Trademark

Το σήμα κατατεθέν (trademark) είναι ένα μοναδικό σήμα το οποίο χρησιμοποιείται για να ταυτοποιήσει κατά τρόπο αποκλειστικό ένα συγκεκριμένο οργανισμό (συνήθως εμπορικό) και να τον διακρίνει από άλλους, παρόμοιους ή ανάλογους. Το σήμα αυτό είναι περιουσία του οργανισμού που το κατέχει, συχνά ιδιαζόντως μεγάλης αξίας. Η κατάχρηση ή καταπάτηση ενός τέτοιου σήματος είναι –θα έλεγε κανείς- ‘αιτία πολέμου’ για τον ιδιοκτήτη του.
Αλλά τι σχέση έχουν αυτά με την Κόρινθο; Έχουν, γιατί το μαγικό άγγιγμα της ιστορίας μας κατέστησε –έστω και αν δεν το επιθυμούμε- κληρονόμους ενός σήματος μοναδικά συνδεδεμένου με τη λέξη 'Κόρινθος': του κορινθιακού κιονόκρανου, του σημαντικότερου αρχιτεκτονικά στοιχείου του κορινθιακού ρυθμού.
Το κορινθιακό κιονόκρανο, κορυφαίο από άποψη αισθητικής και λειτουργικότητας λατρεύτηκε από τους αρχιτέκτονες όλου του κόσμου, διδάσκεται σε όλες τις αρχιτεκτονικές σχολές του κόσμου και κατάφερε κάτι σχεδόν μοναδικό: δεν κατέκτησε μόνο τον ιστορικό χρόνο θριαμβεύοντας επί δύο και πλέον χιλιετίες, αλλά κατέκτησε και τον γεωγραφικό χώρο με παραδείγματά του να στέκουν περήφανα σε όλη τη γη. Αυτή η διασπορά στο χώρο και το χρόνο οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε ένα του χαρακτηριστικό που το διακρίνει από τα άλλα κιονόκρανα: ότι επιτρέπει τις διαφορετικές εκδοχές στη σχεδίασή του και άρα δεν είναι δεδομένο, μονολιθικό. Δείτε πόσο διαφορετικά εμφανίζονται τα φύλλα της ακάνθου σ’αυτά τα κιονόκρανα:

Από αριστερά προς τα δεξιά και από επάνω προς τα κάτω: 1) Maison Carree, Nimes, Γαλλία, 16πΧ, 2) Καρχηδόνα, Τυνησία, 3ος αιώνας μΧ, 3) Πάνθεον, Ρώμη, 121 μΧ, 4) Μνημείο James Mc Nulty, Buffalo, ΗΠΑ, 5) St Andrew, Steyning, West Sussex, Αγγλία, 12ος αιώνας μΧ, 6) κτίριο Ανωτάτου Δικαστηρίου, Ουάσιγκτον, ΗΠΑ.

Μαρμάρινο στην κλασική του εκδοχή (Θησαυροφυλάκιο, Πέτρα, Ιορδανία),

αλλά και από τούβλα όταν το μάρμαρο ήταν πολύ ακριβό (αμφιθέατρο Castrense, Ρώμη),

ή ξύλινο όταν είχε μόνο διακοσμητικό ρόλο (κτίριο General Electric, ΗΠΑ), το κορινθιακό κιονόκρανο είναι παντού. Εκτός από την Κόρινθο, όπου αν εξαιρέσει κανείς το κτίριο της Εθνικής τράπεζας που διασώζει την τιμή του δήμου, δεν υπάρχει πουθενά. Βεβαίως είναι τόσο εκθαμβωτική η αρχιτεκτονική του δημαρχιακού μας μεγάρου, που τι να τα κάνουμε τα κιονόκρανα;
Κι όμως, θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν διαρκή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με θέμα το κορινθιακό κιονόκρανο και μετά να φτιάξουμε ένα διαδικτυακό μουσείο που να φιλοξενεί αυτά τα σχέδια, μαζί με κείμενα και φωτογραφίες από ιστορικά του παραδείγματα από όλα τα σημεία της γης. Μπορούμε έστω και καθυστερημένα να διεκδικήσουμε την πατρότητα αυτού του σήματος (βρήκα φωτογραφίες κορινθιακών κιονόκρανων στην ιστοσελίδα ενός αμερικανικού επαρχιακού τηλεοπτικού σταθμού! αλλά όχι σε κορινθιακή ιστοσελίδα, χμμμμ εκτός από αυτήν που είστε τώρα) και να την εκμεταλλευτούμε μορφωτικά και τουριστικά.