Συμμετοχικοί Προϋπολογισμοί

Η ιδέα είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια, περίπου 20. Οι βραζιλιάνοι του Porto Allegre, πρωτοπόροι σε αυτό. Όσο περνά ο καιρός, τόσο η ιδέα εξαπλώνεται. Στη Βρετανία την υιοθέτησαν αφού πρώτα τη μελέτησαν με περισσότερα από 12 case studies. Στις ΗΠΑ, τον Καναδά αλλά και την Ευρώπη, η ιδέα εξαπλώνεται επίσης εντατικά, αφού περισσότεροι από 200 δήμους έχουν ξεκινήσει την εφαρμογή προγραμμάτων συμμετοχικών προϋπολογισμών. Με λίγα λόγια, η ιδέα αυτή συνίσταται σε μια διαδικασία διαβούλευσης κατά την οποία ένα μέρος του κοινοτικού προϋπολογισμού αποδίδεται σε ένα σώμα πολιτών το οποίο και αποφασίζει πώς θα ξοδευτεί. Οι μελέτες δείχνουν πως η χρήση αυτού του μοντέλου μειώνει τη σπατάλη και τη διαφθορά ενώ ενδυναμώνει τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά καθιστώντας ταυτόχρονα διάφανη τη διαδρομή του χρήματος. Είναι προφανές πως μόνο ένα τμήμα του συνολικού προϋπολογισμού μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω πως ειδικά τα κονδύλια για τις κοινωνικές υπηρεσίες όπως πχ τα ΚΑΠΗ, θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν το παράδειγμα. Το θέμα είναι σημαντικό γιατί μέσα από τη διαβουλευτική διαδικασία θα προέκυπταν απαντήσεις σε κάποια χρήσιμα ερωτήματα, όπως πχ. τι εξυπηρετούν τα ΚΑΠΗ; ποιούς εξυπηρετούν; υπάρχουν αποκλεισμοί; πώς βαθμολογούν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες την προσφορά τους; Λειτουργούν δημοκρατικά; και πολλά ακόμη προφανή ερωτηματικά. Για οποιονδήποτε από τους δημοτικούς παράγοντες θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκράτης, η πρόκληση είναι παρούσα. Η άρνηση τέτοιων προτάσεων συνιστά κατά τη γνώμη μου υπεκφυγή και, σαφώς, αντιδημοκρατική στάση.