Για Ένα Νέο Ξεκίνημα

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, όπου το ΠΑΣΟΚ έλαβε ποσοστό 38% των ψήφων, ειδώθηκε μέχρι σήμερα σαν κρίση, αλλά όχι σαν ευκαιρία. Οι αιτιακές συνιστώσες του αποτελέσματος επιχειρείται να συνοψισθούν σε ένα πρόσωπο, αυτό του προέδρου, του οποίου ο ρόλος και σε περίπτωση νίκης και σε περίπτωση ήττας είναι καταλυτικός, δεν είναι όμως αποκλειστικός.
Μια υπεύθυνη πολιτική προσέγγιση επιβάλλει να επιμεριστούν οι ευθύνες στο συνολικό ‘προϊόν ΠΑΣΟΚ’ με ειλικρίνεια και πολιτική γενναιότητα, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική διαδρομή, την κυβερνητική του περίοδο και την σύγχρονη εσωτερική και διεθνή συγκυρία.
Η συζήτηση επιδιώκεται να παραμείνει στο σήμερα, να μην καταδυθεί στις παθογένειες του ‘νικηφόρου’ ΠΑΣΟΚ, να μην αναζητήσει το νήμα της σταδιακής κοινωνικής στροφής προς το συντηρητισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και παντού, να μην αγγίξει τις καθεστωτικές πρακτικές, τον πραγματικό και υποτιθέμενο πλουτισμό και τη διαφθορά στελεχών, στελεχών που ήταν ενδεχομένως ταυτόχρονα αξιωματούχοι στο κόμμα και το κράτος. Έτσι, ενώ οι ευθύνες είναι προφανώς ευρείες, κάποιοι επιθυμούν να αιωρούνται συνεχώς μέσα στο ιστορικό υγρό, παραμένοντας οι ίδιοι αδιάβροχοι.
Η λογική όμως, που θεωρεί πως όλα ήταν καλά μέχρι το 2004 που ο λαός έπαψε να εμπιστεύεται στο ΠΑΣΟΚ την εξουσία, δεν είναι μόνο ρηχή, απλουστευτική και επιπόλαιη αλλά αποκρύπτει τον ολέθριο για πολιτικό σχηματισμό κίνδυνο της ταύτισης της ύπαρξής του με την εξουσία. Η ανάληψη της ευθύνης της εξουσίας, οφείλει να είναι η φυσική συνέπεια της έκφρασης πλειοψηφικών κοινωνικών ρευμάτων, να είναι δηλαδή το αιτιατό και όχι το αίτιο ύπαρξης ενός κόμματος.

Θεωρούμε πως η κοινωνία συντηρητικοποιήθηκε

• γιατί οι διεθνείς συνθήκες, με την οικονομική παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία του οικονομικού φιλελευθερισμού δημιούργησαν το κατάλληλο γι’αυτή την εξέλιξη πλαίσιο,
• γιατί ένας ισχυρός πυρήνας 'κυβερνητικής' λογικής του ΠΑΣΟΚ, απορροφημένος από την διαχείριση της εξουσίας, υποτίμησε τα σημάδια της φθοράς και των νέων προκλήσεων,
• γιατί αυτό το παράλληλο με το Κίνημα, προσωποπαγές ΠΑΣΟΚ, δεν αντιστάθηκε στην καθιέρωση ελιτίστικων ομάδων στο κόμμα και το κράτος, που το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν η επιβίωση και αναπαραγωγή τους,
• γιατί δεν ανανέωσε το πολιτικό του δυναμικό με αποτέλεσμα γενεές ολόκληρες από την κοινωνία να μην αντιπροσωπεύονται,
• γιατί υστέρησε στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς τους ασθενέστερους,
• γιατί κάποιοι λειτούργησαν σαν μεσίτες κρατικών υπηρεσιών, διαφθείροντας έτσι την ίδια την κοινωνία,
• γιατί ενώ απομάκρυνε τον πολίτη από την παραγωγή πολιτικής, στο τέλος κάποιοι αποφάνθηκαν ότι οι πολίτες είναι αδιάφοροι, ειδικά οι νέοι,
• γιατί κάποιοι ενοχοποίησαν τελικά αυτούς που δεν είναι αδιάφοροι, αλλά διαφορετικοί,
• γιατί εκείνο το ΠΑΣΟΚ γύρισε σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας την πλάτη.


Αυτοί που οδήγησαν ή συνέβαλλαν σε όλα αυτά, σήμερα επικυρώνουν την υστέρησή μας. Οποιαδήποτε αναφορά σε μια κοινή ευθύνη για όσα έχουν συμβεί, το «εμείς» που φταίμε για όλα αυτά, είναι αναγκαστικά απλουστευτική. Στην πορεία και τη διαδρομή αυτή, υπάρχουν και ατομικές και προσωπικές ευθύνες. Δεν μοιραζόμαστε όλοι ισότιμα τον προσανατολισμό και την εφαρμογή των πολιτικών, ούτε κατά συνέπεια και τις ευθύνες.

Τίποτα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εύκολο, γιατί χάθηκε σωρευτικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το momentum της ήπιας προσαρμογής στις νέες πραγματικότητες.

Το πολιτικό κεφάλαιο της 3ης του Σεπτέμβρη έχει πλέον υποθηκευθεί. Ιστορικά, θα μένει πάντα εκεί για να μας διδάσκει πώς σε μια δύσκολη συγκυρία, εκφράστηκαν και ενοποιήθηκαν κοινωνικές, δημοκρατικές δυνάμεις, πώς απέκτησαν προγραμματική υπόσταση και πώς αξίωσαν την ευκαιρία για την υλοποίησή τους.

Αλλά σήμερα, μια νέα διακήρυξη είναι απαραίτητη. Μια ιδεολογική επανίδρυση του κινήματος που θα επαναφέρει τους πάντες στην ίδια αφετηρία,

• καταργώντας στεγανά και επετηρίδες, αυλικούς και βαρόνους,
• κρατώντας το νήμα των πάγιων και διαχρονικών αρχών και αξιών του κινήματος, όπως η πίστη στην αυτο-οργάνωση, δηλαδή με σημερινούς όρους στην κοινωνία των πολιτών. Όπως στον κοινωνικό έλεγχο της εξουσίας, δηλαδή στην κοινωνική λογοδοσία. Όπως στη συμμετοχή των πολιτών για να μην παράγεται η πολιτική ερήμην τους και εις βάρος τους, δηλαδή στη συμμετοχική δημοκρατία,
• επαναφέροντας και πάλι σε ισχύ, χαμένες αρχές όπως αυτήν της αλληλεγγύης των γενεών,
• εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα τις παλιές, με νέες αξίες και αρχές που προέκυψαν από την κοινωνική εξέλιξη, όπως της οικο-ανάπτυξης, της ανάπτυξης δηλαδή που σέβεται το περιβάλλον και λαμβάνει χώρα με όρους αειφορίας. Όπως της ψηφιακής επανάστασης που αντιμάχεται τα γνωστικά χάσματα της κοινωνίας και της οικονομίας. Όπως της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, του τρόπου δηλαδή να κυβερνάς με διαφάνεια και χωρίς γραφειοκρατία. Όπως της αξιολόγησης προσώπων και διαδικασιών, με όρους ποιότητας, οριζόντια και κάθετα (ποιότητα παντού).

Πάνω σε τέτοιες αρχές και αξίες θα σφυρηλατηθεί και θα εξασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ και όχι πάνω σε ‘κατάλληλα’ πρόσωπα και στρατηγικές που εκπονούνται σε κλειστά γραφεία, εκφέρονται προνομιακά από τα ΜΜΕ και υποστηρίζονται από εξωπολιτικά, οικονομικά συμφέροντα.

Για όλους εμάς που εκφραζόμαστε από τα ανωτέρω, η επιλογή στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου είναι προφανής. Είναι μια επιλογή συνεπής στην κοινή μας ιστορία και την επιθυμητή προοπτική που αντί για την εξουσία έχει να κάνει με το περιεχόμενο της, αντί για την φιλοδοξία έχει να κάνει με τις αρχές μας, αντί για τα πρόσωπα έχει να κάνει με τις δομές μιας ελπιδοφόρας πολιτικής λειτουργίας.

Γνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις και οι απαιτήσεις της επόμενης μέρας, μετά την εσωτερική εκλογική διαδικασία, θα είναι μεγαλύτερες, και συνθετότερες. Η οργανωτική ανασύνταξη, η διαμόρφωση των θέσεων, η αποσαφήνιση των πολιτικών προσανατολισμών, η ιεράρχηση των ρήξεων θα είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής μας νοημοσύνης. Η επιλογή του προσώπου που ήταν και είναι επιλογή πολιτική, μεταθέτει στο νέο πρόεδρο και τη συγκεκριμένη ευθύνη. Σε μια τέτοια υπεύθυνη και πολιτική διαδικασία, η εκλογή, δεν πρέπει να θεωρείται λευκή επιταγή ούτε αναγνωρίζει το δικαίωμα σε διχαστικές ή προσωπικές στρατηγικές.

Προσυπογράφοντας το κείμενο αυτό, δηλώνουμε την προσήλωσή μας στις αξίες μιας ανανεωμένης και σύγχρονης κεντροαριστεράς.