Με Τι Να Πρωτολυπηθείς...

Στην εξαιρετικά οργανωμένη γιορτή της Κίνησης Πολιτών για τα 150 χρόνια της πόλης μας που γίνεται αυτές τις ημέρες στο αίθριο της Δημοτικής Αγοράς, προβάλλεται και ένα πολύ καλοφτιαγμένο 20λεπτο βίντεο σχετικό με την ιστορία της νέας Κορίνθου. Κάποτε, προβάλλεται στον τοίχο μιας πολυκατοικίας, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Κοιτάζοντάς την, δεν ξέρω με τι να πρωτολυπηθώ: με την εικόνα της ρημαγμένης από το σεισμό του 1928 πόλης μου, ή με την ηλικιωμένη κυρία που φυλακισμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά στο διαμέρισμά της, παρακολουθεί τα δρώμενα χωρίς να συμμετέχει;
Το παράθυρο στο φωταγωγό και η λάμπα φθορίου πίσω της την ταυτοποιούν σαν μια γυναίκα της εποχής μας. Παρακολουθεί τα πάντα από απόσταση. Συμμετέχει μόνο κοιτάζοντας και ακούγοντας. Σα να έβλεπε τηλεόραση. Δεν τραγούδησε μαζί μας. Δεν ήρθε να την κεράσουμε κατιτίς. Τόσο κοντά και όμως τόσο απόμακρη. Σαν το σεισμό του '28.
Τι θα μας τραγουδούσε άραγε αν μπορούσε; Δεν ξέρω. Αλλά και δε βρίσκω τίποτα πιό ταιριαστό από το 4ο πρελούδιο του Chopin. Ακούστε το με την Martha Argerich στο πιάνο.

Απίστευτες Καταπατήσεις

Διαβάστε μια αποκαλυπτική συζήτηση (click on!) ανάμεσα στο δασάρχη Κορίνθου κύριο Παναγιώτη Μπούλια και τον ιστολόγο Τήλαφο, όπου ο πρώτος αποκαλύπτει τις απίστευτες καταπατήσεις γης που έχουν γίνει στο νομό μας.

Είναι Πολλά τα Λεφτά...

Αναδημοσιεύω μεταφρασμένο, ένα άρθρο από τον σημερινό Economist. Το αφιερώνω σε όσους πιστεύουν ότι η κρίση μπορεί να περιοριστεί μέσα στα χρηματιστήρια και δεν αφορά τις κοινωνίες στο σύνολό τους.

"Ένα από τα πιό παράξενα παράπλευρα επεισόδια της οικονομικής κρίσης της Τετάρτης, ήταν η αποκάλυψη νέων εντάσεων στις σχέσεις μεταξύ της Βρετανίας και της Ισλανδίας. Όπως γράφουν οι Times:

Δεκάδες δημοτικά συμβούλια κινδυνεύουν να χάσουν εκατοντάδες εκατομμύρια λίρες από τα χρήματα των φορολογουμένων που ήταν κατατεθειμένα στην Ισλανδία σε τράπεζες που επλήγησαν. Δήμοι σε όλη τη χώρα μπορεί να αυξήσουν τη φορολογία και να μειώσουν τις δημοτικές υπηρεσίες καθώς οι επιπτώσεις της κατάρρευσης των ισλανδικών τραπεζών, οδηγούν τη Βρετανία στα διπλωματικά χαρακώματα.

Μια σειρά από συζητήσεις με καταστηματάρχες και ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων του Λονδίνου την Τετάρτη, αποκάλυψαν μια εντυπωσιακή εξοικείωση με την Ισλανδία. Όταν ρωτήθηκαν για την οικονομική κρίση, ο ένας στους τρεις ανθρώπους, αυθόρμητα, αναφέρθηκε στο παγωμένο νησάκι στα βόρεια. Και η Ισλανδία δεν είναι καν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Όλοι αυτοί ακούστηκαν πολύ θυμωμένοι με την επιχείρηση διάσωσης των μεγάλων καρχαριών στο City του Λονδίνου, αλλά όταν η κουβέντα ήρθε στην Ισλανδία, ξερόβηχαν με αμηχανία και φαίνονταν μάλλον δύσπιστοι ότι ένα τέτοιο μικρό μέρος θα μπορούσε να προκαλέσει τόσο μεγάλη φασαρία. Ο υπουργός Alistair Darling, καθησύχασε τουλάχιστον 300.000 μεμονωμένους επενδυτές με κεφάλαια σε ισλανδικές τράπεζες ότι η Βρετανία θα διασφαλίσει τα χρήματά τους εάν δεν το κάνει η ίδια η Ισλανδία (λέει ότι δεν θα το κάνει), αλλά δεν έδωσε την ίδια διαβεβαίωση προς την τοπική αυτοδιοίκηση.

Ήταν απερίσκεπτο για τα δημοτικά συμβούλια στην Αγγλία (κάποια από αυτά πολύ πλούσια όπως το Westminster) να καταθέσουν δημόσια χρήματα σε ισλανδικές τράπεζες; Το BBC αναφέρει ότι περίπου ένα δισεκατομμύριο λίρες που επενδύθηκαν από τουλάχιστον 20 δήμους θα μπορούσαν να εκτεθούν σε κίνδυνο. Το Υπουργείο Οικονομικών είχε προφανώς παροτρύνει τους τοπικούς παράγοντες να διασπείρουν τα χρήματά τους σε διάφορους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, ώστε να επιτύχουν καλύτερες αποδόσεις. Ωστόσο, ο κ. Darling είπε στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι οι θεσμικοί επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων των δήμων, θα πρέπει να είναι καλύτερα ενημερωμένοι από τους ιδιώτες. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι φορολογούμενοι θα υποστούν (ακόμα περισσότερο) το νομοσχέδιο.

Ποιος φέρει την ευθύνη για αυτό το χάος;"