Προσελκύοντας Δημότες

Η έλευση του προαστιακού σιδηροδρόμου στην πόλη μας οδήγησε σε μια μαζική ανάφλεξη αποφατικού προβληματισμού: Θα γίνουμε προάστιο της Αθήνας!!
Προς το παρόν, είμαστε καρα-επαρχία και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Γιατί το θέμα απαιτεί σοβαρή αντιμετώπιση. Κατ’ αρχάς, θέλουμε να γίνουμε προάστιο της Αθήνας; Αν ναι, τι είδους; (προάστιο είναι η Πολιτεία, προάστιο και το Μενίδι). Αυτό ουσιαστικά σημαίνει: τι είδους ανθρώπους ενδιαφέρεσαι να προσελκύσεις; Αν βρούμε και το είδος, μετά πάλι θα μας μένει το σημαντικότερο κομμάτι του προβλήματος, άλυτο: πώς, με ποιες δράσεις, με ποια στρατηγική θα πετύχουμε το στόχο μας; Πώς θα επικρατήσουμε έναντι άλλων υπαρκτών ή μελλοντικών προαστίων; Τι χρηματοοικονομικοί πόροι απαιτούνται; Τι ανθρώπινο κεφάλαιο; Σε τι βάθος χρόνου;
Ας αλλάξουμε λίγο το μοτίβο. Το Montreal είναι μια πόλη με πληθυσμό ανάλογο της Αθήνας (κάτι λιγότερο από 4 εκατομμύρια). Βέβαια είναι πολύ πιο αραιοκατοικημένο αφού έχει πυκνότητα πληθυσμού 3.625 κατοίκους ανά τετρ. χιλιόμετρο, σε σχέση με τους 8.194 της μητροπολιτικής Αθήνας και τους 19.133 του δήμου Αθηναίων. Κι όμως, περισσότεροι από 20.000 Μοντρεαλινοί, εγκαταλείπουν κάθε χρόνο την πόλη για κάποιο προάστιο, με πρωταθλητή το Mirabel. Ο δήμαρχος του Mirabel Hubert Meilleur (αυτό είναι όνομα για δήμαρχο, αφού meilleur στα γαλλικά σημαίνει ‘ο καλύτερος’, αλλά κι ο δικός μας από όνομα δεν πάει άσχημα!), δηλώνει: «για πολλά χρόνια οι άνθρωποι δεν μπορούσαν παρά να εγκατασταθούν στο Montreal. Όλες οι δουλειές ήταν εκεί. Αυτό πια δεν ισχύει. Δημιουργήσαμε ένα πολύ δυναμικό βιομηχανικό πάρκο. 16.000 θέσεις εργασίας βρίσκονται εκεί και το ποσοστό ανεργίας στο δήμο μας είναι 3,3%». Δηλαδή, πρακτικά πρόκειται για ανεργία τριβής. Αν σ’ αυτά προσθέσετε το άφθονο πράσινο, τους ανοιχτούς χώρους και το ανύπαρκτο κυκλοφοριακό πρόβλημα, δεν είναι ν’ απορεί κανείς που τόσοι άνθρωποι μετακομίζουν εκεί.
Ο δήμαρχος του Saint-Laurent, Alan DeSousa, προαστίου που δέχεται κι αυτό κόσμο από το downtown Montreal, δηλώνει με έμφαση «καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες να κρατήσουμε χαμηλά το κόστος των κατοικιών, να βελτιώσουμε τις δημόσιες συγκοινωνίες και εργαζόμαστε εντατικά πάνω σ’ ένα πακέτο οικογενειακής πολιτικής που ελπίζουμε ότι θα είναι έτοιμο μέχρι το καλοκαίρι». Πώς είπατε; Οικογενειακή πολιτική; Ασφαλώς, αφού είναι για να μπορούν κυρίως τα παιδιά να μεγαλώσουν σε ένα πιο ανθρώπινο περιβάλλον, που λαμβάνεται μια τέτοια απόφαση. Τα δημογραφικά στοιχεία από το ινστιτούτο στατιστικής του Quebec επιβεβαιώνουν πως αυτοί που μετακομίζουν είναι είτε κάτω των 15 ετών (παιδιά), είτε μεταξύ 25 και 44 ετών (νέοι ενήλικες που έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους και έχουν μπει στην αγορά εργασίας).
Φαντάζεστε να μπορούσε η Κόρινθος να προσελκύει κάθε χρόνο μερικές εκατοντάδες νέες οικογένειες από την Αθήνα;
Θα ήθελα να ήξερα, γιατί όλα αυτά είναι ‘business as usual’ για μικρούς δήμους του Καναδά, αλλά είναι υπερβολές, τσάμπα κουβέντες, ανοησίες κάποτε, ανυπέρβλητα εμπόδια άλλοτε, για την πόλη μας. Ως πότε άραγε θα παραμένει ο πήχυς χαμηλά;

Ευρετήριο Άρθρων

Στο κείμενο αυτό θα βρείτε όλους τους τίτλους των άρθρων που έχουν αναρτηθεί σε αυτό το ιστολόγιο, από την έναρξή του. Οι τίτλοι λειτουργούν και ως σελιδοδείκτες για να μεταβαίνετε εύκολα στο άρθρο της επιλογής σας.


Η Ψήφος Μου
Οι Απαντήσεις του Γιώργου
Τα Ρέστα του Καραμανλή
Η ερώτησή μου στο Γιώργο Παπανδρέου
Ανοιχτή Συνέντευξη Γιώργου Α. Παπανδρέου στο Διαδίκτυο
Γιώργο, έλα να τα πούμε στη blogoσφαιρα!
Το Κόμμα της Μεσαίας Τάξης
Νόμιμη Λύση για τα Σκουπίδια, Τώρα!
Το debate και άλλα...
Πού το Πάει 'ΤΟ ΒΗΜΑ';
Ο Κλαυσίγελος της ΝΔ
Βαρύ Γεύμα για τον Καραμανλή
Η Εικόνα μας στο Εξωτερικό
Ο Goebbels Ζει
Μπράβο Γιώργο!
Ας Δείξουμε ότι Είμαστε Πολίτες
Όνειδος
Δεν Είναι Σύμπτωση
Το Αόρατο Κόμμα
E = mc2
Διαμαρτυρία για τη Δυσοσμία
Ζητάμε Αλλαγές
Εδώ Είναι Ellada!!
ΝΔ - Εκλογές - Ανανέωση Εντολής ή Απαξίωσης;
ΠΑΣΟΚ - Εκλογές - Ανανέωση
Εγκαταλειμμένοι Αμιαντοσωλήνες
Το Πράσινο Κίνημα και οι Δυσκολίες του
Αναζητούνται Κορίνθιοι
Στον Άγιο Θωμά της Βοιωτίας
Ναι στα Γεγονότα με Προστιθέμενη Αξία
Δημοτικά Ποδήλατα
Φεστιβάλ Όπερας Αρχαίας Κορίνθου
Συνέντευξη στο Περιοδικό 'ΜΑΖΙ'
Δυσοσμία
Το Νερό Νεράκι
Όχι άλλο, Φτάνει!!!
Και η ΟΝΝΕΔ... Χτενίζεται!
Δύο Όψεις του Ίδιου Νομίσματος
Η Ακροκόρινθος στις Φλόγες
Παυσίπονον
Ο Χορός της Ακινησίας
Πυρκαγιά στην Ακροκόρινθο!
Κομένες οι Μαγκιές!
Ενδυνάμωση και Συμμετοχικές Διαδικασίες
Η Διαβούλευση ως Όρος Δημοκρατίας
ΗλεκτροΜαγνητικά Πεδία: Περιδεείς και Ανενημέρωτοι
Αναδάσωση - το blog
Ο Κορινθιακός στο Μεταίχμιο
Pop Art - Roy Lichtenstein - Κόρινθος
Μια Επιτυχία της Δημοσιογραφίας των Πολιτών
Έλλειμμα Δημοκρατίας
Ανακύκλωση για Αρχάριους
Απολείπειν ο Θεός... (του Νίκου Δήμου)
Αναζητώντας την Πόλη του Μέλλοντος
Καβαλήσαμε τα 'καλάμια';
Οι Πολιτικές του Φθόνου
Εθελοντικός Καθαρισμός των Ακτών
Ο Γιώργος Παπανδρέου στην Κόρινθο
Καθαρίστε τη Μεσόγειο - 2007
Casino και Κοινωνία
Για την Αμαλία
100 Posts
Περί Διοικητηρίου και Φαι(δρ)ότητας
Η Αμαλία και η Σκοτεινή Πλευρά της Σελήνης
Εκκλησιαστικό Showbiz
Η Δημοσιογραφία του Δεκάρικου
Τριάντα Χρόνια Πίσω!
Ένα Κλάσμα της Εθνικής μας Ντροπής
Διοίκηση και Νότες
Η Συγκοινωνιακή Μελέτη
Καλά, Εσύ Λαχάνιασες Νωρίς
Ένα Τρελό Όνειρο - 2
Ένα Τρελό Όνειρο - 1
Μπράβο!
Η Πόλη που Ονειρεύεται
"Πώς Ρυπαίνω Λιγότερο" και όχι "Πού τα Θάβω"
Χάριν Κοινωνικού Ελέγχου
Αρχεία Multimedia
Bush και Καραμανλής: Βίοι Παράλληλοι
Μιά Πολύ Όμορφη Κοπέλα
Σκουπίδια
Γνώμες και Επιλογές
Καλή Ανάσταση!
Καληνύχτα κύριε Κοσμά!
Μιά Μάντρα. Τοίχος ή Τείχος;
Πολιτισμός και Τοπική Αυτοδιοίκηση
Όχι στον Εγωισμό για τα Σκουπίδια
Στα Ανεξάρτητα Δίκτυα Λέμε ΝΑΙ (;)
Ένα Πολιτιστικό Φεστιβάλ
Ιώσεις και Netroots
Πόλη και Ποδήλατο
Η Πόλη Του Μέλλοντος
Τι θα πει "Από Κάτω Προς Τα Πάνω;"
Δημοτικές επιχειρήσεις ... μία από τα ίδια
Και ο Αυγείας Βασιλιάς Ήταν
Μασκαρευτείτε!
Πώς να Κρυφτείς απ' τα Παιδιά - 2
Πώς να Κρυφτείς απ' τα Παιδιά
Η Ευθύνη της Κίνησης Πολιτών
Τα Blogs Επηρεάζουν τις Δημοτικές Πολιτικές
Ο Πρώτος Μήνας
Προσελκύοντας Δημότες
Κοινωνική Λογοδοσία και Τοπική Αυτοδιοίκηση
Πολιτισμός; Ε, όχι κι έτσι!
Δημοτικά Ιατρεία (Μαζί για την Υγεία)
Πρωτοβουλία για Διαφάνεια στη Μητρόπολη Κορίνθου (update)
Ένα Παράδειγμα Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης
Το Πρόσωπο της Χρονιάς
Ένα Διαφορετικό Μουσικό Δώρο
Επ! Καλησπέρα!
Τα βασικά
Συμμετοχική Διακυβέρνηση Στην Πράξη (Μέρος 2ο)
Σύντηξη επιχειρημάτων και Σχάση κοινής λογικής
Παρκαγεδών
Συμμετοχική Διακυβέρνηση Στην Πράξη (Μέρος 1ο)
Δημοτική Βιβλιοθήκη
Δημοτικοί ...Επιχειρηματίες;
Πόλη Των Γραμμάτων Και Των Τεχνών
Cultureguide & Κουμπαριστάν
Pixels from Kyoto
ΝΑΙ στην Ελευθερία Της Έκφρασης
Νέο Κοστούμι
Ταξίδι Προς Τον Ανατέλλοντα Ήλιο
Νέος Δήμαρχος Κορινθίων ο Αλέκος Πνευματικός
You're Nearly A Laugh But You're Really A Cry
Πολιτικές Αισθήσεις & Ψευδαισθήσεις
Αποτελέσματα Εκλογών Δήμου Κορινθίων
Η Μικροπίστωση Ως Εργαλείο Ενάντια Στη φτώχεια
Δήμος To Let (όπως Rooms To Let)
Η Τέχνη Των Δημόσιων Χώρων
Not at all "γιαλελέλι"
Φωτισμένος Ακροκόρινθος ή Τα Λεφτά στην Αποχέτευση;
The Corinth Computer Project
Ο κύριος ‘Παρών Στους Αγώνες’
www.diafani-mitropoli.gr
Τσιγγάνοι (Μέρος 4ο) - Οι Προτάσεις Μας
Πάμε Με Χίλια
Πρωτοβουλία για Διαφάνεια στη Μητρόπολη Κορίνθου
Τσιγγάνοι (Μέρος 3ο)
Τα Ράσα δεν Κάνουν τον Παπά
Η Πόλη και το Πράσινο
Τσιγγάνοι (Μέρος 2ο)
Τσιγγάνοι (Μέρος 1ο)
Ο πόλεμος έχει μόνο χαμένους
Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και Τοπική Αυτοδιοίκηση
Σχεδιασμός Reloaded (βλέπε Matrix Reloaded)
Το Σχολείο Στην Εποχή Της Πληροφορίας
Υγιής Πόλη
e-Δήμος
Συγκοινωνιακός Πολιτισμός
Άσπρο και Μαύρο (σχεδόν)
Δημοσίευση Σχολίων
Trademark
Στάση και Στάθμευση
Spectropolis
Φωνή Βοώντος εν τη Ερήμω
Τι είναι αλήθεια μιά πόλη; Ποιά η θέση της στο σημερινό κόσμο;
Καλώς Ορίσατε!

Κοινωνική Λογοδοσία και Τοπική Αυτοδιοίκηση

Σε γενικές γραμμές, η έννοια της λογοδοσίας αφορά πρόσωπα ή οργανισμούς που οφείλουν να δικαιολογήσουν και να αναλάβουν υπευθυνότητα για μιά σειρά ενεργειών τους, έναντι άλλων προσώπων ή οργανισμών οι οποίοι έχουν συμφέρον στις πράξεις των πρώτων. Άρα, επί του προκειμένου, η έννοια της κοινωνικής λογοδοσίας αφορά την απόδοση λόγου από τον Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς την κοινωνία. Η απόδοση λόγου ερμηνεύει τη δυνατότητα να παρασχεθούν απαντήσεις σε ερωτήσεις του τύπου ‘τι’ και ‘γιατί’. Τι δηλαδή ο οργανισμός έπραξε ή παρέλειψε να πράξει και γιατί το έκανε αυτό. Με βάση τις απαντήσεις, υπάρχει η δυνατότητα επιβράβευσης ή επιβολής κυρώσεων, στοιχείο κρίσιμο γιατί χωρίς αυτές (τις κυρώσεις κυρίως) κανένα σύστημα λογοδοσίας δεν μπορεί να σταθεί. Αυτό συνεπάγεται βεβαίως την ύπαρξη θεσμοθετημένων διαδικασιών με βάση τις οποίες θα πραγματώνεται η εκάστοτε πολιτική κοινωνικής λογοδοσίας. Ποιές διαστάσεις όμως έχει η έννοια της κοινωνικής λογοδοσίας; Τρείς κατηγορίες ανακύπτουν κατά Brinkerhoff:

Η οικονομική,
Η σχετιζόμενη με τη δημοκρατία και
Η σχετιζόμενη με την απόδοση

Η οικονομική είναι και η περισσότερο γνωστή ή διαδεδομένη και αφορά την παρακολούθηση του καταμερισμού, των καταβολών και γενικότερα της χρήσης των οικονομικών διαθεσίμων, όχι απλά με τη λογική των ισοζυγίων και της λογιστικής αλλά στη λογική της εξυπηρέτησης του κοινωνικού συμφέροντος. Απαντά στο ερώτημα του πολίτη ‘πού πάνε τα λεφτά’.
Η σχετιζόμενη με τη δημοκρατία έχει να κάνει με τις θεσμικές λειτουργίες και τους μηχανισμούς που ελέγχουν και εξασφαλίζουν ότι η δημοτική αρχή βαδίζει στα χνάρια των προεκλογικών της υποσχέσεων και δεσμεύσεων, εκπροσωπεί τα συμφέροντα των δημοτών και εκπληρώνει τις κοινωνικές προσδοκίες και ανάγκες.
Η σχετιζόμενη με την απόδοση εστιάζει στο είδος των υπηρεσιών, την έκβαση και τα αποτελέσματά τους. Η απόδοση βαθμολογείται με βάση κάποια εκ των προτέρων τεθειμένα στάνταρντ. Στοχεύει στο να στηρίξει και να προάγει τη βελτίωση των παραγομένων υπηρεσιών και της διοίκησης μέσω ανάδρασης και παραγωγής γνώσης. Στοχεύει επίσης στη διασφάλιση ότι οι υποδομές χρησιμοποιούνται αποδοτικά και ότι όλα λειτουργούν με σεβασμό στο νόμο, τους κάθε λογής κώδικες πρακτικής και δεοντολογίας, αλλά και τις κοινωνικές αξίες.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι το δημοτικό συμβούλιο και –κυρίως- οι εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια είναι τα ισχυρότερα εργαλεία κοινωνικής λογοδοσίας. Δεν αμφιβάλλω, αλλά πιστεύω ότι δεν αρκούν. Έχω πχ βαρεθεί να ακούω κάθε φορά που έχουμε νέο δήμαρχο, ότι καθάρισε η πόλη. Λίγους μήνες αργότερα, ‘όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν’. Γιατί ποτέ δεν τέθηκαν μετρήσιμοι στόχοι στον τομέα της καθαριότητας, άρα ποτέ δεν βαθμολογήθηκε η απόδοση του μηχανισμού καθαριότητας σε βάθος χρόνου και ποτέ οι πολίτες δεν είχαν έναν άμεσο και διάφανο τρόπο πληροφόρησης για τις επιδόσεις αυτές. Πολύ περισσότερο, δεν έγινε κτήμα των δημοτών ότι δεν έχουν ανάγκη τον κάθε 'φον βλακουλάκη' για να είναι η πόλη τους καθαρή. Οφείλουν λοιπόν να θεσμοθετηθούν νέα εργαλεία κοινωνικής λογοδοσίας που να ανταποκρίνονται στις κατηγορίες που αναπτύχθηκαν παραπάνω. Και επειδή η κοινωνική λογοδοσία επικαλύπτεται ως έννοια σημαντικά με την διαφάνεια, και η τελευταία παρέλασε από τα χείλη όλων των υποψηφίων, όλων των συνδυασμών, σε αυτούς (και από αυτούς, πρώτα στους εκλεγέντες) ανήκει εκ των πραγμάτων η πρωτοβουλία κατάθεσης σχετικών προτάσεων. Εμείς θα περιμένουμε όλες τις πλευρές, όλες τις παρατάξεις, και θα κρίνουμε.

Πολιτισμός; Ε, όχι κι έτσι!

Εντυπωσιακό αναμένεται να είναι το έργο στο δήμο Κορινθίων στον τομέα του πολιτισμού, αν κρίνει κανείς από το προφίλ του ανθρώπου που επιλέχθηκε να τεθεί επικεφαλής. Τα πλήθη αδημονούν να αποθεώσουν τη μεγάλη παράσταση!

Δημοτικά Ιατρεία (Μαζί για την Υγεία)

Ο πρώτος δημοτικός ιατρός στη Βόρειο Αμερική ήταν ο dr Henry Schmitt στην πόλη Holdfast της επαρχίας Saskatchewan στον Καναδά, το 1915. Η ιστορία έχει ως εξής: ο Schmitt εγκαταστάθηκε στο Holdfast το 1914, προερχόμενος από το Illinois. Το Holdfast ήταν μια κωμόπολη μεταναστών αγροτών στη δεύτερη γενεά. Πολλοί απ’ αυτούς δεν μπορούσαν να πληρώσουν το γιατρό και δεν το έκαναν. Ο Schmitt αρχικά δεν είχε αντίρρηση αλλά όταν είδε ότι τα οικονομικά του δεν είχαν προοπτική βελτίωσης, αποφάσισε να μετακομίσει αλλού. Τότε, οι κάτοικοι του Holdfast του πρότειναν μισθό 1.500$ για το 1915 και 2500$ για το 1916, τον οποίο και αποδέχθηκε. Ένα χρόνο αργότερα, η κυβέρνηση του Saskatchewan πέρασε νόμο που κατοχύρωνε επίσημα αυτήν την πρακτική.
Στη χώρα μας, η νομική αυτή δυνατότητα θεμελιώθηκε πρόσφατα, με νόμο επί υπουργίας Στεφανή. Αρκετοί δήμοι λοιπόν άρχισαν να εγκαινιάζουν δημοτικά ιατρεία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται για εγκατάσταση ιατρών πίσω από γραφεία, σε χώρους που δεν μελετήθηκαν κατάλληλα και δεν έχουν τον απαιτούμενο εξοπλισμό. Ούτε οι γιατροί έχουν να ανταποκριθούν σε κάποιο μεσοπρόθεσμο πλάνο στόχων. Λειτουργούν στη λογική των ιδιωτικών ιατρείων. Όποιος μπήκε μέσα, θα εξυπηρετηθεί εντός του ωραρίου. Η δική μου άποψη είναι πως αυτή η πρακτική (την είδαμε κοντά μας, στο δήμο Λουτρακίου), είναι κοντόφθαλμη, αντιπαραγωγική, συντηρητική και όχι προοδευτική και κοινωνικά ωφέλιμη. Το μόνο προϊόν μιάς τέτοιας πρακτικής, θα είναι η δυσφήμηση της έννοιας του δημοτικού ιατρείου και η παραπέρα δυσφήμηση της έννοιας της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μαθαίνω μάλιστα πως η νέα δημαρχιακή αρχή, σχεδιάζει να προσλάβει γιατρούς για τα ΚΑΠΗ. Δεν ξέρω αν αυτό ανταποκρίνεται στην αλήθεια, γιατί εδώ που τα λέμε, θα έπρεπε ο δήμαρχος να έχει αναγγείλει επίσημα κάποιο ‘πρόγραμμα 100 ημερών’ ή εν πάσει περιπτώσει, μιά λίστα προτεραιοτήτων για να ξέρουμε κι εμείς την κατεύθυνση που θα πάρει για τους επόμενους μήνες η δημοτική διακυβέρνηση. Αφού κάτι τέτοιο δεν έγινε, όλα τα άλλα είναι πληροφορίες ή φήμες, κι εμένα δεν μ’ αρέσει να τοποθετούμαι επ’ αυτών. Οπωσδήποτε, οι γιατροί στα ΚΑΠΗ μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμοι, αλλά σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να είναι το επιδιωκόμενο άλμα για την υγεία των δημοτών, αυτό δεν πηδά ούτε χαρτοπετσέτα.
Δεν θα επιχειρηματολογήσω τώρα γιατί μια πολιτική για την υγεία οφείλει να είναι διατομεακή, αλλά θα επικεντρωθώ στα της πολιτικής των δημοτικών ιατρείων όπως τα βλέπω εγώ. Κανονικά, το κράτος ή η ΚΕΔΚΕ θα έπρεπε να είχαν επεξεργαστεί ένα τέτοιο σχέδιο και να είναι αυτό διαθέσιμο στους δήμους υπό τη μορφή παραδείγματος, αλλά....
1) Θα πρέπει, σε συνεργασία με τις υγειονομικές μονάδες, την ΔΥΠΕ, το υπουργείο και οποιονδήποτε άλλο φορέα μπορεί να αποβεί χρήσιμος, να γίνει μία συστηματική και επιστημονικά άρτια καταγραφή των υγειονομικών προκλήσεων του πληθυσμού του δήμου. Να ταυτοποιηθούν οι σημαντικότερες υγειονομικές προκλήσεις και να ιεραρχηθούν. Βοήθεια σε αυτό μπορεί να προσφέρει και η συμμετοχή μας στο πρόγραμμα ‘Υγιείς Πόλεις’ της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, για το οποίο έχω ήδη μιλήσει σε άλλο άρθρο.
2) Να συνταχθεί ένα επιχειρησιακό πλάνο για την αντιμετώπιση των ταυτοποιηθέντων προκλήσεων, σε συνεργασία με κάποια ή κάποιες ιατρικές σχολές, τον ιατρικό σύλλογο και άλλους επιστημονικούς φορείς. Στο στάδιο αυτό θα πρέπει να καθοριστεί το είδος και ο αριθμός των εργαζομένων, η φύση των υποδομών και του εξοπλισμού και να γίνει η κοστολόγηση των σχεδίων.
3) Να τεθεί το συνταχθέν σχέδιο σε κοινωνική διαβούλευση. Θα δέχονταν πχ οι δημότες να πληρώνουν επιπλέον δημοτικό φόρο για να απολαμβάνουν κάποιων επιπλέον υπηρεσιών; Ή θα προτιμούσαν ένα minimal ιατρείο προαγωγής της υγείας χωρίς κόστος; Θα πρέπει να εισπράτονται χρήματα από τους χρήστες των ιατρείων που δεν είναι δημότες του δήμου μας (πχ τουρίστες, κάτοικοι γειτονικών δήμων, περαστικοί); κοκ.
4) Να καθοριστεί το είδος (οπωσδήποτε ορισμένου χρόνου) και το περιεχόμενο των συμβάσεων που θα υπογράψουν οι απασχολούμενοι στα δημοτικά ιατρεία, τα κριτήρια πρόσληψης, το εύρος των υποχρεώσεών τους, τα εργαλεία κοινωνικής λογοδοσίας (που είναι τεράστιο θέμα για να το αναλύσω εδώ), οι αμοιβές κτλ Η σχέση επίσης με τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, είναι κρίσιμη.
5) Να σχεδιαστεί και να εγκατασταθεί ένας μηχανισμός συλλογής πληροφοριών γύρω από τη λειτουργία του συστήματος, ώστε ο απαραίτητος όγκος ομοειδών ως προς το πρότυπο (format) πληροφοριών να συλλέγεται εντός μιάς ενιαίας δεξαμενής, από την ανάλυση της οποίας θα προκύπτουν οι αναγκαίες διορθώσεις, μεταβολές, βελτιώσεις του συστήματος.

Όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί, το έργο αυτό δεν συντελείται εντός μίας τετραετίας. Αλλά ποιός δημότης θα αρνηθεί να ξαναψηφίσει το δήμαρχο που αφιέρωσε τόση σκέψη, αγάπη και ιδρώτα για ένα τέτοιο πλάνο; Εκτός και αν επικρατήσει το ρηθέν ότι η σκέψη είναι μιά επίπονη διεργασία, οπότε πού να μπλέκουμε τώρα, ας βάλουμε κανα γιατρό στα ΚΑΠΗ για να λέμε ότι κάτι κάναμε και έχει ο θεός.

Πρωτοβουλία για Διαφάνεια στη Μητρόπολη Κορίνθου (update)

Την Παρασκευή, 1η Δεκεμβρίου, με την ευκαιρία της πρόσφατης ενθρόνισης του νέου μητροπολίτη Διονύσιου του Γ’, κοινοποιήθηκε μέσω του τοπικού τύπου αλλά και στο fax της μητρόπολης Κορίνθου, η επιστολή που συνέταξε η Κίνηση Πολιτών για Διαφάνεια στην Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου προς το νέο μητροπολίτη.
Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως ο μητροπολίτης εγνώριζε τόσο το περιεχόμενο, όσο και το ποιοί την υπέγραψαν, πολύ νωρίτερα, τόσο από τον τοπικό τύπο που την είχε ήδη δημοσιεύσει (χωρίς τις υπογραφές), όσο και από την ιστοσελίδα που στήθηκε γι αυτό το σκοπό, ήδη από την 20η Σεπτεμβρίου 2006.
Εντούτοις, 40 ημέρες και πλέον αργότερα, η μόνη απάντηση που λάβαμε ήταν η σιωπή. Αφήσαμε σκόπιμα να παρέλθουν οι ημέρες των εορτών, που για το νέο μητροπολίτη σίγουρα μεταφράστηκαν και σε κόπο, και επανερχόμαστε για να υπενθυμίσουμε στη μητρόπολη ότι δεν έχουμε ξεχάσει την επιστολή που αποστείλαμε, ότι παρακολουθούμε την ετοιμότητα του γραφείου τύπου της μητρόπολης να εκδίδει ανακοινώσεις για άλλα, ενδεχομένως όχι τόσο σημαντικά θέματα, και ότι μας στενοχωρεί η απαξία της απαντήσεως. Γιατί αν το θέμα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να μελετηθεί, τότε και αυτό μόνο το αίτημα της πίστωσης χρόνου θα γινόταν με χαρά δεκτό.
Επαναλαμβάνουμε από αυτήν τη θέση ότι θα επιμείνουμε να λάβουμε απάντηση και αν αυτή είναι η ...σιωπή, τότε έχει καλώς! Η στάση μας προφανώς θα καθοριστεί και από αυτό. Εν πάσει περιπτώσει, σε 7-10 ημέρες, στην ιστοσελίδα www.diafani-mitropoli.gr και στη σελίδα που προορίζεται να υποδεχθεί την απάντηση του μητροπολίτη, θα προστεθεί ένας μετρητής ημερών του τύπου « χ ημέρες χωρίς απάντηση». Αυτή δεν είναι η ειλικρινής μας επιθυμία. Αλλά αν και οι επόμενες ημέρες παρέλθουν χωρίς να λάβουμε κάποια απάντηση, ή έστω την αίτηση πίστωσης χρόνου, δεν θα μας μένει τίποτε άλλο πιά, από αυτό το ‘μνημείο’ άρνησης του διαλόγου που θα βρίσκεται μόνιμα στον αέρα του διαδικτύου.

Ένα Παράδειγμα Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης

Έπεσαν τυχαία στην αντίληψή μου τις τελευταίες ημέρες, κομάτια μιάς διατριβής ενός φοιτητή σε βρετανικό πανεπιστήμιο με θέμα την ίδρυση μιάς νέας πόλης (από εκεί και τα σχέδια παρακάτω). Σκέφτηκα τότε ότι και η πόλη μας χρειάζεται ενδεχομένως μιά επανίδρυση. Κυρίως σαν συνέπεια του ιστορικού για την τοπική αυτοδιοίκηση νόμου που μας έγινε γνωστός με το όνομα ‘Καποδίστριας’. Είχα από παλιά επισημάνει ότι πρέπει να μεταβάλλουμε τον πολιτικό μας λόγο και να μιλάμε πλέον για το δήμο και όχι για την πόλη. Η σύγχυση δεν θα παρέλθει εύκολα. Η Αθήνα βλέπετε, που έχει πρωτεύουσα θέση και στην επικοινωνία, και άρα το παράδειγμά της αποκτά αξία κανόνα, αποτελεί κομάτι ενός ευρύτερου αστικού ιστού. Αντίθετα ο δήμος Κορινθίων συμπεριλαμβάνει διάσπαρτες περιοχές αστικής ανάπτυξης σύμεικτες με μη οριοθετημένες αγροτικές, βιομηχανικές και βιοτεχνικές ζώνες.
Η μετάβαση αυτή από την πόλη στον δήμο δεν φάνηκε να έχει γίνει επαρκώς αντιληπτή ως ανάγκη, μέσα από τον προγραμματικό λόγο των υποψηφίων συνδυασμών. Ούτε είμαι σε θέση να γνωρίζω σε ποιό βαθμό το πρόβλημα αντιμετωπίζεται από το νέο γενικό πολεοδομικό κανονισμό. Αλλά αν δεν παρέμβουμε τώρα, όσο είναι ακόμη νωρίς, τα κενά θα τα γεμίσει η αυθαιρεσία. Εγώ βέβαια θα επιθυμούσα την προετοιμασία μιάς πολιτικής που θα μας έφερνε μέσα από την αναμενόμενη νομοθετική ρύθμιση ‘Καποδίστριας ΙΙ’ (όποτε αυτή έρθει) στη θέση να πείσουμε για την ενωση του δήμου μας με τους δήμους Λουτρακίου-Περαχώρας και Άσσου-Λεχαίου σε έναν ενιαίο δήμο. Τότε ο δήμος αυτός θα είχε όλα τα εφόδια σε επίπεδο ιστορίας, τουρισμού και συγκοινωνιών αλλά και την κρίσιμη μάζα για να ξαναγίνει ένας από τους σημαντικότερους δήμους της χώρας. Έχουμε αντιληφθεί ότι σε κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ελπίζει η Τρίπολη, ο Πύργος, η Σπάρτη, η Λιβαδειά, η Χαλκίδα, η Λαμία και ένα σωρό ακόμη πόλεις σε όλη την Ελλάδα; Αν το έχουμε αντιληφθεί, τότε η ευθύνη βαραίνει τους ώμους μας.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στα πιό απλά, στην έννοια του σχεδιασμού. Το πρώτο βήμα λοιπόν θα ήταν να συμφωνήσουμε στην αξία του σχεδιασμού σε αντιπαράθεση με το τυχαίο και το αυθαίρετο. Το δεύτερο βήμα σε μιά τέτοια προσέγγιση θα ήταν να συμφωνήσουμε πάνω στις αρχές που θα διέπουν αυτόν τον σχεδιασμό. Στο βήμα αυτό θα ήθελα σήμερα να προτείνω το μοντέλο των ‘αυτόνομων’ γειτονιών. Σύμφωνα με αυτό, μιά γειτονιά διατηρεί ένα σημαντικό βαθμό αυτονομίας οικονομικής, διοικητικής, πολιτιστικής, εκπαιδευτικής, αθλητικής, οικολογικής κλπ. Δεν χρειάζεται δηλαδή, ο κάτοικος αυτής της γειτονιάς να αναζητεί την ικανοποίηση των αναγκών του πάντα κάπου αλλού και συχνότατα στο κέντρο της πόλης, αλλά ποτέ στη γειτονιά του.
Οι εικόνες δείχνουν κατά σειράν πώς γίνεται σταδιακά η ανάπτυξη των αυτόνομων γειτονιών μέχρι το στόχο της πολυκεντρικής, βιώσιμης πόλης (συμβουλευτείτε τις λεζάντες στην τελευταία).
Ας δούμε κι ένα παράδειγμα: η ποσειδωνία και ο Αη-Γιώργης είναι δύο δορυφορικές προς την κυρία πόλη περιοχές αστικής ανάπτυξης. Έχει άραγε ληφθεί κάποια πρόνοια ώστε να έχουν έναν υψηλό βαθμό αυτονομίας; Δε νομίζω. Αντίθετα, η ποσειδωνία θα υποδεχτεί το νέο διοικητήριο, χωρίς να έχει προηγηθεί εκτεταμένη ανάλυση της περιοχής και σχεδιασμός.
Και βέβαια έχουμε και τις τέως κοινότητες. Το ότι αποκτούν τώρα σχέδιο πόλεως θα μπορούσε να είναι μιά τεράστια ευκαιρία. Την διερευνήσαμε; Πιστεύουμε στην αυτονομία ή σε έναν υδροκεφαλικό οργανισμό που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ιδιοκτητών και εμπόρων του κέντρου; Και επειδή από αυτές ακριβώς τις δύο κατηγορίες πολιτών στελεχώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα ψηφοδέλτια, καλό θα ήταν να ακούσουμε τη γνώμη ακριβώς αυτών.

Να αντιληφθούμε και σε τι βαθμό τέτοιοι άνθρωποι επηρεάζουν την πολιτική του δήμου.
Γιατί ένα από τα προβλήματα σε αυτήν την εποχή σύγχυσης που ζούμε, είναι ότι όλοι εμφανίζονται προοδευτικοί στα λόγια αλλά λίγοι εννούν αυτά που λένε.