ΠΑΣΟΚ - Εκλογές - Ανανέωση
Ανήκω στον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ένα χώρο στον οποίο με ενοχλούν πολλά, αλλά δεν είμαι καθόλου διατεθειμένος να τον χαρίσω σε κανέναν και ιδίως σε αυτούς που εκφράζουν αυτά που με ενοχλούν. Έτσι, εξοργίζομαι στην ιδέα ότι το κόμμα φαίνεται μετά από 3,5 χρόνια στην αντιπολίτευση (και μετά από πρώιμη δήλωση του προέδρου του ότι θα ήθελε τουλάχιστον 50% ανανέωση της κοινοβουλευτικής του ομάδας) όχι μόνο να μη μπορεί να προβάλλει ένα ανανεωτικό προφίλ σε μορφή και περιεχόμενο, αλλά να είναι ανίκανο ακόμα και να συντάξει τα ψηφοδέλτιά του, ιδίως στην περιφέρεια, κατά τρόπο που να μην εξευτελίζει τους υποψηφίους της τελευταίας στιγμής. Αυτούς που θα έχουν μόλις 15 ημέρες (γιατί, ξεχάστε τον Αύγουστο) για να κάνουν εκλογές και οι οποίοι (απορώ ποιοι θα είναι αυτοί) θα δεχτούν να κρατήσουν το φανάρι στην επανεκλογή αυτών που είναι από καιρό δεδομένοι (και με τι ανταλλάγματα, βεβαίως, βεβαίως).
Πριν λίγους μήνες συνομιλούσα με γνωστό τέως υπουργό της κυβέρνησης Σημίτη και θαμώνα των τηλεοπτικών παράθυρων. Μου είπε χαμογελώντας, «ποια νέα πρόσωπα; Από που θα προκύψουν αυτά; Ας είμαστε σοβαροί». Είχε απόλυτο δίκιο. Τι είναι άραγε τα νέα πολιτικά πρόσωπα; Σοκολατάκια κρυμένα σε κάποια φοντανιέρα; Που ο πρόεδρος θα κάνει τη μαγική κίνηση να την ανασύρει από το γωνιακό μπουφέ για να κεράσει την κοινωνία;
Αν το ΠΑΣΟΚ ήθελε πραγματικά την ανανέωση θα έπρεπε να είχε οργανώσει και υλοποιήσει συλλογικές και συμμετοχικές διαδικασίες. Τι λέτε; Ότι το έκανε; Τίποτα δεν έκανε. Μια επίφαση συλλογικότητας καλύπτει τα πάντα. Η μία επιτροπή πετά στα σκουπίδια τη δουλειά της άλλης. Μου θυμίζει εκείνη τη γαλλική παροιμία που λέει ότι “la moitié de la planete est là pour emerder l'autre moitié”, ήτοι, ‘ο μισός κόσμος είναι εκεί για να πετά σκατά στον άλλο μισό’. Το παιχνίδι παίζεται από τους πολιτικούς καθοδηγητές αυτών των ομάδων και μόνον, για ίδιον όφελος. Τα κορόιδα που σπαταλάνε χρόνο και δουλεύουν και καταθέτουν εισηγήσεις και υπερασπίζονται τις θέσεις τους ελπίζοντας στην παραγωγή ενός αξιόπιστου και νεωτερικού πολιτικού προϊόντος, αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνονται τη ματαιότητα του ζητήματος και αποσύρονται, αλείφοντας έτσι πρόσθετο βούτυρο στο ψωμί των επαγγελματιών της συμμετοχής.
Σχεδόν ποτέ -αλλά εννοώ το σχεδόν- στην ιστορία του, το ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε μια μεταρρύθμιση γιατί αυτή ήταν κομάτι της συλλογικής του νοημοσύνης. Τις περισσότερες φορές, κάποιος υπουργός που έχαιρε πολιτικής προστασίας από τον πρωθυπουργό (αλλά και από τα media), προχωρούσε ένα θέμα μέχρι να λήξει το απυρόβλητό του και ελπίζοντας να μην τα ανατρέψει όλα ο επόμενος, πράγμα που έγινε περισσότερες φορές από όσες θα ήταν φυσικό να συμβεί. Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο κύριος Σταθόπουλος δεν βρισκόταν μέσα στη φυσαλίδα πολιτικής προστασίας του Κώστα Σημίτη, καμία μεταρρύθμιση για τις ταυτότητες δεν θα είχε προχωρήσει; Μα, θα μου πείτε, αυτή είναι η δουλειά του πρωθυπουργού! Αν είναι έτσι, τότε πώς εξηγούνται οι αντικρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες πολιτικές πχ στον τομέα της υγείας μεταξύ Γείτονα, Παπαδόπουλου και Στεφανή (για να περιοριστώ μόνο στους υπουργούς υγείας επί Σημίτη);
Κακά τα ψέματα. Το ΠΑΣΟΚ ούτε πριν αλλά ούτε κατά τη θητεία του στην αντιπολίτευση, δεν προήγαγε την παραγωγή συλλογικής νοημοσύνης, άρα δεν είναι σε θέση να υποδείξει τα νέα εκείνα πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην παραγωγή της. Γιατί, πώς αλλιώς θα προκύψουν αυτά; Ως φοντάν;
Γεννιέται έτσι το ερώτημα: η κυβέρνηση μπορεί να χάσει τις εκλογές (αυτό θα το αναλύσουμε σε αμέσως επόμενο κείμενο), το ΠΑΣΟΚ όμως είναι σε θέση να τις κερδίσει;
Web Feed
8 σχόλια:
Η αφίσα προδιαθέτει για το «ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό» αλλά το κείμενο σου ραπίζει τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού χώρου που ανήκεις. Αδυνατώ και όχι μόνο εγώ να κατανοήσω πια τις ουσιώδεις διαφορές του από τη “συντηρητική δεξιά” εφόσον «Σχεδόν ποτέ -αλλά εννοώ το σχεδόν- στην ιστορία του, το ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε μια μεταρρύθμιση ...».
Πολλά χρόνια τώρα είναι μόνο κόμμα εξουσίας, δεν εμπνέει και οι άνθρωποι που μπορούν να παράγουν πολιτική και να προτείνουν λύσεις - αλλά με πολιτικό κόστος - είναι τα κορόιδα, είτε απέχουν, είτε έτσι απλά αδιαφορούν.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να χάσει τις εκλογές, διότι δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος (*) να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ όσοι δεν το ψήφισαν το 2004 και δεν ανήκουν στους πιστούς της κυβέρνησης.
(*) πλην των πεύκων της Πάρνηθας
Καλώς τον Christos!
Επέτρεψέ μου να σου πω πως δεν είναι μόνο οι πυρκαγιές. Η απαξίωση των θεσμών (όπως το ΑΣΕΠ με τη συνέντευξη, ή η γελοία επίκληση εθνικού λόγου για την προκήρυξη εκλογών) δεν σου λέει τίποτα; Οι ζαρντινιέρες που 'τραυμάτισαν' τυχαία διερχόμενο φοιτητή, δεν σου λένε τίποτα; Οι κουκουλοφόροι που σπέρνουν την καταστροφή στο κέντρο της Αθήνας αλλά κάνουν time-out όταν τη χώρα επισκέπτεται επίσημα ο κος Putin, δεν σου λένε τίποτα; Ούτε ο εμπαιγμός των φτωχών με νομοσχέδια που ήταν να ψηφιστούν σε αυτή τη βουλή, αλλά δεν ήταν εγγεγραμμένα (τα κονδύλιά τους) στον προηγούμενο προϋπολογισμό και ο επόμενος μας είναι άδηλος. Τελικά, λένε, ΘΑ ψηφιστούν από την επόμενη βουλή (για όποιον μπορεί να το πιστέψει).
Ούτε το σκάνδαλο με τα ομόλογα, το 'πόρισμα' (θου Κύριε...) του οποίου θα ανακοινωθεί μετά τις εκλογές;
Ούτε ο διασυρμός της χώρας σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι σοβαρός λόγος; ούτε η έλλειψη προώθησης πρωτοβουλιών σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής; Ούτε η πρόσληψη νοσηλευτών των οποίων το έλλειμμα όλο και μεγαλώνει λόγω των συνταξιοδοτήσεων;
Ούτε το 'γιούργια' των γαλάζιων παιδιών τύπου 'Αδαμόπουλου'; ούτε τίποτα;
Από όλο το σχόλιο πιάστηκες από τις πυρκαγιές και βέβαια το σχόλιο μου έγινε κάθε άλλο παρά να για να απολογηθώ για τη κυβέρνηση. Αλλά θα το κάνω διότι θίγεις μονομερώς μόνο τα cons και εάν δεν πολιτεύεσαι καλό είναι για τον πολιτικό λόγο να θυμίσω και μερικά pros όπως το νοικοκύρεμα των δημοσίων οικονομικών, η μείωση του δημοσίου ελλείμματος, η υψηλή ανάπτυξη στο 4%, η συμφωνία με Poutin για τον αγωγό Μπουργκάζ-Αλεξανδρούπολης, οι μειώσεις των φορολογικών συντελεστών φυσικών και νομικών προσώπων, ο εκσυγχρονισμός του Ν.2190/1920 περί Α.Ε.. Βεβαίως είναι «οικονομικά» αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω τη σωστή προτεραιότητα της ΟΝΕ που είχε ο προεκλογικός αγώνας του κ. Σημίτη το 2000.
Αγαπητέ Christos,
κατ' αρχάς, όλοι πολιτευόμαστε με την ψήφο μας. Κατά δεύτερον, όλα αυτά που αναφέρεις είναι πολιτικά ισχνά για τους εξής λόγους:
1) το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών είναι άραγε αληθινό ή οφείλεται στη δεδηλωμένη αλλαγή του τρόπου υπολογισμού κάποιων μεγεθών; Έπειτα, στα δημόσια οικονομικά, δεν έχει μόνο σημασία αν έκλεισες τρύπες, αλλά από πού βρήκες τα λεφτά για να το κάνεις αυτό. Και σίγουρα δεν τα βρήκες από τις επιχειρήσεις των οποίων τους φορολογικούς συντελεστές μείωσες. Αν λοιπόν τα πήρες από το γνωστό μουλάρι του προϋπολογισμού, τον μισθωτό και τον συνταξιούχο, τότε το έργο σου έχει αρνητικό πρόσημο.
2) το έργο του αγωγού είναι υπόθεση των τελευταίων 15 ετών και όχι της τωρινής κυβέρνησης μόνο. Εκτός αν πρέπει να πανηγυρίζουμε επειδή δεν κατάφερε και αυτό να το καταστρέψει όπως την Πάρνηθα.
3) Σε κάθε περίπτωση, η οικονομική συζήτηση έχει στην πολιτική άλλη χροιά απ' ότι έχει σε μια μικρή επιχείρηση ή μια οικογένεια. Το θέμα στην πολιτική δεν είναι απλά και μόνο το πρόσημο (+ ή -) αλλά και από πού ήρθαν, πώς διακινούνται και πού καταλήγουν. Αν λοιπόν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να υποστηρίξει ότι η παρούσα κυβέρνηση προέβη σε αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των ασθενεστέρων, ευχαρίστως να ακούσω επιχειρήματα.
4) Χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια μου φαίνεται με το τι είναι μεταρρύθμιση. Ένας νόμος για τις ΑΕ είναι μεταρρύθμιση ή η είσοδος της χώρας στην ΟΝΕ;
Και γιατί θα πρέπει το Πασοκ να κερδίσει τις εκλογές?
Γιατί θα πρέπει να στηρίζουμε αιωνίως ή την ΝΔ ή το Πασοκ με την λογική να εμποδίζουμε το κόμμα που δεν συμπαθούμε να βγεί στην κυβέρνηση?
Γιατί ενώ έχουμε παράπονα από τα υπάρχοντα κόμματα εξουσίας δεν ψηφίζουμε ένα μικρότερο?
Γιατί ενώ όλοι ευαγγελιζόμαστε την ανανέωση σε πρόσωπα, βγάζουμε πάντα πρώτους τους ωραιότερους των παραθύρων και ποτέ κάποιον καινούριο και άσημο?
Και τέλος η τελευταία ερώτηση αποκλειστικά για φίλους του Πασοκ.
Γιατί σας πειράζει που δεν κάνει ανανέωση ο ΓΑΠ, όταν ο ίδιος δεν βγήκε καν από εκλογές μεταξύ άλλων υποψηφίων αλλά απο απευθείας ανάθεση?
Αντίθετα στηρίχτηκε αυτή η πρακτική με την ψήφο 1 εκατομυρίου φίλων του Πασοκ.
αγαπητέ philos,
Δεν εμποδίζουμε το κόμμα που δεν συμπαθούμε να βγεί κυβέρνηση (πρώτη φορά το ακούω αυτό), απλά ψηφίζουμε αυτό που θεωρούμε λιγότερο κακό ή περισσότερο καλό αν θέλεις.
Σε σχέση με τα μικρότερα κόμματα θα προσπαθήσω να είμαι σαφής: δεν είναι το πρόβλημα των πολιτών που δεν τα προτιμούν, είναι των ιδίων που δεν πείθουν τους πολίτες να τα προτιμήσουν.
Η ιστορία με τον ΓΑΠ είναι απλή: πριν αναλάβει το κόμμα, είχε 70% θετικές γνώμες ενώ ο δεύτερος περίπου τις μισές (εντός του κόμματος). Το 1 εκατομμύριο δεν είναι ηλίθιοι, όποιος έχει τέτοια άποψη απλά δεν είναι δημοκράτης. Πήγαν και ψήφισαν το Γιώργο ενώ ήξεραν ότι ακόμα κι αν δεν πάνε πάλι το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, ας το ξανασκεφτεί. Το θέμα είναι πώς διαχειρίστηκε ο Γιώργος αυτό το laissez faire που εισέπραξε. Αλλά γι αυτό και δείχνει τώρα ως μη φαβορί.
Αντιγράφω από επίκαιρη συνέντευξη του Μίμη Ανδρουλάκη:
"Έχω πει πολλές φορές ότι υπάρχει στην Ελληνική πολιτική ζωή αλλά και στην οικονομία μια διάχυτη «θρησκεία» του στάτους κβο, των επετηρίδων και των κλειδωμένων εκ των άνω ιεραρχιών κυρίως σε βάρος των νεότερων γενεών."
Μίμη, ευχαριστούμε για τη διαπίστωση, αλλά από την προνομιακή θέση που έχεις, μπορείς και καλύτερα.
Δίκιο έχετε... Αλλά από αριθμούς δεν τα πήγαινε ποτέ καλά το ελληνικό γκουβέρνο. Ποτέ. Κάτι γιουρούσια γινόσανε (π.χ. "Θαλασσοδάνεια") και τα τελευταία 25 χρόνια ... απλώς εξευρωπαίστηκαν (τα γιουρούσια!).
Η "ΟΝΕισμένη" Ελλάς έχει επανειλημμένα εκτεθεί (έγινε με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ επί Σημίτη και επανελήφθη τώρα με το εκπορνευμένο ΑΕΠ του Αλογοσκούφη) και παραμένει η μοναδική ίσως χώρα που δεν μπορεί να παρουσιάσει μια τόσο δα αξιόπιστη σειρά ενδελεχών στοιχείων για κανένα τομέα δραστηριότητας (κοινωνικό, οικονομικό κ.λπ.)... Και χωρίς στοιχεία τι ανάλυση να κάνεις.. Και χωρίς ανάλυση πώς να φτάσεις σε θέση... Αρα, ΙΔΕΕΣ γιοκ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ γιοκ! Και, επομένως, "μεταρρύθμιση" γιοκ. Τι μένει; Επί της ουσίας, αυτή η μόνιμη αρρυθμία. Επί του φαίνεσθαι, η πολιτική του πανηγυριού, του "επιτόπου", του "γνωρίζω τα θέματα", του "καταγράφω τα προβλήματα"...
Καλό χειμώνα...
Δημοσίευση σχολίου