Ιερές Αγελάδες

Στην Ινδία, ως γνωστόν οι αγελάδες θεωρούνται ιερές και έτσι κυκλοφορούν ελεύθερα. Είναι φυσικό ότι κάποτε αφοδεύουν. Όταν συμβεί αυτό, συχνά κάποιος ινδός σπεύδει να τα μαζέψει. Τα πλάθει σε σχήμα τούβλου και τα ξεραίνει στον ήλιο. Τα ξεραμένα σκατά κατόπιν χρησιμεύουν ως καύσιμη ύλη, μεταξύ άλλων και στην παρασκευή φαγητού.
Η γνώμη μου είναι ότι είτε πάνω σε αυτή τη φωτιά βάλεις ένα μπακιρένιο σκεύος, είτε μια υπερσύγχρονη, διαστημική κατσαρόλα, τη σκατίλα στο πιάτο σου δεν τη γλιτώνεις.

Εδώ βλέπετε, ιερή αγελάδα του ΠΑΣΟΚ, αμέσως μετά την εκπλήρωση του κομματικού της καθήκοντος.

Η Ψήφος Μου

Αύριο θα πάω να ψηφίσω. Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς φανφάρες, με σεβασμό στη διαδικασία, θα συνεισφέρω την άποψή μου. Όχι για να μπορώ αύριο να χαρακτηρίζω όλους τους άλλους χαζούς ή έξυπνους (εξίσου ηλίθιο), όχι για να αποδείξω τίποτα σε κανέναν, όχι για να πάρω σειρά στη νομή της εξουσίας, όχι για να μου απονείμω το δικαίωμα εκ του περιθωρίου να φτύνω όλους τους άλλους.

Είδα κάποτε ένα χωρικό να μπαίνει σ’ ένα παλιό ξωκλήσι και να βγάζει με σεβασμό την τραγιάσκα του, κρατώντας την στα χέρια. Έτσι θέλω να το κάνω. Αναλογιζόμενος τη σημασία της στιγμής, αλλά ταυτόχρονα γνωρίζοντας πως οι εκλογές δεν είναι η λύση στα προβλήματά μας. Εμείς είμαστε η λύση σ’ αυτά. Κι αν κάποτε ο ήλιος δύει, δεν είναι γιατί το επιθυμεί, είναι γιατί εμείς του γυρίζουμε την πλάτη. Κουβαλάμε τα όνειρά μας όπως το πανωφόρι στον ώμο μας και κάθε μας βήμα για να τα πραγματώσουμε, διαρκεί μισή ζωή.



Αύριο λοιπόν, θα συνοψίσω τα όνειρά μου, την ορμή μου, την πίστη μου στην αναγκαιότητα μιας νέας πολιτικής εποχής με διαβούλευση και πράξη, με διαφάνεια και λογοδοσία, με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον, με αλληλεγγύη για τους αδύναμους χωρίς ελεημοσύνες, χωρίς κούφια και ξύλινα λόγια, με λιγότερη υποκρισία, χωρίς Πανάγους, χωρίς γελοία παραληρήματα για ‘εαμίτισσες μάνες’, χωρίς 'Four Seasons' και γκλαμουριά και με μια κίνηση, τόσο σίγουρη όσο και ντροπαλή, θα προσθέσω τη μόνη λέξη που αύριο όλοι καταλαβαίνουν: την ψήφο μου.


Σήμερα, μόνο φαντάζομαι το πώς αρθρώνομαι πολιτικά με την υπόλοιπη κοινωνία. Μεθαύριο, αφού θα τους έχω ακούσει όλους, θα ξέρω καλύτερα. Και εύχομαι αυτό να με κάνει να μάθω μερικά πράγματα για μένα και τους άλλους, που δεν ήξερα. Άλλωστε, ο μόνος δρόμος για ένα καλύτερο αύριο είναι η ΑΛΛΑΓΗ.

Η ΝΔ Δεν Θα Αλλάξει (ΠΟΛΙΣ)

Την Κυριακή, η ΝΔ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.

ΔΕΝ θα αλλάξει η ΝΔ που θα παραμείνει ένα κόμμα διαχειριστικό, ένα λόμπι γύρω από και για την εξουσία, θα παραμείνει το γερασμένο κόμμα του ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ των Σερρών, του ιδιότυπου "σερ" του ελληνικού βορρά μιάς άλλης εποχής, της ΕΡΕ του 60..., των διαχρονικών αποστατών, του διαρκούς unfair, της διαπλοκής που ντύνεται με σμόκιν και χορεύει με τσαρούχια, της επικίνδυνης διακυβέρνησης που διαφημίζει τις δυνατότητες του σαπουνιού που "πλένεται" χωρίς να ...αφαιρεί το περιτύλιγμα..., της πρακτικής της λεηλασίας των πόρων σε όφελος ολίγων, της "αναδιανομής" στους αδύναμους των ψίχουλων από το "περίσσευμα" της ανάπτυξης και ανάθεσης στους ίδιους του κυρίου βάρους από το κόστος της...

Το "λαϊκό" αυτό κόμμα που απευθύνεται με θράσος στους επιχειρηματίες ενώ υπηρετεί προκλητικά μόνο "ημέτερους" , που χαμογελά με υποκρισία στον αγροτικό κόσμο, τους χαμηλόμισθους και τους φτωχούς, ενώ έχει αντίθετη ιδεολογική αναφορά και επιδιώξεις...

Το κόμμα της ευδιάκριτης και μετά λαμπάδων δεξιάς, διαθέτει παρόλα αυτά ισχυρή κοινωνική διείσδυση στους μη έχοντες γιατί εκτός από αυτούς που ΦΥΣΙΚΑ εκπροσωπεί, έχει παραδοσιακά πετύχει πολλούς προεκλογικά να ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙ..., με καταναλωτικά "δάνεια", με διορισμούς "τεμπελιάς", με ηθικές και πατριωτικές κορώνες πνευματικής σκλαβιάς... με διλλήματα και ανενδοίαστα "θα"...

Και αν ο Λαός σαν σύνολο, διαθέτει ΣΟΦΙΑ, όταν τεμαχιστεί, όταν κοινωνικά αποδομηθεί, όταν γίνει ΣΤΟΧΟΣ, τότε περιστασιακά (και τελικά εκλογικά καθοριστικά) γίνεται έρμαιο, "μάζα", "πολίτης καταναλωτής" των δικαιωμάτων του και τελικά ΘΥΜΑ της αθωότητας του.

Η ΝΔ όμως ΔΕΝ θα αλλάξει, γιατί έχει δοκιμασμένη συνταγή για τη "σούπα" της διακυβέρνησης και στρωμένο το τραπέζι για αυτούς που θα την καταναλώσουν στα ρετιρέ των κοινωνικών στρωμάτων που εξυπηρετεί...

Εκτός των άλλων, η ΝΔ ΔΕΝ θα αλλάξει γιατί θα πρέπει να συνεχίσει να προσποιείται την "ατσαλάκωτη" ιέρεια της κάθαρσης, την καθωσπρέπει εκπρόσωπο της αστής οικογένειας, τον πιστό σύμμαχο της εκκλησίας, την εγγυήτρια του στάτους κβο.

Η ΝΔ ΔΕΝ θα αλλάξει, γιατί ΔΕΝ θα πει ποτέ ανοιχτά ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ είναι, ποιά ΖΩΤΙΚΑ συμφέροντα εξυπηρετεί, ΠΩΣ και ΠΟΤΕ εννοεί ότι θα βγάλει τους ΠΟΛΙτεΣ από την φτώχεια, τους νέους από την ανασφάλεια, τους συνταξιούχους από την ανέχεια... Η ΣΥΝΤΑΓΗ της ήταν και θα είναι πάντα να ΠΟΥΛΑΕΙ επιταγές ΕΛΠΙΔΑΣ που είτε είναι ακάλυπτες είτε εξαργυρώνονται με κάλπικα νομίσματα, χωρίς αντίκρυσμα, χωρίς αξία...

Η ΝΔ θα παραμείνει διπρόσωπη και δίγλωσση.
Στα μπαλκόνια θα είναι φιλολαϊκή και στα σαλόνια αποκαλυπτική...
Σε όσους βρίσκονται σε ανάγκη θα δημιουργεί προσδοκίες, σε όσους επιθυμούν να διαπλεκούν θα εγγυάται μεθοδεύσεις...
Έτσι ΔΕΝ θα αλλάξει και θα παραμείνει μια ΕΞΟΥΣΙΑ για την εξουσία, μια ΠΛΑΣΤΙΚΗ πρόταση, μια ΚΙΤΣ φαντασία "ιδιωτικοποιημένου" μέλλοντος...

Η ΝΔ στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση θα καθρεφτίζει τους μηχανισμούς που την συντηρούν, θα έχει τόση αισθητική όση μπορεί να "αγοράσει", τόση πρωτοτυπία όση μπορεί να υποδυθεί, τόση δημοκρατία όση δεν απειλεί τον αρτηριοσκληρωτικό πυρήνα της...

Η ΝΔ θα παραμείνει ο μηχανισμός που αναπαράγεται παρουσιάζοντας μέσα από παραμορφωτικό καθρέφτη την νομιμότητα, τις αξίες, τα δικαιώματα, την ηθική, την δικαιοσύνη, την αλήθεια, την πολιτική...

Η ΝΔ ΔΕΝ θα αλλάξει, όπως ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ποτέ... όπως ΔΕΝ ήταν και δεν είναι ΝΕΑ... όπως δεν είναι και ΔΕΝ μπορεί να είναι μια σύγχρονη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Το παραπάνω κείμενο είναι του φίλου και συνιστολόγου ΠΟΛΙΣ (ΠΟΛιτικός ΙΣτός), και το αναδημοσιεύω όχι μόνο γιατί συμφωνώ με το περιεχόμενό του, αλλά γιατί, αν συνυπολογίσει κανείς και τα προηγούμενα άρθρα του "Ο ΣΥΝ δεν θα αλλάξει" και "Το ΚΚΕ δεν θα αλλάξει", αυτό που προκύπτει είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ! Θέση στην οποία συμφωνούμε και για την οποία εργαζόμαστε. Θέση που σύντομα πιστεύουμε, θα είναι αφόρητα επίκαιρη και βασανιστικά αναγκαστική.

Οι Απαντήσεις του Γιώργου

Σας ευχαριστώ όλους για τις ερωτήσεις σας, τη συμμετοχή σας. Σας ευχαριστώ όλους γιατί μοιράζεστε τις προτάσεις σας, τα προβλήματά σας και τις ανησυχίες σας. Σας ευχαριστώ γιατί με την συμμετοχή και την δημιουργικότητά σας στο Διαδίκτυο δίνετε ζωή σε ένα νέο τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας.
Η προσπάθεια αυτή αποτελεί την συνέχεια μιας προσπάθειας που έχει πολλά σημαντικά σημεία: το ανοικτό κόμμα, τον προσυνεδριακό διάλογο, το Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που προδιαγράφουν την φιλοσοφία της κυβέρνησή μου. Μιας κυβέρνησης μεγάλης πολιτικής πλειοψηφίας που θα εκφράζει όλες τις δυνάμεις της εργασίας, της προόδου, του πνεύματος και της αριστεράς. Μιας κυβέρνησης που αντιμάχεται καθημερινά το βόλεμα. Μιας κυβέρνησης με νέες ιδέες, πρακτικές, πολιτικές και πρόσωπα που θα σηματοδοτούν την ανανέωση, την εμπειρία, τη γνώση και την αποτελεσματικότητα στη διακυβέρνηση.
Η δημιουργικότητα και η δραστηριοποίηση του συνόλου των ανθρώπων που συμμετέχουν στο Διαδίκτυο μας δείχνει τι μπορούν να κάνουν οι πολίτες όταν έχουν ανοικτά εργαλεία στην διάθεσή τους. Αυτό μας οδηγεί στο να βάζουμε στο επίκεντρο τόσο του Προγράμματος μας όσο και των ιδεών μας, τον άνθρωπο.
Οι ιδέες αυτές συμβολίζονται και μέσα από μια δέσμευση - κλειδί που επαναλαμβάνω συνεχώς. "Κάθε υπογραφή υπουργού στο Διαδίκτυο". Θέλουμε να χτίσουμε πάνω στην λογική της δέσμευσης αυτής και να την υλοποιήσουμε σε όλα της τα στάδια: από την περιγραφή του προβλήματος και την πρόταση νομοθεσίας, μέχρι την διαβούλευση, την έγκριση αλλά και την υλοποίηση και αξιολόγησή της.
Σας ευχαριστώ, για μια ακόμη φορά για τη συμμετοχή σας. Μπορείτε να διαβάσετε τις απαντήσεις μου στις ερωτήσεις που βαθμολογήσατε εσείς ως πιο σημαντικές. Είναι μόνο η αρχή μιας νέας πορείας...

Γιώργος Α. Παπανδρέου

Τις απαντήσεις του Γιώργου στη διαδικτυακή συνέντευξη μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Τα ρέστα του Καραμανλή

"Στα πλαίσια της ανακούφισης και της οικονομικής ενίσχυσης των πληγέντων από τις πρόσφατες πυρκαγιές, σας γνωρίζουμε ότι μέχρι 30.09.2007 θα χορηγούνται δωρεάν όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα στους ασφαλισμένους για περίθαλψη στον ΟΓΑ, που διαμένουν στις πυρόπληκτες περιοχές, όπως αυτές καθορίστηκαν αρμοδίως και καταγράφονται στο συνημμένο πίνακα.
Παρακαλούμε πολύ να ενημερώσετε τα μέλη σας για την υλοποίηση του μέτρου.

Η Προϊσταμένη του Κλάδου

Στυλιανή Λαζαροπούλου"

Αυτά αναφέρει έγγραφο με αριθμό πρωτοκόλλου 65782/10-09-2007, της διοίκησης του ΟΓΑ που απεστάλη στους φαρμακευτικούς συλλόγους των νομών που επλήγησαν από πυρκαγιές. Οι λευκές επιταγές στο όνομα της πολιτικής επιβίωσης μιας εξωνημένης ηθικά και ανίκανης κυβέρνησης, συνεχίζονται. Αυτή τη φορά, ο Καραμανλής, δίνοντας τα ρέστα του, κλείνει πονηρά το μάτι σε χιλιάδες μη δικαιούχους πολίτες (στην Κορινθία τουλάχιστον), αλλά και σε τυχόν πονηρούς φαρμακοποιούς, με τα χρήματα που οι υπόλοιποι έλληνες του εμπιστεύτηκαν τη διαχείριση.
Η κυβέρνηση που μετέρχεται τέτοια μέσα, μπορεί να είναι άθλια, αλλά δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Ακριβώς γιατί δεν σέβεται τίποτα, είναι πολύ δύσκολο να την αντιμετωπίσεις. Είναι σα να προσπαθείς να πείσεις με λογικά επιχειρήματα, ένα 'φουσκωτό' πορτιέρη της νύχτας, να σε αφήσει να περάσεις. Ελπίζω ότι οι πολίτες δεν θα πτοηθούν από τα χαρτονομίσματα που πετά ο Καραμανλής από το μπαλκόνι και θα τον συνταξιοδοτήσουν πρόωρα την Κυριακή!

Η ερώτησή μου στον Γιώργο Παπανδρέου

Αυτή είναι η ερώτηση που κατέθεσα στη γνωστή σελίδα, προς τον Γιώργο Παπανδρέου στα πλαίσια της διαδικτυακής του συνέντευξης. Δεδομένου ότι έχει αύξοντα αριθμό 462 και θα κατατεθούν σίγουρα και πολλές ακόμη, εύχομαι να τύχει απάντησης. Όσοι θεωρείτε σημαντικό να ακούσετε τη γνώμη του πάνω σε αυτό το ερώτημα, μπορείτε να την αξιολογήσετε θετικά στην προαναφερθείσα σελίδα.

Κύριε πρόεδρε,
πιστεύετε ότι ο πολιτικός κύκλος της μεταπολίτευσης έχει φτάσει στο τέλος του; Αν ναι, τι σηματοδοτεί αυτό το γεγονός; Τέλος, πώς μπορεί αυτό να εκφραστεί σε μια αυριανή πρόταση διακυβέρνησης;

Ανοικτή συνέντευξη Γιώργου Α. Παπανδρέου στο διαδίκτυο

Από την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Παπανδρέου δέχεται ερωτήσεις σε ανοικτή διαδικτυακή συνέντευξη που συνδιοργανώνεται από το in.gr, ΤΑ ΝΕΑ και το pathfinder με τη συμμετοχή bloggers και χρηστών του διαδικτύου.

H ιδέα της ανοικτής συνέντευξης στο διαδίκτυο από Πρόεδρο κόμματος, που διεκδικεί τη πρωθυπουργία, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στα χρονικά των Ελληνικών εκλογικών αναμετρήσεων από τον Γιώργο Α Παπανδρέου στις εκλογές του 2004 και έρχεται ως θετική ανταπόκριση σε αντίστοιχα αιτήματα από bloggers και Ελλήνων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο.

Κάθε πολίτης μπορεί να θέσει όσες ερωτήσεις θέλει – μέχρι 50 λέξεις ανά ερώτηση – χωρίς κανένα θεματικό περιορισμό. Η καινοτομία της ανοικτής συνέντευξης αυτού του τύπου είναι ότι κάθε ερώτηση αξιολογείται από τους πολίτες για το αν θα πρέπει να απαντηθεί, ή όχι.

Την Παρασκευή το μεσημέρι κλείνει η υποβολή ερωτήσεων και ο Γιώργος Παπανδρέου θα απαντήσει στις δημοφιλέστερες ερωτήσεις, δηλαδή σε εκείνες που θα συγκεντρώσουν τις περισσότερες θετικές γνώμες των πολιτών.

Οι ερωτήσεις υποβάλλονται σε αυτή τη σελίδα !

Διαδώστε την συνέντευξη από τα ιστολόγια σας.

Το debate και άλλα...

Είπα να μη σχολιάσω (κι εγώ) το περίφημο debate. Τα έγραψαν καλά πολλοί δημοσιογράφοι και ιστολόγοι. Θα κάνω μόνο ένα σχόλιο: μου φάνηκε πως τις καλύτερες εντυπώσεις (προφανώς για τα δικά μου γούστα) άφησε ο συνδυασμός Γιώργου Παπανδρέου και Αλέκου Αλαβάνου. Λέτε να τον δούμε και μετεκλογικά; Ας φωνάζει όσο θέλει ο Αλαβάνος και οι σύντροφοί του ότι δεν συζητά συνεργασία. Αν τώρα έλεγε κάτι διαφορετικό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινδύνευε να μείνει εκτός βουλής. Αλλά κι αν δεν συνεργαστεί στο υποθετικό σενάριο που το ΠΑΣΟΚ βγει πρώτο κόμμα αλλά χωρίς αυτοδυναμία, πάλι τον ίδιο κίνδυνο θα διατρέξει, αφού από κάποιους θα θεωρηθεί υπεύθυνο όχι μόνο για την ακυβερνησία, αλλά και για τη νέα ευκαιρία στη ΝΔ να κερδίσει.
Καλά όλα αυτά, αλλά κάναμε την υπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ θα τερματίσει πρώτο. Αυτό κρίνω πως είναι δύσκολο να συμβεί. Όχι απλά γιατί η συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ στις μετρήσεις, μαθαίνω πως είναι χαμηλή και υπολείπεται αυτής της ΝΔ, αλλά για ένα λόγο που εγώ κρίνω ως ιδιαίτερα σημαντικό: οι έλληνες πολίτες καλώς ή κακώς επένδυσαν το 2004 στη ΝΔ. 3,5 μόλις χρόνια αργότερα, ελάχιστοι είναι σε θέση να παραδεχθούν ανοιχτά πως έκαναν λάθος. Όχι γιατί η κυβέρνηση δεν τους έδωσε αρκετές αφορμές (ίσα-ίσα, η ανικανότητά της πιστεύω πως θα μείνει μνημειώδης), αλλά καθαρά από ένα συνδυασμό εγωισμού (δεν παραδεχόμαστε εύκολα τα λάθη μας) και κακής γνώμης για το ΠΑΣΟΚ. Κι αν για το πρώτο το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κάνει τίποτα, για το δεύτερο δυστυχώς δεν έκανε όσα έπρεπε. Πχ να καταργήσει τις τοπικές οργανώσεις οι οποίες στην πλειοψηφία τους στελεχώνονται από ικανότατους ανθρωποδιώχτες που προσδίδουν μόνο αρνητική προστιθέμενη αξία στο κίνημα. Γι αυτό, όπως λένε οι πληροφορίες μου, η 'πατάτα' με τη Φώφη κόστισε στο ΠΑΣΟΚ σχεδόν όσο κόστισαν οι πυρκαγιές στην κυβέρνηση. Ας κάηκε η χώρα. Με την κυβέρνηση οι πολίτες είναι ακόμη επιεικείς, με το ΠΑΣΟΚ όχι. Έτσι, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Λαπούτα, είναι ικανοί να επιλέξουν και πάλι τον άνθρωπο που δεν έκαψε όλη τη χώρα (ακόμα). Που δεν εξάντλησε, ακόμα, τον πλουτισμό όλων των κουμπάρων. Που δεν διέλυσε, ακόμα, όλους τους θεσμούς που η χώρα είχε κατακτήσει με μεγάλη δυσκολία (ΑΣΕΠ, ΕΣΥ, Πανελλαδικές εξετάσεις, Ανεξάρτητες Αρχές όπως η ΑΔΑΕ, κοκ). Που δαπάνησε, ήδη, σε χρόνο ρεκόρ, όλο το κύρος που αποταμίευσε μια χώρα που μπήκε στην ΟΝΕ, διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες και εξάρθρωσε την τρομοκρατία.
Το ψυχολογικό αυτό τοπίο όμως, κρίνω πως θα ανατραπεί εκ βάθρων την επομένη των εκλογών. Αν επικρατήσει η ΝΔ, πολύ σύντομα, ίσως και λίγες εβδομάδες μετά τις εκλογές, θα πατώσει στις δημοσκοπήσεις και θα οδηγηθούμε γρήγορα σε εκλογές. Αν επικρατήσει το ΠΑΣΟΚ, ή θα φύγει ο Γιώργος μπροστά γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του το κομματικό κατεστημένο (σχηματίσει δε σχηματίσει κυβέρνηση), ή θα επιλέξει τις ισορροπίες και θα βαλτώσει, οπότε και πάλι, οι γρήγορες εκλογές είναι βέβαιες. Κάποιοι μάλιστα, λένε πως στα δημοσιογραφικά επιτελεία, ασχολούνται ήδη μ' αυτές (αφού εκεί ακριβώς ποντάρουν). Το βέβαιο είναι πως όλα μπορούν να συμβούν.
Μέσα σ'όλα, μερικές υποψηφιότητες προσφέρουν τουλάχιστον διασκέδαση. Στο νομό μας, μετράμε ήδη μία υποψήφια που δεν ξέρει ακόμα και τώρα κανείς (ΠΑΣΟΚ), έναν πεντάκις υποψήφιο που δεν θα σταματήσει (ο θεός να τον έχει καλά) ούτε στις 30 προσπάθειες (ΝΔ), ένα σύμβουλο ...ευεξίας με σπουδές οικονομικών (Οικολόγοι-Πράσινοι), έναν σωτήρα της Κορίνθου (ΝΔ) που αφού πήρε 5-6 φορές το λόγο στο Δημοτικό συμβούλιο και έσωσε την πόλη (σε 9 μήνες), τώρα άνοιξε πανιά να σώσει και τη χώρα (από του χρόνου θα τρέμει ο ...Μπαρόζο), συνεπείς δημόσιους υπαλλήλους που πουλώντας κρατικές υπηρεσίες προσπορίζονται ίδιον όφελος κοκ. Καλά πάμε....

Πού το πάει 'ΤΟ ΒΗΜΑ';

Στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου (4/9/2007) της εφημερίδας 'ΤΟ ΒΗΜΑ', στο γνωστό μονόστηλο με τους bold χαρακτήρες που υπογράφεται ως 'ΤΟ ΒΗΜΑ' και γνωρίζουμε ότι εκφράζει τη διεύθυνση της εφημερίδας, με τίτλο 'ΤΟΛΜΗΡΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ' αναφέρθηκε ένα -κατά τη γνώμη μου- εξωφρενικό σενάριο, που απ' ό,τι κατάλαβα πέρασε απαρατήρητο. Διαβάστε την καταληκτική παράγραφο:

"Συμπέρασμα που δείχνει ότι η απλή αντιπαράθεση δύο προσωπικοτήτων πρέπει να υποκατασταθεί από τη σύγκριση δύο ολοκληρωμένων κυβερνητικών σχημάτων, με προσωπικότητες πολιτικές ή και υπηρεσιακές, που θα εγγυώνται, κατά το δυνατόν, την πραγμάτωση των προεκλογικών επαγγελιών."

Δηλαδή τι μας λέει 'ΤΟ ΒΗΜΑ'; Ότι αμφότεροι οι πολιτικοί αρχηγοί είναι ανίκανοι και πρέπει να στηθεί μια κυβέρνηση, ίσως 'εθνικής ενότητας', όχι απαραίτητα αποτελούμενη από πολιτικά πρόσωπα, αλλά μας κάνουν γενικά οι πολιτικές 'προσωπικότητες' και οι υπηρεσιακές τοιαύτες!! Και η ψήφος των πολιτών; Θα... την εκμαιεύσουμε(;). Με τις στημένες δημοσκοπήσεις, με μισθοφόρους 'δημοσιογράφους', με κανάλια ζυγισμένα και συντονισμένα με ακρίβεια. Με άλλα λόγια, ένα νέο '89. Όπως τότε που κατάφεραν να βγάλουν στον αέρα την ιδιωτική τηλεόραση χάρη στη συγκυβέρνηση, χωρίς να αδειοδοτηθούν! Αμαρτία που φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
Κάποιο χοντρό νέο deal πρέπει να κρύβεται πίσω από αυτές τις αθλιότητες. Ιδίως όσο ο Γιώργος Παπανδρέου δεν σηκώνει το τηλέφωνο (όπως του προτείνει -όπως μου λένε- ο Λαλιώτης) για να 'τα βρεί' με τους εκδότες. Αν το έκανε, μπορεί και να βαφτιζόταν ικανός, στην εξαγνιστική κολυμβήθρα του ΔΟΛ.
Αυτό, αγαπητό 'ΒΗΜΑ', δεν λέγεται τολμηρή καινοτομία. Λέγεται ύπουλο πραξικόπημα!

Ο Κλαυσίγελος της ΝΔ

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΑΝemos μου επέστησε την προσοχή στο ιστολόγιο του Βασίλη Μιχαλολιάκου. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από εκεί. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω, να κλάψω, να οργιστώ ή να συμπονέσω το συγγραφέα της απύθμενης ανοησίας που ακολουθεί:

"Βιώσαμε αυτές τις ημέρες την ανείπωτη τραγωδία που προκάλεσαν οι καταστρεπτικές πυρκαγιές. Ο Πρωθυπουργός με κινήσεις αληθινού ηγέτη έπληξε τη γραφειοκρατία και πέτυχε να συνεγείρει όλες τις δυνάμεις του Ελληνισμού σε άμιλλα προσφοράς για την επούλωση των πληγών. Η αναγέννηση των πολύπαθων περιοχών ξεκίνησε με πρωτόγνωρους ρυθμούς και ο Κώστας Καραμανλής αποτελεί την ισχυρή εγγύηση για την ταχύτατη ολοκλήρωση της."

Ανίκανε και ανόητε συντάκτη των ανωτέρω, την άμιλλα προσφοράς τη συνέγειρε η ίδια η καταστροφή, η μεγαλύτερη στη χώρα από το Β' παγκόσμιο πόλεμο, όχι ο αδαής και αμήχανος πρωθυπουργός που αν δεν αγοράσει 5-6 δημοσκοπήσεις, δεν μπορεί να φανταστεί τι συζητά και τι στάση κρατά ο κοσμάκης. Ο πρωθυπουργός δεν έπληξε τη γραφειοκρατία, έπληξε την κοινή οργανωτική λογική, θεσμοθέτησε την αναρχία και την ασυδοσία, έκλεισε πονηρά το μάτι στους 'μάγκες', ακύρωσε τον κρατικό μηχανισμό (αυτόν που ...επανίδρυσε) και την τοπική αυτοδιοίκηση και στη θέση τους έβαλε τις τράπεζες.
Συνέχεια σ' αυτό το απίστευτο μαργαριτάρι: η αναγέννηση των περιοχών δεν έχει ξεκινήσει για τον πολύ απλό λόγο ότι οι φωτιές στην Πελοπόννησο ΚΑΙΝΕ ΑΚΟΜΑ, για ένατη μέρα! Μην κάνετε πως δεν το ξέρετε!
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: όταν λέει ότι εγγυάται την ταχύτατη ολοκλήρωσή της, τι εννοεί; γιατί τα δάση κάτω από τις καλύτερες συνθήκες θέλουν τουλάχιστον 50-60 χρόνια για να αναγεννηθούν. Μα, δεν ντρέπεστε καθόλου γι αυτήν την άθλια, ποταπή και χυδαία προπαγάνδα πάνω στις καμένες σωρούς των συμπολιτών μας;

Συμπολίτες, αυτά είναι λόγια όχι κάποιου αυτόνομου και γραφικού πολιτευτή κάποιας πλατείας ενός χωριού της επαρχίας, αλλά του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας!

Σώστε τη χώρα από αυτόν τον κλαυσίγελο!!

Βαρύ γεύμα για τον Καραμανλή

Αντιγράφω από τη σημερινή Ημερησία και το άρθρο με τίτλο "Πες μου τι φοράς να σου πω ποιος είσαι":

"...Εκεί βέβαια που ο πρωθυπουργός έδωσε τα αισθητικά του ρέστα, ήταν την επομένη, όταν με το ίδιο σκούρο μπλε μπουφάν και με θερμοκρασίες ερήμου (41 o C υπό σκιάν), επισκέφτηκε το Πεντάγωνο και προήδρευσε σύσκεψης τα αποτελέσματα της οποίας, ούτε πληροφορηθήκαμε ούτε και, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, είχαν κάποιο αντίκρυσμα..."

Θέλει πολύ να κρύψει την ανικανότητά του, αλλά η ...χαρά δεν τον αφήνει. Ο άνθρωπος που μετέτρεψε με την πρωθυπουργία του τον όρο 'καμένη γη', από μεταφορά, σε κυριολεξία. Ο άνθρωπος που δεν αντέχει χωρίς να του λένε πού να πάει, τι να κάνει, τι να πει, πώς να ντυθεί, ούτε λεπτό (κι αυτός πειθήνια, κάνει αυτό που του λένε, όπως αποδεικνύει και η φωτο). Ο άνθρωπος που μέχρι τώρα νόμιζα πως τρεφόταν με δημοσκοπήσεις, αλλά αποδεικνύεται πως τρέφεται με το 'δείγμα' αυτών. Κι ενώ οι δημοσκοπήσεις και τα 'δείγματα' του πέφτουν ελαφριά, αναπαράγοντας το ρόλο του καθρέφτη στο παραμύθι της Χιονάτης (καθρέφτη-καθρεφτάκι μου ποιός είναι ο καταλληλότερος;), η πραγματικότητα του πέφτει βαριά κι ασήκωτη. Κάθε του κίνηση παράγει νέους πληγέντες. Ακόμα και αυτές που θα μπορούσε κανείς να καταλογίσει σε αγαθή πρόθεση: στην προσπάθειά του να βοηθήσει τους πυρόπληκτους (κατ' άλλους να εξαγοράσει ψήφους), διασπαθίζει τα λεφτά του έλληνα πολίτη, μοιράζοντάς τα χωρίς έλεγχο και αναμφίβολα χωρίς αιδώ, σε όποιον ήθελε εμφανιστεί.
Ο άνθρωπος που εθίστηκε ολοκληρωτικά στο ρόλο του θεατή αν και ψηφίστηκε για παίχτης. Μοιάζει με τον οδηγό αυτοκινήτου Formula 1 που την ώρα που φορά το κράνος του κι ετοιμάζεται να μπεί στο αυτοκίνητο, αυτός ονειρεύεται μια ήσυχη βόλτα με μια sexy, παλιά, Chevy Corvette cabrio.
Ποινή εκτίει ο άνθρωπος, σαν τον υπουργό του. Ας τον απαλλάξουμε από το βάρος! Θα μας το χρωστά!

Το Αόρατο Κόμμα

Μπορεί να πρόκειται για προσωπική εμμονή, αλλά εκτιμώ ότι ανάμεσά μας υπάρχει ένα αόρατο κόμμα. Ένα κόμμα φάντασμα, μια Τρίτη δύναμη που δεν εκφράζεται από τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Ένα κόμμα που πιστεύει στην απελευθέρωση του ανθρώπου μέσω της γνώσης, στην ενδυνάμωσή του μέσω των επιλογών, στη δημιουργία έργου με μοντέρνα εργαλεία παραγωγής (μέτρηση αποτελεσμάτων, αξιολόγηση ανθρώπων και διαδικασιών, ανάλυση λαθών, επανατροφοδότηση κοκ). Ένα κόμμα ανθρώπων φορτισμένων αξιακά, αλλά και ταυτόχρονα έτοιμων να παράξουν έργο σε αυτή τη ζωή! Ένα κόμμα ανθρώπων που επιθυμούν να έρθουν αντιμέτωποι με την ιστορία και να τη μεταβάλουν.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους εκφράστηκαν κλασματικά από τον ορθολογισμό και τη σοβαρότητα του Κώστα Σημίτη. Οι ίδιοι πάνω-κάτω άνθρωποι χαιρέτισαν με ενθουσιασμό τις ιδέες του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά κατάλαβαν πως το ίδιο δεν συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι αυτοί, ενώ εκτιμούν το αξιακό απόθεμα του Συνασπισμού, δεν νιώθουν το ίδιο και για τον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν σιχαθεί τις έριδες και τις διασπάσεις του χώρου που ενέχουν σχεδόν θέση νομοτέλειας. Οι άνθρωποι αυτοί ενώ χαιρετίζουν την επιχειρηματικότητα, κατανοούν πως αυτή ή θα γίνει με όρους προστασίας του περιβάλλοντος ή θα οδηγήσει αναπόδραστα στην καταστροφή. Μα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οι άνθρωποι αυτοί κατανοούν την αξία της διαφορετικότητας. Αυτό άλλωστε τους επιτρέπει να επιβιώνουν, εντός ή εκτός των κομμάτων.
Οι άνθρωποι αυτοί, που βρίσκονται στην ακμή της κοινωνικής δημιουργικότητας, δεν γίνονται αντικείμενα ανάλυσης από τα γνωστά πολιτικά κόμματα. Το παράδειγμά τους δεν επικοινωνείται (με εξαίρεση τον πολιτικό λόγο του Κώστα Σημίτη), οι ανάγκες και οι απόψεις τους σπανιότατα βρίσκουν το δρόμο μέχρι τα πολιτικά συμβούλια. Κι αυτό γιατί θεωρείται -μάλλον σωστά- πως είναι λίγοι. Αντίθετα, ο συμπαθής και σεβαστός κατά τα λοιπά, αδιάφορος μικρομεσαίος, λόγω του υπερπληθυσμού του, βρίσκεται μόνιμα στο μικροσκόπιο μπας και βρεθεί το οργασμικό πολιτικά σημείο G του.
Το κόμμα αυτό εκφράζεται σήμερα από λόγια ριγμένα ατάκτως εδώ κι εκεί. Λίγο από το Μίμη, λίγο από το Γιώργο, λίγο από τον Αλέκο, λίγο από τον Ανδρέα.
Η δύναμη αυτού του κόμματος δεν θα μετρηθεί στις επερχόμενες εκλογές. Αλλά από τις επιδόσεις του ίσως κριθεί η τύχη ενός-δύο γενεών. Ίσως μάλιστα σφραγιστεί ο πολιτικός ορίζοντας για δύο δεκαετίες. Ενδιαφέρει άραγε κανέναν η περίπτωσή του;

ΝΔ - Εκλογές - Ανανέωση Εντολής ή Απαξίωσης;

Η νέα διακυβέρνηση ξεκίνησε με υποσχέσεις (όπως ήταν φυσικό). Υποσχέσεις σημαντικές γιατί άπτονταν της λειτουργίας των θεσμών. Υποσχέθηκε ‘σεμνότητα και ταπεινότητα’. Θα αποφύγω την τοποθέτηση επί μιας θέσης ηθικολογικής και νεοσυντηρητικής (άλλωστε έχω γράψει πρόσφατα για τον παράλληλο ιδεολογικό βίο των Bush και Καραμανλή), με όρους ηθικής. Θα το κάνω όμως με όρους πολιτικής. Πολιτικά λοιπόν, το ‘σεμνά και ταπεινά’ μεταφράζεται σε σεβασμό των θεσμών. Αυτών που διέπουν το πολίτευμα, τη λειτουργία των οργάνων του και την επικοινωνία των θεσμών με τους πολίτες. Εκεί, η κυβέρνηση παρουσίασε το χειρότερό της εαυτό.
Τα παραδείγματα σωρευτικά και ισχυρά. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον ξυλοδαρμό και την κακοποίηση φοιτητών (από ζαρντινιέρες!), μεταναστών που απήχθησαν και άλλων που εξευτελίστηκαν σε αστυνομικά τμήματα; Την κάθετη εφόρμηση ‘γαλάζιων στούκας’ στις μίζες είτε μέσω της επιτροπής ανταγωνισμού, είτε μέσω χρηματιστηριακών εταιρειών; Την πρόσληψη ‘ειδικών φρουρών’ που γίνεται χωρίς πανελλήνιες εξετάσεις ενώ οι κανονικοί αστυνομικοί εισάγονται πλέον μ΄αυτές; Την άρνηση στο να εισάγονται και οι πυροσβέστες με αυτόν τον τρόπο αντί για την πρόσληψη ημιεκπαιδευμένων εποχιακών δασοπυροσβεστών που κάποτε αποτυγχάνουν να προστατεύσουν ακόμα και τη ζωή τους, όπως τραγικά πληροφορηθήκαμε το φετινό καλοκαίρι; Την πρόσληψη αγροφυλάκων με βάση διαγωνισμό προ 15ετίας για να γνωρίζουν καλά τα δάση και να πληροφορούν εγκαίρως αλλά και να υποδεικνύουν δρόμους πρόσβασης στους δασοπυροσβέστες (όλα αυτά στην εποχή των GPS); Την ανερυθρίαστη επιθυμία του υπουργού υγείας να προσλάβει νοσηλευτές εκτός ΑΣΕΠ τη στιγμή που δεν μπόρεσε καλά-καλά να διορίσει τους επιτυχόντες από τον τελευταίο διαγωνισμό επί ΠΑΣΟΚ; Την άλωση του θεσμού του ΑΣΕΠ με την εφεύρεση της ‘αντικειμενικής’ συνέντευξης; Την ευθεία βολή στη φερεγγυότητα των πανελλαδικών εξετάσεων με το σκάνδαλο της επαναβαθμολόγησης γραπτών; Την περιφρόνηση της ΑΔΑΕ στο σκάνδαλο των υποκλοπών; Τη σχιζοφρενική δήλωση υπουργού από το βήμα της Βουλής ότι κάνει αγγαρεία, τη στιγμή που μιά μάνα στη Βέροια αναζητεί επί μήνες εναγωνίως το γιό της; Αν υπήρχε πρωθυπουργός, έπρεπε την ίδια στιγμή, εκεί, στη Βουλή, να τον απαλλάξει του βάρους. Αλλά ο πρωθυπουργός ζει σε ένα κέλυφος πολιτικής προστασίας κατά το οποίο, το μείζον δεν είναι η χώρα, αλλά ο ίδιος. Σκοπός του είναι να φαίνεται ως ‘καταλληλότερος’, όχι να είναι. Τώρα λοιπόν, που φτάσαμε κοντά στο τέρμα, η αγωνία του δεν είναι για τη χώρα αλλά για τον εαυτό του, για την επανεκλογή του. Το τελευταίο δεν είναι έγκλημα όταν γίνεται με γνώμονα το σεβασμό των θεσμών. Όταν όμως οι θεσμοί κόβονται, ράβονται και ερμηνεύονται με βάση κοντόφθαλμα εκλογικά συμφέροντα, τραυματίας είναι η δημοκρατία. Θυμίζω ότι το 2004 οι εκλογές προκηρύχθηκαν ακριβώς 2 μήνες πριν, στις 7 Ιανουαρίου 2004.
Οι ψύχραιμοι θα παρατήρησαν ότι δεν αναφέρθηκα σε ζητήματα πολιτικής, κατεύθυνσης, οράματος κτλ αλλά αποκλειστικά και μόνο στην απαξίωση θεσμών. Ακόμα και αυτών που ήταν ήδη τραυματισμένοι, όπως η άψυχη πολιτικά φιγούρα του προέδρου της δημοκρατίας που αντί για σύμβολο κατάντησε σερβιτόρος των κυβερνήσεων. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου πως δεν υπάρχουν κατά τη γνώμη μου κραυγαλέες περιπτώσεις εσφαλμένων πολιτικών χειρισμών. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά η λειτουργία των θεσμών οφείλει να είναι υπεράνω όλων. Και η νέα διακυβέρνηση, τους κακομεταχειρίστηκε βάναυσα.
Γιατί όμως ο Καραμανλής να προστρέξει στις πιο εξπρές εκλογές της μεταπολίτευσης; Τι δικαιολογεί μια τέτοια πρεμούρα; Ποιό εθνικό θέμα είναι σε έξαρση; Ποιό γεγονός τον υποχρέωσε; Δεν υπάρχει κανένα. Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε, επιεικώς φαιδρές. Να έχει, λέει, η κυβέρνηση, άνεση χρόνου για να συντάξει το νέο προϋπολογισμό (μήπως θέλει κι έναν αράπη να της κάνει αέρα;) Βιάζονται, λέει, οι πολίτες να δουν μεταρρυθμίσεις... Θού Κύριε...
Αλλά, τότε, γιατί βιάζεται τόσο; Η μόνη προφανής εξήγηση είναι να μη δώσει χρόνο στη δημιουργία νέων αρνητικών ειδήσεων, όπως πχ το πόρισμα για τα ομόλογα. Τρέμει την ανικανότητα του ιδίου και της κυβέρνησής του. Τρέμει το άδηλο γιατί είναι μοιρολάτρης. Δεν διαμορφώνει το μέλλον, το φοβάται. Γι αυτό μπορεί κάλλιστα να χάσει τις εκλογές. Το ερώτημα όμως επανατίθεται:
Ο Καραμανλής μπορεί κάλλιστα να χάσει τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ όμως, μπορεί να τις κερδίσει;

ΠΑΣΟΚ - Εκλογές - Ανανέωση

Ανήκω στον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ένα χώρο στον οποίο με ενοχλούν πολλά, αλλά δεν είμαι καθόλου διατεθειμένος να τον χαρίσω σε κανέναν και ιδίως σε αυτούς που εκφράζουν αυτά που με ενοχλούν. Έτσι, εξοργίζομαι στην ιδέα ότι το κόμμα φαίνεται μετά από 3,5 χρόνια στην αντιπολίτευση (και μετά από πρώιμη δήλωση του προέδρου του ότι θα ήθελε τουλάχιστον 50% ανανέωση της κοινοβουλευτικής του ομάδας) όχι μόνο να μη μπορεί να προβάλλει ένα ανανεωτικό προφίλ σε μορφή και περιεχόμενο, αλλά να είναι ανίκανο ακόμα και να συντάξει τα ψηφοδέλτιά του, ιδίως στην περιφέρεια, κατά τρόπο που να μην εξευτελίζει τους υποψηφίους της τελευταίας στιγμής. Αυτούς που θα έχουν μόλις 15 ημέρες (γιατί, ξεχάστε τον Αύγουστο) για να κάνουν εκλογές και οι οποίοι (απορώ ποιοι θα είναι αυτοί) θα δεχτούν να κρατήσουν το φανάρι στην επανεκλογή αυτών που είναι από καιρό δεδομένοι (και με τι ανταλλάγματα, βεβαίως, βεβαίως).

Πριν λίγους μήνες συνομιλούσα με γνωστό τέως υπουργό της κυβέρνησης Σημίτη και θαμώνα των τηλεοπτικών παράθυρων. Μου είπε χαμογελώντας, «ποια νέα πρόσωπα; Από που θα προκύψουν αυτά; Ας είμαστε σοβαροί». Είχε απόλυτο δίκιο. Τι είναι άραγε τα νέα πολιτικά πρόσωπα; Σοκολατάκια κρυμένα σε κάποια φοντανιέρα; Που ο πρόεδρος θα κάνει τη μαγική κίνηση να την ανασύρει από το γωνιακό μπουφέ για να κεράσει την κοινωνία;

Αν το ΠΑΣΟΚ ήθελε πραγματικά την ανανέωση θα έπρεπε να είχε οργανώσει και υλοποιήσει συλλογικές και συμμετοχικές διαδικασίες. Τι λέτε; Ότι το έκανε; Τίποτα δεν έκανε. Μια επίφαση συλλογικότητας καλύπτει τα πάντα. Η μία επιτροπή πετά στα σκουπίδια τη δουλειά της άλλης. Μου θυμίζει εκείνη τη γαλλική παροιμία που λέει ότι “la moitié de la planete est là pour emerder l'autre moitié”, ήτοι, ‘ο μισός κόσμος είναι εκεί για να πετά σκατά στον άλλο μισό’. Το παιχνίδι παίζεται από τους πολιτικούς καθοδηγητές αυτών των ομάδων και μόνον, για ίδιον όφελος. Τα κορόιδα που σπαταλάνε χρόνο και δουλεύουν και καταθέτουν εισηγήσεις και υπερασπίζονται τις θέσεις τους ελπίζοντας στην παραγωγή ενός αξιόπιστου και νεωτερικού πολιτικού προϊόντος, αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνονται τη ματαιότητα του ζητήματος και αποσύρονται, αλείφοντας έτσι πρόσθετο βούτυρο στο ψωμί των επαγγελματιών της συμμετοχής.

Σχεδόν ποτέ -αλλά εννοώ το σχεδόν- στην ιστορία του, το ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε μια μεταρρύθμιση γιατί αυτή ήταν κομάτι της συλλογικής του νοημοσύνης. Τις περισσότερες φορές, κάποιος υπουργός που έχαιρε πολιτικής προστασίας από τον πρωθυπουργό (αλλά και από τα media), προχωρούσε ένα θέμα μέχρι να λήξει το απυρόβλητό του και ελπίζοντας να μην τα ανατρέψει όλα ο επόμενος, πράγμα που έγινε περισσότερες φορές από όσες θα ήταν φυσικό να συμβεί. Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο κύριος Σταθόπουλος δεν βρισκόταν μέσα στη φυσαλίδα πολιτικής προστασίας του Κώστα Σημίτη, καμία μεταρρύθμιση για τις ταυτότητες δεν θα είχε προχωρήσει; Μα, θα μου πείτε, αυτή είναι η δουλειά του πρωθυπουργού! Αν είναι έτσι, τότε πώς εξηγούνται οι αντικρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες πολιτικές πχ στον τομέα της υγείας μεταξύ Γείτονα, Παπαδόπουλου και Στεφανή (για να περιοριστώ μόνο στους υπουργούς υγείας επί Σημίτη);

Κακά τα ψέματα. Το ΠΑΣΟΚ ούτε πριν αλλά ούτε κατά τη θητεία του στην αντιπολίτευση, δεν προήγαγε την παραγωγή συλλογικής νοημοσύνης, άρα δεν είναι σε θέση να υποδείξει τα νέα εκείνα πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην παραγωγή της. Γιατί, πώς αλλιώς θα προκύψουν αυτά; Ως φοντάν;

Γεννιέται έτσι το ερώτημα: η κυβέρνηση μπορεί να χάσει τις εκλογές (αυτό θα το αναλύσουμε σε αμέσως επόμενο κείμενο), το ΠΑΣΟΚ όμως είναι σε θέση να τις κερδίσει;