Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007

Το Αόρατο Κόμμα

Μπορεί να πρόκειται για προσωπική εμμονή, αλλά εκτιμώ ότι ανάμεσά μας υπάρχει ένα αόρατο κόμμα. Ένα κόμμα φάντασμα, μια Τρίτη δύναμη που δεν εκφράζεται από τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Ένα κόμμα που πιστεύει στην απελευθέρωση του ανθρώπου μέσω της γνώσης, στην ενδυνάμωσή του μέσω των επιλογών, στη δημιουργία έργου με μοντέρνα εργαλεία παραγωγής (μέτρηση αποτελεσμάτων, αξιολόγηση ανθρώπων και διαδικασιών, ανάλυση λαθών, επανατροφοδότηση κοκ). Ένα κόμμα ανθρώπων φορτισμένων αξιακά, αλλά και ταυτόχρονα έτοιμων να παράξουν έργο σε αυτή τη ζωή! Ένα κόμμα ανθρώπων που επιθυμούν να έρθουν αντιμέτωποι με την ιστορία και να τη μεταβάλουν.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους εκφράστηκαν κλασματικά από τον ορθολογισμό και τη σοβαρότητα του Κώστα Σημίτη. Οι ίδιοι πάνω-κάτω άνθρωποι χαιρέτισαν με ενθουσιασμό τις ιδέες του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά κατάλαβαν πως το ίδιο δεν συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι αυτοί, ενώ εκτιμούν το αξιακό απόθεμα του Συνασπισμού, δεν νιώθουν το ίδιο και για τον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν σιχαθεί τις έριδες και τις διασπάσεις του χώρου που ενέχουν σχεδόν θέση νομοτέλειας. Οι άνθρωποι αυτοί ενώ χαιρετίζουν την επιχειρηματικότητα, κατανοούν πως αυτή ή θα γίνει με όρους προστασίας του περιβάλλοντος ή θα οδηγήσει αναπόδραστα στην καταστροφή. Μα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οι άνθρωποι αυτοί κατανοούν την αξία της διαφορετικότητας. Αυτό άλλωστε τους επιτρέπει να επιβιώνουν, εντός ή εκτός των κομμάτων.
Οι άνθρωποι αυτοί, που βρίσκονται στην ακμή της κοινωνικής δημιουργικότητας, δεν γίνονται αντικείμενα ανάλυσης από τα γνωστά πολιτικά κόμματα. Το παράδειγμά τους δεν επικοινωνείται (με εξαίρεση τον πολιτικό λόγο του Κώστα Σημίτη), οι ανάγκες και οι απόψεις τους σπανιότατα βρίσκουν το δρόμο μέχρι τα πολιτικά συμβούλια. Κι αυτό γιατί θεωρείται -μάλλον σωστά- πως είναι λίγοι. Αντίθετα, ο συμπαθής και σεβαστός κατά τα λοιπά, αδιάφορος μικρομεσαίος, λόγω του υπερπληθυσμού του, βρίσκεται μόνιμα στο μικροσκόπιο μπας και βρεθεί το οργασμικό πολιτικά σημείο G του.
Το κόμμα αυτό εκφράζεται σήμερα από λόγια ριγμένα ατάκτως εδώ κι εκεί. Λίγο από το Μίμη, λίγο από το Γιώργο, λίγο από τον Αλέκο, λίγο από τον Ανδρέα.
Η δύναμη αυτού του κόμματος δεν θα μετρηθεί στις επερχόμενες εκλογές. Αλλά από τις επιδόσεις του ίσως κριθεί η τύχη ενός-δύο γενεών. Ίσως μάλιστα σφραγιστεί ο πολιτικός ορίζοντας για δύο δεκαετίες. Ενδιαφέρει άραγε κανέναν η περίπτωσή του;

buzz it!

13 σχόλια:

deGreece είπε...

Αν και αόρατη με τσάκωσες! Ας σχολιάσω και τα δύο τελευταία ποστ μαζί γιατί μού άρεσαν πολύ. Ίσως γιατί δεν είμαι τόσο αισιόδοξη όσο εσύ για τη συμμετοχή ή την εκπροσώπηση των ‘αόρατων’.
Η συμμετοχή είναι σαν τον έρωτα: χρειάζεται τουλάχιστον δύο. Αυτόν που θέλει να συμμετάσχει κι αυτόν που φτιάχνει τις συνθήκες και τους μηχανισμούς για να δεχθεί νέους ανθρώπους (δεν εννοώ νεαρούς) και ιδέες. Τα προοδευτικά κόμματα στην Ελλάδα σήμερα εξακολουθούν να στελεχώνονται κυρίως από ένα μάλλον κρατικοδίαιτο (με την παθολογία του ανέξοδου βερμπαλισμού και την προφανή αδυναμία για οποιαδήποτε δράση) δυναμικό που δεν επιθυμεί να μοιραστεί την εξουσία του. Το ύφος και η ποιότητα των νεολαίων που εμφανίζονται σποραδικά είναι μάλλον απογοητευτικά και αναπαράγουν το ίδιο μοντέλο.
Οι ‘αόρατοι’, μετά τον Σημίτη έχουν σαφώς κρίση εκπροσώπησης. Διαφωνώ ριζικά με τον μιντιακού τύπου ριζοσπαστισμό του Ανδρουλάκη και το εξυπνακίστικο ύφος του ανθρώπου που έπαψε ν’ ακούει, ως προς τον Ανδρέα αν εννοείς Λοβέρδο η άποψή μου είναι ότι το καθηγητικό κατεστημένο είναι η χειρότερη μορφή του κρατικοδίαιτου αριστερισμού (το αυτόν και δια τον Ευάγγελον). Ας μην αφήσουμε έξω από τη λίστα σου ολίγην Άννα, έτσι για τη γυναικεία ποσόστωση.

Mike είπε...

Αγαπητή DeGreece,

δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για τη συμμετοχή (άλλωστε αυτό δεν είναι το συμπέρασμα του E=mc2 ?), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πάψω να προσπαθώ.
Έχεις δίκιο για το μιντιακό στοιχείο στο Μίμη. Αν μάλιστα επισκεφθείς το ιστολόγιό του, θα δεις ότι σε σχόλιό μου για το προεκλογικό του φυλλάδιο, παρατηρώ ότι μιλά για πράγματα λίγο μαγικά, ποτέ δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένες δράσεις, το πώς κτλ.
Όσον αφορά το Λοβέρδο, αυτό μου έλειπε αγαπητή μου να αναφερόμουνα σ' αυτόν!
Με εξιτάριζε όμως από την αρχή το γεγονός πως άλλοι θα καταλάβαιναν Παπανδρέου, άλλοι Ανδριανόπουλο, άλλοι Λοβέρδο κοκ.

Hotel Pappas είπε...

Αγαπητέ mike,
Θα μου επιτρέψεις να εκφράσω την αισιοδοξία μου ως προς την συμμετοχή των πολιτών.
Περνώντας ο καιρός, παρατηρώ ότι αυτή αυξάνει αργά και σταθερά, μέσω των μη κυβερνητικών οργανώσεων και των πρωτοβουλιών πολιτών ανά τη χώρα.
Ενδεικτικά, σαν ενεργό μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας, να σου πω ότι τα τελευταία 3 χρόνια τριπλασιάστηκαν τα μέλη της και οι εθελοντές της.
Για μένα κρίσιμος παράγοντας είναι να μπορέσουν αυτοί οι πολίτες να γίνουν πιο ενεργοί και στο κομμάτι που λέγεται "πολιτική". Και αυτό θα γίνει, κατά τη γνώμη μου, αν δουν ότι τα κόμματα είναι ανοιχτές οργανώσεις που δέχονται τις προτάσεις για βελτίωση, την κριτική και την διαφορετική άποψη.

Φιλικά,
Σταύρος

Mike είπε...

Αγαπητέ traveller,

και η συμμετοχή σε ΜΚΟ, συμμετοχή είναι, με τα όλα της!!

S G είπε...

ποιον ανδρεα λες?

Mike είπε...

Αγαπητέ SG,

χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω μετά από καιρό (πάντως παρακολουθώ την ΑναΜόρφωση). Μου φαίνεται θα κάνω ένα poll για τον ποιόν Ανδρέα εννοώ.
Πέρα από πλάκα, τον Ανδριανόπουλο είχα στο νου μου όταν το έγραψα αλλά σκέφτηκα αμέσως 'εδώ θα γελάσουμε'!

spallantzas είπε...

Mike τα σέβη μου και τα συγχαρητήρια μου. Ίσως το καλύτερο προεκλογικό κείμενο που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής στην βλογόσφαιρα.
keep walking

geokalp είπε...

κι επειδή βλέπω αρκετούς σε "εναλλακτικό" ρεύμα που δεν εκπροσωπείται, πρέπει κάτι να κάνουμε, έτσι δεν είναι;
τι είναι αυτό το κάτι;

P.S. Ανδρέας είναι (ήταν) μόνο ένας, από όποιον χώρο κι αν είναι ο καθένας...

Mike είπε...

αγαπητέ stefan, ευχαριστώ!

Αγαπητέ geokalp (φαντάζομαι το kalp δεν είναι από το 'κάλπη'), μέχρι τις εκλογές δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να εκφράζουμε τη θέση μας!
Και πρακτικά, και μετά, το ίδιο θα κάνουμε!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο! Μου άρεσε πολύ αυτό για το σημείο g των μικρομεσαίων. Αλήθεια, έχεις ιδέα πού μπορεί να βρίσκεται;

Mike είπε...

Αγαπητέ Dimitris,

δεν ξέρω, αλλά κάποιοι χρησιμοποιούν GPS για να το βρουν... οπότε καταλαβαίνεις τι θα βρουν τελικά!

nandia masoura είπε...

ΜΙΚε , εγω θα μεινω στην περιεκτικότητα και την αισιοδοξια του κειμένου σου, που όμως δεν ταιριάζει με το δράμα της Ζαχαρως και της Αερόπολης. Δεν ταιριάζει με τον πολιτικό και κοινωνικό πολιτισμο που οφειλε η χωρα μας να εχει. Λυπάμαι.Μια άλλη μερα θα σχολιασω κανονικά
ριτς

Unknown είπε...

Δε νομίζω οτι υπάρχει αόρατο κόμμα, αλλά αόρατοι πολιτικοί, αόρατοι πολίτες και σίγουρα αόρατη κρατική μηχανή. Προφανώς χρειάζεται πολύ καιρό ακόμα για να μπορέσει να αποκτήσει μια εύρυθμη λειτουργία. Μέχρι εκείνη την ώρα θα αφανίζονται δάσοι, ολόκληρα χωριά και δυστηχώς ανθρώπινες ψυχές. Ψυχές που όλα αυτά τα χρόνια τρέχουν να ψηφίσουν κόμματα, ιδέες, πολιτικούς, να ψηφίσουν για να καλυτερέψουν το περιβάλλον τους, την οικογένεια τους, να δουν καλύτερες συνθήκες περίθαλψης, καλύτερη παιδεία κ.α.. Και όλοι αυτοί υπόσχονται, μιλάνε μ' όμορφα λόγια για το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας, τάζουν πράματα και θάματα χωρίς όμως να γίνεται ποτέ τίποτα. Και χωρίς να το καταλάβουμε παιρνάει ο καιρός και νάτοι πάλι στα μπαλκόνια και στα παράθυρα να λένε τα ίδια πράγματα σαν να μη πέρασε μια μέρα. Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες ιδέες και οι ίδιοι ψηφοφόροι με κενό μνήμης. Οι ίδιοι που σήμερα κλαίνε τους συνανθρώπους μας στα αποκαίδια, οι ίδιοι θα πάνε να ψηφίσουν με την ίδια λογική που το έκαναν πριν 4 χρόνια.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !