Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Η Αίσθηση του Χιούμορ

Χαμένος καθώς ήμουν σε διάφορες υποχρεώσεις εκτός Κορίνθου, προσπάθησα με την επιστροφή μου να ξαναπιάσω τον παλμό της επικαιρότητας, τουλάχιστον της κορινθιακής μπλογκόσφαιρας. Κι έτσι, έπεσα πάνω σε μια πολύ διασκεδαστική ιστορία. Ένα ιστολόγιο ανέβασε ένα μονταρισμένο ηχητικό, μια δημοτική παράταξη θεώρησε καθήκον της να τοποθετηθεί επ'αυτού προκαλώντας την αντίδραση του δημάρχου, του ιστολογίου και -επιλεκτικά- ενός δημοσιογράφου. Δεν πρόκειται να πάρω άμεσα θέση, αλλά έμμεσα. Γιατί νομίζω πως οι πράξεις και οι παραλείψεις ενός εκάστου ερμηνεύουν την ταυτότητά του. Και στο θέμα αυτό τα στοιχεία ερμηνείας της ταυτότητας των εμπλεκομένων είναι άφθονα.

Υπάρχουν άραγε κοινωνικές διαστάσεις στη διαφορετική εκτίμηση της ποιότητας του χιούμορ; Νομίζω πως ναι! Το πώς κανείς αντιλαμβάνεται την έννοια του καλού χιούμορ, σηματοδοτεί και αναπαράγει κοινωνικές διαφορές και διακρίσεις. Ο Pierre Bourdieu περιέγραψε τις γευστικές διαφορές, σαν συμβολικές αναπαραστάσεις πραγματικών διαφορών. Νομίζω πως το ίδιο συμβαίνει και με το χιούμορ. Η ικανότητα να διηγηθείς το κατάλληλο αστείο, στον κατάλληλο χρόνο για να εισπράξει το αυθόρμητο γέλιο, είναι μια από τις πιό ηχηρές ποιότητες του 'ανήκειν'.

Ο ιστολόγος, μοντάροντας αυτό το ηχητικό, μας διηγείται στην ουσία ποιός είναι. Αυτό που εγώ βρίσκω ενδιαφέρον και διασκεδαστικό, αλλά όχι και μη αναμενόμενο, είναι ότι ο δήμαρχος σπεύδει να ταυτιστεί μαζί του. Ασμένως προσετέθη και ο δημοσιογράφος, βρίσκοντας ότι η 'σάτυρα' ήταν τέλεια και έξυπνη και ότι ο δήμαρχος έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας!! (αυτό θα πεί παντελής έλλειψη μέτρου).

Στην πολιτική αφέλεια της δημοτικής παράταξης να νομίσει ότι ο δήμαρχος δεν θα έβρισκε τη 'σάτυρα' του ιστολόγου του γούστου του, επιχειρήθηκε να πιστωθεί πολιτική ιδιοτέλεια. Για μένα, το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι ο ιστολόγος, ο δήμαρχος και ο δημοσιογράφος, έχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους και κοινές διαφορές με τη δημοτική παράταξη. Πράγμα που, όπως και να το κάνουμε, έχει ένα πολιτικό ενδιαφέρον. Από πλευράς γούστου όμως, το όλο θέμα δεν το βρίσκω καθόλου gourmet...


-------------------------------------------------------------------------------------
"Taste classifies, and it classifies the classifier. Social subjects, classified by their classifications, distinguish themselves by the distinctions they make, between the beautiful and the ugly, the distinguished and the vulgar, in which their position in the objective classifications is expressed or betrayed."

Pierre Bourdieu, from 'Distinction' (τα bold, δικά μου).

buzz it!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρτήρια για την ποιότητα και μοναδικότητα της ανάλυσής σας... Θα προσπαθήσω να συμβάλλω στον διάλογο αργότερα.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο. Πολύ εύστοχο και περιεκτικό.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Mike,
Με αφορμή την εξαίρετη ανάρτησή σου για την «Αίσθηση του χιούμορ» θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο.
Η παρέμβαση της Κίνησης Πολιτών για το περιεχόμενο της ηχητικής κατασκευής που αναρτήθηκε σε τοπικό ιστολόγιο θα μπορούσε να έχει αναφορά στο ερώτημα που έθεσες σε παλαιότερη ανάρτησή σου, όπου έλεγες: «Διαβάζω σε ένα άρθρο του άγγλου Richard Reeves: "This is a rare opportunity in politics: to do the right thing, both morally and politically." Τι είναι αυτό άραγε, αν συμφωνείτε με την αποστροφή του Reeves, που αναγκάζει την πολιτική να είναι σε μόνιμη, σχεδόν, διάσταση με την ηθική;» (και με την αισθητική θα πρόσθετα εγώ).
Διαφωνήσαμε με το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ανάρτησης του ιστολόγιου όχι από κάποιο πολιτικό ηθικολογισμό (ή από πολιτική ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα όπως αναφέρθηκε) αλλά από θέση αρχής για την ηθική και αισθητική της πολιτικής αντιπαράθεσης και εν κατακλείδι για την ίδια την ηθική και αισθητική του δημοσίου χώρου. Αυτό το τελευταίο μας αφορά όλους όσους ανήκουμε σε αυτόν με τον λόγο, τη δράση και τη συμπεριφορά μας. Αυτή η έννοια του δημοσίου χώρου ως έκφραση του δημοσίου κοινωνικού συμφέροντος πρέπει να είναι νομίζω και η αντίληψή μας για το εύρος της πολιτικής. Η αίσθηση των ορίων, των συνθηκών και περιστάσεων είναι συστατικά στοιχεία της πολιτικής ηθικής αφενός και δηλωτικά του 'ανήκειν' και της ταυτότητάς μας αφετέρου.

Χ. Κασίμης

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι ο korinthix έδωσε παραδείγματα και δημιούργησε την ανάγκη να έρθει εκ των υστέρων ο κ. Κασίμης να εξηγήσει. Συμβαίνουν δύο τινά. Ή ο κ. Κασίμης θεωρεί ότι η κοινωνία αναγνωρίζει πολιτική ηθική αποκλειστικά στην ΚΠ άρα η αντίληψή μας πρέπει να είναι αντίστοιχη μόνον όταν αξιολογείται η ΚΠ,ή ο κ. Κασίμης έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το λέω αυτό διότι μερικά από τα παραδείγματα του korinthix δείχνουν ότι η ΚΠ έχει περάσει τα όρια, ανεξάρτητα αν, πολιτικά, έχει δίκιο.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι η ποιότητα του λόγου των blogs δεν μπορεί να προκαλεί αντίδραση παρατάξεων επιπέδου όπως αυτό που περιγράφει ο κ. Κασίμης.
Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις της ΚΠ αλλά θεωρώ ότι και η ΚΠ κάνει λεκτικές υπερβολές. Ξέρετε, έχουμε πρόσφατη κακή εμπειρία από τον κυβερνητικό ηθικολογισμό και είμαστε υποψιασμένοι.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Πολύ καλό άρθρο.