Φεστιβάλ Όπερας Αρχαίας Κορίνθου

Το Φεστιβάλ Όπερας της Αρχαίας Κορίνθου ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2003. Τη διοργάνωσή του ανέλαβαν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κορινθίας και το Λυσίππειο Πνευματικό Κέντρο. Σκοπός του ήταν η αξιοποίηση του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Κορίνθου μέσω της παρουσίασης λυρικών έργων με θεματολογία εμπνευσμένη από την Αρχαία Ελλάδα.
Την εναρκτήρια χρονιά (2003) παρουσιάστηκε ο "Ορέστης" του Handel σε πανελλήνια πρεμιέρα (η φωτο είναι από αυτήν την παράσταση), ενώ το 2005 η "Αριάδνη στην Κρήτη" επίσης του Handel, (κι αυτή σε πανελλήνια πρεμιέρα), καθώς και η "Ολυμπιάδα" του Paisiello σε πρώτη παγκόσμια αναβίωση μετά το 1746 (για όσους μπορούν να εκτιμήσουν τι σημαίνει αυτό).
Φέτος, μετά από 4 χρόνια, η νομαρχία και το Λυσίππειο δεν χρηματοδότησαν μία έστω παράσταση, για να μη χαθεί η συνέχεια ενός εμπνευσμένου πολιτιστικού θεσμού, που διαφημίζει τον τόπο και τον πολιτισμό μας στα 4 σημεία του κόσμου, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί όαση για κάθε φίλο της μουσικής και του θεάτρου στο δήμο μας.
Ο θεσμός αυτός είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα λειτουργίας των πραγμάτων εν Ελλάδι. Κάποιοι άνθρωποι με γνώση, ευαισθησία, ταλέντο και μεράκι, εν προκειμένω η κορίνθια μεσόφωνος Μαίρη Έλλεν Νέζη, στην οποία θα αφιερώσουμε σύντομα ένα post, ξοδεύουν χρόνο, ενέργεια και ίδια κεφάλαια για να στήσουν ένα γεγονός, ακόμη καλύτερα, έναν θεσμό. Καταφέρνουν για λίγο να βρουν συμπαράσταση από τους πολιτειακούς θεσμούς (που πιό πολύ ενδιαφέρονται για τις δημόσιες σχέσεις και λιγότερο για τον πολιτισμό) και κατόπιν προδίδονται. Μένουν ξεκρέμαστοι, απογοητεύονται, κάποτε χάνουν το κουράγιο τους και αποσύρονται. Στο τέλος είναι τυχεροί όσοι δεν εισπράττουν λοιδωρίες του τύπου "αυτοί οι καλλιτέχνες είναι ιδιότροποι, παράξενοι, κάπου χάνουν!"
Από την άλλη μεριά, ο δήμος μας χρηματοδοτεί συναυλίες με λαϊκή μουσική στην κεντρική πλατεία της πόλης. Αντί να αγκαλιάσει, να διεκδικήσει τη -θετή έστω- πατρότητα του φεστιβάλ, αντί να δώσει μάχες με την αφασία του νομάρχη, την αδιαφορία του υπουργείου πολιτισμού και την πολιτιστική υποβάθμιση της χώρας από την κυβέρνησή της (δείτε αυτό και αυτό πχ), μας σερβίρει φτηνά μουσικά προϊόντα, συμβατά απολύτως με το χαλβά των μικροπωλητών που κατακλύζουν τον πέριξ της πλατείας χώρο κάθε που στήνεται συναυλία.
Αυτή η εξίσωση προς τα κάτω είναι τραγική. Λειτουργεί ουσιαστικά σαν εκβιασμός προς όποιον θρώσκει προς τα άνω, να συμμορφωθεί ή να φύγει. Αλλά υπάρχουν και πολίτες που χρειάζονται άλλου τύπου 'οξυγόνο' και δεν είναι διατεθειμένοι να χαρίσουν ούτε την παιδευτική διάσταση του πολιτισμού ούτε την απόλαυση της τέχνης στις ανώτερες μορφές της. Αυτοί οι πολίτες, έχουν δικαίωμα να στηρίζουν και να απολαμβάνουν θεσμούς σαν το Φεστιβάλ Όπερας της Αρχαίας Κορίνθου. Το ερώτημα όμως είναι αν υπάρχει στο δήμο και τη νομαρχία πολιτιστική πολιτική ή μόνο δημόσιες σχέσεις.