ΝΔ - Εκλογές - Ανανέωση Εντολής ή Απαξίωσης;

Η νέα διακυβέρνηση ξεκίνησε με υποσχέσεις (όπως ήταν φυσικό). Υποσχέσεις σημαντικές γιατί άπτονταν της λειτουργίας των θεσμών. Υποσχέθηκε ‘σεμνότητα και ταπεινότητα’. Θα αποφύγω την τοποθέτηση επί μιας θέσης ηθικολογικής και νεοσυντηρητικής (άλλωστε έχω γράψει πρόσφατα για τον παράλληλο ιδεολογικό βίο των Bush και Καραμανλή), με όρους ηθικής. Θα το κάνω όμως με όρους πολιτικής. Πολιτικά λοιπόν, το ‘σεμνά και ταπεινά’ μεταφράζεται σε σεβασμό των θεσμών. Αυτών που διέπουν το πολίτευμα, τη λειτουργία των οργάνων του και την επικοινωνία των θεσμών με τους πολίτες. Εκεί, η κυβέρνηση παρουσίασε το χειρότερό της εαυτό.
Τα παραδείγματα σωρευτικά και ισχυρά. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον ξυλοδαρμό και την κακοποίηση φοιτητών (από ζαρντινιέρες!), μεταναστών που απήχθησαν και άλλων που εξευτελίστηκαν σε αστυνομικά τμήματα; Την κάθετη εφόρμηση ‘γαλάζιων στούκας’ στις μίζες είτε μέσω της επιτροπής ανταγωνισμού, είτε μέσω χρηματιστηριακών εταιρειών; Την πρόσληψη ‘ειδικών φρουρών’ που γίνεται χωρίς πανελλήνιες εξετάσεις ενώ οι κανονικοί αστυνομικοί εισάγονται πλέον μ΄αυτές; Την άρνηση στο να εισάγονται και οι πυροσβέστες με αυτόν τον τρόπο αντί για την πρόσληψη ημιεκπαιδευμένων εποχιακών δασοπυροσβεστών που κάποτε αποτυγχάνουν να προστατεύσουν ακόμα και τη ζωή τους, όπως τραγικά πληροφορηθήκαμε το φετινό καλοκαίρι; Την πρόσληψη αγροφυλάκων με βάση διαγωνισμό προ 15ετίας για να γνωρίζουν καλά τα δάση και να πληροφορούν εγκαίρως αλλά και να υποδεικνύουν δρόμους πρόσβασης στους δασοπυροσβέστες (όλα αυτά στην εποχή των GPS); Την ανερυθρίαστη επιθυμία του υπουργού υγείας να προσλάβει νοσηλευτές εκτός ΑΣΕΠ τη στιγμή που δεν μπόρεσε καλά-καλά να διορίσει τους επιτυχόντες από τον τελευταίο διαγωνισμό επί ΠΑΣΟΚ; Την άλωση του θεσμού του ΑΣΕΠ με την εφεύρεση της ‘αντικειμενικής’ συνέντευξης; Την ευθεία βολή στη φερεγγυότητα των πανελλαδικών εξετάσεων με το σκάνδαλο της επαναβαθμολόγησης γραπτών; Την περιφρόνηση της ΑΔΑΕ στο σκάνδαλο των υποκλοπών; Τη σχιζοφρενική δήλωση υπουργού από το βήμα της Βουλής ότι κάνει αγγαρεία, τη στιγμή που μιά μάνα στη Βέροια αναζητεί επί μήνες εναγωνίως το γιό της; Αν υπήρχε πρωθυπουργός, έπρεπε την ίδια στιγμή, εκεί, στη Βουλή, να τον απαλλάξει του βάρους. Αλλά ο πρωθυπουργός ζει σε ένα κέλυφος πολιτικής προστασίας κατά το οποίο, το μείζον δεν είναι η χώρα, αλλά ο ίδιος. Σκοπός του είναι να φαίνεται ως ‘καταλληλότερος’, όχι να είναι. Τώρα λοιπόν, που φτάσαμε κοντά στο τέρμα, η αγωνία του δεν είναι για τη χώρα αλλά για τον εαυτό του, για την επανεκλογή του. Το τελευταίο δεν είναι έγκλημα όταν γίνεται με γνώμονα το σεβασμό των θεσμών. Όταν όμως οι θεσμοί κόβονται, ράβονται και ερμηνεύονται με βάση κοντόφθαλμα εκλογικά συμφέροντα, τραυματίας είναι η δημοκρατία. Θυμίζω ότι το 2004 οι εκλογές προκηρύχθηκαν ακριβώς 2 μήνες πριν, στις 7 Ιανουαρίου 2004.
Οι ψύχραιμοι θα παρατήρησαν ότι δεν αναφέρθηκα σε ζητήματα πολιτικής, κατεύθυνσης, οράματος κτλ αλλά αποκλειστικά και μόνο στην απαξίωση θεσμών. Ακόμα και αυτών που ήταν ήδη τραυματισμένοι, όπως η άψυχη πολιτικά φιγούρα του προέδρου της δημοκρατίας που αντί για σύμβολο κατάντησε σερβιτόρος των κυβερνήσεων. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου πως δεν υπάρχουν κατά τη γνώμη μου κραυγαλέες περιπτώσεις εσφαλμένων πολιτικών χειρισμών. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά η λειτουργία των θεσμών οφείλει να είναι υπεράνω όλων. Και η νέα διακυβέρνηση, τους κακομεταχειρίστηκε βάναυσα.
Γιατί όμως ο Καραμανλής να προστρέξει στις πιο εξπρές εκλογές της μεταπολίτευσης; Τι δικαιολογεί μια τέτοια πρεμούρα; Ποιό εθνικό θέμα είναι σε έξαρση; Ποιό γεγονός τον υποχρέωσε; Δεν υπάρχει κανένα. Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε, επιεικώς φαιδρές. Να έχει, λέει, η κυβέρνηση, άνεση χρόνου για να συντάξει το νέο προϋπολογισμό (μήπως θέλει κι έναν αράπη να της κάνει αέρα;) Βιάζονται, λέει, οι πολίτες να δουν μεταρρυθμίσεις... Θού Κύριε...
Αλλά, τότε, γιατί βιάζεται τόσο; Η μόνη προφανής εξήγηση είναι να μη δώσει χρόνο στη δημιουργία νέων αρνητικών ειδήσεων, όπως πχ το πόρισμα για τα ομόλογα. Τρέμει την ανικανότητα του ιδίου και της κυβέρνησής του. Τρέμει το άδηλο γιατί είναι μοιρολάτρης. Δεν διαμορφώνει το μέλλον, το φοβάται. Γι αυτό μπορεί κάλλιστα να χάσει τις εκλογές. Το ερώτημα όμως επανατίθεται:
Ο Καραμανλής μπορεί κάλλιστα να χάσει τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ όμως, μπορεί να τις κερδίσει;