Casino και Κοινωνία

Άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον το κομάτι της τελευταίας συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου για το θέμα της παρουσίας του casino στο διπλανό δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας και των διεκδικήσεών μας επί των εσόδων αυτού. Επ΄αυτών επιθυμώ να τοποθετηθώ.

Η επένδυση του συμπλέγματος “Club Hotel – Casino Loutraki” έχει θετικές αλλά και αρνητικές συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες. Δίνει δουλειά σε πολύ κόσμο αλλά καταστρέφει και οικογένειες. Από αυτήν την άποψη είναι επιθυμητή η σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό αναίρεση των αρνητικών συνεπειών της. Προβάλλεται από πολλούς λοιπόν η άποψη ότι το casino θα πρέπει να ‘επιστρέφει’ ένα μέρος των κερδών του στην τοπική κοινωνία. Αλλά γιατί άραγε στην τοπική κοινωνία (που στο κάτω-κάτω) εισπράττει και οφέλη και όχι στους πελάτες που υφίστανται τις ζημίες; Υπάρχει καμία στατιστική που να καταδεικνύει ότι οι πελάτες της εν λόγω επιχείρησης είναι μόνο ή έστω κατά πλειοψηφία, κορίνθιοι; Άρα, τι να πει και η κοινωνία των Αθηνών ή του Άργους ή της Τρίπολης που μέσω των μελών της ως πελατών του casino, υφίστανται μόνο απώλειες;

Άρα, αν είχαμε κατά νου τον άνθρωπο, θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πώς θα καταπολεμήσουμε την εξάρτηση στα τυχερά παιχνίδια και όχι πώς θα εισπράξουμε αποζημιώσεις από τετελεσμένες βλάβες σε –ξένους κατά πλειοψηφία- συνανθρώπους μας.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι πώς θα αυξήσουμε σαν δήμος τα έσοδά μας για να μπορούμε να ‘παίξουμε μπάλλα’. Ακόμα και αυτό το τελευταίο είναι δεκτόν. Μόνο όμως αφού ληφθούν πρώτα μέτρα για τα ανωτέρω. Αν θέλουμε να περισώσουμε την ηθικότητά μας. Πολύ βεβαίως αμφιβάλλω αν κάτι τέτοιο είναι επιθυμητό ως στόχος, όμως αυτό δεν θα με σταματήσει από το να ζητήσω τη δημιουργία συμβουλευτικού σταθμού για την εξάρτηση από τυχερά παιχνίδια ή την οργάνωση δημόσιων εκδηλώσεων περί αυτού. Θα προχωρήσω ακόμα ένα βήμα με μια πρόταση προς την κεντρική κυβέρνηση (που θα ήταν θαυμάσιο αν οι δημοτικοί μας άρχοντες είχαν το ειδικό βάρος να υιοθετήσουν).

Όλοι οι εξαρτημένοι έχουν επίγνωση του προβλήματός τους και ζουν υπό το κράτος τύψεων. Θα μπορούσε έτσι το κράτος να εκμεταλλευτεί την εναισθησία τους αυτή και να τους επιβάλλει απαγόρευση εισόδου σε όλα τα casino της χώρας πχ για ένα μήνα, αν το ζητήσουν εγγράφως οι ίδιοι! Η φιλοσοφία πίσω από τέτοια μέτρα έχει ονομαστεί ‘soft paternalism’ και είναι αντικείμενο διαλόγου και διαβούλευσης σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν αποτελεί ασφαλώς λύση, αλλά στις εξαρτήσεις, η προσθήκη ακόμα και ενός μικρού όπλου στη φαρέτρα μας, μπορεί να έχει, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα, μεγάλη σημασία.

Επιστρέφοντας στα δικά μας, ακούγοντας τις τοποθετήσεις μελαγχόλησα. Η εισήγηση ήταν χαμηλού επιπέδου και σαφώς σε λάθος κατεύθυνση, γεγονός που η αντιπολίτευση σύσσωμη αλλά και ο πρόεδρος της ΤΕΔΚ που παρίστατο, επεσήμαναν, αλλά δεν εισακούστηκαν. Πολλές ομιλίες συμβούλων της μειοψηφίας (Λούμπας, Καρπούζης), αναμασούσαν τα ίδια, κάνοντάς με να βαριέμαι. Ο δήμαρχος στο τέλος επιχείρησε με ένα ισχνότατο επιχείρημα (να μη τσακωθούμε με τους λουτρακιώτες) να ανατρέψει ένα ισχυρό περί την στρατηγική της διεκδίκησης.

Αλλά κανείς, μα κανείς, δεν μίλησε σαν εκπρόσωπος των πολιτών, κανείς δεν μετέφερε στην αίθουσα την οσμή της καταστροφής κάποιων συνανθρώπων μας, κανείς δεν έδειξε να νοιάζεται και να υπεραπίζεται την κοινωνική συνοχή. Να τους χαιρόμαστε! Κυρίως γιατί αποτίμησαν το δράμα κάποιων συνανθρώπων μας με ένα ποσοστό επί των εσόδων. 2%. 3%. 1%. ΟΚ guys, let’s roll. Iiihaaaaaa!