Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

Η Οργάνωση ενός Κόμματος


Η αρχική μου σκέψη ήταν να μην πω τίποτα, να περιμένω. Αλλά δε μπορώ. Αυτή η ανακύκλωση στην ΚΟΕΣ μερικών ανθρώπων που γνωρίσαμε μέσα από διακριτούς ρόλους την προηγούμενη τετραετία, και οι οποίοι φέρουν ευκρινώς το στίγμα του αποτυχημένου, είναι απογοητευτική. Προσπάθησα σε προηγούμενα άρθρα όπως το ‘Αυτό το Κάτι που Λείπει’, το ‘Πολιτική και Ρίσκο’, το ‘Η ‘κρίση’ της Κεντροαριστεράς’, το ‘ΠΑΣΟΚ – Εκλογές – Ανανέωση’ και άλλα, να θέσω -μεταξύ άλλων- και το θέμα της ουσιαστικής στελεχιακής ανανέωσης του ΠΑΣΟΚ. Προσπάθησα να ταυτοποιήσω τα λάθη και τις ανεπάρκειες του παρελθόντος, να μιλήσω για νέες ιδέες, να ψηλαφήσω το ιδεολογικό μέλλον, να προσθέσω κι εγώ ένα μικρό λιθάρι στο δημόσιο διάλογο για το αύριο της κοινωνίας μας. Ανέλυσα (βλ. ‘Σώματα Πολιτών’) ακόμα και το πώς παράγονται οι νέες, πρωτοπόρες ιδέες στην πολιτική. Μετά από ένα μικρό διάλογο χθές και σήμερα με 2-3 φίλους, νιώθω την ανάγκη να πω την άποψή μου και για το πώς οργανώνεται ένα κόμμα, πώς στήνεται ένας ιστός παραγωγής πολιτικής.

Ε λοιπόν, στήνεται όπως στήνεται και οποιοδήποτε άλλο σύστημα παραγωγής.

Η γνώμη μου είναι πως είτε θέλεις να παράξεις παπούτσια, είτε πολιτική, οι ίδιοι κανόνες οφείλουν να διέπουν τις διαδικασίες. Εξηγούμαι: το σύγχρονο management χρησιμοποιεί παρόμοια εργαλεία για να στήσει γραμμές παραγωγής, τα οποία όλα περιγράφονται από τον γνωστό ‘κύκλο του Deming’, ή την αλληλουχία ‘Plan à Do à Study à Act à Plan…’.

Στην αρχή σχεδιάζεις ΤΙ θέλεις να φτιάξεις. Αφού επικοινωνήσεις τη στρατηγική σου κατά μήκος της ιεραρχίας και έχεις βεβαιωθεί ότι ο καθένας έχει κατανοήσει το ρόλο του, προχωράς στην υλοποίηση (Do). Έπεται το στάδιο της μελέτης του προϊόντος για να δεις αν ανταποκρίνεται στις αρχικά τεθείσες προδιαγραφές και πώς μπορούν να βελτιωθούν τα ελαττώματά του ή και να ενισχυθούν τα καλά του σημεία (Study). Τέλος, τα συμπεράσματα του προηγούμενου σταδίου ανατροφοδοτούν (Act) το αρχικό Plan ώστε να ξεκινήσει ένας νέος, καλύτερος κύκλος παραγωγής και αυτό είναι μια αέναη διαδικασία.

Περισσότερο δουλεμένα εργαλεία όπως η μέθοδος DMAIC (Define, Measure, Analyze, Improve, Control) ή η μέθοδος POSDCORB του Fayol (Planning, Organizing, Staffing, Directing, Co-Ordinating, Reporting, Budgeting), δεν αναιρούν τον κύκλο του Deming αλλά τον εξειδικεύουν. Δε νομίζω ότι έχει νόημα να επεκταθώ εγώ που δεν έχω κάνει σπουδές management αλλά μόνο μερικά μαθήματα στα πλαίσια ενός master, περισσότερο στα χωράφια αυτά. Μου αρκεί ως συμπέρασμα ότι με την προϋπόθεση πως κάποιος ξέρει ΤΙ θέλει να φτιάξει, είναι ευθύνη του να διαλέξει τους κατάλληλους ανθρώπους για την κορυφή της ιεραρχίας (staffing). Εννοείται ότι δεν προκύπτουν από καμία δήθεν ‘δημοκρατική’ διαδικασία, όπως πχ η εκλογή Πολιτικού Συμβουλίου. Με τέτοιες διαδικασίες θριαμβεύουν αυτοί που έχουν στημένους και ετοιμοπόλεμους μηχανισμούς. Τους διαλέγεις έναν-έναν γιατί σου κάνουν. Στο χώρο της υλικής παραγωγής, δεν χρειάζεται να ξέρεις κανένα, τους βρίσκεις στην αγορά εργασίας. Στο χώρο της κοινωνικής προσφοράς, τα πράγματα είναι σίγουρα πιο ρευστά, αλλά τελικά, η ευθύνη επιλογής βαρύνει τον ηγήτορα. Τι κάνει όμως ο τελευταίος αν δεν ξέρει σχεδόν κανέναν άλλο από αυτούς που χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα και απέτυχαν;

Εδώ σε θέλω. Αναφέρθηκα σε προεκλογικό άρθρο στο θέμα λέγοντας: «Κακά τα ψέματα. Το ΠΑΣΟΚ ούτε πριν αλλά ούτε κατά τη θητεία του στην αντιπολίτευση, δεν προήγαγε την παραγωγή συλλογικής νοημοσύνης, άρα δεν είναι σε θέση να υποδείξει τα νέα εκείνα πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην παραγωγή της. Γιατί, πώς αλλιώς θα προκύψουν αυτά; Ως φοντάν;»

Άρα, πρέπει κατά τη γνώμη μου να στηθεί ένα κόμμα με μια άκρως επαγγελματική κεντρική δομή. Που θα ‘στήνει’ γεγονότα και σενάρια στα οποία θα συμμετέχουν οι πολίτες που το επιθυμούν, η δράση και συνεισφορά των οποίων θα αξιολογείται. Ας ξεκινήσουμε την αξιολόγηση από το κόμμα για να γινόμαστε και πιο πιστευτοί όταν τη ζητάμε από υπαλλήλους, δασκάλους κτλ. Ας ξεκινήσουμε επίσης με τη λογοδοσία αυτών των οργάνων. Το ξαναλέω, θέλω να δω τον απολογισμό του ινστιτούτου επιμόρφωσης (ποιοι στην ΚΟΕΣ είναι ‘προϊόντα’ του;) και του ΙΣΤΑΜΕ.

Ας καταργήσουμε τις τοπικές οργανώσεις. Αυτό που προσφέρουν είναι υποδεέστερο αυτού που κοστίζουν πολιτικά. Απορώ, με τόσες χιλιάδες εθελοντές στην πρόσφατη διαδικασία εκλογής προέδρου, τι τις θέλουμε; Περισσότερα προβλήματα δημιουργούν από όσα λύνουν. Οι υπερασπιστές τους, ας σηκωθούν από τις καρέκλες των ψευδο-αξιωμάτων τους και ας επιδοθούν, επιτέλους, σε επωφελείς κοινωνικά δράσεις. Τότε, θα δούμε ποιος είναι ποιος.

Ας προσφέρουμε πολιτική ομπρέλα σε ad hoc αυτο-οργανώσεις πολιτών, με σεμνότητα και σεβασμό για την ανεξαρτησία τους, χωρίς καπελώματα.

Ας καταργήσουμε τα χρίσματα (τουλάχιστον εκτός των 2-3 μεγαλύτερων δήμων).

Ας οργανώσουμε Συνέδρια και Σώματα Πολιτών.

Αντί γι αυτά και άλλα παρόμοια, ξαναβρίσκω μπροστά μου τις ίδιες φάτσες, ακούω πως η ΚΟΕΣ έχει μόνο οργανωτικό χαρακτήρα και ότι θα πάμε σε ένα συνέδριο χιλιάδων συνέδρων, όπου οι δυνατότητες διαλόγου θα είναι μηδαμινές (διαφωνεί κανείς;) και ... αυτάάάά...., επανιδρυθήκαμε...

Αν είναι έτσι, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος!

buzz it!

12 σχόλια:

blogger είπε...

Μιχάλη,
Ποιος πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είναι ο σημαντικότερος ρόλος της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου, εκτός από την οργάνωση του συνεδρίου;
Η ΚΟΕΣ δεν πρέπει να βρει τα εργαλεία που θα προάγουν τον σωστό διάλογο και θα εξασφαλίσουν μια δίκαιη σύνθεση όλων των απόψεων, έτσι ώστε να οδηγηθούμε στο Συνέδριο σε σωστές αποφάσεις; Αυτό δεν θα πει "οργάνωση";
Τι άλλο θεωρείς ότι πρέπει να κάνει η ΚΟΕΣ;
ΥΓ. Κατά τα άλλα, συμφωνώ με την επαγγελματική προσέγγιση.

Mike είπε...

Γιώργο,
βεβαίως είναι αντικείμενο της ΚΟΕΣ η οργάνωση, αλλά δεν είναι το μόνο. Αν ήταν, τότε τι νόημα έχει η ομάδα για τις πολιτικές θέσεις με επικεφαλής μάλιστα το Μίμη;
Γιώργο, θα έχουμε -υποτίθεται- νέο καταστατικό, νέα οργανωτική δομή και όργανα και νέες (;) θέσεις. Γίνεται αυτό σε λιγότερο από 2 μήνες; Φυσικά όχι.
Γι αυτό σκέφτηκα ότι η ΚΟΕΣ (έτσι όπως αναγγέλθηκε μάλιστα ότι θα φέρει νέα πρόσωπα με ειδικό πολιτικό κύρος) θα είχε τον κρίσιμο ρόλο να καταθέσει η ίδια εισηγήσεις, να τεθούν αυτές σε μια περιορισμένη έστω δημόσια διαβούλευση και μετά να πάμε στο συνέδριο.
Αν αυτό δεν γίνει και οι πολίτες δεν πολυενδιαφερθούν να καταθέσουν θέσεις και προτάσεις, σε τι είδους συνέδριο θα πάμε; Με τι θέσεις; Άλλωστε η παραγωγή θέσεων είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα υπόθεση. Εγώ συμμετείχα σε μια ομάδα εργασίας στο ΙΣΤΑΜΕ για την υγεία, η οποία χρειάστηκε 2 χρόνια για να παραδώσει το τελικό της κείμενο.
Ερωτώ ακόμη: θα τεθεί η οποιαδήποτε θέση σε δημόσια διαβούλευση (εννοώ ΠΡΙΝ το συνέδριο γιατί σε εκείνο το 3ήμερο, μόνο χειροκροτήματα θα ακουστούν);

katerina είπε...

Μετά απο 2,5 μήνες πάθη, ίντριγκες, δάκρυα και ιδρώτα ας εγκαταλείψουμε την ονοματολογία. Ούτως ή άλλως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι το μόνο που θα μείνει από το Συνέδριο θα είναι λίστες και χειροκροτήματα. Όποιος μπορεί να παράγει πολιτική ας το κάνει κι ας βάλει τη σκέψη, την εμπειρία, την ευαισθησία σ'ένα μπουκάλι να την πετάξει στη θάλασσα. Αλλωστε το μάταιο είναι πάντα γοητευτικό.

Ανώνυμος είπε...

"Η αρχική μου σκέψη ήταν να μην πω τίποτα, να περιμένω. Αλλά δε μπορώ. Αυτή η ανακύκλωση στην ΚΟΕΣ μερικών ανθρώπων που γνωρίσαμε μέσα από διακριτούς ρόλους την προηγούμενη τετραετία, και οι οποίοι φέρουν ευκρινώς το στίγμα του αποτυχημένου, είναι απογοητευτική."

Ανκύκλωση των ίδιων ανθρώπων? Ναι,αλλά τώρα έλλείψει πρωτοκλασάτων σε ρόλο πρωταγωνιστικό. Ας περιμένουμε πρώτα δείγματα γραφής...

Ανώνυμος είπε...

Συμμερίζομαι τον προβληματισμό σου. Αναπόφευκτα όμως αν ακολουθήσεις τη λογική του αιτίου - αιτιατού, θα πρέπει να αποδώσεις πρόθεση στις πράξεις και να τις θεωρήσεις προϊόν πολιτικών απόψεων με τις οποίες διαφωνείς ριζικά. Οι πράξεις, είτε αυτές αφορούν εσωκομματικά θέματα είτε ευρύτερα πολιτικά, παράγουν ένα ευδιάκριτο ίχνος που χαρακτηρίζει αυτόν που πράττει.

Μια και αναφέρεσαι σε σύγχρονα εργαλεία, εδώ και δεκαετίες βιομηχανίες, εταιρείες και οργανισμοί στον κόσμο και στην Ελλάδα χρησιμοποιούν συστήματα ελέγχου ποιότητας του προϊόντος τους, είτε είναι υλικό είτε όχι (π.χ. υπηρεσίες): τα συστήματα ελέγχου ποιότητας είναι μέθοδοι αναγνώρισης των σφαλμάτων και των αιτίων τους και μέθοδοι διόρθωσης των μηχανισμών που τα παράγουν.

Η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω στο γιατί τέτοιες μέθοδοι δεν εφαρμόζονται στους δημόσιους οργανισμούς στα κόμματα και στην πολιτική γενικότερα, είναι γιατί δεν συμφέρουν αυτούς που τα διοικούν: τα αποτελέσματά τους θα ήταν καταστροφικά γι αυτούς γιατί θα αποκάλυπταν αδυναμίες, δεσμούς και συμφέροντα (και προσωπικά) που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν στο όνομα των αρχών που διακηρύσσονται.

Ίσως η αξία της κριτικής να έχει υποτιμηθεί μπροστά στην ανάγκη της συμφωνίας. Αλλά νομίζω οτι ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί το κοινό συμφέρον είναι να δηλώνεται καθαρά και κατανοητά ο στόχος και ο εχθρός.

Σημ.: "Πολιτική ομπρέλα" και ταυτόχρονη "ανεξαρτησία" δεν νοείται. Μου θυμίζει την πολιτική του ΚΚΕ στα τέλη του '70 αρχές '80 που εισέβαλε στους πολιτιστικούς συλλόγους για να αποκτήσει την πλειοψηφία και την "ταμπέλα" και στη συνέχεια έβαζε την ταφόπλακα, όταν η δημιουργική πνοή των πολιτών εξαφανίζονταν μέσα στην κομματική μονοκαλλιέργεια.

Mike είπε...

Αγαπητέ ούτις,

ν' αγιάσει το στόμα σου! Τουλάχιστον μέχρι τη σημείωση στο τέλος. Αυτό μου έλειπε να είχα στο μυαλό μου κάτι σαν τις δράσεις του ΚΚΕ που περιγράφεις. Ίσως όμως και εγώ να μην εκφράστηκα καλά. Λέγοντας 'πολιτική ομπρέλα', δεν εννοώ πολιτικό περιβροχισμό, αλλά με σεβασμό και από απόσταση, ανάδειξη των δράσεων.

Grammateas είπε...

Εξαιρετικός ο προβληματισμός σου για τον τρόπο λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής. Έκανες χρήσιμες παρατηρήσεις για τη οργάνωση, που όμως τα έμαθες σε ένα master όπως και ο ίδιος έγραψες. Είναι κατανοητό από κάποιους που έχουν σπουδάσει, αλλα πρέπει να σκεφτείς ότι ένα κίνημα έχει ετερόκλητα στοιχεία, που η τεχνικρατική του πρόταση εκ των πραγματων θα απορρίψει. Πχ πως θα λειτουργήσει σε συνδικαλιστικούς φορείς, σε δημοτικές οργανώσεις που πολλα μέλη είναι απόφοιτοι λυκείου, συνταξιούχοι, μεροκαματιαρηδες, αγροτες κλπ. Πρέπει να υπάρξει κάτι πιο ευκολονόητο, για να γίνει κτήμα μας και να αποδώσει. Ευχαριστώ για το βήμα :)

Ανώνυμος είπε...

Mike

τα άρθρα σου εκφράζουν πολύ καλά αυτό που έχεις στο μυαλό, και μου κάνει εντύπωση, ανατρέχοντας σε παλαιότερα, ότι είναι σχεδόν προφητικά σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ.

Η αφιλοκέρδεια είναι ποιότητα που δεν χαρακτηρίζει τους περισσότερους πολιτικούς και κομματικά συστήματα. Ασφαλώς η ανάδειξη ανεξάρτητων δράσεων των πολιτών από έναν πολιτικό χώρο είναι ένδειξη πολιτικής συνείδησης και δημοκρατικότητας, γιατί όσο ο πολίτης καταφέρνει να αυτοοργανώνεται και να δρα για το κοινό συμφέρον τόσο διατηρεί οξυμένη την αντίληψη και τα αντανακλαστικά του μέσα στο περιβάλλον του, είτε φυσικό είτε πολιτικό. Και αποφεύγει τους κακούς άρχοντες.

Για μένα αιτία απογοήτευσης δεν είναι ότι κάποιοι τοπικοί κομματικοί αξιωματούχοι είναι κολλημένοι στις καρέκλες τους (πάντα συνέβαινε και θα συμβαίνει) αλλά ο σεβασμός που τους δείχνουμε παρά το πενιχρό πολιτικό τους αποτέλεσμα. Είναι το ότι η αφρόκρεμα δεν μπορεί να παραγάγει πολιτικό έργο γιατί έχει χάσει το πολιτικό της όραμα αφότου κατέκτησε την εξουσία (επίσης αναμενόμενο). Η διαχείριση μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας στο τοπικό ελληνικό επίπεδο, ΔΕΝ αποτελεί όραμα, αλλά αναγκαστική πραγματικότητα, με την οποία μπορεί κανείς και να διαφωνεί. Δεν διορθώνει τα πραγματικά προβλήματα από τα οποία πάσχει το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία: διαφθορά, απουσία μηχανισμών ελέγχου, αδιαφάνεια, απουσία παραγωγής και αξιοποίησης τοπικής αξίας, στρεβλή ανάπτυξη της οικονομίας προς αντιπαραγωγικούς τομείς.

Ενδεικτικό της ευρωστίας μιας κοινωνίας είναι ο βαθμός παραγωγής και αφομοίωσης καινοτομιών, είτε στο πνευματικό είτε στο τεχνολογικό πεδίο. Η Ελλάδα παράγει και αξιοποιεί ελάχιστες καινοτομίες. Αντίθετα αντιγράφει και καταναλώνει τις πιο χρησιμοποιημένες ιδέες όταν αυτές κοντεύουν να λήξουν και τα ελεεινότερα υποπροϊόντα ενός παγκοσμιοποιημένου τρόπου "διασκέδασης", οδηγώντας στην αφασία την ατομική και συλλογική συνείδηση και τα πολιτικά αντανακλαστικά των πολιτών.

Αντί να αναλωνόμαστε στην αναζήτηση τεχνικών εκλογικών μοντέλων και να αναζητούμε περιεχόμενο για το επικείμενο συνέδριο θα έπρεπε να αφιερώνουμε χρόνο στην αναζήτηση των πολιτικών θέσεων που θα ενώσουν τις προοδευτικές δυνάμεις σε αυτόν τον τόπο χωρίς ηγεμονισμούς και αγκυλώσεις περί κατοχής της μοναδικής αλήθειας. Ίσως η κίνηση του Αλαβάνου να αποσυρθεί από την αρχηγία να αποτελεί μια σημαντική προσπάθεια να τεθούν σε κίνηση μηχανισμοί ανανέωσης της πολιτικής σκηνής σαν αυτούς που συζητούμε, όπως αποτέλεσε πολιτική καινοτομία η εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το λαό. Αν αφαιρέσει κανείς τους απολιθωμένους πολιτικούς από το προσκήνιο και μαζί μ' αυτούς το φόβο τους για την απώλεια της καρέκλας και της προβολής που τους παρέχει, θα δει ότι στην πραγματικότητα τα πράγματα που ενώνουν την Κεντροαριστερά είναι πολύ περισσότερα από αυτά που την χωρίζουν. Ο πολίτης έχει ταυτίσει το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ και τους εκφραστές του με τη διαφθορά και την κομματική σκοπιμότητα για ίδιο όφελος, όπως το λες. Γι αυτό τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ και θα το τιμωρεί γιατί μάλλον δεν πιστεύει ότι μπορούν να ξαναγεννηθούν καθαροί αυτοί που τον πρόδωσαν. Αλλά ο χώρος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένας κόσμος που καταρρέει μέσα στα προσωπικά αδιέξοδα των τελειωμένων του στελεχών και στην εγκατάλειψη, αλλά ο κόσμος που κινείται, τολμά και ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Αν ο κομματικός μηχανισμός δεν προσαρμοστεί, τόσο το χειρότερο για τον κομματικό μηχανισμό.

Η ανάμειξη των διαφορετικών χώρων της Κεντροαριστεράς, αφαιρεί μεν από κάποιους την καρέκλα από το μαγαζάκι τους, δίνει όμως πραγματική ελπίδα στους πολίτες για μια πολύ πιο ειλικρινή και ζωντανή θεώρηση των πραγμάτων. Μια πολιτική συζήτηση που θα άρχιζε τώρα, θα έδινε το σωστό μήνυμα σε όλη την ελληνική κοινωνία: ότι οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να είναι μπροστά, ξεπερνώντας τα παλιά πρόσωπα, διαθέτοντας τόλμη για συνεργασίες, νέες ιδέες, δυνάμεις και προτάσεις και τη βεβαιότητα ότι ένα τέτοιο σύνολο μπορεί να κυβερνήσει πολύ καλύτερα από την χλωμή συντηρητική κουστωδία του Καραμανλή.

Μια τέτοια σύγκλιση ΔΕΝ θα προέλθει από τους κατέχοντες την καρέκλα: αυτοί κινδυνεύουν και είναι πιθανό να χάσουν την κομματική εξουσία και τις μελλοντικές απολαβές που θα τους πρόσφερε σε περίπτωση που ξαναγινόταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, πολύ περισσότερο αν αυτό προέλθει από ευρύτερες συνεργασίες. Θα προέλθει από ανθρώπους που δεν είναι φθαρμένοι, που μπορούν να πείθουν με τον καθαρό τους λόγο, τις γνώσεις τους και τις αισιόδοξες πράξεις τους. Που δεν θεωρούν τις δηλώσεις υποστήριξης και υποταγής σε κατεστημένα σχήματα και ανεμικές διαδικασίες, πολιτική πράξη ή αναγκαιότητα.

Καλή ώρα

blogger είπε...

@ Ούτις,
"Αντί να αναλωνόμαστε στην αναζήτηση τεχνικών εκλογικών μοντέλων και να αναζητούμε περιεχόμενο για το επικείμενο συνέδριο θα έπρεπε να αφιερώνουμε χρόνο στην αναζήτηση των πολιτικών θέσεων που θα ενώσουν τις προοδευτικές δυνάμεις σε αυτόν τον τόπο χωρίς ηγεμονισμούς και αγκυλώσεις περί κατοχής της μοναδικής αλήθειας."

Δυστυχώς δεν έχεις λογαριασμό blogger για να επικοινωνήσω μαζί σου. Αν θέλεις, στείλε μου email στο krogias @ gmail.com

Ανώνυμος είπε...

@krogias

Η μή υπαρξη blog και η επιλογή του "ούτις" (= κανένας) δηλώνει την επιθυμία να συμμετάσχω σε κάτι που έχει αρχίσει από άλλους σαν ανώνυμος. Ετσι εκμεταλλεύομαι το δημόσιο βήμα που προσφέρει ο Mike με υπόβαθρο τις πολύ αξιόλογες απόψεις του, και μιλώ δημόσια αποφεύγοντας τις κατ' ιδίαν ηλεκτρονικές επικοινωνίες και ελπίζοντας οτι αυτή η συμεριφορά μου δεν θίγει τους συνομιλητές μου.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία όλα αυτά... Το ποια σχέση έχει η οργάνωση ενός κόμματος με την Κόρινθο δυσκολεύομαι να το καταλάβω...
Δεν αφήνετε τον τίτλο του blog σας για κανέναν άλλον που μπορεί να ενδιαφέρεται ουσιαστικότερα με την πόλη σας;
Σημειώνω ότι προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι για το θέμα αυτό!

Mike είπε...

καλέ μου ανώνυμε,
συγκινούμαι από το ανιδιοτελές ενδιαφέρον σας για την πορεία αυτού του blog. Αν μάλιστα επιθυμείτε να συμβάλλετε με κάποιον πιό ουσιαστικό τρόπο, είστε ευπρόσδεκτος να το κάνετε! Αν πάλι δεν σας αρέσει, μπορείτε να αποστρέψετε το πρόσωπο.
Αλλά αν δεν μπορείτε να καταλάβετε τι σχέση έχουν πχ τα σπουδαία αυτοοργανωτικά παραδείγματα της πόλης μας, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ, εγώ δεν θα μπω στον κόπο να σας το εξηγήσω.
Οι Κορίνθιοι δεν παύουν να είναι ταυτόχρονα πολίτες της χώρας, άρα και να ενδιαφέρονται για πράγματα έξω από την πόλη τους που όμως τους επηρεάζουν. Πχ θα είχαμε ποτέ το συγκεκριμένο δήμαρχο, αν το κόμμα του δεν του έδινε χρίσμα;
Παρά ταύτα, περισσότερα από 150 στα 203 posts μέχρι τώρα, αναφέρονται καθαρά σε τοπικά ζητήματα.
Εν τέλει, αν κάποιος νομίζει ότι ΄δικαιούται' περισσότερο από εμένα να κάνει χρήση της ηλεκτρονικής αυτής διεύθυνσης, ας μου τη ζητήσει! Αν με πείσει, κάτι μπορεί να γίνει!