Τι θα πει "Από Κάτω Προς Τα Πάνω;"

Μετά την ανάρτηση του άρθρου με τίτλο 'Η Ευθύνη της Κίνησης Πολιτών', με βρήκαν μερικοί φίλοι και με ρώτησαν τι εννοώ τέλος πάντων με τη φράση 'από κάτω προς τα πάνω'. Όχι στη θεωρία, όπως μου διευκρίνισαν, αλλά στην πράξη. Τους ανέφερα τότε το παράδειγμα της 'επανάστασης της κατσαρόλας' από την Ισπανία που κατέληξε στην πτώση της συντηρητικής κυβέρνησης Αθνάρ, μετά την βομβιστική-τρομοκρατική επίθεση στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης Atocha. Το έβλεπα στα μάτια τους ότι τους φάνηκε κάπως ξεκούδουνο. Δηλαδή μου σχολίασε ένας γελώντας, θέλεις να βγούμε στους δρόμους χτυπώντας κατσαρόλες για να ρίξουμε το δήμαρχο; Σήμερα λοιπόν, προστρέχω σε ένα άλλο παράδειγμα και ταυτόχρονα, παρακινώ όποιον συμφωνεί να κάνει το ίδιο με εμένα. Παράγγειλα αυτοκόλλητα της νεοσύστατης οργάνωσης στη Θεσσαλονίκη 'The Streetpanthers'. Ίδια με αυτό της παραπάνω εικόνας. Και σκοπεύω να τα χρησιμοποιήσω. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την καταπληκτική ιδέα τους (κι αυτή από το εξωτερικό μας έρχεται, γνωρίζω παρόμοια καμπάνια πριν από 8 χρόνια στο Λονδίνο), επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τους. Παραγγείλετε -αν θέλετε- και εσείς μερικά αυτοκόλλητα. Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της κίνησης για την προστασία των δικαιωμάτων των πεζών 'ΠΕΖΗ' όπου θα βρείτε και εικονικές 'κλήσεις', σαν αυτή παρακάτω που μπορείτε να βάζετε στα παρμπρίζ των ασυνείδητων οδηγών για να τρώνε την κρυάδα μέχρι να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται.

Αν κι αυτά τα παραδείγματα σας φαίνονται 'κάπως', ξεχάστε το καλύτερα. Αλλά εγώ θα συνεχίσω να το υποστηρίζω και να το επαναλαμβάνω: μόνο με δράσεις 'από κάτω προς τα πάνω' και όχι το αντίστροφο (χωρίς να σημαίνει ότι υποτιμώ τις 'εκ των άνω' - κάθε άλλο), θα κάνουμε το άλμα προς τα εμπρός.

Δημοτικές επιχειρήσεις ... μία από τα ίδια

Το παρακάτω άρθρο, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα 'Ενημέρωση' του Ναυπλίου και αναδημοσιεύεται σήμερα στο γνωστό ιστολόγιο πολιτικού διαλόγου Diablog. Είναι κατά τη γνώμη μου ενδεικτικό του πόσο κοινή, βαρετή, προβλέψιμη και ανούσια είναι η κατάσταση στα δημοτικά πράγματα της επαρχίας, παρά τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ο συγγραφέας του άρθρου κος Καράπαυλος εξελέγη δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό 'Ναύπλιο, H Άλλη Πρόταση', αντίστοιχο θα μπορούσε να πει κανείς της δικής μας Κίνησης Πολιτών, και πήρε 13% και 3 θέσεις στο νέο δημοτικό συμβούλιο. Διαβάστε και δείτε τι θα πει υγιής προβληματισμός, συνοδευόμενος από προτάσεις. (korinthos.blogspot.com)
----------------------------------------------------------------------------------------------

Μετά από ένδεκα ολόκληρα χρόνια κάθισα και πάλι στα έδρανα του ελλειψοειδούς τραπεζιού του δημοτικού συμβουλίου Ναυπλίου. Πέρασε τόσος καιρός από τότε που πίστευα και εγώ μαζί με τους συντρόφους μου της τότε «πρωτοβουλίας» και της «απόπειρας», ότι μπορούσαμε με τους αγώνες μας, τις ιδέες μας, τις ανιδιοτελείς προσπάθειές μας να αλλάξουμε τις κυρίαρχες πολιτικές που ακόμα και σήμερα βασιλεύουν. Θεωρούσαμε ότι εμείς είμασταν στο επίκεντρο της τοπικής ζωής και ότι τα λόγια μας για την οικολογία και το περιβάλλον, για την ανάδειξη της ιστορίας της πόλης, για μιαν άλλη λογική στα θέματα του πολιτισμού και του αθλητισμού και κυρίως οι προσπάθειές μας για την ενεργοποίηση των πολιτών και για συμμετοχικές και κινηματικές διαδικασίες είχαν πρωτεύουσα σημασία στις σκέψεις των συμπολιτών μας. Επτά χρόνια έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο και αντιλήφθηκα, έστω και αργά, ότι δυστυχώς η κοινωνία πολύ λίγο ενδιαφέρεται για την κλειστή κάστα που διοικεί την πόλη, για το τι συζητιέται και ποιοι διοικούν τις δημοτικές επιχειρήσεις και χαράζουν πολιτικές. Αντιλήφθηκα ότι όπως και τότε έτσι και σήμερα οι ωραίες ιδέες δύσκολα ξεπερνούν τους τοίχους της μεγάλης αίθουσας του δημαρχείου με τις φωτογραφίες των παλαιοτέρων δημάρχων.

Σήμερα «η άλλη πρόταση» έχει εκλέξει τρεις δημοτικούς συμβούλους και ο λόγος της είναι πολύ πιο δυνατός και δεν μπορεί παρά να ακούγεται με πολύ μεγαλύτερη προσοχή μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Ομως για να πάει η πόλη μπροστά δεν αρκούν τα λόγια των τριών μας. Δεν αρκούν οι προσπάθειες και κάποιων άλλων δημοτικών συμβούλων από άλλες παρατάξεις που έχουν ιδέες για την πόλη και όρεξη να προσφέρουν. Αναγκαία κατά τη γνώμη μου προϋπόθεση για να κάνει η πόλη το άλμα προς τα μπρος, σε μια προοδευτική κατεύθυνση, είναι να ασχοληθεί και ενεργοποιηθεί το τεράστιο δυναμικό της τοπικής μας κοινωνίας.

Ετσι στην πρώτη ουσιαστική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου «η άλλη πρόταση» με επιμονή έβαλε και ξαναέβαλε την πρόταση να ανοίξουν τα διοικητικά συμβούλια των δημοτικών επιχειρήσεων, να αξιοποιηθεί ο νόμος που επιτρέπει τη συγκρότηση των συμβουλίων από 11 έως και 15 μέλη, να θεσμοθετηθεί η συμμετοχή των ενεργών τοπικών φορέων στις δημοτικές επιχειρήσεις, να ψάξουμε και να βρούμε πάνω και έξω από τις παρατάξεις, όλους αυτούς που μπορούν να προσφέρουν και να προσπαθήσουμε να κάνουμε την κοινωνία πραγματικό κοινωνό και συμμέτοχο στα πολιτικά δρώμενα. Οι προτάσεις μας απορρίφθηκαν τόσο από τη δημοτική αρχή, όσο και από τη μείζονα αντιπολίτευση. Το επίσημο επιχείρημα της δημοτικής αρχής εκφρασμένο από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου, ήταν ότι τα πολυμελή όργανα είναι δυσκίνητα. Ετσι εφάρμοσαν τη γνωστή συνταγή της επιλογής προσώπων από τον κλειστό κύκλο που τόσα χρόνια μας διοικεί. Αν εξαιρέσουμε κάποια άτομα, (και θάθελα να το τονίσω αυτό) που πράγματι έχουν ιδέες και όρεξη για ανιδιοτελή προσφορά, τα διοικητικά συμβούλια απαρτίστηκαν κατά κύριο λόγο από αποτυχόντες δημοτικούς συμβούλους που συχνά-πυκνά επαναλαμβάνονται στις διάφορες επιτροπές, από συγγενείς και συζύγους των επιτυχόντων και αποτυχόντων συμβούλων, από κάποιους γνωστούς «παράγοντες» με μοναδική επιδίωξη τις μελλοντικές πολιτικές συνεργασίες.

Προτείναμε την εκλογή εκπροσώπου του ΠΛΙ στη ΔΕΠΑΝ. Η πρότασή μας απορρίφθηκε. Ζητήσαμε την εκλογή εκπροσώπου του Πανεπιστημίου Θεατρικών Σπουδών στο Δημοτικό Θέατρο. Η πρότασή μας απορρίφθηκε. Πουθενά δεν υπάρχει εκπρόσωπος του Εμπορικού Συλλόγου. Οι δημότες από τα τοπικά διαμερίσματα αγνοήθηκαν. Ενα τεράστιο δυναμικό που υπάρχει στην πόλη μας, από νέους με μεταπτυχιακές σπουδές και όρεξη για προσφορά, από ανθρώπους της μουσικής, του θεάτρου, του πολιτισμού, των τεχνών και των επιστημών, σχεδόν όλοι αγνοήθηκαν. Η πόλη μας όμως έτσι δεν μπορεί να πάει μπροστά. Μπορεί η δημοτική αρχή να έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση από το 56 και κάτι τοις εκατό των δημοτών που την επέλεξε, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι και υποχρεωτικά πράττει το ορθό με το να κρατάει τις πόρτες της κλειστές στους φορείς και τα άτομα που μπορούν και έχουν να προσφέρουν.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΥΛΟΣ

Δημοτικός σύμβουλος Ναυπλίου

Και ο Αυγείας Βασιλιάς Ήταν

Ο βασιλιάς της Ήλιδος Αυγείας, δεν είχε πάθος με την καθαριότητα. Οι στάβλοι του είχαν κατά το μύθο, πάνω από 30 χρόνια να καθαριστούν. Αυτό δεν ήταν το μόνο ελάττωμά του. Ο τύπος ήταν και απατεώνας. Παρότι ο Ηρακλής τήρησε τα υπεσχημένα και καθάρισε τους στάβλους του από την κοπριά σε μία και μόνο ημέρα, αυτός αρνήθηκε να τηρήσει το δικό του μέρος, που συνίστατο στο να δώσει το 1/10 του κοπαδιού του (300 γελάδια) ως αμοιβή. Ακόμα και όταν ενόψει δίκης, έμαθε πως ο γιος του Φυλέας θα κατέθετε εναντίον του, εκδίωξε το γιο του και τον Ηρακλή από την Ήλιδα. Ο τελευταίος που δεν σήκωνε και πολλά-πολλά, επέστρεψε μετά από χρόνια και θανάτωσε τον βρωμύλο Αυγεία.
Όταν αναπολεί κανείς το μύθο, δεν πάει ο νους του στις ευθύνες του κοπαδιού. Όλοι τα βάζουν με τον Αυγεία. Ίσως γιατί από τότε που υπάρχουν κοπάδια, αυτά βρωμίζουν τους χώρους συγχρωτισμού τους. Να αλλάξει το κοπάδι συνήθειες, δε γίνεται. Να γίνει πιο επιμελής ο Αυγείας όμως, γίνεται.
Στη σημερινή εποχή, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Το κοπάδι βρωμίζει πολύ την πόλη (και όχι μόνο). Αλλά τώρα η ευθύνη είναι και δική του. Ο σημερινός 'βασιλιάς' δεν έχει πολλές επιλογές. Οι πολίτες όμως έχουν. Ο καθένας για τον εαυτό του. Η μη επίδειξη σωφροσύνης από τους πολίτες στην παραγωγή και διαχείριση των οικιακών απορριμμάτων, δεν μπορεί να καταλήγει στο πρόσωπο του δημάρχου. Δεν υπάρχουν πια Αυγείες. Μόνο γελάδια.
Δεν αμφισβητώ ότι η ενδελεχής μελέτη του ζητήματος είναι περισσότερο από απαραίτητη. Αυτό όμως δεν είναι και τόσο δύσκολο γιατί υπάρχουν άλλοι δήμοι, εδώ και στο εξωτερικό που έχουν κάνει πολύ δρόμο (πχ Ελευσίνα) και μπορούν να μας παραδειγματίσουν. Στις 12 Ιουλίου 2007 θα γίνει στο Manchester στην Αγγλία, μια ημερίδα σχετική με τη διαχείριση απορριμμάτων από την τοπική αυτοδιοίκηση. Μία από τις πολλές που γίνονται συνέχεια, σε όλον τον κόσμο. Βάλτε "local government waste management" στο google και θα δείτε πόσο πλούσιο υλικό θα βρείτε. Το μόνο που δεν μπορεί να επικαλεστεί λοιπόν ο δήμος μας είναι η άγνοια. Και απ' όσο καταλαβαίνω, δεν την επικαλείται. Αλλά αν πιστεύει ότι έχει να κάνει με πολίτες και όχι με γελάδια, τότε πρέπει και να συνομιλήσει μαζί τους, να ταυτοποιήσει τις κακές πρακτικές τους, να ενδυναμώσει τις καλές, να τους εκπαιδεύσει σε νέες. Γιατί ακόμα κι αν υιοθετήσει τις βέλτιστες τεχνικές παγκοσμίως, αν δεν κερδίσει τη συνεργασία των πολιτών, δεν θα έχει καταφέρει τίποτα. Να γιατί τα απορρίμματα δεν μπαίνουν ποτέ μέσα σε ένα φάκελλο, όσο παχύς κι αν είναι.
Υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική μέθοδος: να βγάζει με αυταρχισμό τους υπαλλήλους καθαριότητας στο δρόμο ο αντιδήμαρχος καθαριότητας, και μετά να καλεί τις κάμερες για να καταγράψουν πόσο επαρκής είναι. Προς το παρόν, βλέπουμε αυτό το δεύτερο (και ΣΥΣΣΩΜΟΣ ο τοπικός τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, να επαινεί τον φον βλακουλάκη! γι αυτό και φυτοζωεί, γιατί απευθύνεται σε γελάδια). Εμείς όμως επιθυμούμε το πρώτο, και θα επαναλαμβάνουμε μονότονα αλλά σταθερά ότι χωρίς τον πολίτη συμμέτοχο (και όχι χειροκροτητή, θεατή, ακροατή ή αναγνώστη μόνο) δεν θα κάνουμε τίποτα!

Μασκαρευτείτε!

Μασκαρευτείτε! Αυτές τις μέρες, κανείς δεν θα σας παρεξηγήσει!

Πώς να Κρυφτείς απ' τα Παιδιά - 2

Σβήστε την πρώτη πρόταση: "Εγώ μένω στην Κόρινθο" και διαβάστε το υπόλοιπο. Τι συνάγεται εύκολα; Ότι η μαθήτρια δεν μένει στην Κόρινθο, αλλά απλά την επισκέφθηκε. Τι από τα δύο ισχύει; Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Η αλήθεια είναι ότι η μαθήτριά μας μένει στην ποσειδωνία. Είναι η ποσειδωνία Κόρινθος; Δεν ξέρω, εσείς τι λέτε;

Πώς να Κρυφτείς απ' τα Παιδιά

Ο Δημήτρης δεν βγαίνει συχνά έξω στην πόλη.
Ίσως γιατί δεν μπορεί να παίξει. Και τα παιδιά, παίζουν.
Πού να παίξει;
Πώς στο διάβολο καταφέραμε να γίνουμε τόσο υλιστές, τόσο φιλάργυροι, τόσο θιασώτες της ελεύθερης αγοράς, που χρεώνουμε στα παιδιά το παιχνίδι;

Η Ευθύνη της Κίνησης Πολιτών

Μου επεσήμανε ένας φίλος και διάβασα και στον τοπικό τύπο ότι η Κίνηση Πολιτών κατέθεσε έναν ολοκληρωμένο φάκελο με προτάσεις για τη διαχείριση των απορριμάτων στον ίδιο το δήμαρχο. Δεν είμαι σίγουρος αυτή τη στιγμή αν δόθηκε και κάποια συνέντευξη τύπου. Ακόμη κι αν δόθηκε είναι μεν θετικό αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο. Θετικές είναι όλες οι προτάσεις που κατατίθενται, από όπου κι αν προέρχονται. Γιατί συμβάλλουν στον διάλογο. Το ζήτημα είναι σε ποιόν διάλογο; Αυτόν του δημοτικού συμβουλίου με τις γνωστές ισορροπίες; Το ουσιαστικό ήταν και θα είναι πάντα ο διάλογος στην κοινωνία. Ναι, μην απορείτε, αυτός που ΔΕΝ γίνεται! Και ακριβώς επειδή δεν γίνεται, καταλήγουμε στα ψηφοδέλτια των κάτω του μετρίου.

Ζούμε τον πολιτικό μεσαίωνα της κομματικής νομενκλατούρας. Συμπαθείς τις πιό πολλές φορές αλλά γραφικές φιγούρες ανθρώπων που αναζητούν την αυτοεκτίμησή τους μέσα από ένα κομματικό όργανο ή ψηφοδέλτιο. Την αυτοεκτίμηση που η υπόλοιπη ζωή τους στάθηκε τόσο φειδωλή να τους χαρίσει. Παρατηρεί κανείς τις φυσιογνωμίες τους καθώς πλανάρουν (δεν περπατούν πια) στον πεζόδρομο και διαπιστώνει πώς είναι μπολιασμένες από έναν αέρα επιτυχίας και –επιτέλους- καταξίωσης. Τώρα παίρνουν την εκδίκησή τους για τους μέτριους ή και κακούς βαθμούς στο σχολείο, τώρα εκδικούνται για το σάλιο που ξόδεψαν για να διοριστούν, τώρα ρεφάρουν για χρόνια και χρόνια καταπίεσης, τώρα ζούνε τον κολοφώνα της πενιχρής καριέρας τους και έχουν το δικαίωμα να το γιορτάσουν. Στην πλάτη της πόλης, βέβαια.

Γι αυτό η Κίνηση Πολιτών και εσείς ως ηγέτης της κε Κασίμη, έχετε μιά υποχρέωση: να εμβολιάσετε με τις παρεμβάσεις σας το διάλογο στη βάση, στην κοινωνία. Πολύ καλά κάνατε ασφαλώς και καταθέσατε το φάκελό σας στο γραφείο του δημάρχου. Ελπίζω και εύχομαι να ήταν αρκούντως τεκμηριωμένος. Αλλά είμαι βέβαιος ότι δεν ανακαλύψατε και την Αμερική. Προτάσεις ήδη υλοποιημένες αλλού είμαι σίγουρος πως καταθέσατε και συμπεράσματα από την πλούσια εμπειρία άλλων. (Αυτό κάνει -ή τουλάχιστον προσπαθεί- και αυτό το ιστολόγιο).

Θέλω με όλα αυτά να καταθέσω έναν προβληματισμό: μήπως πέραν της πεπατημένης των θεσμών, είναι καιρός να ανακαλύψουμε πιο καινοτόμες μεθόδους πολιτικού διαλόγου; Συμφωνείτε άραγε ότι η αναγέννηση του κοινωνικού διαλόγου είναι ουσιαστική προϋπόθεση για την αναβάθμιση της τοπικής πολιτικής σκηνής;

Αν ναι, τότε μπράβο για το φάκελο, μπράβο και για τους επόμενους που σίγουρα θα καταθέσετε, αλλά κάτι άλλο είναι αυτό που περιμένουμε. Ελπίζω ότι η παροδική εξαφάνιση της ιστοσελίδας της Κίνησης να προμηνύει ακριβώς αυτό και όχι απλά για να συμπεριλάβει ένα ανακοινωθέν για τα πεπραγμένα. Γιατί επισημαίνω πως αυτά, όπως και η έκδοση εφημερίδας κτλ είναι top-to-bottom δράσεις, ενώ αυτό που χρειαζόμαστε είναι κατά την κρίση μου, ακριβώς το αντίθετο.

Τα Blogs Επηρεάζουν τις Δημοτικές Πολιτικές

Η ιστορική πόλη του Newton στη Μασσαχουσέτη, δυτικά της Βοστώνης, έχει πληθυσμό περίπου 84.000 κατοίκων και είναι γνωστή ως “The Garden City”, δηλαδή η πόλη των κήπων ή η πόλη-κήπος. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μία πόλη αλλά 13 χωριά! που συγκροτούν έναν χαλαρό αστικό ιστό. Στην πόλη αυτή φιλοξενούνται έξι πανεπιστημιακές σχολές, δύο συμφωνικές ορχήστρες, μία βιβλιοθήκη με 500.000 τόμους και ένα μουσείο ιστορίας σε κτίριο του 1809. Ανάμεσα στα αρκετά blogs που συντηρούν οι κάτοικοι αυτής της πανέμορφης πόλης και τα οποία έχουν ως κύριο αντικείμενο την καθημερινότητα, υπάρχει και ένα, σχετικά νέο, που ασχολείται με την τοπική, τη δημοτική πολιτική. Ονομάζεται “The Garden City”, a Newton community blog.
Ας πάμε λίγο πίσω. Από καιρό, το δημοτικό συμβούλιο σχεδίαζε την κατασκευή ενός νέου γυμνασίου-λυκείου στην περιοχή Newton north (δες εικόνα). Τα σχέδια εντυπωσιακά, αλλά όπως σχεδόν πάντοτε, υπήρχαν και αντιρρήσεις. Έτσι, στη λογική της κοινωνικής λογοδοσίας και αποδοχής, έγινε στις 27 Ιανουαρίου 2007 ένα τοπικό δημοψήφισμα (τις σχετικές λεπτομέρειες που είναι άκρως εντυπωσιακές και προκαλούν ταυτόχρονα θαυμασμό και θλίψη, μπορείτε να δείτε εδώ). Την προώθηση του σχεδίου υποστήριζε ο δήμαρχος και την ματαίωσή του μιά ομάδα πολιτών (καμία σημασία δεν έχει για μας ποιός είχε δίκιο ή όχι). Ο δήμαρχος χρησιμοποίησε μέσα κλασικής πολιτικής όπως καταχωρήσεις και συνεντεύξεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, επιστολές στους κατοίκους, πλακάτ, αυτοματοποιημένες τηλεφωνικές ενημερώσεις κτλ που κόστισαν συνολικά 50.000$, όλα από προσφορές. Η αντίπερα όχθη, είχε στη διάθεσή της ελάχιστα χρήματα από συνεισφορές, ελάχιστα αυτοσχέδια πλακάτ, πολύ κέφι και ... ένα blog. Είχαν όμως και κάτι ακόμη: εσωτερική πληροφόρηση, καθώς ένα μέλος της επιτροπής του δήμου για το έργο, ανοιχτά και επώνυμα τροφοδοτούσε το blog με πληροφορίες από τις συνεδριάσεις και λειτουργούσε ως σύνδεσμος αφού μετέφερε ερωτήματα και απορίες που οι πολίτες κατέθεταν στο blog, στα μέλη της επιτροπής.
Έτσι, ενώ αρχικά το αποτέλεσμα φαινόταν αυτονόητο υπέρ της πλευράς του δημάρχου, τελικά το ‘όχι’ συγκέντρωσε το απροσδόκητο 41%. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα blog καταλύει πολιτικές διαμάχες. Στις ΗΠΑ, σε εθνικό επίπεδο, έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα της νίκης των Δημοκρατικών για τη Γερουσία, που βασίστηκε εν πολλοίς στην ιδιοφυή στρατηγική του Howard Dean με τα blogs και ιδίως το Blog for America. Η κα Ségolène
Royal στη Γαλλία έσπευσε να μιμηθεί την πολιτική Dean, οδηγούμενη έτσι σε περιφανή επικράτηση έναντι των εσωκομματικών της αντιπάλων για το χρίσμα της προεδρίας. Μιά και μιλάμε για Γαλλία, σε θρίαμβο κατέληξε και η διαμάχη μεταξύ του blogger Christophe Grebert και του δημάρχου του Puteaux (προαστίου του Παρισιού), για την οποία μπορείτε να διαβάσετε στο έγκυρο ελληνικό blog πολιτικού διαλόγου diablog, ένα σύντομο αλλά περιεκτικό άρθρο!
Είναι πλέον βέβαιο! Τα blogs είναι κατ’ εξοχήν εργαλεία ενδυνάμωσης της φωνής και των δικαιωμάτων των πολιτών και ενίσχυσης της διαφάνειας. Ναι, δεν είμαστε Newton (εδώ είναι βαλκάνια), δεν είμαστε ούτε καν Puteaux, αλλά εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να γίνουμε, διαφορετικά πρέπει να μετοικήσουμε! Το πιστεύει αλήθεια κανείς άλλος;

Ο Πρώτος Μήνας

Ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων από το νέο δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο, μπορεί ίσως να κάνει κανείς κάποιες πρώτες παρατηρήσεις.
Πρώτον, ο ορισμός των υπευθύνων ανά τομέα. Πολλά λόγια ακούστηκαν και πολύ μελάνι ξοδεύτηκε για τις ικανότητες των ανθρώπων που ανέλαβαν τις αντιδημαρχίες, τους επιμέρους τομείς, την προεδρία των δημοτικών επιχειρήσεων κτλ. Ένα σχόλιο: από αυτό το κοτέτσι, αυτά τα αυγά βγαίνουν. Η στελέχωση του ψηφοδελτίου ήταν γνωστή πριν τις εκλογές. Όσοι συνεπώς βιάζονται να κριτικάρουν το δήμαρχο για τις επιλογές του, πρέπει πρώτα να αναλογιστούν τι ψήφισαν οι ίδιοι και γιατί. Ενδεχομένως και γιατί δεν είναι οι ίδιοι στις θέσεις των ‘μη ικανών’ κατά την αντίληψή τους, ή γιατί δεν υπήρξαν πειστικές εναλλακτικές προτάσεις. Παραμένει επίσης κοινή λογική ότι όλοι, μα όλοι, θα κριθούν από το έργο τους και όχι αναγκαστικά από το παρελθόν τους. Τώρα αν οι πιθανότητες (probability) στατιστικά είναι εις βάρος τους, ας περιμένουμε πρώτα να τις επιβεβαιώσει η ζωή η ίδια. Διαφέρει επίσης πολύ η ένσταση για ένα ή δύο πρόσωπα από την συνολική απαξίωση όλων.
Δεύτερον, αλλά άρρηκτα συνδεδεμένο με το πρώτο. Είναι κρίμα για την πόλη που κάποιες προσωπικότητες δεν συμπεριλήφθηκαν στο μοίρασμα της πίτας της εξουσίας. Ο τέως δήμαρχος Νίκος Κουΐνης, φάνταζε ως η τέλεια επιλογή για την προεδρία της ΔΕΥΑΚ. Ο κος Φιλλιπίδης με τη μακροχρόνια προσφορά του στα πολιτιστικά, ή ο κος Καράγιωργας αλλά και άλλοι, θα πρόσφεραν τουλάχιστον περισσότερα εχέγγυα για το έργο τους.
Τρίτον, η αντιπολίτευση, η μειοψηφία. Ο κος Γιώτης κάτι με τις (απαράδεκτες για rookie) ειρωνείες του, κάτι με τις φήμες που κυκλοφορούν για το πολιτικό μέλλον του, μπορεί να αποδειχθεί η πατάτα της εικοσαετίας για το δήμο. Ελπίζω να διαψευστώ. Ο κος Κασίμης ξεκίνησε καλά, η Κίνηση Πολιτών δεν ξεκίνησε καλά. Η ιστοσελίδα της δεν έχει ενημερωθεί καθόλου μετά τις εκλογές. Αν αυτό συνεχιστεί, θα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ούτε Κίνηση συνιστά ούτε από Πολίτες (με Π κεφαλαίο) απαρτίζεται και πρέπει να αντιμετωπίζεται και να κρίνεται όπως και οι υπόλοιποι, ‘παραδοσιακοί’ θα έλεγε κανείς, σχηματισμοί. Η παράταξη του κου Θωμαΐδη απαρτίζεται από -παραζαλισμένους από το εκλογικό αποτέλεσμα- συμβούλους, που δεν έδειξαν ως τώρα τόσο πολύ διάθεση προσφοράς, όσο διάθεση στρατηγικών σχεδιασμών για το αύριο. Το σήμερα όμως είναι εδώ και δεν μπορεί να περιμένει τα σχέδια του κου Λουζιώτη, του κου Λούμπα, του κου Γιώτη ή οποιουδήποτε άλλου.
Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και για το δήμαρχο και την πλειοψηφία. Έχω ξαναγράψει και το επαναλαμβάνω ότι ο νέος δήμαρχος δεν πρέπει να απολαύσει την ιδιότυπη και απαράδεκτη ανοχή που απήλαυσε ο προκάτοχός του, όταν το μηδαμινό έργο της πρώτης τετραετίας, δεν συνοδεύτηκε και από το ανάλογο εκλογικό κόστος.
Το ρολόι χτυπά, ο χρόνος μετράει, τα προβλήματα δεν περιμένουν.