Στα γεγονότα του Δεκεμβρίου, τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έδειξαν τα δόντια τους. Μπορεί κανείς ακόμη και σήμερα να δει φωτογραφίες και βίντεο των επεισοδίων με την αστυνομία, ακόμη και αυτών που έγιναν στην Κόρινθο, στο youtube, αρκεί να ξέρει στοιχειωδώς να ψάξει. Πολλές συγκεντρώσεις νεολαίων, μαθαίνω πως διευκολύνθηκαν στην οργάνωση και τη συμμετοχή από τα SMS αλλά και το facebook και το twitter. Η ροή των πληροφοριών μέσω των ίδιων (και άλλων) εργαλείων από τη Γάζα είναι εντυπωσιακή. Κρίμα που οι επιβαίνοντες στο 'Αρίων' φάνηκε να μην έχουν επιβιβασθεί και στη νέα ψηφιακή εποχή. Χθες, ένα αεροπλάνο έπεσε στο ποταμό Χάτσον της Νέας Υόρκης και μόλις λίγα λεπτά αργότερα, ο πολίτης Janis Krums τράβηξε τη διπλανή φωτογραφία με το κινητό του τηλέφωνο και την ανέβασε στο twitter μαζί με το μήνυμα "There's a plane in the Hudson. I'm on the ferry going to pick up the people. Crazy". Κάποια λεπτά αργότερα έφτασε στην οθόνη μου. Πολύ πριν ενημερωθώ από οποιοδήποτε κλασικό μέσο ενημέρωσης. Όπως πολύ σωστά σχολίασε κάποιος αναγνώστης, "This picture of the news has BECOME the news". Πραγματικά, συγκρούσεις εδώ ή στη μέση ανατολή αλλά και πτώσεις αεροσκαφών έχουν συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, όσο δραματικές κι αν είναι πάντα. Οι ταχύτητες όμως στην ενημέρωση και την οργάνωση είναι πρωτόγνωρες. Διαθέτουμε θαυμαστά εργαλεία για να δράσουμε.
Δρούμε όμως; Η απάντησή μου σε επόμενη ανάρτηση, μαζί με την απάντηση στο ερώτημα που είχα θέσει πριν λίγο καιρό "Πώς αυτή η τόσο επιζητούμενη τοπική αυτονομία θα αναμιχθεί δημιουργικά με την πανταχού παρούσα παγκοσμιότητα;" στην ανάρτηση με τίτλο "21ος αιώνας ή μεσαίωνας;"
Η ιδέα είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια, περίπου 20. Οι βραζιλιάνοι του Porto Allegre, πρωτοπόροι σε αυτό. Όσο περνά ο καιρός, τόσο η ιδέα εξαπλώνεται. Στη Βρετανία την υιοθέτησαν αφού πρώτα τη μελέτησαν με περισσότερα από 12 case studies. Στις ΗΠΑ, τον Καναδά αλλά και την Ευρώπη, η ιδέα εξαπλώνεται επίσης εντατικά, αφού περισσότεροι από 200 δήμους έχουν ξεκινήσει την εφαρμογή προγραμμάτων συμμετοχικών προϋπολογισμών. Με λίγα λόγια, η ιδέα αυτή συνίσταται σε μια διαδικασία διαβούλευσης κατά την οποία ένα μέρος του κοινοτικού προϋπολογισμού αποδίδεται σε ένα σώμα πολιτών το οποίο και αποφασίζει πώς θα ξοδευτεί. Οι μελέτες δείχνουν πως η χρήση αυτού του μοντέλου μειώνει τη σπατάλη και τη διαφθορά ενώ ενδυναμώνει τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά καθιστώντας ταυτόχρονα διάφανη τη διαδρομή του χρήματος. Είναι προφανές πως μόνο ένα τμήμα του συνολικού προϋπολογισμού μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω πως ειδικά τα κονδύλια για τις κοινωνικές υπηρεσίες όπως πχ τα ΚΑΠΗ, θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν το παράδειγμα. Το θέμα είναι σημαντικό γιατί μέσα από τη διαβουλευτική διαδικασία θα προέκυπταν απαντήσεις σε κάποια χρήσιμα ερωτήματα, όπως πχ. τι εξυπηρετούν τα ΚΑΠΗ; ποιούς εξυπηρετούν; υπάρχουν αποκλεισμοί; πώς βαθμολογούν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες την προσφορά τους; Λειτουργούν δημοκρατικά; και πολλά ακόμη προφανή ερωτηματικά. Για οποιονδήποτε από τους δημοτικούς παράγοντες θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκράτης, η πρόκληση είναι παρούσα. Η άρνηση τέτοιων προτάσεων συνιστά κατά τη γνώμη μου υπεκφυγή και, σαφώς, αντιδημοκρατική στάση.
Ευθύς εξαρχής, όταν ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, πίστευα πως η πόλη που επιθυμούμε, που ονειρευόμαστε, αυτή που δεν θα ζήσουμε εμείς αλλά τα παιδιά μας, η πόλη της φαντασίας μας, αυτή που την περπατάς χωρίς ν΄αγγίζεις το έδαφος, δεν υπάρχει. Γι αυτό και έβαλα στην πλάγια στήλη, το απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Αόρατες Πόλεις" του Ίταλο Καλβίνο: '...Οι πόλεις σου δεν υπάρχουν. Ίσως να μην υπήρξαν ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα υπάρξουν ποτέ. Γιατί βαυκαλίζεσαι με παρήγορα παραμύθια;...'. Αλλά, πάλι, τέτοιες μέρες που είναι, πώς να μην ονειρευτείς; πώς να μην επιχειρήσεις ένα ταξίδι στο μέλλον; Είναι, νομίζω, αυτή η εναλλαγή ονείρου και πραγματικότητας που δίνει ενδιαφέρον στη ζωή μας, κι ας ματαιώνονται, ας αναβάλλονται κάθε φορά οι φαντασιακές μας επιθυμίες, ή έστω οι περισσότερες, αυτές που είναι πιό τρελές, πιό ελεύθερες,πιό ανατρεπτικές. Αυτό ακριβώς πραγματεύεται το τραγούδι των Kurt Weil και Roger Fernay, Youkali. Ερμηνευμένο θεϊκά από την Έλλη Πασπαλά, μας καλεί να βρούμε το όνειρό μας, τη χώρα των επιθυμιών μας, το Γιουκαλί μας...
C'est presqu'au bout du monde, ... Φτάνοντας σχεδόν στην άκρη του κόσμου Ma barque vagabonde, ... η περιπλανώμενη βάρκα μου, Errant augré du l'onde, ... ιππεύοντας τον αφρό των κυμάτων M'y conduisit un jour. ... μ' έφερε μια μέρα εδώ.
L'ile est toute petite, ... Το νησί είναι πολύ μικρό, Mais la fee qui l'habite ... αλλά το ξωτικό που το κατοικεί Gentiment nous invite ... ευγενικά μας προσκαλεί A en faire le tour. ... σε ένα γύρο μικρό.
Youkali, ... Γιουκάλι, C'est le pays de nos désirs, ... είναι η χώρα των επιθυμιών μας, Youkali, ... Γιουκάλι, C'est le bonheur, c'est le plaisir, ... Είναι η ευτυχία, είναι η ικανοποίηση, Youkali, ... Γιουκάλι, C'est la terre où l'on quitte tous les soucis, ... εκεί που εγκαταλείπουμε όλες τις έγνοιες C'est dans notre nuit, ... είναι μέσα στη νύχτα μας, Comme une éclaircie, ... όπως μια έκλαμψη, L'étoile qu'on suit, ... το άστρο που ακολουθούμε, C'est Youkali! ... Είναι το Γιουκαλί!
Youkali, ... Γιουκάλι, C'est le respect ... είναι ο σεβασμός De tous les Voeux échangés, ... σε όλες τις ανταλλαγμένες ευχές, Youkali, ... Γιουκάλι, C'est le pays ... είναι η χώρα Des beaux amours partagés, ... των όμορφων χωρισμένων εραστών, C'est l'espérance ... είναι η ελπίδα Qui est au coeur de tous les humains, ... στην καρδιά όλων των ανθρώπων, La délivrance ... η απελευθέρωση Que nous attendons tous pour demain, ... που όλοι περιμένουμε απ'το αύριο,
Youkali, ... Γιουκάλι, C'est le pays de nos désirs, ...είναι η χώρα των επιθυμιών μας, Youkali, ...Γιουκάλι, C'est le bonheur c'est le plaisir, ... είναι η ευτυχία είναι η ικανοποίηση, Mais c'est un rêve, une folie, ... Αλλά είναι ένα όνειρο, μια τρέλα, Il n'y a pas de Youkali! ... Δεν υπάρχει Γιουκαλί!
Et la vie nous entrâine, ... και η ζωή συνεχίζεται, Lassante, quotidiene, ... βαρετή, καθημερινή, Mais la pauvre âme humaine, ... μα η δόλια η ανθρώπινη ψυχή, Cherchant partout l'oubli, ... ψάχνοντας παντού το ξεχνά, A pour quitter la terre, ... Ν' αφήσει τη γη, Sy trouver le mystère ... Να βρει το μυστήριο Où nos rêves se terrent ... εκεί που ζουν τα όνειρά μας En quelque Youkali... Σε κάποιο Γιουκαλί...
Youkali, ... Γιουκάλι, C'est le pays de nos désirs, ... είναι η χώρα των επιθυμιών μας, Youkali, ... Γιουκάλι, C'est le bonheur, c'est le plaisir, ... Είναι η ευτυχία, είναι η ικανοποίηση, Youkali, ... Γιουκάλι, C'est la terre où l'on quitte tous les soucis, ... εκεί που εγκαταλείπουμε όλες τις έγνοιες, C'est dans notre nuit, ... είναι μέσα στη νύχτα μας, Comme une éclaircie, ... όπως μια έκλαμψη, L'étoile qu'on suit, ... το άστρο που ακολουθούμε, C'est Youkali! ... Είναι το Γιουκαλί!
Αυτό το blog είναι μιά προσπάθεια να αποκτήσουμε μιά πιό συνειδητοποιημένη αντίληψη για την πόλη μας, είτε αυτό αφορά την ιστορία της, είτε αφορά τη σημερινή θέση της στην Ελλάδα και γενικότερα, στον κόσμο.
Επικοινωνείστε μαζί μας στο Korinthos.Mike at gmail.com
"...Οι πόλεις σου δεν υπάρχουν. Ίσως να μην υπήρξαν ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα υπάρξουν ποτέ. Γιατί βαυκαλίζεσαι με παρήγορα παραμύθια;..."Οι Αόρατες Πόλεις, Ίταλο Καλβίνο