Πέμπτη 1 Μαρτίου 2007

Η Πόλη Του Μέλλοντος


Σε προηγούμενο άρθρο ένας σχολιαστής επεσήμανε –σωστά- πως η ενεργοποίηση-κινητοποίηση των δημοτών δεν είναι ένας διακόπτης on/off. Γι αυτό κι εγώ θα παρουσιάσω σήμερα ένα (ακόμη) παράδειγμα από τη μισητή για κάθε δήθεν προοδευτικό, χώρα που λέγεται ΗΠΑ. Ένα παράδειγμα που δείχνει το πώς ξεκινούν εκεί από νωρίς να προετοιμάζουν τα παιδιά τους για να γίνουν οι ενεργοί πολίτες του αύριο.
Σε αντίθεση βέβαια με τη δημοφιλή στη χώρα μας άποψη πως οι αμερικανοί είναι αδιάφοροι για τα κοινά τους. Εκεί λοιπόν υπάρχει ένα ίδρυμα που λέγεται ‘National Engineers Week Foundation’ και το οποίο σχετίζεται με την εθνική ένωση των επαγγελματιών μηχανικών (National Society of Professional Engineers) κάτι σαν το δικό μας ΤΕΕ. Αυτό το ίδρυμα ‘τρέχει’ έναν διαρκή διαγωνισμό με θέμα την πόλη του μέλλοντος (future city competition). Όπως διαβάζουμε στη σχετική ιστοσελίδα, ο διαγωνισμός αυτός έχει σκοπό να παράσχει ένα διασκεδαστικό και ταυτόχρονα εκπαιδευτικό πρόγραμμα μηχανικής σε παιδιά της 7ης και 8ης τάξης του σχολείου (αντίστοιχα, της 1ης και 2ης τάξης του γυμνασίου). Αυτό πραγματώνεται με έναν τρόπο που συνδυάζει τη διανοητική μηχανική πρόκληση και τη χειρωνακτική εμπειρία, ώστε τα παιδιά να παρουσιάσουν τελικά το όραμά τους για την πόλη του μέλλοντος. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω:

  • Της καλλιέργειας μηχανικών ικανοτήτων όπως η ομαδική δουλειά, η επικοινωνία και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων,
  • Παρέχοντας αλληλεπίδραση μεταξύ μαθητών, καθηγητών και καθοδηγητών μηχανικών,
  • Ενημερώνοντας την κοινότητα για την διεπιστημονικότητα της μηχανικής και
  • Εμπνέοντας τους μαθητές να διερευνήσουν φουτουριστικές ιδέες μαζί με την πιθανότητα καριέρας ως μηχανικοί.
Ο διαγωνισμός χρησιμοποιεί μια προσέγγιση ομαδικής εργασίας. Όλα τα μέλη των ομάδων αναλαμβάνουν σημαντικούς ρόλους, που είναι όλοι απαραίτητοι για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Ο διαγωνισμός για την πόλη του μέλλοντος γίνεται ταυτόχρονα σε πολλά τοπικά επίπεδα και όχι σε εθνικό, και κάθε εβδομάδα βραβεύεται κάποια τοπική ομάδα. Ο διαγωνισμός αυτός δεν είναι κάτι νέο, βρίσκεται ήδη στη δεύτερη δεκαετία του! Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να επισκεφθεί κανείς τις σελίδες με τις παρελθούσες νικήτριες ομάδες για να δει πόσο εντυπωσιακές μελέτες μπορούν να παραχθούν από μαθητές και να φανταστεί τα οφέλη που αποκόμισαν αυτά τα παιδιά από την εμπειρία τους.

Στον κάκοσμο και ακίνητο βάλτο που εκτρέφει κάθε είδους παράσιτο και ονομάζεται νεοελληνική κοινωνία, όλοι θα σπεύσουν να βρούνε ελαττώματα, να εγείρουν ανύπαρκτα ηθικά ζητήματα, να μωροφιλοσοφήσουν δήθεν συνηγορώντας υπέρ των παιδιών, να δαιμονοποιήσουν οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν, να απαξιώσουν –κάποιοι- το παράδειγμα ως προερχόμενο από μια ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική κοινωνία, που δεν μπορεί παρά να παράγει ανάξια παραδείγματα και άλλες εξίσου εκκωφαντικές ανοησίες που δεν καταφέρνουν τίποτε άλλο εκτός από το να συντηρούν το βάλτο σε μια εξαίσια για βάλτο κατάσταση και να βάζουν τα θεμέλια της αειφόρου ανάπτυξής του.

buzz it!

5 σχόλια:

Yannis Larios είπε...

Mike, σωστά τα λες!

Είναι παρήγορο ότι η έννοια της "Αριστείας" και η ανάδειξη καινοτόμων ιδεών μέσω από διαγωνισμούς κερδίζει έδαφος και στη χώρα μας, έστω και σιγά-σιγά, στα μυαλά ανθρώπων που σκέφτονται παραγωγικά.

Η για πολλά χρόνια τεχνηέντως εξωβελισμένη (ειδικά από την εκπαίδευση) "Αριστεία" επιτέλους δείχνει να ξεπροβάλλει ως κινητήριος δύναμη, απέναντι στις τακτικές του "όλοι ίσοι, όλοι χαμηλά, και κόβουμε όποιο κεφάλι ξεχωρίζει", που δυστυχώς ίσχυσαν για 2+ δεκαετίες και εν πολλοίς ακόμη ισχύουν....

Να προσθέσεις όμως και μια ακόμη παράμετρο....

Ακόμη και όταν οι πολέμιοι της "Αριστείας" δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη απέναντι στα δεκάδες διεθνή επιτυχημένα παραδείγματα.....

Ακόμη και όταν δουν πως οποιοσδήποτε -ανεξαρτήτως ηλικίας, χρώματος, μόρφωσης κλπ.- μπορεί μέσω του ανταγωνισμού να αποδώσει καλύτερα και να γίνει παραγωγικότερος....

Ακόμη και όταν κατά βάθος πειστούν, και δεν θα μπορούν να επικαλεστούν γνωστές "αντι-ιμπεριαλιαστικές" ή άλλες ατάκες, τότε... θα σου πούν τη ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΛΛΑ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΚΝΗΡΙΑΣ στην οποία αρέσκονται: "Εδώ δεν γίνονται αυτά....Εδώ φίλε είναι Ελλάδα".

Έτσι απλά! Και έτσι κλείνουμε κάθε θέμα....

Mike είπε...

Έχετε πολλά δίκια κε Λάριε, αλλά τα παραλέτε κιόλας. Ειδικά στο τμήμα του σχολίου σας που λέτε "όλοι ίσοι, όλοι χαμηλά και κόβουμε όποιο κεφάλι ξεχωρίσει, που ίσχυσε για 2 δεκαετίες και εν πολλοίς ισχύει ακόμα".
1ον Δεν ίσχυσε για δύο δεκαετίες, ισχύει από καταβολής του ελληνικού κράτους. Αν κάνω λάθος, παρακαλώ πληροφορείστε με σε ποια περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας, ίσχυε η αξιοκρατία.
2ον Δεν ισχύει απλά εν πολλοίς ακόμα, ισχύει in full throttle. Βλέπε, προσλαμβάνω δραγάτες από δήθεν διαγωνισμό προ 15ετίας (μερικοί θα είναι τώρα 50άρηδες), προσπαθώ (γιατί συνέχεια εξαγγέλλεται εδώ και 3 χρόνια αλλά αποτέλεσμα μηδέν) να προσλάβω νοσηλευτές εκτός ΑΣΕΠ με τη δικαιολογία ότι βιάζομαι, αλλά πιο γρήγορα θα είχαν προσληφθεί κανονικά με ΑΣΕΠ, και μύρια όσα άλλα παραδείγματα.
Το πρόβλημα της ήσσονος προσπάθειας είναι κατά την προσωπική μου αντίληψη, πρωτίστως πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και όχι κάποιου πολιτικού χώρου. Αν θέλετε μάλιστα, αυτή τη χρονική στιγμή το τρανότερο παράδειγμα ήσσονος προσπάθειας στη χώρα είναι αυτό του πρωθυπουργού και της συζύγου του.

Ανώνυμος είπε...

Μπραβο στο Post! Επειδη εχω παιδια στο Δημοτικο που στην Ελλαδα του 2007 διαβαζουν για τον Αγιο Ιγναντιο σκεφτομαι οτι στην Αμερικη του 2007 χρησιμοποιουν το SIMCITY 3000 για να διδασκονται, να διαγωνιζονται και ολα αυτα ενταγμενα σε ενα πλαισιο ας πουμε προχωρημενου παιχνιδιου, διοτι το SIMCITY ειναι πρωτα απο ολα εαν pc game!
Ναι βεβαια η Ελλαδα εχει προοδευσει αλλα περισσοτερο στην καταναλωση και λιγοτερο στην επενδυση/εκπαιδευση. Το "Εδώ φίλε είναι Ελλάδα" ειναι μια πολυ μεγαλη αληθεια τελικα, μηπως εξαλλου δεν το διαπιστωνουμε με τις τρεχουσες εξελιξεις στην παιδεια?

eberd είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση χρωματισμένη από όλους τους συζητητές με έντονα χρώματα στα οποία γενικά συνφωνώ. Στο ίδιο μήκος κύματος νομίζω ήταν και το σχόλιο που έκανα στο post "τι θα πει από κάτω προς τα πάνω" χωρίς να έχω διαβάσει ούτε το post "Η πόλη του μέλλοντος" ούτε τα σχόλιά του. Λίγο πολύ νομίζω ότι εκπέμπουμε σε ανάλογο μήκος κύματος (με τις διαφορές μας πάντα).

Και βέβαια συμφωνώ ότι τετοιοι διαγωνισμοί βοηθούν τα παιδιά να αποκτούν γνώσεις, διαδικασίες (ομαδική δουλειά, διαδραστικότητα με καθηγητές και ειδικούς) και τους δίνει μια παραγωγική διέξοδο στην ενεργητικότητα τους (φυσική και πνευματική).

Από την άλλη μεριά νομίζω ότι θα πρέπει αυτή τη δυτική προσέγγιση να την εντάξουμε στην ελληνική ιδιοσυγκρασία και σκέψη. Δεν νομίζω δηλαδή ότι πρέπει να εισαχθεί αυτούσια, από την άλλη μεριά είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί εχει πολλά χρόνια "πτήσης" και έχει λύσει πολλά ζητήματα. Σε αυτό το πλαίσιο νιμίζω ότι το οποιοδήποτε "SIMCITY" είναι σημαντικό αλλά και η παρουσία του Αγίου Ιγνατίου, του Αγ. Ιωάννη της Κλίμακος και άλλων πατέρων είναι απαραίτητη. Το ζήτημα πάντα είναι πως δίνονται στα παιδιά και πως εντάσσονται στη μαθησιακή τους διαδικασία.

Mike είπε...

Είναι οι τύψεις μου που με κάνουν να επιστρέψω στα σχόλια αυτού του post. Ο κος Λάριος έθιξε (χωρίς αυτό να είναι κεντρικό στο σχόλιό του) τις πολιτικές συνέπειες της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και εγώ ο βλαξ μπήκα στο τριπάκι να απαντήσω επαυξάνοντας. Πρέπει κάποτε να βγάλουμε από το μυαλό μας αυτόν τον τρόπο σκέψης. Οτιδήποτε λέγεται δεν πρέπει να ελέγχεται καταρχήν σε σχέση με τη θέση του πάνω στον άξονα αριστερά-δεξιά που καταταλαιπωρεί τον πλανήτη εδώ και πολύν καιρό, αλλά πρωτίστως ως προς την λογική. Αν και συμφωνούσα λοιπόν με το 95% του σχολίου, έγραψα ένα 'κακό' σχόλιο για το 5%. Αλλά τι να κάνουμε, από τα λάθη μας μαθαίνουμε.