Για Ένα Νέο Ξεκίνημα
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, όπου το ΠΑΣΟΚ έλαβε ποσοστό 38% των ψήφων, ειδώθηκε μέχρι σήμερα σαν κρίση, αλλά όχι σαν ευκαιρία. Οι αιτιακές συνιστώσες του αποτελέσματος επιχειρείται να συνοψισθούν σε ένα πρόσωπο, αυτό του προέδρου, του οποίου ο ρόλος και σε περίπτωση νίκης και σε περίπτωση ήττας είναι καταλυτικός, δεν είναι όμως αποκλειστικός.
Μια υπεύθυνη πολιτική προσέγγιση επιβάλλει να επιμεριστούν οι ευθύνες στο συνολικό ‘προϊόν ΠΑΣΟΚ’ με ειλικρίνεια και πολιτική γενναιότητα, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική διαδρομή, την κυβερνητική του περίοδο και την σύγχρονη εσωτερική και διεθνή συγκυρία.
Η συζήτηση επιδιώκεται να παραμείνει στο σήμερα, να μην καταδυθεί στις παθογένειες του ‘νικηφόρου’ ΠΑΣΟΚ, να μην αναζητήσει το νήμα της σταδιακής κοινωνικής στροφής προς το συντηρητισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και παντού, να μην αγγίξει τις καθεστωτικές πρακτικές, τον πραγματικό και υποτιθέμενο πλουτισμό και τη διαφθορά στελεχών, στελεχών που ήταν ενδεχομένως ταυτόχρονα αξιωματούχοι στο κόμμα και το κράτος. Έτσι, ενώ οι ευθύνες είναι προφανώς ευρείες, κάποιοι επιθυμούν να αιωρούνται συνεχώς μέσα στο ιστορικό υγρό, παραμένοντας οι ίδιοι αδιάβροχοι.
Η λογική όμως, που θεωρεί πως όλα ήταν καλά μέχρι το 2004 που ο λαός έπαψε να εμπιστεύεται στο ΠΑΣΟΚ την εξουσία, δεν είναι μόνο ρηχή, απλουστευτική και επιπόλαιη αλλά αποκρύπτει τον ολέθριο για πολιτικό σχηματισμό κίνδυνο της ταύτισης της ύπαρξής του με την εξουσία. Η ανάληψη της ευθύνης της εξουσίας, οφείλει να είναι η φυσική συνέπεια της έκφρασης πλειοψηφικών κοινωνικών ρευμάτων, να είναι δηλαδή το αιτιατό και όχι το αίτιο ύπαρξης ενός κόμματος.
Θεωρούμε πως η κοινωνία συντηρητικοποιήθηκε
• γιατί οι διεθνείς συνθήκες, με την οικονομική παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία του οικονομικού φιλελευθερισμού δημιούργησαν το κατάλληλο γι’αυτή την εξέλιξη πλαίσιο,
• γιατί ένας ισχυρός πυρήνας 'κυβερνητικής' λογικής του ΠΑΣΟΚ, απορροφημένος από την διαχείριση της εξουσίας, υποτίμησε τα σημάδια της φθοράς και των νέων προκλήσεων,
• γιατί αυτό το παράλληλο με το Κίνημα, προσωποπαγές ΠΑΣΟΚ, δεν αντιστάθηκε στην καθιέρωση ελιτίστικων ομάδων στο κόμμα και το κράτος, που το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν η επιβίωση και αναπαραγωγή τους,
• γιατί δεν ανανέωσε το πολιτικό του δυναμικό με αποτέλεσμα γενεές ολόκληρες από την κοινωνία να μην αντιπροσωπεύονται,
• γιατί υστέρησε στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς τους ασθενέστερους,
• γιατί κάποιοι λειτούργησαν σαν μεσίτες κρατικών υπηρεσιών, διαφθείροντας έτσι την ίδια την κοινωνία,
• γιατί ενώ απομάκρυνε τον πολίτη από την παραγωγή πολιτικής, στο τέλος κάποιοι αποφάνθηκαν ότι οι πολίτες είναι αδιάφοροι, ειδικά οι νέοι,
• γιατί κάποιοι ενοχοποίησαν τελικά αυτούς που δεν είναι αδιάφοροι, αλλά διαφορετικοί,
• γιατί εκείνο το ΠΑΣΟΚ γύρισε σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας την πλάτη.
Αυτοί που οδήγησαν ή συνέβαλλαν σε όλα αυτά, σήμερα επικυρώνουν την υστέρησή μας. Οποιαδήποτε αναφορά σε μια κοινή ευθύνη για όσα έχουν συμβεί, το «εμείς» που φταίμε για όλα αυτά, είναι αναγκαστικά απλουστευτική. Στην πορεία και τη διαδρομή αυτή, υπάρχουν και ατομικές και προσωπικές ευθύνες. Δεν μοιραζόμαστε όλοι ισότιμα τον προσανατολισμό και την εφαρμογή των πολιτικών, ούτε κατά συνέπεια και τις ευθύνες.
Τίποτα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εύκολο, γιατί χάθηκε σωρευτικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το momentum της ήπιας προσαρμογής στις νέες πραγματικότητες.
Το πολιτικό κεφάλαιο της 3ης του Σεπτέμβρη έχει πλέον υποθηκευθεί. Ιστορικά, θα μένει πάντα εκεί για να μας διδάσκει πώς σε μια δύσκολη συγκυρία, εκφράστηκαν και ενοποιήθηκαν κοινωνικές, δημοκρατικές δυνάμεις, πώς απέκτησαν προγραμματική υπόσταση και πώς αξίωσαν την ευκαιρία για την υλοποίησή τους.
Αλλά σήμερα, μια νέα διακήρυξη είναι απαραίτητη. Μια ιδεολογική επανίδρυση του κινήματος που θα επαναφέρει τους πάντες στην ίδια αφετηρία,
• καταργώντας στεγανά και επετηρίδες, αυλικούς και βαρόνους,
• κρατώντας το νήμα των πάγιων και διαχρονικών αρχών και αξιών του κινήματος, όπως η πίστη στην αυτο-οργάνωση, δηλαδή με σημερινούς όρους στην κοινωνία των πολιτών. Όπως στον κοινωνικό έλεγχο της εξουσίας, δηλαδή στην κοινωνική λογοδοσία. Όπως στη συμμετοχή των πολιτών για να μην παράγεται η πολιτική ερήμην τους και εις βάρος τους, δηλαδή στη συμμετοχική δημοκρατία,
• επαναφέροντας και πάλι σε ισχύ, χαμένες αρχές όπως αυτήν της αλληλεγγύης των γενεών,
• εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα τις παλιές, με νέες αξίες και αρχές που προέκυψαν από την κοινωνική εξέλιξη, όπως της οικο-ανάπτυξης, της ανάπτυξης δηλαδή που σέβεται το περιβάλλον και λαμβάνει χώρα με όρους αειφορίας. Όπως της ψηφιακής επανάστασης που αντιμάχεται τα γνωστικά χάσματα της κοινωνίας και της οικονομίας. Όπως της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, του τρόπου δηλαδή να κυβερνάς με διαφάνεια και χωρίς γραφειοκρατία. Όπως της αξιολόγησης προσώπων και διαδικασιών, με όρους ποιότητας, οριζόντια και κάθετα (ποιότητα παντού).
Πάνω σε τέτοιες αρχές και αξίες θα σφυρηλατηθεί και θα εξασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ και όχι πάνω σε ‘κατάλληλα’ πρόσωπα και στρατηγικές που εκπονούνται σε κλειστά γραφεία, εκφέρονται προνομιακά από τα ΜΜΕ και υποστηρίζονται από εξωπολιτικά, οικονομικά συμφέροντα.
Για όλους εμάς που εκφραζόμαστε από τα ανωτέρω, η επιλογή στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου είναι προφανής. Είναι μια επιλογή συνεπής στην κοινή μας ιστορία και την επιθυμητή προοπτική που αντί για την εξουσία έχει να κάνει με το περιεχόμενο της, αντί για την φιλοδοξία έχει να κάνει με τις αρχές μας, αντί για τα πρόσωπα έχει να κάνει με τις δομές μιας ελπιδοφόρας πολιτικής λειτουργίας.
Γνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις και οι απαιτήσεις της επόμενης μέρας, μετά την εσωτερική εκλογική διαδικασία, θα είναι μεγαλύτερες, και συνθετότερες. Η οργανωτική ανασύνταξη, η διαμόρφωση των θέσεων, η αποσαφήνιση των πολιτικών προσανατολισμών, η ιεράρχηση των ρήξεων θα είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής μας νοημοσύνης. Η επιλογή του προσώπου που ήταν και είναι επιλογή πολιτική, μεταθέτει στο νέο πρόεδρο και τη συγκεκριμένη ευθύνη. Σε μια τέτοια υπεύθυνη και πολιτική διαδικασία, η εκλογή, δεν πρέπει να θεωρείται λευκή επιταγή ούτε αναγνωρίζει το δικαίωμα σε διχαστικές ή προσωπικές στρατηγικές.
Προσυπογράφοντας το κείμενο αυτό, δηλώνουμε την προσήλωσή μας στις αξίες μιας ανανεωμένης και σύγχρονης κεντροαριστεράς.
Web Feed
13 σχόλια:
γεια σου μιχάλη
πολύ ενδιαφέρον το κείμενο ... τόσο, που αφορά κάθε άνθρωπο που θέλει να ενισχύσει τη δημοκρατία (πχ. και κοινωνικά φιλελεύθερους), κι όχι μόνο την κεντροαριστερα
σε μεγάλο βαθμό, είναι υπερκομματικά τα ζητούμενα που βάζεις
μπράβο φίλε
Θα ήθελα να καταστήσω γνωστό ότι πάνω σε ένα κείμενο δικό μου, προσέτρεξαν και συνέβαλλαν με οξυδέρκεια μερικοί φίλοι, έτσι ώστε να προκύψει το ανωτέρω τελικό αποτέλεσμα. Είναι ο Πέτρος Κουπέγκος, πολιτικός σύμβουλος του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος, ο γνωστός στη μπλογκόσφαιρα και όχι μόνο Στέφανος Παλλαντζάς και ο Σωτήρης Κοσσιέρης, γραμματέας της Δ.Ο. Βέλου Κορινθίας. Όλους τους ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή τους.
Θεωρούμε πως αυτό το κείμενο που φτιάχτηκε για τις ανάγκες αυτο-οργάνωσης της στήριξης του Γιώργου Παπανδρέου στην Κορινθία, πρέπει να επεκταθεί, να εμβαθύνει και να καταστεί μια αυτόνομη 'πλατφόρμα' που να μας εκφράζει, συμβάλλοντας έτσι σε αυτό που ονομάζουμε 'συλλογική νοημοσύνη'.
Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς στα γενικά.
Μια - δυό παρατηρήσεις μετά από μια σύντομη και (το ομολογώ) πρόχειρη ανάγνωση:
Δεν μ' αρέσει η λογική της διάχυσης ευθυνών. Σ' ένα αρχηγικό κόμμα εκ των πραγμάτων τη μεγαλύτερη ευθύνη για τα συμβαίνοντα εντός αυτού τη φέρει ο πρόεδρος. Σύντροφοι, με την ίδια λογική, της ευθύνης του πολιτικού προϊστάμενου, ζητούσαμε την παραίτηση Πολύδωρα για λάθη που ίσως αφορούσαν το σύνολο της κυβέρνησης ή ακόμα και υπηρεσιακούς παράγοντες. Γιατί εδώ ισχύει διαφορετική λογική; Η λογική της διάχυσης των ευθυνών οδηγεί με σταθερά βήματα στην πλήρη ανευθυνότητα όλων. Κατά συνέπεια καταργεί τον απολογισμό.
Η επανίδρυση με αυτοοργάνωση υποκρύπτει μιαν ηθελημένη υποκρισία. Αγαπάμε το ΠΑΣΟΚ, αναφερόμαστε στην αλληλεγγύη των γεννεών, αλλά μηδενίζουμε την οργάνωση και στεκόμαστε έξω από αυτήν με σκοπό να την ...επανιδρύσουμε. Θα ήταν ειλικρινέστερο να δηλωθεί ότι θεωρείτε την οργάνωση ανίκανη να ξεπεράσει την παθογένεια της, γι' αυτό απλά την ξεπερνάτε. Η απορία μου είναι αν, πότε και πως θα συναντηθούν στην πορεία τους η οργάνωση του ΠΑΣΟΚ και η ...αυτοοργάνωση των υποστηρικτών του ΓΑΠ. (φοβάμαι ότι η συνάντηση δεν θα είναι χωρίς θύματα)
Επιμένω στην άποψή μου. Οι προθέσεις σας μπορεί να είναι άριστες. Οι πράξεις σας είναι που με ανησυχούν.
κύριε Μήτσιου,
καλώς ήρθατε στο ιστολόγιό μας. Πράγματι, διαβάσατε πολύ πρόχειρα το άρθρο. Ελπίζω, σε μια πιό προσεκτική ανάγνωση, να βγάλετε λιγότερα αυθαίρετα συμπεράσματα.
Αλλά περισσότερο από όλα, με ενόχλησαν οι δύο τελευταίες προτάσεις του σχολίου σας. Πρόκειται άραγε για αληθινό πληθυντικό ή της ευγενείας; Με κατατάσσετε δηλαδή μαζί με κάποιους άλλους ή όχι; Αν ναι, από πού εισπράττετε το δικαίωμα; Με ξέρατε και χτες; Είδατε κανένα μπανεράκι ή σχετικό link στο ιστολόγιό μου; Ποιές πράξεις δηλαδή μου επισυνάπτετε;
Ειλικρινά, λυπάμαι για τα χάλια σας!
Στο ιστολόγιό σας έφτασα μέσα από links από άλλα sites υποστηρικτών του ΓΑΠ. Επίσης, σε δικό σας σχόλιο στο ίδιο θέμα στο ιστολόγιό σας, διάβασα ότι το παραπάνω κείμενο γράφτηκε για τις ανάγκες αυτο - οργάνωσης της στήριξης του ΓΑΠ. Ο πληθυντικός μου λοιπόν αναφέρετε σε όλους όσους αυτές τις μέρες προχωρούν στη σύσταση οργανώσεων υποστήριξης του ενός ή του άλλου υποψήφιου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Ναι, μπανεράκι δεν είδα.
Αν από λάθος σας κατέταξα κάπου ζητώ συγγνώμη.
Δεν διάβασα καλά. Είπατε ότι λυπάστε για τα χαλιά μου;
Όντως, φέτος έχουν ένα πρόβλημα. Ξεθώριασαν τα χρώματα. Λέω να τα αλλάξω. Προτείνετε ελληνικά ή εισαγωγής, Μαλλί ή μετάξι; Μοντέρνα ή κλασσικά σχέδια;
(Κάνω χιούμορ για να δώσω τόπο στην οργή). ΔΗΜΟΣΙΑ κείμενα που κυκλοφορούν ανά την Ελλάδα και όχι μόνο, σχολιάζω.
Καλά κάνετε κύριε Μήτσιου και σχολιάζετε δημόσια κείμενα. Γι αυτό άλλωστε δημοσιοποιούνται. Αλλά μη με κατατάσσετε σας παρακαλώ, γιατί δεν με ξέρετε. Ακόμη περισσότερο, μην εκφέρετε γνώμες για τις προθέσεις μου και τις πράξεις μου. Αν υπάρχουν links σε κείμενά μου, δεν είμαι εγώ υπεύθυνος, ούτε τα έβαλα εγώ.
Νιώθω όμως ότι μάλλον έχετε καταλάβει το σφάλμα σας. Το χιούμορ σας ήταν καλό.
Αγαπητέ Mike,
δυσκολεύομαι πολύ στα κείμενά σου και στα κείμενα του εξ ίσου αγαπητού stefan να βρω κάτι περσσότερο από καλές προθέσεις. Η θέση ότι 'το ΠΑΣΟΚ απομακρύνθηκε από την κοινωνία' είναι κατά τη γνώμη μου παγίδα και οδηγεί σε λογικές κόμματος εκκρεμούς που καθοδηγείται από μια έτσι κι αλλιώς μη συνεκτική, αλλοπρόσαλη κοινωνία.
Τα κόμματα εξουσίας (και όχι μόνο αυτά) συμπεριλαμβανομένων των αρχηγών τους, πρέπει να βρίσκονται στην πρωτοπορεία, και να καθοδηγούν την κοινωνία, παρά το αντίθετο. Το ΠΑΣΟΚ έχασε, νομίζω, όταν έπαψε να παράγει νέες ιδέες και συνεκτικά ιδεολογήματα, τα άλλα αίτια είναι δευτερεύοντα.
Επί του προκειμένου η αυτοοργάνωση, η κοινωνική λογοδοσία, η συμμετοχική δημοκρατία, η αλληλεγγύη των γενεών, η οικο-ανάπτυξη, η ψηφιακή επανάσταση κλπ δεν αποτελούν προτάσεις που θα εκπλήξουν την κοινωνία αλλά γενικές αρχές λίγο-πολύ εξίσου γενικής αποδοχής.
Δεν έχω προσωπικά μια έτοιμη απάντηση προς το παρόν, ποιό ειναι το ελκυστικό και φυσικά το προοδευτικό συνεκτικό ιδεολόγημα που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ρεύμα εξουσίας, αλλά νομίζω ότι τουλάχιστον ξέρω τι ψάχνω.
Sorry Mike για το Copy-paste που αναγκάζομαι να ακολουθήσω και εγώ, αλλά τώρα είδα ότι υπάρχει σχόλιο και εδώ , και μια και η κουβέντα ξεκίνησε απο εδώ , ας το αναρτήσω κι εδώ.
-------------------------------
Κύριε Μήτσιου
Βλέπω συνεχίζετε την κριτική σας σε σε τοπικές πρωτοβουλίες ,χρησιμοποιώντας τώρα πια και την (απωθητική σε μένα) τακτική του copy -paste σε διάφορα ιστολόγια.
Έριξα λοιπόν και εγω τα ζάρια και έλαχε στον Παπανώτα να απαντήσω απο Λάρσα μεριά , που λέει και η Ντίνα.
Κύριε Μήτσιου
Το παλεύω να καταλάβω τι σας ενοχλεί τελικά? Η πρωτοβουλία αυτή καθ’ αυτή , αυτοί που την στηρίζουν, το περιεχόμενο, τι?
Λέτε “να συναντηθουν η οργάνωση με την αυτο-οργάνωση” . Ξεχνάτε ότι αυτη την ώρα δεν υπάρχει το πρώτο (μη μου πειτε τωρα ότι εσεις βλέπετε οργάνωση ΠΑΣΟΚ) και το δεύτερο είναι στα σπάργανα. Τι να συναντηθούν ? Πως και ποιοι?
Μας ρωτάτε αν θεωρούμε την “οργάνωση” ανίκανη να ξεπεράσει την “παθογένεια ” της ? Ωραία … σας απαντώ εγω ειλικρινέστατα . εγω δεν τη θεωρώ απλά ανίκανη. τη θεωρώ ξεπερασμένη , απωθητική , πεθαμένη… την έχω ξεπεράσει προ καιρού…και ελπίζω σε κάτι καινούργιο … να το πω καλύτερα …δεν ελπίζω , απαιτώ κατι καινουργιο και απαιτώ και το δικό μου ρόλο σε αυτό το καινούργιο…
Λέτε ότι σας ανησυχούν οι πράξεις μας ! Γιατί κύριε Μήτσιου? Κρυφτήκαμε ? Υπονομεύσαμε κανέναν? Περιφρονήσαμε κανέναν? Ανοιχτά κόσμο καλούμε! γιατί δεν σας ενοχλούν πράξεις άλλων που τάζουν , τάζουν , τάζουν μέχρι και την τελευταία θέση κλητήρα που κυκλοφορεί στο δημόσιο . γιατί δεν σας ενοχλούν οι ΜΗ πράξεις κάποιων , που για χρόνια ήταν υπέυθυνοι (απο τη θέση του γραμματέα) για το κόμμα και για τη συμμετοχική δημοκρατία και τώρα μας παρουσιάζουν κλεμμένες ιδέες σαν δικές τους προτάσεις ?
Ειλικρινά απορώ . Δώστε μου ένα επιχείρημα τι σας ενοχλεί… γιατί αυτή η ΜΗ επιχειρηματολογία είναι εξίσου ενοχλητική για μας!
σχόλιο στο papanotas.wordpress.com
αγαπητή degreece,
γράφεις ότι οι αξίες που αναφέρουμε είναι γενικής αποδοχής. Του γενικού κλώτσου είναι, είναι η γνώμη μου. Γι αυτό και τις υπερασπιζόμαστε.
Στην επικοινωνιακή εποχή που ζούμε, η ανάγκη κάποιων να υπερκαταναλώνουν αξίες, ψάχνοντας βουλιμικά για νέες, που θα τους εκπλήξουν άντε για κανα μήνα και μετά ξανά από την αρχή, δεν μπορεί να αποτελεί ιστό στον οποίο συλλαμβάνονται άτομα με τη δική σου πολιτική οξυδέρκεια.
Επίσης, το ότι μιλάμε γι αυτά τώρα, καθόλου δεν σημαίνει πως δεν αναζητούμε και δεν προσπαθούμε να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, αλλά και να ψηλαφούμε το περίγραμμα αυτών που τώρα είναι άδηλα και αύριο θα μας συνεπάρουν.
@ stefan
"Τώρα πιά" δεν χρησιμοποιώ... κλπ. Απλά, έτυχε να μπω στο original κείμενο ΑΦΟΥ είχα ήδη γράψει το σχόλιό μου στο Στέφανο και θεώρησα σωστό να το στείλω στον συγγραφέα.
Για την ουσία των όσων γράφετε ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΩ επειδή ψρησιμοποιείται πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και δεν θέλω να ακούσω τίποτα πιά για χάλια και χαλιά. Αν ε΄σιτε πολλοί και σ' αυτούς συμπεριλαμβάνεται και ο mike, τότε μου επιτέθηκε εν αδίκω. Αν δεν είναι, πάμε να ,ιλήσουμε κάπου έξω και όχι στο σαλόνι του. Το δικό μου δωματιάκι είναι ανοικτό για κάθε είδους συζήτηση και κριτική (θέσεων, απόψεων, πράξεων...) χωρίς παρακαλώ προσωπικές επιθέσεις.
Εγώ περαστικός είμαι από δω μου φαίνεται, οπότε δεν θα απαντήσω στον κύριο Μήτσιου. Θα επιμείνω όμως σε όσα είπα στο προηγούμενο σχόλιο.
Αγαπητή Mike, γράψατε ότι:
""Αλλά σήμερα, μια νέα διακήρυξη είναι απαραίτητη. Μια ιδεολογική επανίδρυση του κινήματος που θα επαναφέρει τους πάντες στην ίδια αφετηρία,
• καταργώντας στεγανά και επετηρίδες, αυλικούς και βαρόνους,""
Δυστυχώς στα κόμματα εξουσίας βλέπουμε παντού επιτηρίδες αλλά και αυλικούς που υπόσχονται να καταργήσουν τους αυλικούς.
Οι μεγαλύτεροι αυλικοί είναι τα ίδια τα παιδιά του αυλάρχη.
Ενδοξα σόγια Καραμανλέων , Μητσοτακέων και Παπανδρέων να κυβερνούν τον τόπο.
Δίδαγμα για τη νέα γενιά ότι επιβιώνεις επαγγελματικά αν ο πατέρας σου έχει κάτι.
Πριν 1μιση αιώνα και 400 χρόνια πιο πριν τα παιδιά των κοσαμπάσηδων εγίνοντο κοσαμπάσηδες.
Αργότερα τα παιδιά των βασιλέων είχαν όνειρο να βοηθήσουν τον τόπο.
Κανείς πολιτικός δεν αναρωτήθηκε το απλό. Αν ο γιός μου γίνει υδραυλικός μήπως θα είναι και πιο ευτυχισμένος;
Οι λέξεις υπούργημα και λειτούργημα σήμερα μετρώνται σε ευρώ.
@ Ανώνυμε,
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ!! Η διαίρεση (με την καλή έννοια) σε Παπανδρεϊκούς και Βενιζελικούς, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μια διαίρεση μεταξύ καλών και κακών και από ό,τι φαίνεται, είναι πολύ έντονη η προσπάθεια των αυλικών ένθεν κακείθεν να ποδηγετήσουν το παιχνίδι, να καταγραφούν με καλή θέση εκκίνησης στο παιχνίδι της επόμενης μέρας. Γράφοντας αυτό το κείμενο, είχα έντονα κατά νου μου αυτά που κατέθεσες σήμερα, που όπως εύστοχα επισημαίνεις, δεν είναι πρόβλημα του σημερινού πασόκ, αλλά της νεοελληνικής πολιτικής σκηνής από τη στιγμή της δημιουργίας της.
Δημοσίευση σχολίου