισε 22.000 ποδήλατα για τους δημότες του τα οποία αγόρασε και παραχώρησε ιδιωτική εταιρεία με αντάλλαγμα τη χρήση διαφημιστικών χώρων. Το Παρίσι αύξησε ήδη κατά 50% τα ποδήλατά του τα τελευταία 6 χρόνια και ο δήμαρχός του Bertrand Delanoë θέλει να μειώσει τον κυκλοφοριακό φόρτο κατά 40% μέχρι το 2020 (οι έλληνες δήμαρχοι βλέπουν maximum μέχρι τις επόμενες εκλογές και συνήθως μέχρι την επόμενη Δευτέρα). Το κόστος χρήσης των παρισινών ποδηλάτων είναι αστείο. Καθαρά συμβολικό και συμβάλλει στη συνεχή κυκλοφορία των ποδηλάτων αποκινητροποιώντας όποιον δεν το έχει ανάγκη, να το κρατά στη χρήση του.
Σήμερα ζούμε σε ένα παγκόσμιο χωριό και οι εμπειρίες των άλλων, κάποτε άπιαστες και μακρινές, γίνονται τώρα οικείες και γειτονικές. Αυτό που γίνεται στο Παρίσι γίνεται επίσης σε δεκάδες άλλες πόλεις, ευρωπαϊκές, αμερικανικές, ασιατικές. Εμείς τι είμαστε; Αφρική;

buzz it!

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2007

Φεστιβάλ Όπερας Αρχαίας Κορίνθου

Το Φεστιβάλ Όπερας της Αρχαίας Κορίνθου ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2003. Τη διοργάνωσή του ανέλαβαν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κορινθίας και το Λυσίππειο Πνευματικό Κέντρο. Σκοπός του ήταν η αξιοποίηση του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Κορίνθου μέσω της παρουσίασης λυρικών έργων με θεματολογία εμπνευσμένη από την Αρχαία Ελλάδα.
Την εναρκτήρια χρονιά (2003) παρουσιάστηκε ο "Ορέστης" του Handel σε πανελλήνια πρεμιέρα (η φωτο είναι από αυτήν την παράσταση), ενώ το 2005 η "Αριάδνη στην Κρήτη" επίσης του Handel, (κι αυτή σε πανελλήνια πρεμιέρα), καθώς και η "Ολυμπιάδα" του Paisiello σε πρώτη παγκόσμια αναβίωση μετά το 1746 (για όσους μπορούν να εκτιμήσουν τι σημαίνει αυτό).
Φέτος, μετά από 4 χρόνια, η νομαρχία και το Λυσίππειο δεν χρηματοδότησαν μία έστω παράσταση, για να μη χαθεί η συνέχεια ενός εμπνευσμένου πολιτιστικού θεσμού, που διαφημίζει τον τόπο και τον πολιτισμό μας στα 4 σημεία του κόσμου, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί όαση για κάθε φίλο της μουσικής και του θεάτρου στο δήμο μας.
Ο θεσμός αυτός είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα λειτουργίας των πραγμάτων εν Ελλάδι. Κάποιοι άνθρωποι με γνώση, ευαισθησία, ταλέντο και μεράκι, εν προκειμένω η κορίνθια μεσόφωνος Μαίρη Έλλεν Νέζη, στην οποία θα αφιερώσουμε σύντομα ένα post, ξοδεύουν χρόνο, ενέργεια και ίδια κεφάλαια για να στήσουν ένα γεγονός, ακόμη καλύτερα, έναν θεσμό. Καταφέρνουν για λίγο να βρουν συμπαράσταση από τους πολιτειακούς θεσμούς (που πιό πολύ ενδιαφέρονται για τις δημόσιες σχέσεις και λιγότερο για τον πολιτισμό) και κατόπιν προδίδονται. Μένουν ξεκρέμαστοι, απογοητεύονται, κάποτε χάνουν το κουράγιο τους και αποσύρονται. Στο τέλος είναι τυχεροί όσοι δεν εισπράττουν λοιδωρίες του τύπου "αυτοί οι καλλιτέχνες είναι ιδιότροποι, παράξενοι, κάπου χάνουν!"
Από την άλλη μεριά, ο δήμος μας χρηματοδοτεί συναυλίες με λαϊκή μουσική στην κεντρική πλατεία της πόλης. Αντί να αγκαλιάσει, να διεκδικήσει τη -θετή έστω- πατρότητα του φεστιβάλ, αντί να δώσει μάχες με την αφασία του νομάρχη, την αδιαφορία του υπουργείου πολιτισμού και την πολιτιστική υποβάθμιση της χώρας από την κυβέρνησή της (δείτε αυτό και αυτό πχ), μας σερβίρει φτηνά μουσικά προϊόντα, συμβατά απολύτως με το χαλβά των μικροπωλητών που κατακλύζουν τον πέριξ της πλατείας χώρο κάθε που στήνεται συναυλία.
Αυτή η εξίσωση προς τα κάτω είναι τραγική. Λειτουργεί ουσιαστικά σαν εκβιασμός προς όποιον θρώσκει προς τα άνω, να συμμορφωθεί ή να φύγει. Αλλά υπάρχουν και πολίτες που χρειάζονται άλλου τύπου 'οξυγόνο' και δεν είναι διατεθειμένοι να χαρίσουν ούτε την παιδευτική διάσταση του πολιτισμού ούτε την απόλαυση της τέχνης στις ανώτερες μορφές της. Αυτοί οι πολίτες, έχουν δικαίωμα να στηρίζουν και να απολαμβάνουν θεσμούς σαν το Φεστιβάλ Όπερας της Αρχαίας Κορίνθου. Το ερώτημα όμως είναι αν υπάρχει στο δήμο και τη νομαρχία πολιτιστική πολιτική ή μόνο δημόσιες σχέσεις.

buzz it!