Μπράβο!

Οφείλουμε να αποδώσουμε τα συγχαρητήριά μας στο δήμαρχο, κύριο Αλέκο Πνευματικό και ολόκληρο το δημοτικό συμβούλιο για την πρωτοβουλία του πρώτου και τη συναίνεση των υπολοίπων για επαναχωροθέτηση του νέου διοικητηρίου. Όσοι θυμούνται τον αυταρχικό τρόπο με τον οποίο το νομαρχιακό συμβούλιο είχε χωροθετήσει το νέο διοικητήριο στην ποσειδωνία, αρνούμενο την εξέταση οποιασδήποτε άλλης πρότασης (μία είχε κατατεθεί από διαφωνούντα νομαρχιακό σύμβουλο της πλειοψηφίας, αλλά ούτε αυτή εξετάστηκε), θα δικαιώσουν διπλά το δήμαρχο. Επιτέλους η νομαρχιακή αρχή οφείλει να καταλάβει ότι χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της δημοτικής αρχής, καμία απόφαση για το νέο διοικητήριο δεν μπορεί να θεωρείται κοινωνικά νομιμοποιημένη. Η πρόταση του κυρίου Γιώτη μάλιστα για νέο διοικητήριο στο χώρο του 6ου συντάγματος πεζικού, ήταν η πλέον εμπεριστατωμένη και πειστική.
Αν στο θέμα αυτό προσθέσουμε και τον τρόπο με τον οποίον ο δήμαρχος τοποθετήθηκε στη συνέντευξη τύπου που έδωσε για το υπόγειο πάρκινγκ στα περιβολάκια, που δείχνει ευελιξία, δείχνει ότι έγινε παραλήπτης των διαφορετικών απόψεων και το θέμα θα επανεξεταστεί στα πλαίσια μιας καινούργιας συγκοινωνιακής μελέτης, τότε του αξίζει διπλό μπράβο. Αρκεί η μελέτη να μην είναι τύπου "cut-copy-paste".

Η Πόλη που Ονειρεύεται

Μια πόλη που ονειρεύεται, είναι μια πόλη που ελπίζει. Ελπίζει τα όνειρά της να γίνουν πραγματικότητα. Έτσι, στο μυαλό των πολιτών, δίπλα στην πραγματική εικόνα της πόλης υπάρχει μιά εικονική, ονειρώδης, φαντασιακή. Ιδανικά, μιά αόρατη πόλη σαν κι αυτές του Ίταλο Καλβίνο. Σαν τις νεράϊδες που περιγράφει η Marguerite Yourcenar σε κάποιο από τα ‘διηγήματα της ανατολής’, νιώθεις δίπλα σου το φτερούγισμά τους, κάποτε νιώθεις και το άγγιγμά τους, αλλά ποτέ δεν τις βλέπεις. Φυλακισμένες καθώς είναι στο ατομικό υποσυνείδητο, έχουν αξία μόνο για τον φορέα τους. Συχνά, τις αρνείται και ο ίδιος.
Θα μπορούσε άραγε ποτέ αυτή η κρυπτογραφημένη διαδικασία της παραγωγής ονείρων να γίνει μαζική; Τα όνειρα και οι ευχές χιλιάδων ανθρώπων να μορφοποιηθούν στην ‘ιδανική πόλη του αύριο’; Γνωρίσαμε μέχρι σήμερα το μαζικό εργατικό κίνημα, τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, τα μαζικά μέσα μεταφοράς κοκ. Μπορεί ποτέ η φαντασία να γίνει μαζική; Απαντήστε, παρακαλώ μέσα σας, τώρα. Με ένα ‘ναι’ ή ένα ‘όχι’. Κατόπιν, διαβάστε τη συνέχεια.

Το εξαιρετικό think tank ‘Demos’ από την Αγγλία, έχει ένα τμήμα του αφιερωμένο στις πόλεις και τους δημόσιους χώρους (η εκπληκτική δουλειά που γίνεται εκεί, οφείλει κάποτε να συναντήσει την ελληνική μιζέρια για να τη διδάξει, να της υποδείξει τους δρόμους και τους τρόπους, αλλά εμείς είμαστε σταθερά ‘τριτοδρομίτες’, επαγγελματίες της δικαιολογίας). Το Demos αυτοπροσδιορίζεται ως δεξαμενή σκέψης για τη δημοκρατία της καθημερινότητας. «...πιστεύουμε ότι ο καθένας πρέπει να είναι σε θέση να κάνει προσωπικές επιλογές στη ζωή του που συμβάλλουν στο κοινό καλό. Σκοπός μας είναι να κάνουμε τη δημοκρατική αυτή ιδέα, πράξη...». Εκεί, κάποιοι έχουν την κακή συνήθεια να εννοούν ό,τι λένε. Έτσι, μεταξύ άλλων, ξεκίνησαν ένα project με όνομα ‘The Dreaming City: Glasgow 2020’, η πόλη που ονειρεύεται: Γλασκώβη 2020.
Το ‘Γλασκώβη 2020’ είναι ένα πρόγραμμα για να συλλεχθεί η φαντασία της πόλης και να μιλήσει για μια νέα εκδοχή του μέλλοντός της. Στην ιστοσελίδα του προγράμματος μπορεί όποιος το επιθυμεί να διαβάσει και να καταθέσει την ιστορία του, να κάνει μια ευχή για την πόλη και να πληροφορηθεί για επερχόμενα σχετικά γεγονότα. Η πρώτη ευχή μάλιστα που καταγράφηκε ήταν αυτή του δημάρχου!
Θα έχει άραγε η Γλασκώβη του 2020 καμία σχέση με αυτήν που ονειρεύονται τώρα; Δεν το γνωρίζω. Αλλά τουλάχιστον, αυτοί ονειρεύονται, συζητούν μεταξύ τους, καταθέτουν τα όνειρά τους. Εδώ νιώθουμε όλο και περισσότερο σαν το σκύλο στον πίνακα του Goya που βλέπετε πιό πάνω: πάντα προσπαθούμε να κρατήσουμε το κεφάλι μας πιό ψηλά από το φράχτη, από το νερό, από τα σκατά.

«Πώς Ρυπαίνω Λιγότερο» και όχι «Πού τα Θάβω»

Αναδημοσιεύουμε σήμερα κατόπιν συνεννοήσεως και αδείας, το αξιόλογο άρθρο της κυρίας Αναστασίας Διαμαντίδου από το ιστολόγιο του συνδυασμού 'Πολίτες για την Αλλαγή' της Ξάνθης, με τίτλο

"Πρόληψη, Μείωση, Διαλογή στη Βάση και Ανακύκλωση Απορριμμάτων"

Η ευθύνη - ο ρόλος της αυτοδιοίκησης και της κοινωνίας των πολιτών

Το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα της χώρας με σοβαρές περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Ο «πόλεμος των σκουπιδιών» μαίνεται σε διάφορες περιοχές, χωρίς δυστυχώς όμως να τίθεται πάντα το πρόβλημα στην ουσιαστική του διάσταση. Σε πολλές περιοχές θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα από την ανεξέλεγκτη διάθεση, να γίνουν έργα εξυγίανσης και καθαρισμού μέχρι το αργότερο το 2008, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να αποφύγουμε σημαντικές «ποινές» δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, ενώ ακόμα λειτουργούν πολλοί ακατάλληλοι ή ανεξέλεγκτοι χώροι διάθεσης αποβλήτων (χωματερές) σε ολόκληρη τη χώρα.

Αλλά η κατασκευή σωστά οργανωμένων χώρων ταφής (ΧΥΤΑ) μπορούσε να αποτελούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια ένα μικρό μέρος της λύσης αλλά δεν ήταν και δεν είναι από μόνη της η λύση. Ελάχιστοι έχουν κατανοήσει ότι, ως αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής και της πρόσφατης εθνικής πολιτικής για τα απορρίμματα , δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε απλώς για συλλογή και –έστω οργανωμένη - ταφή αποβλήτων αλλά για ολοκληρωμένη πολιτική, που σημαίνει πολύ περισσότερα. Δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) ή για Χώρους Υγειονομικής Ταφής των Υπολειμμάτων των αποβλήτων (ΧΥΤΥ) αλλά για συνολικό σχεδιασμό διαχείρισης που θα περιλαμβάνει κυρίως την διαλογή στην βάση και την ανακύκλωση Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας πως δεν υπάρχει μαγική λύση που να μας απαλλάσσει χωρίς κόπο από τα σκουπίδια, όποια λύση και αν επιλέγουμε. Η ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων είναι απαραίτητη και η τεχνολογία θα έρθει συμπληρωματικά να υποβοηθήσει στη βάση επιλογές διαχείρισης που έχουμε κάνει.

Πριν ληφθεί, λοιπόν, οποιαδήποτε απόφαση που είναι δεσμευτική για τα επόμενα 15-20 χρόνια, πρέπει κανείς να έχει σταθμίσει επακριβώς τις συνέπειες και τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει.

Στη συζήτηση για τη διαχείριση των απορριμμάτων πρέπει να εμπλακεί η κοινωνία αλλά το περιεχόμενο της συζήτησης πρέπει να αφορά τη συνολική πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων και όχι το τελευταίο στάδιο της. Η συζήτηση (δημόσια, άμεση αλλά και μέσω των ΜΜΕ) και οι θέσεις που εκφράζονται πρέπει να αφορούν στο πώς θα μειώσουμε δραστικά την ποσότητα των απορριμμάτων που θα πάνε για ταφή, πως θα επανεντάξουμε σε μια κυκλική οικονομία (με επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωση) τα υλικά που σήμερα καταλήγουν στα άχρηστα, πώς θα αλλάξει το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης για να γίνει πιο βιώσιμο και τέλος, βέβαια, στο που θα πάνε τα υπολείμματα με ασφαλή τρόπο. Η συζήτηση θα πρέπει συνεπώς να επικεντρωθεί στο «πως ρυπαίνω λιγότερο» και όχι «που τα θάβω»

Δεσμευόμαστε πλέον από την ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία για την εφαρμογή μιας ιεραρχίας στην πολιτική διαχείρισης αποβλήτων, σύμφωνα με την οποία προηγείται η πρόληψη και η μείωση των αποβλήτων, η αξιοποίηση, συμπεριλαμβανομένης της διαλογής στην πηγή και της ανακύκλωσης και έπεται η τελική ταφή των υπολειμμάτων ή άλλες μέθοδοι τελικής διάθεσης των υπολειμμάτων

Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΑΝ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ

Ο υπό συζήτηση Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Απορριμμάτων (ΠΣΔΑ) Αν.Μ & Θ δυστυχώς δεν προτείνει αλλά ούτε προβλέπει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων. Αγνοώντας τόσο την ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία, δεν προβλέπει την πρόληψη – μείωση των απορριμμάτων, την διαλογή στην βάση, την αξιοποίηση και προώθηση της ανακύκλωσης και αναφέρεται μόνο στην συλλογή (χωρίς καμία διαλογή στην βάση) και στο τελικό στάδιο ήτοι την ταφή σε έναν κεντρικό ΧΥΤΥ (το ονομάζουν ΧΥΤΥ ενώ δεν εξασφαλίζεται και δεν προβλέπεται ο τρόπος επεξεργασίας των απορριμμάτων ώστε να μπορούν να υπολογισθούν με ασφάλεια η ποσότητα και η ποιότητα των τυχόν υπολειμμάτων που θα καταλήγουν στον κεντρικό ΧΥΤΥ.) Η εμπειρία δείχνει ότι τεχνολογίες που αγνοούν τη συμμετοχή του πολίτη στη μεγαλύτερη δυνατή διαλογή υλικών και στηρίζονται σε τεχνολογικές λύσεις για να διαχωρίσουν υλικά που μπορούν να διαχωριστούν εύκολα, είναι πολύ δαπανηρά και έχουν φτωχά αποτελέσματα ως προς την ποιότητα των ανακυκλώσιμων υλικών που δίνουν. Αν σε ένα εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης καταλήγουν όλα τα σκουπίδια μαζί σε μια σακούλα, και το κόστος συλλογής θα είναι ιδιαίτερα μεγάλο και το αποτέλεσμα πολύ φτωχό, πχ. τα χαρτιά θα μουσκέψουν από τα ζουμιά των σκουπιδιών, και δεν θα μπορούν να αξιοποιηθούν, άρα θα έχουμε πολύ περισσότερα υπολείμματα απ’ ότι αν κάναμε σωστά τη διαλογή των αποβλήτων σε κατηγορίες από την πηγή.Δυστυχώς η ελληνική πραγματικότητα μας δείχνει (μονάδα μηχανικής ανακύκλωσης στα Λιόσια, μονάδα επεξεργασίας λυμάτων στην Ψυττάλεια) ότι υπάρχει στη χώρα μας σοβαρό θέμα αξιόπιστης διαχείρισης ακόμα και σχετικά απλών μονάδων κυρίως όταν έχει υιοθετηθεί κεντρικός σχεδιασμός και δημιουργία χώρων μεγάλης δυναμικότητας και εξυπηρέτησης μεγάλου όγκου απορριμμάτων και μεγάλου τμήματος πληθυσμού. Αποτέλεσμα των αστοχιών κατά την υλοποίηση των περιφερειακών σχεδιασμών διαχείρισης είναι τα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα, δημιουργία εστιών μόλυνσης, άμεσος δημόσιος κίνδυνος, ατελείωτα έργα και μεγάλα χρέη στις κοινωνίες.

Είναι επιτακτική ανάγκη να σταθούμε με υπευθυνότητα και συνέπεια απέναντι στο πρόβλημα διαχείρισης των απορριμμάτων.

Η «πόλεμος των σκουπιδιών» και η σημερινή πραγματικότητα προσφέρει πρωτόγνωρες για τη χώρα μας δυνατότητες να γίνει σοβαρή δουλειά για τη μείωση και ανακύκλωση των απορριμμάτων. Το καινούριο νομοθετικό πλαίσιο και η δημιουργία συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης δίνουν την ευκαιρία για την προώθηση, πλέον, μιας ολοκληρωμένης, βιώσιμης διαχείρισης των απορριμμάτων.Σύμφωνα με την Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη «Θεματική Στρατηγική για την Πρόληψη και την Ανακύκλωση των Αποβλήτων» (ΘΣΠΑΑ) δημιουργούνται 250 θέσεις εργασίας ανά 10.000 τόνους αποβλήτων που ανακυκλώνονται, 20-40 αν η ίδια ποσότητα αποτεφρωθεί και 10 αν καταλήξει σε ταφή. Οι δραστηριότητες επαναχρησιμοποίησης δημιουργούν ως και 500 θέσεις εργασίας ανά 10.000 τόνους υλικών, χωρίς να επηρεάζουν τις θέσεις εργασίας στους τομείς παραγωγής νέων προϊόντων. Επιπλέον, η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίηση προσφέρουν ευκαιρίες εργασίας και εκπαίδευσης σε άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην αγορά εργασίας, όπως για παράδειγμα τα άτομα με ειδικές ανάγκες, περιορισμένες ικανότητες και μακροχρόνια άνεργα.

Οι επιδιωκόμενες λύσεις θα πρέπει, προκειμένου να είναι βιώσιμες, να συνοδεύονται από ουσιαστική ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και συμμετοχή των πολιτών στην μείωση - διαχείριση – διαλογή των απορριμμάτων, ώστε να έχουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση των απορριμμάτων που τελικώς θα καταλήξουν στους ΧΥΤΥ.

Ας αναλάβουμε λοιπόν όλοι τις ευθύνες μας - πολίτες, αιρετοί άρχοντες, φορείς διαχείρισης - προκειμένω να χαραχθεί μια ουσιαστική πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων στην Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης και ας πάψουν κάποιοι να αντιμετωπίζουν την διαχείριση των απορριμμάτων ως μια ευκαιρία «διαχείρισης χρημάτων».

Χάριν Κοινωνικού Ελέγχου

Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, ανακοινώνω σήμερα τη δημιουργία μίας νέας σελίδας στο ιστολόγιο, αυτής με τον τίτλο “Αρχεία Multimedia”. Στη σελίδα αυτή θα φιλοξενούνται κατά κύριο λόγο, αρχεία ήχου (.mp3) από τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου του δήμου μας, αλλά και ό,τι άλλο πολυμεσικό ήθελε προκύψει.
Από καιρό είχα σκεφτεί ότι αυτό θα ήταν χρήσιμο γιατί οι δημότες θα μπορούν έτσι να ακούσουν ένα δημοτικό συμβούλιο όποτε αυτοί θέλουν, να το σταματήσουν για λίγη ώρα και να συνεχίσουν αργότερα από εκεί που έμειναν, να πάνε πίσω και να ξανακούσουν ένα μέρος κοκ.
Υλοποιώντας το, κατάλαβα και κάτι άλλο. Ούτε η πληροφόρηση που είχα από παρόντα στο δημοτικό συμβούλιο, ούτε οι καταγραφές στον τοπικό τύπο δεν ήταν ακριβείς. Δηλαδή, αν δεν ακούσεις με τα ίδια σου τα αυτιά τι ειπώθηκε, δεν μπορείς να έχεις αντικειμενική εικόνα. Έπρεπε να το περιμένω αλλά θεωρούσα τις πηγές μου αξιόπιστες. Λάθος! Το ίδιο φαντάζομαι θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε. Σε κάθε περίπτωση, από τώρα και στο εξής θα έχει όποιος το επιθυμεί, πληροφόρηση από πρώτο χέρι.
Πέρα όμως από τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, θα φιλοξενηθούν σε αυτήν τη σελίδα και αρχεία μουσικής από κορίνθιους εκτελεστές ή συντελεστές, για να μη ξεχνάμε και την καλλιτεχνική δημιουργία των συμπολιτών μας. Άλλωστε, αν κάποιος καταφέρει να ακούσει ολόκληρο ένα δημοτικό συμβούλιο, μάλλον θα χρειαστεί στη συνέχεια μία συνεδρία αποτοξίνωσης με λίγη μουσική!

Αρχεία Multimedia

Αν θέλετε να κατεβάσετε κάποιο αρχείο, κάντε δεξί κλικ στο link 'Download mp3' που αντιστοιχεί στο αρχείο για το οποίο ενδιαφέρεστε και επιλέξτε 'Save as' ή "Αποθήκευση ως". Το μέγεθος των αρχείων είναι 50 MB κατά μέσο όρο.

Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου της 4ης Απριλίου 2007 . . . Download mp3




Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου της 25ης Απριλίου 2007 . . . Download mp3





Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου της 23ης Μαΐου 2007 . . . Download mp3





Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου της 20ης Ιουνίου 2007 . . . Download mp3





Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου της 27ης Ιουλίου 2007 . . . Download mp3





Έκτακτο (στ΄άρματα, στ΄άρματα) Δημοτικό Συμβούλιο, 7/9/2007. Download mp3

Bush και Καραμανλής: Βίοι Παράλληλοι

Παρότι δεν είναι τοπικού ενδιαφέροντος, δεν αντέχω να μην κάνω ένα σχόλιο (μάλλον μου χρειάζεται ένα δεύτερο ιστολόγιο). Διάβασα μόλις ένα άρθρο με τίτλο "Το μεγάλο πείραμα των Ρεπουμπλικανών" του Sidney Blumenthal στο opendemocracy. Το πρόσθεσα μάλιστα και στο widget "Διαβάσαμε..." αυτού του blog. Το άρθρο περιγράφει μιά πολύ καλά ενορχηστρωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης Bush να ελέγξει την αμερικανική γραφειοκρατία, το κράτος. Τα εργαλεία γνωστά σ'εμάς τους έλληνες: τοποθέτηση 'δικών' μας ανθρώπων σε καίρια πόστα, αλλοίωση των μηχανισμών αξιολόγησης για κατάληψη θέσεων και εισαγωγή της νοοτροπίας 'σεμνά και ταπεινά' στην αμερικανική της εκδοχή όπου σωστό είναι ό,τι είναι δεξιό και χριστιανικό (the Flag and the Cross). Δύο είναι τα καίρια αποσπάσματα:

"To the victor belong the spoils has been the rule since Andrew Jackson. And every administration has displayed cases of abuse. But the Bush administration's practices are more than common and predictable problems with patronage. Bush has not simply filled jobs with favourites, oblivious to their underhanded dealings, as though he were a blithering latter-day version of Warren Harding. Bush has been determined to turn the entire federal government, every department and agency, into an instrument of a one-party state. From the GSA scandal to the purging of US attorneys, Bush has engaged in a conscious, planned and systematic assault on the professional standards of career staff, either subordinating them or replacing them with ideologues."

και,

"...Monica Goodling (η κυρία είναι το νο3 του υπουργείου δικαιοσύνης) is a cadre. Within the Bush administration, there are hundreds of Monica Goodlings, and she was their ideal. A zealot for the cause, she apparently divides the world into good and evil, sacred and profane. She interprets criticism and debate as a mortal threat to all that is good and holy. She sees any institution of American life that is not devoted to the flag and cross to which she pledges and worships as twisted, biased and infernal. (To Goodling, CNN is "a force of the left.") She cannot distinguish between her absolute beliefs and their political instrumentality. She considers objective and professional analysis a ruse, an ideology in itself, a false faith. She sees those who adhere to standards of professionalism as cadres of deception, hiding their real agendas. She was enthusiastic in weeding out justice-department employees and replacing them with true believers like herself."

Χρησιμοποιώ συχνά-πυκνά σε αυτό το ιστολόγιο, παραδείγματα από τις ΗΠΑ προς μίμηση. Αλλά κανένα από αυτά δεν έχει σχέση με την αμερικανική κυβέρνηση. Όλα έχουν σχέση με την αμερικανική κοινωνία. Αυτή τη στιγμή το χάσμα μεταξύ τους είναι βαθύ και αυτό με τρομάζει. Ο Bush σαφώς και δεν εκπροσωπεί την αμερικανική κοινωνία και τις αξίες της. Και μάλλον η παράταξή του θα χάσει στις επόμενες εκλογές. Το δραματικό είναι πως μέχρι τώρα λέγαμε ότι αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα, στην εσπερία βασιλεύουν άλλες αξίες στο κράτος... Να, που κι εκεί, το ίδιο έργο παίζεται, έστω και αν ο αρθρογράφος το χαρακτηρίζει 'πείραμα'. Ένα έργο που όλο και περισσότερο θυμίζει το 1984 του George Orwell. Ένα έργο όπου η πολιτική ως χειρισμός θριαμβεύει έναντι των πολιτικών ως πράξεις (politics vs policy). Γιατί άλλο είναι να διαφωνείς με μια πολιτική που είναι μέρος μιας δημόσιας ατζέντας και άλλο να 'επινοείς' πολιτικές (δήθεν μεταρρυθμίσεις) για να συγκαλύψεις ένα μέρος της ατζέντας που κρατάς επιμελώς κρυφό και το οποίο έχει τόση σχέση με τη δημοκρατία όσο τα ψάρια με τη στεριά.
Υπ' αυτήν την έννοια, οι πολιτικές της κυβέρνησης Καραμανλή και τα σκάνδαλά της, τόσο κομψά ευθυγραμμισμένα με αυτά των Ρεπουμπλικανών, φωτίζονται κάτω από ένα νέο φως: αυτό του νεο-συντηρητισμού. Αυτής της καινούργιας και συνάμα τόσο παλιάς συνταγής, με μπόλικο εθνικισμό και θρησκευτικό φανατισμό, ολίγη από μισαλλοδοξία, έλεγχο, πολύ έλεγχο των πάντων και πολίτες δύο κατηγοριών: ζηλωτές ή εχθρούς. Τα παραμύθια περί "κοινωνικού κέντρου" και "μεσαίου χώρου" αποκαλύπτονται πλέον ως εργαλεία πολιτικής εξαπάτησης και μόνον.
Εμείς, ως πολίτες, πώς αντιπαρατιθέμεθα σε αυτόν τον νεοσυντηρητισμό; Πρέπει νομίζω να βρούμε τον τρόπο να επανιδρύσουμε και να επανακαθορίσουμε τον πολιτικό χώρο. Στην προσπάθεια αυτή, οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις παίζουν επί του παρόντος το ρόλο της οπισθέλκουσας (με κάποιες μεμονωμένες εξαιρέσεις που Κύριος οίδε πώς βρήκαν το δρόμο μέσα σ'αυτόν τον κυκεώνα). Το σύνθημα που ακούστηκε πριν από τρία χρόνια "Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα", μπορεί να μην εισακούστηκε από το Γιώργο, αλλά δεν παύει να είναι ένα πραγματικό, γνήσιο, αληθινό και υπαρκτό αίτημα που αναζητά παραλήπτη.

Μια Πολύ Όμορφη Κοπέλα

Ξεχάστε ό,τι κάνετε και διαβάστε αυτό. Είναι συγκλονιστικό!
Άραγε, πόσες τέτοιες εμπειρίες χρειάζονται για να μπορέσει να αλλάξει η κατάσταση; Κάποιοι 'φίλοι' μου πολιτικοί και πολλοί γιατροί χαρακτηρίζουν αιρετικές τις απόψεις μου. Αυτοί, οι φορείς της ορθοδοξίας...
Αν μπορούν ας χαρακτηρίσουν αιρετική και την Αμαλίτσα που έχει το κουράγιο να μιλά με το όνομά της!

Σκουπίδια

Όλη αυτή η ιστορία με τα σκουπίδια, τείνει να εξελιχθεί σε βρόχο για τη νέα δημαρχιακή αρχή. Η οποία στερείται του αναγκαίου χρόνου για την εξεύρεση λύσεως. Αλλά το χρόνο τον στέρησε η ίδια από τον εαυτό της με την προσφυγή της υπέρ του κλεισίματος της υπάρχουσας χωματερής, όσο ήταν ακόμα αντιπολίτευση. Παραδίδοντας μάλιστα μαθήματα συνεργατικότητας προς αποφυγήν, αποστερήθηκε της πολύτιμης βοήθειας γειτονικών δήμων. Bingo!

Δεν του έφταναν του δήμαρχου τα βάσανά του και το δούλεμα από την ‘υπεύθυνη’ περιφερειάρχη κυρία Αβούρη, είχε και τον κύριο Κασίμη να τον στριμώχνει στο δημοτικό συμβούλιο με την ανακύκλωση. Τι να του απαντήσει;

Κι όμως, στην πραγματικότητα ο κύριος Κασίμης (φαντάζομαι όχι ηθελημένα), του προσέφερε μιά σανίδα σωτηρίας. Αλλά ο δήμαρχος δεν την είδε. Εξηγούμαι.

Η μόνη ορθή λύση για τα σκουπίδια είναι ο συνδυασμός ανακύκλωσης-ΧΥΤΥ. Τη στιγμή που ο όρος ΧΥΤΑ εξοβελίζεται ήδη στο πυρ το εξώτερον, η αναφορά και μόνο στον όρο ΧΑΔΑ (δηλ χωματερή) είναι από μόνη της σκουπίδι. Όποιος δεν το βλέπει αυτό είναι στην ουσία, τυφλός. Η ανακύκλωση από την άλλη μεριά όμως, δεν είναι κάτι που επιτυγχάνει ή αποτυγχάνει ανάλογα με τη διάθεση του δημάρχου ή του δημοτικού συμβουλίου. Απαιτεί και προϋποθέτει τη συμμετοχή και τη συμμόρφωση των πολιτών. Άρα, πρέπει να προηγηθεί η ενημέρωση και η εκπαίδευση των πολιτών. Αυτό με τη σειρά του θέλει χρόνο (και θα μπορούσε να ήταν μιά υπέροχη άσκηση δημοκρατίας). Στο δικτυακό τόπο "Kids Recycle!" απ' όπου και η εικόνα πιό πάνω, και το οποίο είναι τμήμα του GrassRoots Recycling Network, μπορείτε να δείτε πώς αλλού στον κόσμο ενδιαφέρονται να εκπαιδεύουν τα παιδιά στην ανακύκλωση.
Χρειάζεται χρόνος λοιπόν. Τέλεια! Αυτό που δεν διαθέτει τώρα ο δήμαρχος! Αν λοιπόν αγκάλιαζε τη λύση ‘ανακύκλωση-ΧΥΤΥ’ και απαντούσε θετικά στον εκπρόσωπο της Κίνησης Πολιτών, προτάσσοντας ένα πλάνο εκπαίδευσης των πολιτών, θα είχε στην ουσία αγοράσει χρόνο, παρά το ότι η σημερινή εικόνα δεν θα είχε αλλάξει. Θα έδειχνε όμως ότι έχει βάλει τα θεμέλια και εργάζεται σκληρά για την ορθή λύση, θα αποδείκνυε την προσήλωσή του στο περιβαλλοντικό συμφέρον του δήμου, θα έριχνε κάβους συνεργατικότητας και φιλίας προς την Κίνηση, σίγουρα χρήσιμους για το μέλλον, θα είχε κάθε δικαίωμα να ασκήσει δριμεία κριτική στον προκάτοχό του και τον συνδυασμό του, θα ήταν με λίγα λόγια στον αφρό. Όσο για το τι κάνουμε τώρα, θα μπορούσε να προκαλέσει τον οποιονδήποτε να αντιπροτείνει λύση ή λύσεις. Ποιός θα μπορούσε άραγε να συνεισφέρει κάτι καλύτερο; Μάλλον κανείς.

Αλλά αυτό δεν έγινε. Δεν πειράζει, υπάρχει ακόμα σημαντικό απόθεμα και φυσικού και πολιτικού χρόνου. Αρκεί να αξιοποιηθεί και κυρίως, να δειχθεί ότι υπάρχει απόθεμα ικανότητας πολιτικών ελιγμών επ’ ωφελεία του δήμου και όχι στείρας εμμονής σε θέσεις που δεν συνιστούν ουσιαστικά, λύση.

Γνώμες και Επιλογές

Με το σημερινό post θα αναφερθώ στον τρόπο που μιά άλλη γωνιά του κόσμου ενδιαφέρεται και σχεδιάζει το μέλλον της. Πρόκειται για μιά περιοχή των ΗΠΑ και συγκεκριμένα το βορειοανατολικό Ohio. Κρίνω απαραίτητο να επαναλάβω για τους προχειρολογούντες ότι η αναφορά στο Ohio έχει την αξία παραδείγματος και όχι υποδείγματος. Για μένα δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες και οι διαφορές κλίμακος, σημασία έχει ο τρόπος σκέψης και δράσης.
Όλα ξεκίνησαν από το “Fund For Our Economic Future”, ένα ταμείο που όπως δηλώνει το όνομά του, δημιουργήθηκε για να στηρίξει το οικονομικό μέλλον της περιοχής. Όπως δηλώνει στην ιστοσελίδα του ‘σχηματίστηκε σαν μιά συμμαχία των οργανωμένων φορέων φιλανθρωπίας, για να ενθαρρύνει και να προωθήσει μιά κοινή και εστιασμένη ατζέντα για την τοπική οικονομική ανάπτυξη, σε συνεργασία με άλλους φορείς, η οποία να οδηγήσει σε έναν μακροπρόθεσμο οικονομικό μετασχηματισμό, με τρόπους που να αναγνωρίζουν τη σημασία της έννοιας της πόλης, των εννοιών της κοινωνικής ένταξης και της διαφορετικότητας και της ποιότητας της ζωής’.
Για να υπηρετήσει το σκοπό του, το ταμείο οργάνωσε το πρόγραμμα “Voices & Choices”. Στο πρόγραμμα αυτό, 20.000 εντόπιοι πολίτες και προσωπικότητες, συμμετείχαν θέτοντας τις προτεραιότητες της περιοχής για την αναζωογόνηση της τοπικής οικονομίας. Μέσα από μιά σειρά συζητήσεων εκ του σύνεγγυς αλλά και διαδικτυακών συζητήσεων και διαβουλεύσεων, οι κάτοικοι είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ο ένας τον άλλον, να καταφέρουν να ακουστεί η φωνή τους και να αναπτύξουν ένα κοινό όραμα για τη δημιουργία οικονομικών ευκαιριών και θέσεων εργασίας για τις οικογένειες και τις επιχειρήσεις. Αυτή η μοναδική κοινωνική πρωτοβουλία, είναι από τις μεγαλύτερες δημόσιες διαβουλεύσεις που έγιναν ποτέ. Το ενδιαφέρον timeline του προγράμματος Voices & Choices, ολοκληρώθηκε με το τέλος του 2006 και έτσι καταστρώθηκε ένα πλάνο δράσης με το όνομα “Advance Northeast Ohio”, για να υλοποιήσει τους στόχους.
Το πλάνο αυτό δράσης έχει τέσσερεις τομείς: 1) την ανάπτυξη των υπαρχουσών επιχειρήσεων και την προσέλκυση νέων, 2) την προπαρασκευή των αυριανών εργατών και στελεχών μέσω της εκπαιδευτικής αριστείας, 3) την ανάπτυξη διαμέσου της εθνοτικής και οικονομικής ένταξης σε αντίθεση με τον αποκλεισμό και 4) την κυβερνητική συνεργασία, συνέργεια και επάρκεια.

Αν θέλετε να κάνετε κάποιες πρόχειρες αναγωγές, θα ήταν σαν η μητρόπολη κορίνθου ως ο μέγιστος φιλανθρωπικός οργανισμός της περιοχής μας, από κοινού με άλλες φιλανθρωπικές ή μη κερδοσκοπικές, μη κυβερνητικές οργανώσεις (ξέρετε πχ πόσοι σύλλογοι τυφλών περνούν από το γραφείο μου κάθε λίγο και λιγάκι για να εισπράξουν τη φιλανθρωπία μου;) να χρηματοδοτούσαν ένα πρόγραμμα όπου χιλιάδες κορίνθιοι μέσα από μιά αληθινή διαδικασία διαβουλευτικής δημοκρατίας θα έθεταν τις προτεραιότητες για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου, οι οποίες θα ήταν σεβαστές και δεσμευτικές για τον κύριο δήμαρχο, τον κύριο νομάρχη, τον κύριο περιφερειάρχη κοκ.

Μα τι λέω ο τρελός...

Καλή Ανάσταση!

Η Σταύρωση (La Crocifissione, Giotto)

Η Ανάσταση (Noli me tangere, Giotto)

Εύχομαι ολόψυχα σε όλες και όλους σας, Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

Καληνύχτα κύριε Κοσμά!

Ο διοικητής του νοσοκομείου Κορίνθου κύριος Δ. Κοσμάς, είναι χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου με ελαστικές ιδεολογικές αρχές! Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς διήλθε με ευκολία την είσοδο τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΚΕΠ, ΝΔ). Εντέλει, βρήκε την όασή του στη ΝΔ, και αυτή κρίνοντάς τον ικανό (σεμνό και ταπεινό κατά μία άλλη έννοια), τον τοποθέτησε στη θέση του διοικητή του νοσοκομείου Κορίνθου. Δημοσιεύματα μάλιστα, τον έφερναν και υποψήφιο για μιά θέση στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ στις επόμενες εκλογές. Άλλωστε, στο νοσοκομείο διέπρεψε με το ήθος της διοίκησής του. Τόσο, που η σημερινή Ελευθεροτυπία και το ΠΑΣΟΚ του αφιέρωσαν την απαξία τους (δείτε στη σημερινή Ελευθεροτυπία το άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου Γιώργου Καρελιά, με τον εύστοχο τίτλο "Πάρε κι ΕΣΥ ομόλογα"). Μου είναι αδιάφορο αν ο διοικητής είχε ή δεν είχε την έγκριση του ΔΣ του νοσοκομείου ή αν συμφωνούσε ή όχι η οικονομική υπηρεσία. Αν συνέκρινε δύο απλούς, δεκαδικούς αριθμούς (τα επιτόκια δηλαδή της Τράπεζας της Ελλάδος και των ομολόγων) θα ήξερε ότι βλάπτει τα συμφέροντα του νοσοκομείου. Εκτός και αν δεν είναι σε θέση να συγκρίνει δύο αριθμούς. Αλλά είναι μάλλον βέβαιο ότι μπορεί. Μου είναι επίσης αδιάφορο, αν μετάνιωσε, αυτό αφορά μόνο τη συνείδησή του. Γι αυτό, δεν μου αρκεί η παραίτησή του. Πρέπει να εκδιωχθεί από τη θέση του διοικητή!

Μιά Μάντρα. Τοίχος ή Τείχος;

Όταν ήμουν μικρός, ένα από τα πράγματα που μου έκαναν αλγεινή εντύπωση στην πόλη, ήταν η μάντρα του σιδηροδρομικού σταθμού κατά μήκος της λεωφόρου Αθηνών. Μάλλον ως κατάλοιπο της κατοχής, είχε θραύσματα γυαλιού ενσωματωμένα στην κορυφή της για να αποτρέπει όποιον θα ήθελε να την πηδήξει. Παρότι η ευρηματικότητα του ανθρώπινου νου έχει προσφέρει εικόνες ασυγκρίτως ανώτερου πόνου, αυτή, θέλετε γιατί ήταν παρούσα, εδώ και όχι αλλού, που να είδα σε ένα περιοδικό ή στην τηλεόραση, θέλετε γιατί δεν είχα ακόμη επισκεφθεί το Νταχάου, ήταν για μένα συνώνυμο της φρίκης. Ευτυχώς, με τα χρόνια, χάθηκε το σύμβολο αυτό της βίας, παρέμεινε όμως αυτό της διαίρεσης του χώρου και των ανθρώπων, η μάντρα!

Από τότε που κατασκευάστηκε η μάντρα, πολύς καιρός έχει περάσει. Πλέον, έχουμε την πολυτέλεια, ως κοινωνία, να αναζητούμε το όμορφο, όχι μόνο το αναγκαίο, ή, όπως είπε ο Brecht “erst kommt das fressen, denn kommt die morale”.

Ακριβώς γι αυτό, θα ήθελα σήμερα από τη θέση αυτή, να προτείνω την κατεδάφισή της. Η θέα της και μόνο, είναι ισχυρό επιχείρημα υπέρ της πρότασής μου. Αλλά θα μπορούσε να είναι και μία ευκαιρία να καλλωπιστεί και να αναδειχθεί ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης μας. Κατανοώ ότι πρόκειται για ιδιοκτησία και αρμοδιότητα του ΟΣΕ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να παρέμβουμε, ότι δεν πρέπει να θέσουμε το θέμα, ότι δεν πρέπει ακόμη και να προσφέρουμε μέσα για τη διευκόλυνση της ανάδειξης του σταθμού, που δεν αποκλείεται, με αφορμή τη μάντρα, να λάβει ευρύτερες διαστάσεις για το σταθμό στο σύνολό του. Στο κάτω-κάτω, οι κορίνθιοι εξυπηρετούνται από το σταθμό αλλά τον φιλοξενούν κιόλας σε μιά σχέση που οφείλει να είναι επ’ ωφελεία και των δύο. Τόσο η πόλη και οι κάτοικοί της όσο και ο ΟΣΕ θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την αναβάθμιση της εικόνας του σταθμού και η μάντρα είναι ένα καλό σημείο για να ξεκινήσει κανείς.

Αίμα Είναι Το Κόστος Της Αλλαγής (;;;)

Το παρακάτω κείμενο διάβασα στο ιστολόγιο "Περίεργοι Ξανθιώτες" και κατόπιν συνεννοήσεως μαζί τους, το αναδημοσιεύω, γιατί το βρήκα ενδιαφέρον.

------------------------------------------------------------------------------------


Ένας οπαδός χάθηκε χτες. Ξαφνικά όλα σταμάτησαν και οι πολιτικοί θέλουνε να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο για να σταματήσουν τα επεισόδια. Κάτι μου θυμίζει..

21 παιδιά χάθηκαν στα Τέμπη. Ξαφνικά όλα σταμάτησαν και οι πολιτικοί θέλουνε να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο για να σταματήσουν οι παραβάσεις και οι θάνατοι στους δρόμους της Ελλάδας. Βρε κάτι μου θυμίζει...!

1999. Μεγάλος σεισμός στην Αθήνα. Στο εργοστάσιο της Ρικομέξ πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι... κτλ κτλ κτλ

Τελικά χρειάζεται αίμα και θάνατοι για να αντιμετωπίσουμε ένα υπάρχον πρόβλημα; Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Ένας άνθρωπος, κυρίως αυτοί που μένουν στην Ελλάδα, κάνει υποθετικά μια νορμάλ ζωή. Δεν βλέπει ότι απειλείται, οπότε θεωρεί ότι όλα είναι μια χαρά. Εφόσον κανένας δε διαμαρτύρεται, κανένας δεν αναλαμβάνει δράση για τη βελτίωση της κατάστασης. Όμως κάποια μέρα, ξυπνάει και όλα δεν είναι ίδια με πριν. Ένα γεγονός του έχει διαταράξει την ησυχία, την ηρεμία. Ξαφνικά η δημοσιότητα πέφτει πάνω σε ειδικούς, πέφτει πάνω στους υπεύθυνους. Πέφτει επάνω σε αυτόν. Ξαφνικά μέσα του αντιλαμβάνεται ότι δε μπορεί στην πραγματικότητα να χειριστεί το θέμα ώστε να βελτιώσει το πρόβλημα. Τότε τι πρέπει να κάνει; Είναι απλό...
Πρέπει να κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού. Πρέπει να δείξει ότι κινεί ουρανό και θάλασσα για να αλλάξει τα πάντα, πρέπει να δείξει ότι θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, πρέπει να δείξει ότι όλα είναι εντάξει... Θα καθησυχαστούν οι υπόλοιποι και θα ξεχάσουν ότι υπήρξε ποτέ πρόβλημα. Θα ξαναγυρίσουν στην καθημερινότητα. Φυσικά, λόγω της ανικανότητας του αρμόδιου, τίποτα δεν θα αλλάξει... Καλώς ήρθαμε στον κόσμο της επικοινωνιακής πολιτικής!

Θάνος