Γνώμες και Επιλογές
Με το σημερινό post θα αναφερθώ στον τρόπο που μιά άλλη γωνιά του κόσμου ενδιαφέρεται και σχεδιάζει το μέλλον της. Πρόκειται για μιά περιοχή των ΗΠΑ και συγκεκριμένα το βορειοανατολικό Ohio. Κρίνω απαραίτητο να επαναλάβω για τους προχειρολογούντες ότι η αναφορά στο Ohio έχει την αξία παραδείγματος και όχι υποδείγματος. Για μένα δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες και οι διαφορές κλίμακος, σημασία έχει ο τρόπος σκέψης και δράσης.
Όλα ξεκίνησαν από το “Fund For Our Economic Future”, ένα ταμείο που όπως δηλώνει το όνομά του, δημιουργήθηκε για να στηρίξει το οικονομικό μέλλον της περιοχής. Όπως δηλώνει στην ιστοσελίδα του ‘σχηματίστηκε σαν μιά συμμαχία των οργανωμένων φορέων φιλανθρωπίας, για να ενθαρρύνει και να προωθήσει μιά κοινή και εστιασμένη ατζέντα για την τοπική οικονομική ανάπτυξη, σε συνεργασία με άλλους φορείς, η οποία να οδηγήσει σε έναν μακροπρόθεσμο οικονομικό μετασχηματισμό, με τρόπους που να αναγνωρίζουν τη σημασία της έννοιας της πόλης, των εννοιών της κοινωνικής ένταξης και της διαφορετικότητας και της ποιότητας της ζωής’.
Για να υπηρετήσει το σκοπό του, το ταμείο οργάνωσε το πρόγραμμα “Voices & Choices”. Στο πρόγραμμα αυτό, 20.000 εντόπιοι πολίτες και προσωπικότητες, συμμετείχαν θέτοντας τις προτεραιότητες της περιοχής για την αναζωογόνηση της τοπικής οικονομίας. Μέσα από μιά σειρά συζητήσεων εκ του σύνεγγυς αλλά και διαδικτυακών συζητήσεων και διαβουλεύσεων, οι κάτοικοι είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ο ένας τον άλλον, να καταφέρουν να ακουστεί η φωνή τους και να αναπτύξουν ένα κοινό όραμα για τη δημιουργία οικονομικών ευκαιριών και θέσεων εργασίας για τις οικογένειες και τις επιχειρήσεις. Αυτή η μοναδική κοινωνική πρωτοβουλία, είναι από τις μεγαλύτερες δημόσιες διαβουλεύσεις που έγιναν ποτέ. Το ενδιαφέρον timeline του προγράμματος Voices & Choices, ολοκληρώθηκε με το τέλος του 2006 και έτσι καταστρώθηκε ένα πλάνο δράσης με το όνομα “Advance Northeast Ohio”, για να υλοποιήσει τους στόχους.
Το πλάνο αυτό δράσης έχει τέσσερεις τομείς: 1) την ανάπτυξη των υπαρχουσών επιχειρήσεων και την προσέλκυση νέων, 2) την προπαρασκευή των αυριανών εργατών και στελεχών μέσω της εκπαιδευτικής αριστείας, 3) την ανάπτυξη διαμέσου της εθνοτικής και οικονομικής ένταξης σε αντίθεση με τον αποκλεισμό και 4) την κυβερνητική συνεργασία, συνέργεια και επάρκεια.
Αν θέλετε να κάνετε κάποιες πρόχειρες αναγωγές, θα ήταν σαν η μητρόπολη κορίνθου ως ο μέγιστος φιλανθρωπικός οργανισμός της περιοχής μας, από κοινού με άλλες φιλανθρωπικές ή μη κερδοσκοπικές, μη κυβερνητικές οργανώσεις (ξέρετε πχ πόσοι σύλλογοι τυφλών περνούν από το γραφείο μου κάθε λίγο και λιγάκι για να εισπράξουν τη φιλανθρωπία μου;) να χρηματοδοτούσαν ένα πρόγραμμα όπου χιλιάδες κορίνθιοι μέσα από μιά αληθινή διαδικασία διαβουλευτικής δημοκρατίας θα έθεταν τις προτεραιότητες για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου, οι οποίες θα ήταν σεβαστές και δεσμευτικές για τον κύριο δήμαρχο, τον κύριο νομάρχη, τον κύριο περιφερειάρχη κοκ.
Μα τι λέω ο τρελός...
Web Feed
4 σχόλια:
mike,
συγχαρητήρια, για την άλλη διάσταση που μας προσέφερες για την φιλανθρωπία. Πραγματικά η φιλανθρωπία δεν είναι μόνο ελεημοσύνη προς κάποιους λίγους αναξιοπαθούντες, δεν είναι κονσέρβες για τους πεινασμένους, είναι φροντίδα για την καταπολέμηση του αποκλεισμού, είτε οικονομικού είτε ρατσιστικού, είναι φροντίδα για την ανάπτυξη ώστε να μην υπάρχει φτώχεια. Νομίζω πως οι κινέζοι λένε πως αν δώσεις σε κάποιον φτωχό μιά φορά ψάρια, εκείνη τη μέρα δεν θα πεινάσει. Αν όμως τον μάθεις να ψαρεύει, τότε δεν θα πεινά για όλη του τη ζωή. Αλλά η εκκλησία το βλέπει έτσι; ή θέλει να μοιράζει μόνο "ψάρια";
Δεν μπορώ να μην πάρω θέση. Και αποφεύγωντας όσο μπορώ το ρόλο του κριτή θα πώ ότι μιλάτε περί εκκλησίας όχι σαν εκκλησία ως σώμα Χριστού αλλά ως κάποια πολιτική οντότητα.
Αλλά το πολιτικό σας ή επιστημονικό σας υπόβαθρο δεν κάνει περισσότερο αποδεκτές τις απόψεις σας περί εκκλησίας. Όπου και ο περισσότερο αγράμματος αλλά χριστιανός γνώριζει πως οτι κάνει το δεξί χέρι δεν πρέπει να το μαθαίνει το αριστερό.
Πότε θα μαθουμε επιτέλους οτι η εκκλησία δεν είναι ένα νομικο πρόσωπο παρά το σύνολο των πιστών και ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, και όχι για τις πράξεις των άλλων.
Δεν ξέρω αν έχετε κάνει στο εξωτερικό αλλά αν ξεφεύγαμε λίγο θα βλέπαμε την μιζέρια που μας κατατρέχει ως νεο-έλληνες, όπου πάντα φταίνε οι άλλοι.
Αρκετά δεν θέλουμε άλλον που να τα ξέρει όλα.
Το νόημα της ελεημοσύνης έχει να κάνει με το να μαθαίνει ο ανθρωπος να εξαρτάται απο τον Χριστό όπου πραγματικά μπορεί να ταπαρέχει όλα.
Το αν η εκκλησία είναι σήμερα πολιτική οντότητα ή όχι το αφήνω στην κοινή κρίση. Για το τι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι, εκεί συμφωνούμε.
Αν το όποιο υπόβαθρό μου δεν νομιμοποιεί τις απόψεις μου περί εκκλησίας, προφανώς το ίδιο ισχύει και για σας.
Δείχνετε να έχετε άποψη περί των αγραμμάτων χριστιανών, αλλά κρίμα, δεν μπορούμε όλοι να ταπεινωθούμε στην αγραμματοσύνη για μη γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά (χειρα). Το παράδειγμα της εκκλησίας της Κρήτης, που λειτουργεί με όρους οικονομικής διαφάνειας, δεν σας συγκινεί; Αυτοί δεν είναι χριστιανοί και μάλιστα ορθόδοξοι;
Τέλος, στα περί εξωτερικού. Είναι πολύ λίγα τα μέρη του κόσμου που δεν έχω επισκεφθεί και αυτό φαίνεται στα άρθρα αυτού του ιστολογίου.
Ξεκινήσατε να γράφετε το σχόλιο γράφοντας ότι θα αποφύγετε όσο μπορείτε το ρόλο του κριτή και αποτύχατε παταγωδώς. Η κριτική σας εισακούστηκε αλλά δεν με συγκίνησε.
Νομίζω, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ότι με αφορμή το συγκεκριμένο άρθρο οδηγούμαστε σε άλλο δρόμο διαφορετικό από αυτό που είχε αρχικά ο Mike όταν το έγραψε. Δρόμο όμως με πολύ ενδιαφέρον για τα πράγματα της πίστης που έχει ο καθένας μας στην καρδιά του.
Το πρώτο θέμα που θέτει ο ilias είναι τι είναι εκκλησία και πως πρέπει να διαχειριζόμαστε αυτό που είναι η εκκλησία. Κατ’ αρχήν συμφωνούμε ότι εκκλησία είναι σώμα Χριστού που περιλαμβάνει όλους εμάς τους πιστούς. Εμάς τους πιστούς ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ που θεωρούμε τον Χριστό σαν Σωτήρα μας και Δημιουργό μας. Και εμείς στα πλαίσια της εκκλησίας με αυτή την έννοια πρέπει να λειτουργούμε αντιστοίχως και να κυρίως να ζούμε Χριστό και αγάπη κάθε μέρα στη ζωή μας. Και αν ζούμε Χριστό καθημερινά τότε όλα τα πράγματα παίρνουν τη σωστή διάσταση.
Αυτή είναι μια προσέγγιση της εκκλησίας όμως με όρους πίστης. Το άρθρο όμως δεν νομίζω ότι μιλούσε για αυτή την εκκλησία αλλά για την έκφραση αυτής της εκκλησίας στη νομική υπόσταση που έχει φτιάξει άνθρωπος και είναι το κράτος. Στο Ελληνικό Κράτος η Εκκλησία της ΕΛΛΑΔΟΣ έχει διεκδικήσει εκτός από τον θεολογικό της ρόλο ΚΑΙ λόγο στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Και δεν λέω ότι αυτό είναι απαραιτήτως λάθος ή δεν πρέπει να γίνεται αλλά αυτός είναι ένας ρόλος κοινωνικός που πολλές φορές εγώ αισθάνομαι ότι καλό είναι να γίνεται αλλά βεβαίως σηκώνει μεγάλη συζήτηση πως πρέπει να γίνεται, με τι όρους κτλ. Στα πλαίσια αυτού του ρόλου η εκκλησία μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Διότι και το δυναμικό των ανθρώπων το έχει και τα μέσα τα διαθέτει αλλά και την απαιτούμενη επιρροή μπορεί να εξασκήσει στην κοινωνία σήμερα, αρκεί να απαγγιστρωθεί από σκεπτικά που δεν λειτουργούν σήμερα. Και βεβαίως ΠΟΤΕ η εκκλησία δεν διαπραγματεύεται τις αρχές και τη διδασκαλία της αλλά τον τρόπο που προσπαθεί να προσεγγίσει τον κόσμο σήμερα πρέπει να τον επαναπροσδιορίσει. Και νομίζω ότι πρωτοβουλίες τέτοιου τύπου όπως αυτή που περιγράφει το άρθρο σίγουρα μπορούν να προχωρήσουν την κοινωνία μπροστά.
Όσο για το τελευταίο σχόλιο για το πιο είναι το νόημα της ελεημοσύνης αρχικά θα πρέπει να προσδιορίσουμε για ποιόν μιλάμε γι’ αυτόν που δίνει ελεημοσύνη ή γι’ αυτόν που την δέχεται. Σίγουρα ο άνθρωπος σύμφωνα με την πίστη μας οφείλει να αποδώσει τον έλεγχο την ζωής του στον Δημιουργό διότι έτσι και αλλιώς δεν είναι δική του αλλά ταυτόχρονα δίκη του ευθύνη να κάνει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ που μπορεί κάθε στιγμή για τον εαυτό του και το περιβάλλον στο οποίο που βρίσκεται.
Μετά από όλα αυτά έρχεται το ερώτημα τελικά ποιος είναι ο ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδας σήμερα στην ζωή μας.
Αυτές είναι μερικές αντανακλαστικές σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν διαβάζοντας το άρθρο και το σχόλιο του ilia ίσως αν έδινα περισσότερο χρόνο στον να είχα λίγο διαφορετική προσέγγιση αλλά από την άλλη μεριά η αμεσότητα πολλές φορές είναι πιο σημαντική.
Δημοσίευση σχολίου